FRANKIE SAY RELAX DON'T DO IT
Φόβος και παράνοια και σκληρά ναρκωτικά...Όταν οι δαίμονες λύγισαν τον Σινάτρα σε τέσσερις πολύ ιδιαίτερες ταινίες
Εκατό χρόνια συμπληρώθηκαν μόλις από την ημερομηνία γέννησης του Φρανκ Σινάτρα, και την σούμα της προσφοράς του την έχει κάνει ιδανικά από το 1998, τη χρονιά του θανάτου του, ο συγγραφέας, δημοσιογράφος, σεναριογράφος, και περιστασιακά φίλος και συμπότης, Pete Hammill στο υπέροχο βιβλιαράκι Why Sinatra Matters:
«Εδώ και τόσες δεκαετίες, ο Σινάτρα έχει ορίσει την αστραφτερή λάμψη της μητροπολιτικής νύχτας. Ένα μέρος που είναι εξίσου τόπος και χρόνος: το να κατοικήσεις στη νύχτα, να είσαι ένα από τα ανήσυχα πλάσματά της, ήταν μια μικρή διακήρυξη ανυπακοής και ανεξαρτησίας, μια άρνηση αποδοχής των συμβατικών κανόνων που επέμεναν ότι οι άντρες κι οι γυναίκες πρέπει να ξυπνάνε το αργότερο στις επτά τι πρωί, να φεύγουν για τη δουλειά στις οκτώ και το ίδιο βράδυ στις δέκα να πέφτουν εξουθενωμένοι στο κρεβάτι. Ο Σινάτρα έδωσε φωνή σε όλους αυτούς που πίστεψαν ότι η πιο έντονη ζωή ξεκινά τα μεσάνυχτα: άνθρωποι των σόου, μπαρόβιοι, ανεξάρτητες γυναίκες, τζογαδόροι, καλλιτέχνες, εφημεριδάδες, ντετέκτιβ και γκάνγκστερ. Μικροί νικητές και μεγάλοι χαμένοι...Ως ερμηνευτής / αφηγητής, ο Σινάτρα είχε μόνο ένα βασικό θέμα: τη μοναξιά. Όλες οι μπαλάντες του είναι στρατηγικές διαχείρισης της μοναξιάς και της εγκατάλειψης, ωδές στο κορίτσι που έφυγε (ή δεν ήρθε ποτέ), ενώ τα uptempo τραγούδια, αποτελούν εκφράσεις απελευθέρωσης από τη μοναξιά, αγκαλιές στο κορίτσι που μόλις έφτασε... Ο Σινάτρα βρήκε σταδιακά τον τρόπο να επιτρέψει την τρυφερότητα στην ερμηνεία, διατηρώντας συγχρόνως την ανδροπρέπεια της. Πριν απ' αυτόν, τέτοιο αρχέτυπο δεν υπήρχε στην Αμερικανική κουλτούρα. Είναι ο κύριος λόγος που τον κάνει διαχρονικά σημαντικό: Ο Φρανκ Σινάτρα κατασκεύασε ένα νέο μοντέλο ανδρισμού».
Δεν μπορεί να συγκριθεί η προσφορά του αυτή ως Φωνή με την παρουσία του στο σινεμά – ειδικά από μια φάση και μετά που αρκέστηκε να περιφέρει την εικόνα του βασιλιά του Rat Pack σε ανάξιες ταινίες – παραμένει όμως κλειδί η εμφάνιση του σε μια σειρά εξαιρετικών, προχωρημένων, και παράξενων ταινιών, στις οποίες άγγιξε σκοτεινά βάθη, στα οποία άλλοι σταρ, ακόμα κι οι επίλεκτοι της σχολής της Μεθόδου, δεν έφτασαν ποτέ εκείνη την εποχή.
Φυλάξου απ' τον Χοντρό...
Το comeback στο Χόλιγουντ, που φαινόταν να τον έχει σβήσει οριστικά, ξεκίνησε θριαμβευτικά με το Όσκαρ β' ανδρικού στο ρόλο του ευάλωτου αλλά γεμάτου ζωή και επιθυμία στρατιώτη Μάτζιο που ξεψυχά γενναία στην αγκαλιά του Μοντγκόμερι Κλιφτ ψιθυρίζοντας «watch out for Fatso» (φυλάξου απ' τον Χοντρό, τον Έρνεστ Μποργκνάιν δηλαδή) στο εξαίρετο πολεμικό μελόδραμα με φόντο το Περλ Χάρμπορ, From Here to Eternity (1953)
Ποιος είναι πιο τρελός;
Την επόμενη χρονιά, αργοσβήνει ξανά στο πανί, τα τελευταία του λόγια («No...don't...no...please no...no...no...») πριν σβήσει όμως, ανήκουν πια στον Τζον Μπάρον, ένα ψυχοπαθή συμπλεγματικό μικροεγκληματία που θέλει ν' ανέβει όλες τις κατηγορίες με μια κρίσιμη χειρονομία - τη δολοφονία του Προέδρου των ΗΠΑ, στο Suddenly που ανήκει σ' αυτή την περίεργη λίστα B-noirs που κάποτε πρόβαλλε ξανά και ξανά και ξανά το κανάλι Seven X.
The needle and the damage done
Στην ίδια λίστα ανήκει και το The Man with the Golden Arm της ίδιας χρονιάς, όπου ο Σινάτρα κατορθώνει το ακατόρθωτο για εκείνη την εποχή ειδικά: να δώσει υπόσταση και βάθος σ' ένα πρεζάκι καλών προθέσεων αλλά κλονισμένης θέλησης, με μια ερμηνεία που έμοιαζε και μοιάζει γνήσια και ειλικρινής, ντροπιάζοντας πολλές από τις αντίστοιχες junkie ενσαρκώσεις που ακολούθησαν πολλά χρόνια μετά.
Ψυχοτροπική ψυχροπολεμική παραίσθηση
Οι συνωμοσιολόγοι εραστές των σκοτεινών συμπτώσεων δεν μπορούν να ξεκολλήσουν από το γεγονός ότι κάποιος που είχε συνδεθεί στενά με τον JFK και βρίσκεται για πάντα μπλεγμένος στον ιστό που μπερδεύει τη δολοφονία του Τζον Κένενετι με τη Μαφία και το τέλος της Μέριλιν, όχι μόνο υποδύθηκε τον φιλόδοξο δολοφόνο του Προέδρου στο Suddenly, αλλά κι έναν από τους κεντρικούς χαρακτήρες στο παραισθητικό αριστούργημα ψυχροπολεμικής παράνοιας The Manchurian Candidate, που καταλήγει μετά από ένα απίστευτο τριπ σε πολιτική δολοφονία. Η ταινία γυρίστηκε λίγο πριν την εκτέλεση του JFK το Νοέμβριο του 1963, γεγονός που φρίκαρε όσους συμμετείχαν στο φιλμ, που έμεινε στα ράφια μέχρι το 1965, ενώ μοιάζει προχωρημένη ακόμα και το 2015.
σχόλια