"Μικρή, γυμνή γαμιόλα μου..."

Πορδίτσες. Λολ.

Όποιος ταυτίζεται με τις πορδίτσες, αν πατήσει ΝΑΙ στο σχόλιο τούο, έτσι να κάνουμε ένα μικρό γκάλοπ. Γιατί εάν αρέσει στους άντρες αυτό, τότε να κλάνουμε ρε παιδιά. Μην το κρατάμε και ζοριζόμαστε αδίκως. Όσον αφορά την δημοσιοποίηση των γραμμάτων, αίσχος. Υπάρχει και ιδιωτική ζωή.

"Απαλες, ζεστες, σιγανες πορδουλες" ;;;Κλαίω

Για ποιον λόγο αυτά εκδίδονται; Οι επιστολές και τα γράμματα είναι ιδιωτικές υποθέσεις και όχι για δημόσιες προβολές. Στην προσπάθεια τους οι εκδοτικοί να ανακάμψουν έχουν χάσει κάθε μέτρο ηθικής.

Θα πω κακία, αλλά όταν διαβάζεις το κείμενο, ε, μία εικόνα τύπου 2 πορνοστάρ την έχεις στο μυαλό, όταν όμως φτάνεις στις φώτο που είναι και vintage, δεν κολλάει γαμώτο!

Μερακλης ο Τζειμς , θελουμε σχολιο απο την μεταφραστια και την εμπειρια της μεταφρασης.

έχμ... "Frank as these letters are, their psychology can easily be misunderstood. They were intended to accomplish sexual gratification in him and inspire the same in her, and at moments they fasten intently on peculiarities of sexual behaviour, some of which might be technically called perverse. They display traces of fetishism, anality, paranoia and masochism, but before quartering Joyce into these categories and consigning him to their tyranny we must remember that he was capable, in his work, of ridiculing them all as Circean beguilements, of turning them into vaudeville routines. Then too, the letters rebuke such obvious labels by an ulterior purpose; besides the immediate physical goal, Joyce wishes to anatomise and reconstitute and crystallize the emotion of love. He goes further still; like Richard Rowan in Exiles, he wishes to possess his wife's soul, and have her possess his, in utter nakedness. To know someone else beyond love and hate, beyond vanity and remorse, beyond human possibility almost, is his extravagant desire."

Καταπληκτικο! Παρακαλω, μπορειτε να το στειλετε στην αρχιεπισκοπη; Αυτο ειναι να το διαβαζουν δεσποταδες και μετα να βγαινουν και να φωναζουν εναντιον... του gay pride!!!

Τί παίζει με τις κλανιές και γιατί δεν το έχει σχολιάσει κανείς????

