Eyes Without A Face*

Πριν λίγες μέρες ανακάλυψα μέσα στον πληροφοριακό θησαυρό του διαδικτύου ένα βίντεο που δεν το περίμενα.

Ο Μάνος Χατζιδάκις στα τέλη των 80ς, που ήταν και η αρχή της μη κρατικής ραδιοφωνίας είχε μια εκπομπή στον τότε νεότευκτο ΑNT1 fm με τον τίτλο Πέμπτο Πρόγραμμα.

Σε μια από αυτές τις εκπομπές λοιπόν αφιέρωσε ένα μέρος της εκπομπής στον φωτογράφο Robert Mapplethorpe διαβάζοντας ένα άρθρο του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου που είχε γράψει τότε στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία.

Aν αντιπαρέλθουμε το ολίγον outdated format της εκπομπής ( ο Χατζιδάκις έκανε ραδιόφωνο με τη χρονοκαθυστέρηση του 3ου προγράμματος ενώ τα πάντα είχαν αλλάξει μιντιακά) το ντοκουμέντο αυτό το οποίο έχει ανεβάσει ο physiodifis έχει τη σημασία του και αποτυπώνει εύγλωττα το τέλος μιας εποχής εκεί στο μακρινό 1989-90.

Μιας δεκαετίας που καθιέρωσε τον εμβληματικό Μέηλθορπ και το θανατερά σεξουαλικό του σύμπαν (σχεδόν κομητικά) και μιας δεκαετίας που αποτέλεσε στην ουσία το τελευταίο χρονικό δείγμα γραφής της γενιάς  του Χατζιδάκι. 

Ο παλιός (ψυχροπολεμικός)  κόσμος τέλειωνε, όπως τελειώνει τώρα αντίστοιχα ο εικοσαετής ασύδοτος χρηματοπιστωτικός κύκλος και  μπαίνουμε σε ένα νέο άγνωστο εν πολλοίς στάδιο. Όλοι μας.

Ο Χατζιδάκις κλέινει το σύντομο αφιέρωμα στον Μέηπλθορπ με το εξής σχόλιο: Οι νέοι οφείλουν να διδάσκονται μαθήματα ελευθερίας από τους ήρωες και από τους άγιους και ο Μεηπλθορπ υπήρξε και θα μείνει για τους καιρούς μας και Ήρωας  και Άγιος.

Ίσως ακούγεται λίγο υπερβολικό ως χαρακτηρισμός για την νεοπουριτανική και unpoetic ιδιοσυγκρασία μας άλλα αν το καλοσκεφτείς κάτι τέτοιο υπήρξε ο Μέηπλθορπ ως καλλιτέχνης.

Κάηκε (σχεδόν ηρωϊκά) για να μπορέσει να αποτυπώσει στο έργο του κάτι από τις αντανακλάσεις της φλόγας του. Αυτό ήταν η τέχνη του. 

 Έκθεση Robert Mapplethorpe 1/11/2011-15/2/2012.
Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, λεωφ. Συγγρού 107-109.
www.sgt.gr

 bonustrack

Ποιός είναι ο Robert Mapplethorpe

Enjoy his Silence*

Ο Mapplethorpe ήταν ουμανιστής