Στο νεκροκρέβατο του Αυριανισμού ένας νεοναζιστής σκύβει από πάνω του. Μια σχεδόν τυπική επίσκεψη. Άλλωστε έχουν μεταξύ τους μια συγγενική σχέση. Είναι και οι δυο παιδιά των αχαλιναγώγητων ενστίκτων. Έχουν και κάτι άλλο κοινό: Απολαμβάνουν τους καρπούς της ανομίας και του μπάχαλου που επικρατεί. Μερικές φορές με αυτούς τους δυο αισθάνεσαι λες και η χώρα είναι «Monopoli» και αυτοί οι δυο παίζουν μια παρτίδα: «Έφερες εξάρες πήγαινε στη φυλακή!», «Χαχα τώρα βγήκα», «Α, ρε συ Free Parking».
Υπάρχει μια κρυφή ζήλια του Αυριανισμού έναντι του Νεοναζισμού. Για να σου δώσω να καταλάβεις είναι σαν να ανταγωνίζονται μεταξύ τους δυο εταιρείες εκκένωσης βόθρων για το ποια θα πάρει την δουλειά. Έχουν βέβαια μια βασική διαφορά με τις εταιρείες εκκένωσης βόθρων: Το σκατό τους το αδειάζουν επάνω μας.
Από κοινωνιολογικής άποψης έχει ενδιαφέρον να τους βλέπεις αυτούς τους δυο μαζί. Γιατί να μην ρίξει μια γέφυρα επικοινωνίας ο ένας βόθρος με τον άλλον; Να βλέπεις τον τρόπο που συνδιαλέγονται. Τον τρόπο που αναλύουν την «κοινωνική κατάσταση του σήμερα». Πως η μπόχα του ενός δεν ενοχλεί την μπόχα του άλλου. Για αυτό μην απορείς.
Και ποια μπόχα να ενοχλήσει τον Αυριανισμό που ξεψυχάει; Ακόμα και ένα τέρας όταν πεθαίνει θα δεχόταν οποιαδήποτε επίσκεψη για να μην μείνει μόνο του. Θα ακολουθήσουν και άλλα «τέρατα» πάνω από το νεκροκρέβατο του Αυριανισμού. Μέχρι να φύγει η ψυχή του θα βλέπουμε τα χούγια του. Και οι νέες εταιρείες βόθρων θα παρελαύνουν από το νεκροκρέβατο του. Μην κρατάς την μύτη σου. Η μπόχα έχει διαπεράσει τα πάντα. Κανείς δεν γλιτώνει από την βρώμα τους.
σχόλια