Συμβαίνει στο παρόν μας καθώς κάποιοι διαδίδουν ότι το μόνο που μας έμεινε είναι το παρελθόν και άλλοι κάνουν δυσοίωνες προβλέψεις για το μέλλον.
Μια Ελλάδα που κινείται χωρίς τυμπανοκρουσίες, στηρίζεται στις δικές της δυνάμεις, γίνεται ξανά η ανακάλυψη των ξένων.
Η τέχνη της νέας Ελλάδας δεν έχει ανάγκη τις κρατικές επιχορηγήσεις. Είναι ανεξάρτητη μέσα σε ένα κόσμο που έμαθε να είναι εξαρτημένος από τις γνωριμίες χωρίς να παράγει έργο. Συζητιέται στο εξωτερικό χωρίς να το κάνει θέμα.
Αυτή λοιπόν την νέα Ελλάδα ένα μεγάλο κομμάτι του εγχώριου κοινού την χλευάζει και την ειρωνεύεται. Ο λόγος είναι απλός: Προσπαθεί να την φέρει στα μέτρα του. Θέλει να γίνει και αυτή μέρος της γενικότερης μιζέριας του «δεν συμβαίνει τίποτα».
Κάθε φορά που λίγο φως «σκάει» μέσα στο σκοτάδι, μια καινούρια ηλεκτροπληξία ανοησίας θα τους χτυπήσει κατακούτελα.
Αυτή η νέα Ελλάδα γίνεται το μέρος για να εκτονώσουν τις ματαιότητες που τους έχουν καταβάλει. Γίνεται ο σάκος του μποξ για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
Ένα πηγάδι χωρίς πάτο όπου μπορούν να αδειάσουν τον κακό τους εαυτό.
Όχι, οι αστείες κριτικές τους δεν έχουν να κάνουν τόσο με τα έργα. Μπερδεύουν το γούστο τους με εμπαθή σχόλια για τους ίδιους τους δημιουργούς. Δεν τους απασχολεί το καλλιτεχνικό δημιούργημα, o παιδικός τρόπος με τον οποίο λένε τις κακιούλες δείχνει και την άγνοια τους για αυτό που προσπαθούν να κρίνουν, αλλά ο δημιουργός και αυτά που έχει πετύχει μόνος του.
Βέβαια, εκτός από καλλιτέχνες που και που τα φώτα πέφτουν σε κάποιο Έλληνα επιστήμονα. Εκεί, κλείνουν το στόμα τους. Βλέπεις για την τέχνη είναι εύκολο να έχουν λόγο οι πάντες για την επιστήμη ελάχιστοι. Όμως τι σημασία έχει; H νέα αυτή Ελλάδα θα συνεχίσει την πορεία της στηριζόμενη αποκλειστικά στις δικές της δυνάμεις. Και άσε τους να λένε.
σχόλια