Στο γραφείο είμαστε μόλις 10 άτομα. Και παρόλο που το κλίμα είναι πολύ οικογενειακό, επειδή η εταιρία είναι «από τα εξωτερικά», κρατάμε κάποια διεθνή standards τόσο στο πως φερόμαστε εμείς στους από πάνω, όσο και το ανάποδο. Εμείς σαν εργαζόμενοι είμαστε πολύ τυπικοί (παρόλο που νοιώθω ότι πολλές φορές είμαστε ουσιαστικά ένας παιδότοπος) ενώ οι εκείνοι σαν εργοδότες μας σέβονται και μας φέρονται άψογα. Οφείλω να ομολογήσω ότι νοιώθω πολύ τυχερός μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση να εργάζομαι σε ένα τέτοιο μέρος.
Τώρα λοιπόν που καλοκαίριασε και στο πλαίσιο της σύσφιγξης των επαγγελματικών δεσμών (Λες και χρειαζόταν επιπλέον «σύσφιγξη» η παιδική χαρά), μας ανακοινώθηκε από τη διοίκηση ότι προγραμματιζόταν ένα από εκείνα τα αμερικανόφερτα τριήμερα, όπου όλη η εταιρία πάει και κάνει διάφορες δραστηριότητες που έχουν στόχο να ενισχύσουν τις προσωπικές σχέσεις των υπαλλήλων μεταξύ τους, να αυξήσουν την εμπιστοσύνη και άλλα τέτοια χίπικα. Δεν μας χάλασε.
Η αναχώρησή μας είχε προγραμματιστεί για την προηγούμενη Παρασκευή το μεσημέρι. Στις δύο το μεσημέρι έπρεπε να είμαστε όλοι έτοιμοι στο γραφείο για να μπούμε στο πούλμαν. Σχολική εκδρομή κανονικά. Και ως σχολική εκδρομή, είχαμε κανονίσει να βρεθούμε νωρίτερα στο κοντινότερο καφέ για να τα πούμε λίγο. «Θα πιούμε καφέ;» είπε η Νίκη την ώρα που καθόταν. «Μπίρα θα πιούμε, μεσημέριασε. Άντε, ερασιτέχνες.» της απάντησα και παράγγειλα fix dark για όλους. Η ώρα πέρασε και πήγαμε όλοι στην εταιρία όπου μας περίμενε το πούλμαν που είχε και wi fi. Μπίρες δεν είχε βέβαια, αλλά εντάξει, μόλις φτάσαμε πήγαμε κατευθείαν σε μία ταβέρνα και του δώσαμε και κατάλαβε.
Κατά τη διάρκεια του τριημέρου πράγματι κάναμε διάφορες δραστηριότητες, αλλά στο τέλος κάθε μίας από αυτές πηγαίναμε για μπίρες. Οπότε εντάξει, μπορεί να μην συσφίξαμε κι άλλο τις σχέσεις μεταξύ μας, αλλά σίγουρα συσφίξαμε τις σχέσεις μας με τη dark. Αχ καημένη διοίκηση από «τα εξωτερικά». Αυτά συμβαίνουν όταν μπλέκεις με Έλληνες.
σχόλια