Συνεχίζεται μέχρι το καλοκαίρι στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών η έκθεση με τον τίτλο Faces την οποία επιμελείται ο διεθνούς φήμης curator Πάολο Κολόμπο μαζί με την υπεύθυνη του τομέα εικαστικών στην Στέγη, Μαριλένα Καρρά.
Η εμβληματική ταινία του Κασσαβέτη είναι η αφορμή για να ξετυλιχθεί στην έκθεση το κουβάρι μιας σειράς καλλιτεχνών, χώρων και εποχών στα έργα των οποίων ο θεατής θα έχει την ευκαιρία να ανιχνεύσει πλευρές και προβληματικές που συνομιλούν άλλοτε κατευθείαν και άλλοτε πιο υποδόρια με την κοινωνική, συναισθηματική και ψυχολογική αίσθηση του κασαβετικού έργου.
Ο Κασσαβέτης έχοντας ζήσει ο ίδιος στο πετσί του την μοναξιά, την απομόνωση και την κενότητα του σύγχρονου δυτικού κόσμου, είχε την ικανότητα να μεταγγίζει στα έργα του σχεδόν εκρηκτικά την πολυμορφία της ανθρώπινης κατάστασης και την απόγνωση που το άτομο νιώθει ως μακρινή αντανάκλαση του βαθύτερου εαυτού του.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίος ο τρόπος που επιλέγει να φωτίσει τα θεματά του. Όπως δεν είναι τυχαίος καθόλου και ο ερμηνευτικός κώδικας που είχε υιοθετήσει για να καταδείξει τα αποτελέσματα που επιφέρουν στο άτομο η αλλοτριωμένη κοινωνία και οι αποξενωμένες ανθρώπινες σχέσεις.
Στην έκθεση η κασσαβετική λογική θα λέγαμε πως ανάλογα τον καλλιτέχνη και το θέμα που έχει επιλέξει, έχει εμπλουτιστεί με μια νέα γκάμα. Αν η φιλμική λογική συνίσταται στη αλλεπάλληλη ροή των πλάνων και τη διαρκή εναλλαγή συναισθημάτων στον χώροχρόνο της έκθεσης αυτό επιτυγχάνεται με ένα ελαφρά διαφορετικό τρόπο.
Υπάρχουν βιντεοέργα που συνομιλούν με τη γνώριμη γραμματική της κινούμενη εικόνας όπως είναι η μπεκετική περφόρμανς της Μπίλι Γουάιτλοστον μονόλογο Not I του 1975 ή τα τα βίντεο Self του Λουκά Σαμαρά.
Απ' την άλλη υπάρχουν φωτογραφίες, γλυπτά, πίνακες με βασικό άξονα το πρόσωπο-προσωπείο τα οποία απαιτούν μια αλλου είδους προσήλωση και τα οποία αποτυπώνουν εκφραστικά επίπεδα μιας άλλης αφήγησης αλλά με παρόμοιες πάντα αναφορές.
Ο ξαπλωμένος κλόουν του Ugo Rondinone
Εργο του Pierpaolo Campanini
Η σουρεαλίστρια Γαλλίδα φωτογράφος Κλοντ Καέν, ο Κλοούν της Σίντυ Σέρμαν, ο Λορέντσο Τενκίνι και οι Μάσκες του, οι «Άθλιοι» του Τόμας Σούτε αν και ανήκουν σε διαφορετικά παρακλάδια εντούτοις συνομιλούν απευθείας με τη κασαβετική αφηγηματική.
Γλυπτό του Bartlett
Το «Οχυρό» του Διονύση Καβαλλιεράτου.
Ανακεφαλαιώνοντας λοιπόν θα λέγαμε πως η έκθεση διερευνά την αποξένωση του ατόμου, το οποίο βρίσκεται παγιδευμένο ανάμεσα στον εαυτό του, στην αντίληψη που έχει γι’ αυτόν και στην κοινωνία, και σχολιάζει τα συναισθήματα της μοναξιάς και πνευματικής αλλοτρίωσης που ανακύπτουν από αυτή τη συγκρουσιακή σχέση.
Τα έργα της έκθεσης απηχούν ακριβώς αυτή την αίσθηση του εύθραυστου που διαπερνά τη συναισθηματική, ψυχολογική ή κοινωνική αφηγηματική του Κασσαβέτη. Η έκθεση στο σύνολό της αντανακλά την ατμόσφαιρα της ταινίας, το έντονο αίσθημα της αλλοτρίωσης, το οποίο στην ταινία καλύπτεται –και την ίδια στιγμή αποκαλύπτεται– μέσω ενός προσωπείου, που δεν είναι άλλο από το πρόσωπο.
Οργάνωση-συντονισμός έκθεσης: Μαριλένα Β. Καρρά
Η έκθεση περιλαμβάνει έργα των εξής καλλιτεχνών:
Προπώληση εισιτηρίων από τα καταστήματα Public, Ελευθερουδάκης, Παπασωτηρίου και Ιανός, από τα εκδοτήρια της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών (Λεωφόρος Συγγρού 107-109, 12:00-21:00), τηλεφωνικά στο 210-9005800, καθώς και ηλεκτρονικά στο www.sgt.gr
σχόλια