Αθλια μικροαστικά όντα τα γράμματα ειναι ΑΥΘΕΝΤΙΚΑ και εξυμνούν τον ΈΡΩΤΑΆνδρας και γυναίκα στο κρεβάτι στις 10 μμΝιώθω σαν κόνσερβα με σαρδέλες, είπε.Νιώθω σαν έμπλαστρο, είπα.Νιώθω σαν σάντουιτς με τόνο, είπε.Νιώθω σαν τομάτα κομμένη σε φέτες, είπα.Νιώθω σαν νά’ρχεται βροχή, είπε.Νιώθω σαν να σταμάτησε το ρολόι, είπα.Νιώθω σαν η πόρτα νά’ναι ξεκλείδωτη, είπε.Νιώθω σαν ένας ελέφαντας να μπαίνει μέσα, είπα.Νιώθω σαν να πρέπει να πληρώσουμε το νοίκι, είπε.Νιώθω σαν να πρέπει να βρούμε καμιά δουλειά, είπα.Νιώθω σαν να πρέπει να βρεις καμιά δουλειά, είπε.Νιώθω σαν να μη θέλω να δουλέψω, είπα.Νιώθω σαν να μη νοιάζεσαι για μένα, είπε.Νιώθω σαν να πρέπει να κάνουμε έρωτα, είπα.Νιώθω σαν να παρακάνουμε έρωτα, είπε.Νιώθω σαν να πρέπει να κάνουμε περισσότερο έρωτα, είπα.Νιώθω σαν να πρέπει να βρεις καμιά δουλειά, είπε.Νιώθω σαν να πρέπει να βρεις καμιά δουλειά, είπα.Νιώθω σαν να θέλω ένα ποτό, είπε.Νιώθω σαν να θέλω λίγο ουίσκι, είπα.Νιώθω σαν να καταλήγουμε σε κρασί, είπε.Νιώθω σαν να’χεις δίκιο, είπα.Νιώθω σαν να παραδίνομαι, είπε.Νιώθω σαν να χρειάζομαι ένα μπάνιο, είπα.Νιώθω σαν να χρειάζεσαι ένα μπάνιο, είπε.Νιώθω σαν να πρέπει να σαπουνίσεις την πλάτη μου, είπα.Νιώθω σαν να μην μ’αγαπάς, είπε.Νιώθω σαν να σ’αγαπώ, είπα.Νιώθω αυτό το πράγμα μέσα μου τώρα, είπε.Νιώθω αυτό το πράγμα μέσα σου κι εγώ, είπα.Νιώθω σαν να σ’αγαπώ τώρα, είπε.Νιώθω σαν να σ’αγαπώ εγώ πιο πολύ απ’ό,τι εσύ εμένα, είπα.Νιώθω υπέροχα, είπε. Νιώθω σαν να θέλω να ουρλιάξω.Νιώθω σαν να θέλω να συνεχίσω για πάντα, είπα.Νιώθω σαν να μπορείς, είπε.Νιώθω, είπα.Νιώθω, είπε.ντουζΜας αρέσει να κάνουμε ντουζ στη συνέχεια(θέλω το νερό πιο ζεστό από κείνη)και το πρόσωπό της είναι πάντα απαλό και ήρεμοκαι θα με σαπουνήσει πρώτηθα απλώσει τον αφρό στ’ αρχίδια μουθα τα σηκώσειθα τα ζουλίξειμετά θα σαπουνίσει τον πούτσο:‘Ε, αυτό εδώ είναι ακόμα σκληρό’ύστερα θα πιάσει όλες τις τρίχες κάτω εκεί,την κοιλιά, την πλάτη, το λαιμό, τα πόδια,χαμογελώ με ευχαρίστησηκι ύστερα τη σαπουνίζω εγώ…πρώτα το μουνίστέκομαι πίσω της, ο πούτσος μου στα μάγουλα του πισινού τηςσαπουνίζω απαλά τις τρίχες του μουνιού,την σαπουνίζω εκεί με απαλές κινήσεις,παραμένω ίσως περισσότερο απ’ ό,τι χρειάζεται,κι ύστερα ασχολούμαι με το πίσω των ποδιών, τον κώλο, την πλάτη,το λαιμό, την γυρίζω απ΄την άλλη, τη φιλώ,σαπουνίζω τα στήθη, την πιάνω εκεί και πιο κάτω στην κοιλιά,το λαιμό, το μπροστινό των ποδιών,τους αγκώνες, τις πατούσες,κι ύστερα το μουνί, άλλη μια φορά, για γούρι.ακόμα ένα φιλί και βγαίνει πρώτη,σκουπίζεται, μερικές φορές τραγουδά καθώς εγώ παραμένω,γυρίζω το νερό στο πιο ζεστό,νιώθοντας τις καλές στιγμές του θαύματος της αγάπηςύστερα βγαίνωείναι συνήθως απόγευμα και ήσυχα,και καθώς ντυνόμαστε συζητάμε τι άλλοθα μπορούσαμε να κάνουμε,αλλά το να είμαστε μαζί λύνει τα περισσότερα θέματα,στην ουσία τα λύνει όλαμια και όσο αυτά τα θέματα παραμένουν λυμέναστην ιστορία της γυναίκας και του άνδρα,είναι διαφορετικά για τον καθένα,για άλλους χειρότερα, για άλλους καλύτερα,για μένα, είναι αρκετά θαυμάσιο να θυμάμαιτις παρελάσεις των στρατώνκαι τα άλογα να περπατούν στον δρόμοτις αναμνήσεις του πόνου και της ήττας και της δυστυχίας:Λίντα, εσύ μου το πρόσφερες,όταν το πάρεις πίσωκάντο αργά κι αβίαστακάντο σαν να πεθαίνω ενώ κοιμάμαιπαρά ενώ είμαι ξύπνιοςαμήν.Τσάρλς Μπουκόφσκι

