Σήμερα λέω να σας γνωρίσω έναν από τους συνεργάτες μου, του οποίου η μουσική για το ντοκιμαντέρ Κατερίνα Γώγου - Για την αποκατάσταση του μαύρου θα διεκδικήσει τις επόμενες μέρες το αντίστοιχο βραβείο στο Φεστιβάλ Ελληνικού Ντοκιμαντέρ Χαλκίδας (08 - 13/10).
Τον Κωνσταντίνο Τσιώλη τον γνώρισα εξ αποστάσεως πριν τρία χρόνια ως πιανίστα ή για την ακρίβεια ως άνθρωπο - ορχήστρα στη μπάντα του τραγουδοποιού Λόλεκ. Έπαιζε fender rhodes, μελλόντικα, πλήκτρα, toy piano και ακορντεόν. Καλύτερα τον γνώρισα τον Ιούνιο του 2011 όταν ο Λόλεκ άνοιγε τη συναυλία της Marianne Faithfull στη Ρόδο, οπότε αναχωρήσαμε όλοι παρέα για το νησί. Εκεί με τον Κωνσταντίνο αρχίσαμε ατελείωτες βόλτες και κουβέντες με καφέδες με αποτέλεσμα τη μέρα της συναυλίας της Faithfull να ξεχαστούμε και να φτάσουμε στο παρά πέντε στον χώρο.
Λίγο καιρό μετά θα σαπίζαμε οι δυο μας στις Νύχτες Πρεμιέρας της Αθήνας, παρακολουθώντας τρεις ταινίες τουλάχιστον ημερησίως. Μία απ' αυτές ήταν και η ασπρόμαυρη επική Marketa Lazarova, διαμάντι από την εποχή της Άνοιξης της Πράγας που αμφότεροι αναζητούσαμε για πολλά χρόνια.
Όταν στα τέλη του 2011 ξεκίνησαν τα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ για τη Γώγου, ζήτησα από τον Κωνσταντίνο να μου δώσει μουσικές που είχε γράψει για κάποιες μικρού μήκους ταινίες. Τις πήγα από τη Λένα Πλάτωνος. Μη μιλάς καθόλου, μου είπε, βρήκες τον συνθέτη σου! Έπειτα τις ίδιες μουσικές άκουσα και με τον οπερατέρ μου, Δημήτρη Θεοδωρόπουλο, έναν άνθρωπο που η γνώμη του στα μουσικά μετράει για μένα. Αυτός πρέπει νά'χει μελετήσει πολύ τον John Cale, απεφάνθη ο Θεοδωρόπουλος, οι ατμόσφαιρες που χτίζει είναι πρωτόγνωρες για ελληνικό σινεμά!
Η αλήθεια είναι πως κι εγώ ατμόσφαιρες αναζητούσα για το ντοκιμαντέρ της Γώγου, γι' αυτό και δεν ήθελα τη συνεργασία κανενός έντεχνου συνθέτη. Άλλωστε ο Κωνσταντίνος μου τό'χε πει απ' την πρώτη στιγμή, όταν του έδωσα τη δουλειά: Από μένα μην περιμένεις τραγούδια, μια χαρά είναι το τραγούδι γενικά, αλλά δεν με εμπνέει η φόρμα του...
Παραδόξως, εκείνο το διάστημα έτυχε να παρακολουθήσω στο six d.o.g.s. συναυλία του συγκροτήματος Τεφλόν, μέλος του οποίου είναι ο Κωνσταντίνος, διαπιστώνοντας πώς παρά τα λεγόμενα του μια χαρά τα καταφέρνει και με τα τραγούδια.
Οι Τεφλόν είναι ένα καθαρόαιμο αντεργκράουντ συγκρότημα με τον ήχο τους να μου θυμίζει πολύ τους Νεοϋρκέζους James Chance & The Contortions. Αποτελούνται από τον Κωνσταντίνο Τσιώλη σε όλα τα προαναφερθέντα όργανα, τον Δημήτρη Πάλλη στο μπάσο, τον Κώστα Γρούντα στη φωνή, τον Δημήτρη Γρηγοριάδη στα τύμπανα και τον Θανάση Δημακόπουλο στην κιθάρα. Ένα δείγμα της δουλειάς τους ακούτε εδώ: https://soundcloud.com/teflon_athens/fzhiefqedcum (από τον πρώτο δίσκο τους που μόλις ολοκληρώθηκε και θα κυκλοφορήσει οσονούπω).
Στους Τεφλόν ανήκε κάποτε και ο Γιώργος Πούλιος, ο οποίος σήμερα γράφει μουσική για το θέατρο κυρίως και συνεργάζεται στενά ακόμη με τον Κωνσταντίνο. Συγκεκριμένα, είχα δει το Κορίτσι - Μπαταρία, την παράσταση της Όλιας Λαζαρίδου, που πολύ μού'χε αρέσει, με τη μουσική των δύο φίλων μου.
