Το άνωθεν βίντεο δεν είναι για γέλια, διότι συνέβη κι αυτό, σοβαροί άνθρωποι, μορφωμένοι, ακόμη και διανοούμενοι, να γελάσουν στη θέαση του. Ήδη όμως σήμερα, ένα χρόνο μετά, μοιάζει να έχει περάσει στην πολιτική ιστορία ως ένα από τα πιο αποτρόπαια και ειδεχθή σημεία της.
Ήταν μεγάλο ρίσκο αυτό για τη Χρυσή Αυγή. Ή θα καταλάβαινε το εκλογικό σώμα, αυτό που την έβαλε στο Κοινοβούλιο, τί ακριβώς εκπροσωπεί, ή θα πολλαπλασίαζε τα ποσοστά της. Δυστυχώς, πάλι ένα χρόνο μετά, βλέπουμε να συμβαίνει το δεύτερο.
Ήταν άραγε προμελετημένο το νερό στα μούτρα της Δούρου και οι γροθιές στην Κανέλλη; Είχε πάρει εντολή ο Κασιδιάρης να κάνει τα πράγματα να ''αγριέψουν'' για να δει ο απελπισμένος λαός πως η Χρυσή Αυγή καθαρίζει για πάρτη του;
Αν είχε συμβεί κάτι παρεμφερές σε τηλεοπτικό πάνελ στη Γερμανία, στη μήτρα του ναζισμού, ο θερμόαιμος - φευ - βουλευτής θα είχε μπουζουριαστεί στο πιτς-φιτίλι.
Εδώ απλά δεν ήταν τίποτα άλλο από τα εισόδια της κατάλυσης κάθε έννοιας δημοκρατίας, διαλόγου και ουμανισμού. Από το ξύλο μπροστά στις κάμερες περάσαμε στις δολοφονίες οικονομικών μεταναστών, στο κυνήγι των ομοφυλόφιλων και των καλλιτεχνών, στην απαξίωση της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης.
Το χαστούκι του Κασιδιάρη στην Κανέλλη ήταν πολύ πιο επώδυνο απ' τ' άλλο χαστούκι, της γραφικής Αθήνη στη Δήμητρα Λιάνη. Η Αθήνη θύμιζε διπολική παλαιοημερολογίτισσα, ο Κασιδιάρης όμως έφτασε στο σημείο να θεωρείται έως και sex symbol από γυναίκες κι άντρες.
Κάθε ψυχικά υγιής άνθρωπος οφείλει, αν είναι πραγματικά υγιής, να ανατριχιάσει μέχρι τα νύχια του στη θέαση του βίντεο. Να του γυρίσουν τα άντερα, να χάσει τον ύπνο του για μέρες και να αναζητήσει ''νοσηλεία στα σινεμά και τα βιβλία'' πού'λεγε κι εκείνο το ωραίο τραγούδι με τη Μελίνα Κανά. Όχι φυσικά μόνο και μόνο για να εκφράσει την υποστήριξη του στην πάσχουσα Λιάνα Κανέλλη, αλλά γιατί, πολύ απλά, την 7η Ιουνίου του 2012, η δημοκρατία στην Ελλάδα έπεσε σε κώμα. Ακόμα προσπαθούν να την αναστήσουν...