Αν εξαιρέσεις τις "κλανίτσες" καλα τα λεει ο τζεημς. Και εγω μαζι του!

Τα συγκεκριμένα γράμματα γράφτηκαν σε διάστημα 2 μηνών από τον Οκτώβριο ως τον Δεκέμβριο του 1909 όταν ο James ήταν στο Δουβλίνο προσπαθώντας να ανοίξει έναν κινηματογράφο διαχειριζόμενος την επένδυση 4 ιταλών αιθουσαρχών που είχε γνωρίσει και πείσει στην Τεργέστη για το προσοδοφόρο ενός τέτοιου εγχειρήματος μετά από χρόνια βαρύτατης ένδειας που είχε περάσει αυτός και η Nora. Eκείνη παρέμενε στην Τεργέστη υπό καθεστώς έξωσης στο μικρό διαμέρισμα τους μαζί με τα 2 παιδιά τους και τα αδέλφια του James, τον Stanislaus και την Eva.Δύο μήνες πριν και συγκεκριμένα στις 9 Αυγούστου 1909 ένας παλιός συμφοιτητής του από το Δουβλίνο ο Vincent Cosgrave ο οποίος απεχθανόταν τον Joyce από τότε του είπε πως είχε κοιμηθεί με τη Nora και αυτό προφανώς πυροδότησε μια σειρά οργισμένων γραμμάτων του James στη Nora όπου ζητούσε να μάθει την αλήθεια. H Nora προσβεβλημένη από την κατηγορία δεν απάντησε εώς ότου 2 μηνές αργότερα του έστειλε το πρώτο σεξουαλικό υφολογικά γράμμα στο οποίο απάντησε ο James με το γράμμα που παραθέτετε εδώ και έτσι άνοιξε ένας κύκλος επικοινωνίας με αντίστοιχο ύφος αναμετάδοσης υπερεκκρίσεων των λεμφαδένων που διατηρήθηκε για 2 μήνες. O Cosgrave αργότερα αυτοκτόνησε αλλά αποτέλεσε και τη βάση για τον χαρακτήρα του Blayzes Boylan στον Οδυσσέα.Το 1940 όταν έφευγαν από το Παρίσι η Nora έκαψε τα περισσότερα από τα γράμματα που της είχε γράψει εκείνο το δίμηνο του 1909 (και ήταν αρκετά γιατί τότε παραδίδονταν ταχυδρομείο 6 φορές την ημέρα) γιατί όπως είπε στην Helen Nating "δεν είναι δουλειά κανενός". Δυστυχώς όμως και αυτό αφορά όχι κάποια ψευδεπίγραψη σεμνοτυφία, αλλά το σεβασμό στην ιδιωτικότητα ενός αποστολέα προς έναν μόνον παραλήπτητα συγκεκριμένα γράμματα πέρασαν στην κατοχή του εξαιρετικού κατά τα άλλα βιογράφου του Joyce Richard Ellmann ο οποίος αποφάσισε να τα συμπεριλάβει στην ανθολογία των γραμμάτων που επιχείρησε να εκδώσει για πρώτη φορά το 1966, αλλά η έκδοση μπλοκαρίστηκε άμεσα από τον εγγονό του Joyce τον Stephen και έναν από τους 2 αναδόχους του ιδρύματος James Joyce.Τελικά και μετά από αλλεπάλληλες δικαστικές αποφάσεις τα συγκεκριμένα γράμματα μετά από τελική δικαστική απόφαση δικαστηρίου της Νέας Υόρκης συμπεριλήφθηκαν στην έκδοση του 1975. To κωμικοτραγικό και ενδιαφερόν δικαστικά διαχρονικό στοιχείο της υπόθεσης ήταν πως ένα αντίστοιχο δικαστήριο της Νέας Υόρκης το 1920 είχε αποφασίσει το κάψιμο όλων των αντιτύπων του Οδυσσέα και την απαγόρευση οποιασδήποτε έκδοσης του ως το 1933 όπου ηαπαγόρευση σταμάτησε με νέα δικαστική απόφαση του δικαστή John Woolsey. O εν λόγω δικαστής περιέγραψε με εβρίθεια το βιβλίο χαρακτηρίζοντας το ως "οθόνη της συνείδησης με τις διαρκώς μεταλλασσόμενες καλειδοσκοπικές της εντυπώσεις για πλαστουργημένα παλίμψηστα που αναφέρονται όχι μόνο στη ζωή όπως την παρατηρεί καθένας γύρω του αλλά και στη ζώνη του λυκόφωτος με ιζήματα από προηγούμενες αποτυπώσεις όπου κυριαρχεί το ασυνείδητο".