Ας ξαναπάω στο soundtrack του ντοκιμαντέρ για την Κατερίνα Γώγου. Ο Κωνσταντίνος ερχόταν πολύ συχνά από το μοντάζ, παρατηρούσε το κόψιμο των σκηνών, σημείωνε διάρκειες και μετά συζητούσαμε το ύφος που θα κινούμασταν. Στους τίτλους έναρξης πήρε τη φωνή του Γιώργου Χρονά που απήγγειλλε το ποίημα του, Σαν σήμερα κηδεύαμε την Τερέζα, και τη συνέχισε με ένα πιανιστικό ατονάλ πένθιμο ρέκβιεμ. Θυμάμαι όταν μπήκαμε στο Akron Studio του Βαγγέλη του Φάμπα για να παίξει και να γράψουμε το κομμάτι. Ήθελε να ανοίξει το ογκώδες πιάνο και να του βάλει μέσα κάτι λαμπιόνια, σφυριά...Μυστήρια πράγματα! Καλώς τον Scriabin μας, σχολίαζε ο Θεοδωρόπουλος και γελούσαμε.
Για τις μικρές σύντομες σκηνές στην πλατεία Εξαρχείων με τη Λουκία Μιχαλοπούλου προτίμησε να φτιάξει σύντομα ηλεκτρονικά θέματα, ενώ για τους τίτλους τέλους έγραψε ένα αριστουργηματικό - κατά τη γνώμη μου - instrumental post rock.
Αν και δεν του άρεσε που τελικά χρησιμοποίησα και κάποια τραγούδια άλλων σε ποίηση Γώγου, γραμμένα ειδικά για την ταινία, κατάλαβε νομίζω πως έπρεπε ν' ακούγεται ο ποιητικός λόγος της μακαρίτισσας σε ένα ντοκουμέντο γι' αυτήν. Χώρια που για να μη μπλέξω με μουσικά δικαιώματα, είχα αποφασίσει με βαριά καρδιά να μη συμπεριλάβω αποσπάσματα από το soundtrack της ''Παραγγελιάς'' του Παύλου Τάσιου με τις αξεπέραστες απαγγελίες - ερμηνείες της Γώγου.
Όταν βγήκε η ταινία δεν υπήρχε άνθρωπος που να μη μου μίλησε για τη μουσική της! Πάλι η Λένα Πλάτωνος πρώτη απ' όλους έσπευσε να μου πει πώς ούτε εκείνη δεν θα έγραφε τόσο ταιριαστή μουσική με το θέμα και τις εικόνες του ντοκιμαντέρ! Θυμάμαι ακόμη τη Σαβίνα Γιαννάτου στον Δαναό να δηλώνει εντυπωσιασμένη με το ρέκβιεμ του Τσιώλη στην εναρκτήρια sequence, αλλά και τον κόσμο να με ρωτάει που μπορεί να βρει το soundtrack!
Υπήρχε κι ακόμη υπάρχει η σκέψη να τυπώσουμε μερικά συλλεκτικά βινύλια με την instrumental μουσική του Κωνσταντίνου, αν και οι καιροί είναι δύσκολοι και δεν παίζει σάλιο, που λένε. ;Ίσως, όταν και άμα εκδοθεί σε dvd το ντοκιμαντέρ να συμπεριλάβουμε και το soundtrack μέσα.
Πέρα απ' όλο αυτό όμως, τη συνεργασία μας δηλαδή, εκτιμώ απεριόριστα τον Κωνσταντίνο Τσιώλη γιατί είναι ένας αυθεντικός διανοούμενος! Αντικοινωνικός στα όρια του εκνευριστικού ενίοτε, μα και με χιούμορ υψηλότατου επιπέδου, φανατικός σινεφίλ επίσης, λάτρης της κλασικής μουσικής, της καναδικής rock σκηνής και της τρασιάς των 80s παράλληλα, τρομερά open mind παιδί, φαινομενικά μονίμως στην κοσμάρα του: Προτιμάει τα παγκάκια ή τις πλατείες από τις καφετέριες, συχνά με παρασέρνει σε φτηνά εστιατόρια μεταναστών και το βασικό χαρακτηριστικό του, δεν έχει κινητό τηλέφωνο! Μετά τον γκουρού μου, τον συχωρεμένο ποιητή Αντρέα Παγουλάτο, ο Τσιώλης είναι ο δεύτερος άνθρωπος που γνωρίζω και που δεν εξαρτάται από κινητό τηλέφωνο.
Σίγουρα, συμφώνως και με την Πλάτωνος, βρήκα τον συνθέτη μου και όποτε αξιωθώ να ξανακάνω ταινία, αυτός θα γράψει και πάλι τη μουσική της!
* Δώρο στους αναγνώστες του Προσκλητήριου ολόκληρο το soundtrack του Κωνσταντίνου Τσιώλη από το ντοκιμαντέρ Κατερίνα Γώγου - Για την αποκατάσταση του μαύρου. Το ακούτε εδώ:
https://soundcloud.com/gogou_ost
