Eικόνα: Από την ταινία American History X
Ίσως δεν είναι μόνο η απογοήτευση από όλους και όλα και το «τώρα θα σας δείξουμε εμείς» μερικών, που τους έβαλε στην βουλή. Ίσως είναι το bullying που επιδίδονταν κάποιοι στο διαφορετικό παιδί του σχολείου. Ίσως είναι τα γέλια μερικών, όταν ακούνε ανέκδοτα για «αραπάδες». Ίσως η λύσσα για «την επιτυχία του ξένου, που τσακίστηκαν και γέμισαν τον τόπο». Ίσως είναι η οργή, που για λόγους αυτοσυντήρησης, δεν στρέφεται στον ίδιο μας τον εαυτό, αλλά στους άλλους. Γιατί έτσι. Ίσως δεν υπάρχει εξήγηση για την οργή μας, τις περισσότερες φορές. Ή για την ακρίβεια, γνωρίζουμε την «πηγή του κακού» που βρίσκεται μέσα μας, όμως αυτά είναι ψιλά γράμματα. Όλα τα «ίσως» μαζεύτηκαν και έδωσαν στα μαύρα άρβυλα, λόγο.
Τώρα ας ακούσουμε τα μαύρα άρβυλα στη βουλή. Από πάνω το «κουστουμάκι» τους. Όχι, όχι. Κανείς δεν τους κατηγορεί. Δεν μπήκαν με το έτσι θέλω. Δεν προσποιήθηκαν ότι είναι κάτι άλλο από αυτό που είναι. Ψηφίσανε κάποιοι τα ανοιγμένα κεφάλια των Πακιστανών και τα καμένα σπίτια των μαύρων. Ψηφίσανε την «νεανική τρέλα» του αξιότιμου βουλευτή .Ψηφίσανε την ανωτερότητα της φυλής.
Και μετά έρχονται τα κανάλια. Τα οποία δηλώνουν έκπληκτα με την άνοδο των άκρων. Φυσικά. Τα κανάλια ποτέ δεν προώθησαν τα άκρα. Πάντα προσπαθούσαν να βρουν τις ισορροπίες. Αγώνας ολόκληρος, σχισμένη στα δύο η οθόνη. Πρέπει να σηκωθεί ή όχι η σημαία από τον αριστούχο ξένο στην παρέλαση; Και τώρα αναρωτιούνται πως σηκώθηκε ο αγκυλωτός σταυρός. Τι είναι αυτό που τον σήκωσε τόσο ψηλά. Έλα, ντε. Που να ξέρουν τα κανάλια από τέτοια.
Και θα ξεχαστεί ο χαρακτηρισμός «τσοντοκάναλα» που είπε ο αρχηγός την βραδιά της νίκης. «Βρε παιδιά, δεν έλεγα για εσάς. Για κάτι άλλα κανάλια έλεγα» θα δικαιολογηθεί. Και θα τον καλέσουν στα πάνελ. Και θα μπει δικαιολογημένα, «δημοκρατικά», δίπλα σε όλους τους άλλους. Και θα ακούμε την άποψη τους γιατί μέσα στη δημοκρατία, όλες οι φωνές ακούγονται.
Έτσι είναι η δημοκρατία. Να ακούγονται τα άρβυλα στη βουλή κάτω από την σκιά της Ακρόπολης. Τι μπορείς να πεις;
σχόλια