Ο Ellmann συνάντησε συντριπτική αντίδραση και το λίθο του αναθέματος από αρκετούς λογοτέχνες οι οποιοί προασπίστηκαν το δικαίωμα της ιδιωτικής επικοινωνίας προεξάρχοντος του Samuel Beckett ο οποίος κατηγόρησε και τη Nora που πεθαίνοντας το 1951 δεν φρόντισε αυτά τα γράμματα να μην πέσουν στα χέρια μελλοντικών βιογράφων σαν τον Richard Ellmann λέγοντας ότι "τέτοιοι βιογράφοι θα πρέπει να καίγονται στην πυρά μαζί με τις/τους συζύγους των λογοτεχνών που τους επιτρέπουν κάτι τέτοιο."Ο Stephen Joyce μετά τη συγκεκριμένη έκδοση το 1975 σκλήρυνε ιδιαίτερα τη στάση του ως προς οποιαδήποτε άπρεπη δημοσίευση της ιδιωτικής γραπτής συνομιλίας του παππού και της γιαγιάς του, αλλά αυτό δεν εμπόδισε νέες εκδόσεις των συγκεκριμένων γραμμάτων στις ΗΠΑ και αποσπασματικές μεταφράσεις και εκδόσεις μόνο των συγκεκριμένων γραμμάτων σε πολλές χώρες του κόσμου.Η τεράστια δίψα όμως μεγάλου μέρους αναγνωστών για ιδιωτικές συνομιλίες γνωστών συγγραφέων σε συνδυασμό με την αψίκορη λαχτάρα για σεξουαλική ίντριγκα μετατρέπουν δυστυχώς τον έναν και μοναδικό παραλήπτη ενός τέτοιου σήματος σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Τα συγκεκριμένα γράμματα γράφτηκαν σε διάστημα 2 μηνών από τον Οκτώβριο ως τον Δεκέμβριο του 1909 όταν ο James ήταν στο Δουβλίνο προσπαθώντας να ανοίξει έναν κινηματογράφο διαχειριζόμενος την επένδυση 4 ιταλών αιθουσαρχών που είχε γνωρίσει και πείσει στην Τεργέστη για το προσοδοφόρο ενός τέτοιου εγχειρήματος μετά από χρόνια βαρύτατης ένδειας που είχε περάσει αυτός και η Nora. Eκείνη παρέμενε στην Τεργέστη υπό καθεστώς έξωσης στο μικρό διαμέρισμα τους μαζί με τα 2 παιδιά τους και τα αδέλφια του James, τον Stanislaus και την Eva.Δύο μήνες πριν και συγκεκριμένα στις 9 Αυγούστου 1909 ένας παλιός συμφοιτητής του από το Δουβλίνο ο Vincent Cosgrave ο οποίος απεχθανόταν τον Joyce από τότε του είπε πως είχε κοιμηθεί με τη Nora και αυτό προφανώς πυροδότησε μια σειρά οργισμένων γραμμάτων του James στη Nora όπου ζητούσε να μάθει την αλήθεια. H Nora προσβεβλημένη από την κατηγορία δεν απάντησε εώς ότου 2 μηνές αργότερα του έστειλε το πρώτο σεξουαλικό υφολογικά γράμμα στο οποίο απάντησε ο James με το γράμμα που παραθέτετε εδώ και έτσι άνοιξε ένας κύκλος επικοινωνίας με αντίστοιχο ύφος αναμετάδοσης υπερεκκρίσεων των λεμφαδένων που διατηρήθηκε για 2 μήνες. O Cosgrave αργότερα αυτοκτόνησε αλλά αποτέλεσε και τη βάση για τον χαρακτήρα του Blayzes Boylan στον Οδυσσέα.