Τότε και τώρα

(μικρές δονήσεις)

Καλώς ήρθες .Πως είμαι ; Είμαι εντάξει .Μην το έχεις και για λίγο αυτό το «εντάξει» .Θα μπορούσα να κάνω το χαζό χιούμορ  σαΐτα ,να σου πετάξω ένα «είμαι όρθιος» να χαχανίσουμε για λίγο και μετά πάλι δουλειές , σπίτι , άλλα καλά ;

Όμως δεν μπορώ να είμαι σεφερλικός  δεν ήμουν και ποτέ , ειδικά τέτοιες ώρες , όταν ακούς ότι το κακό χτύπησε την πόρτα του φίλου μου του Ν. Δεν έχει σημασία ποιο είναι το κακό για σένα άγνωστε φίλε. Το κίτρινο δεν ήταν ποτέ το χρώμα μου .Χίλιες φορές το ουδέτερο γκρι

Κάτσε. Θες κάτι ;Ο νέος κόσμος δεν σου αρκεί ;Άλλο ένα άσπιλο μωρό. Πόσα τέτοια έχουμε γεννήσει ;Ένα κάθε τέσσερα χρόνια, τελευταία κάθε δυο. Γούτσου γούτσου.

Ονειρεύεται το μωρό. Όπως όλα τα μωρά . Βλέπει τους μητροπολίτες χωρίς τζιπάρες , τους δημοτικούς άρχοντες με τα μανίκια σηκωμένα , τα γραφεία των βουλευτών χωρίς ρουσφέτια.

Όλα θα γίνουν. Μην ανησυχείς. Ένα κόσμος διαφάνειας και καλοσύνης .Μια κοινωνία αγγέλων .Μωρά και εμείς .Ύπνος χωρίς τους εφιάλτες μας , ξύπνιος χωρίς τα σκοτάδια τους

Φεύγεις ; Άκουσε  αυτό .Οι πρώτες νότες του.New life.Στέρεο Νόβα (μας). Το ξέρω τελείωσαν αυτά. Ήταν τότε που ονειρευόμασταν να αλλάξουμε τους εαυτούς μας.