Είναι έξι το πρωί, ξέρεις πού είσαι;
Δεν είσαι ο τύπος που θα ήταν σ' ένα τέτοιο μέρος τέτοια ώρα. Είσαι εδώ όμως, και δεν μπορείς να ισχυριστείς ότι το μέρος είναι εντελώς άγνωστο, αν και οι λεπτομέρειες είναι κάπως θολές. Είσαι σ' ένα κλαμπ και μιλάς σε μια κοπέλα με ξυρισμένο κεφάλι. Το κλαμπ είναι είτε το Bimbo Box είτε το Lizard Lounge. Θα μπορούσαν να ξεκαθαρίσουν κάπως τα πράγματα αν μπορούσες να χωθείς στην τουαλέτα και να κάνεις λίγη ακόμα Βολιβιανή Πούδρα Παρέλασης. Είναι κι αυτή η μικρή φωνή μέσα σου που επιμένει ότι αυτή η επιδημική απώλεια διαύγειας οφείλεται στο ότι έχεις κάνει ήδη πολύ, αλλά δεν είσαι ακόμα έτοιμος να ακούσεις αυτή τη φωνή. Η νύχτα έχει κιόλας περάσει εκείνη την ανεπαίσθητη στροφή όπου οι δύο το πρωί γίνονται ξαφνικά έξι. Ξέρεις ότι η στιγμή ήρθε και χάθηκε, αλλά δεν είσαι ακόμα πρόθυμος να παραδεχτείς ότι έχεις υπερβεί εκείνο το όριο, πέρα από το οποίο τα πάντα είναι ανώφελα πλήγματα και διαλυμένες νευρικές απολήξεις. Λίγες ώρες πριν, υπήρχε ακόμα η πιθανότητα να περιορίσεις τις απώλειες, αλλά ξέφυγες από εκείνη τη στιγμή, ακολουθώντας την λευκή ουρά του κομήτη και τώρα προσπαθείς να κρατηθείς από τη διέγερση που στερεύει. Το μυαλό σου αυτή την ώρα είναι γεμάτο Βολιβιανά στρατιωτάκια, κουρασμένα και λασπωμένα από την πολύωρη παρέλαση μέσα στη νύχτα. Είναι πεινασμένα και οι αρβύλες τους είναι τρύπιες. Έχουν ανάγκη τροφής. Έχουν ανάγκη τη Βολιβιανή Πούδρα Παρέλασης...
Jay McInerney, It's Six a.m., Do You Know Where You Are? (απόσπασμα)
Paris Review, Issue 86, 1982 (μετά έγινε το πρώτο κεφάλαιο του "Bright Lights, Big City")
μεταφρ. Δ.Π.
φωτο David Armstrong, Night and Day
σχόλια