Το 1940 όταν έφευγαν από το Παρίσι η Nora έκαψε τα περισσότερα από τα γράμματα που της είχε γράψει εκείνο το δίμηνο του 1909 (και ήταν αρκετά γιατί τότε παραδίδονταν ταχυδρομείο 6 φορές την ημέρα) γιατί όπως είπε στην Helen Nating "δεν είναι δουλειά κανενός". Δυστυχώς όμως και αυτό αφορά όχι κάποια ψευδεπίγραψη σεμνοτυφία, αλλά το σεβασμό στην ιδιωτικότητα ενός αποστολέα προς έναν μόνον παραλήπτητα συγκεκριμένα γράμματα πέρασαν στην κατοχή του εξαιρετικού κατά τα άλλα βιογράφου του Joyce Richard Ellmann ο οποίος αποφάσισε να τα συμπεριλάβει στην ανθολογία των γραμμάτων που επιχείρησε να εκδώσει για πρώτη φορά το 1966, αλλά η έκδοση μπλοκαρίστηκε άμεσα από τον εγγονό του Joyce τον Stephen και έναν από τους 2 αναδόχους του ιδρύματος James Joyce.Τελικά και μετά από αλλεπάλληλες δικαστικές αποφάσεις τα συγκεκριμένα γράμματα μετά από τελική δικαστική απόφαση δικαστηρίου της Νέας Υόρκης συμπεριλήφθηκαν στην έκδοση του 1975. To κωμικοτραγικό και ενδιαφερόν δικαστικά διαχρονικό στοιχείο της υπόθεσης ήταν πως ένα αντίστοιχο δικαστήριο της Νέας Υόρκης το 1920 είχε αποφασίσει το κάψιμο όλων των αντιτύπων του Οδυσσέα και την απαγόρευση οποιασδήποτε έκδοσης του ως το 1933 όπου ηαπαγόρευση σταμάτησε με νέα δικαστική απόφαση του δικαστή John Woolsey. O εν λόγω δικαστής περιέγραψε με εβρίθεια το βιβλίο χαρακτηρίζοντας το ως "οθόνη της συνείδησης με τις διαρκώς μεταλλασσόμενες καλειδοσκοπικές της εντυπώσεις για πλαστουργημένα παλίμψηστα που αναφέρονται όχι μόνο στη ζωή όπως την παρατηρεί καθένας γύρω του αλλά και στη ζώνη του λυκόφωτος με ιζήματα από προηγούμενες αποτυπώσεις όπου κυριαρχεί το ασυνείδητο".Ο Ellmann συνάντησε συντριπτική αντίδραση και το λίθο του αναθέματος από αρκετούς λογοτέχνες οι οποιοί προασπίστηκαν το δικαίωμα της ιδιωτικής επικοινωνίας προεξάρχοντος του Samuel Beckett ο οποίος κατηγόρησε και τη Nora που πεθαίνοντας το 1951 δεν φρόντισε αυτά τα γράμματα να μην πέσουν στα χέρια μελλοντικών βιογράφων σαν τον Richard Ellmann λέγοντας ότι "τέτοιοι βιογράφοι θα πρέπει να καίγονται στην πυρά μαζί με τις/τους συζύγους των λογοτεχνών που τους επιτρέπουν κάτι τέτοιο."Ο Stephen Joyce μετά τη συγκεκριμένη έκδοση το 1975 σκλήρυνε ιδιαίτερα τη στάση του ως προς οποιαδήποτε άπρεπη δημοσίευση της ιδιωτικής γραπτής συνομιλίας του παππού και της γιαγιάς του, αλλά αυτό δεν εμπόδισε νέες εκδόσεις των συγκεκριμένων γραμμάτων στις ΗΠΑ και αποσπασματικές μεταφράσεις και εκδόσεις μόνο των συγκεκριμένων γραμμάτων σε πολλές χώρες του κόσμου.Η τεράστια δίψα όμως μεγάλου μέρους αναγνωστών για ιδιωτικές συνομιλίες γνωστών συγγραφέων σε συνδυασμό με την αψίκορη λαχτάρα για σεξουαλική ίντριγκα μετατρέπουν δυστυχώς τον έναν και μοναδικό παραλήπτη ενός τέτοιου σήματος σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Κάποιο μπέρδεμα θα έγινε στο ταχυδρομείο με τα γράμματα του Joyce και του Siffredi

Ποιο το νόημα να χάνει κανείς την ώρα του και να το διαβάζει αυτό; Ο Τάκης ο Υδραυλικός πιθανότατα να το έχει καλύτερα στα ξε***ιάσματα και στα γαμήσια. Η φάση είναι λίγο σαν να πάει κανείς στην Πίζα και να βγάζει φωτογραφίες μόνο μέσα στα McDonalds

http://en.wiktionary.org/wiki/flipping_Nora

πάντως να γράφεις εμπιστευτικά και απόκρυφα και για την πάρτη σου και για να καβλώσεις τον σύντροφό σου στο κάτω κάτω, και να σε παίρνουν μετά και να σε κάνουν ρόμπα για να βγάλουν κανά φράγκο οι καριόληδες με αηδιάζει. θα μου πεις εκεί που είναι στα ούμπαλά του του σύντοφου τζέημς αλλά εγώ μαύρο στον πατάκη από εδώ και μπρος. κατά τ' άλλα αν κατάλαβα καλά ο τιτανοτεράστιος ο τζέημς για να κάνει ωραίο πήδο έπρεπε να ταίζει φασολάδα τη κυρά του καθημερινώς;

και μετά το έριξε στις Μπύρες και έγραψε τον Οδυσσέα...:-))

Συγχαρητήρια στους συντελεστές της έκδοσης. Όσοι έχουν διαβάσει τους Δουβλινέζους, το Πορτραίτο, τον Οδυσσέα και αγωνίζονται με τον Φίνεγκαν, είχαν την αίσθηση ότι κάτι έλειπε για να γνωρίσουν τον συγγραφέα και το έργο του. Τώρα με την ανιδιοτελή (αφού σίγουρα θα μπει μέσα) έκδοση θα εμβαθύνουν τη γνώση τους. Τα σχόλια των αναγνωστών που συνοδεύουν το δημοσίευμα του LIFO είναι εύγλωττα. Συγχαρητήρια και στο LIFO για την επίσης ανιδιοτελή προβολή του θέματος.

Συγχαρητήρια στους συντελεστές της έκδοσης. Όσοι είχαν διαβάσει τους Δουβλινέζους, το Πορτραίτο, τον Οδυσσέα και αγωνίζονταν με τον Φίνεγκαν, είχαν την αίσθηση ότι κάτι τους έλειπε για να γνωρίσουν τον συγγραφέα και το έργο του. Η ανιδιοτελής (γιατί σίγουρα θα μπεί μέσα) έκδοση βαθαίνει τη γνώση τους. Τα σχόλια που συνοδεύουν το δημοσίευμα του LIFO είναι εύγλωττα. Συγχαρητήρια και στο LIFO βεβαίως για την επίσης ανιδιοτελή προβολή του θέματος.