ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα είμαι ο... δεν έχει σημασία.Είμαι 21 χρόνον, μεγάλωσα σ' ένα μικρό χωρίο σ' ένα μεγάλο νησί, είμαι ομοφυλόφιλος το ήξερα πριν το ανακαλύψω. Μου το κοπανούσαν από τα 8 μου, οι συμμαθητές μου "είσαι κορίτσι" μου έλεγαν στο δημοτικό, είσαι "αδελφή μου έλεγαν στο γυμνάσιο", είσαι πουστάρα μου έλεγαν στο λύκειο".Ήξερα ότι διαφέρω πριν το δω μόνος μου.Βέβαια η ανακάλυψη μου δεν άργησε πολύ, γρήγορα με κατάλαβα. Πότε όμως δεν με πείραζε, πότε δεν με ένοιαζε, ήμουν καλά.Εγώ ναι! Οι άλλοι όχι... Πάντα με προσέβαλαν, πάντα με περιγελούσαν... Γνωστοί, φίλοι, συγγενείς, παππούδες ακόμα και οι γονείς μου -όπα η μάνα μου, ο πατέρας άφησε γρήγορα το παιχνίδι- με είχαν πάντα πιο κάτω ή πιο 'κει. Τα παιδικά μου χρόνια τα έζησα μόνος στο δωμάτιο μου παίζοντας πότε με αυτοκινητάκια και πότε με της κούκλες της αδερφής μου.Τα εφηβικά μου χρόνια τα πέρασα στο δωμάτιο μου κλειδωμένος ακούγοντας μουσική, βλέποντας χαζές σαπουνόπερες και φανταζόμουν τη μέρα που θα έφευγα από το χωρίο, και θα ερχόμουν στην πόλη. Εδώ νόμιζα θα ήταν πιο ανοιχτά τα πράγματα -και είναι όχι ελεύθερα αλλά ανοιχτά-.Ήρθα Αθήνα για σπουδές, είχα και εδώ πολλές κακές γλώσσες να με ακολουθούν -βλέπεις είμαι πολύ γκέι όπως λένε (ναι γιατί υπάρχει και το λίγο)-, αλλά αυτά είχα μάθει 21 χρόνια να μη με αγγίζουν.Αθήνα και πρώτος έρωτας -όχι πρώτη απάτη-.Εδώ γνώρισα τον 1, εγώ δεν ήθελα αλλά νόμιζα πως ερωτεύτηκα με έριξε με λουλούδια και ποιήματα... Χωρίσαμε γιατί είδα μηνύματα που έλεγαν για εμένα πως ήμουν ένα πήδημα. Που ποτέ όμως δεν πήρε.Ο δεύτερος δεσμός ήταν με τον Έρωτα, τότε ερωτέφτηκα, τότε έκανα έρωτα, τότε ένιωσα αγάπη και φροντίδα. Τότε άνηκα για λίγο κάπου. Μέχρι που πάλι σε μηνύματα ή μάλλον από μηνύματα έμαθα πώς ο Έρωτας μου είχε κι άλλη σχέση παράλληλα με εμένα, που τη είχε πριν από εμένα. Του είπα να χωρίσουμε, περίσσευα. Εκείνος έκλαιγε, δεν ήθελε να με χάσει αλλά δεν ήξερε αν θέλει να χωρίσει με τον άλλο. Ακόμη τον περιμένω, έχει περάσει πολλής καιρός και πότε δεν άφησα τη ιδέα αυτής της σχέσεις, ελπίζω πως ίσως εγώ και ο έρωτάς μου είμαστε πάλι μαζί, γιατί μου έδιδε αγάπη και δύναμη -κάτι που δεν είχα-.Όλο αυτόν τον καιρό ψάχνω και για δουλεία, έχω ακούσει πολλά και από εργοδότες π.χ. "Είσαι καλός στη δουλεία σου αλλά είσαι πούστης, θα κρατήσω τον @ που είναι μια χαρά παιδί". Σκασίλα μου, πάω αλλού. (σ.σ. όταν λέω είμαι πολύ γκέι δεν εννοώ με τακούνια και ταγέρ, ένα απλό παιδί της ηλικίας μου, με το στυλ της εποχής, αλλά με θηλυκή φωνή και λίγο πιο ναζιάρης).Γιατί κολλάτε στο γκέι; Τι σημασία έχει στο κάτω κάτω.Ως τώρα έζησα μια δύσκολη ζωή, που πάντα πολεμάω για ότι θέλω, και με πόλεμο πάνω από το κανονικό. Πρέπει πάντα να δείχνω την αξία μου.Πραγματικά είναι άδικο, η ζωή πολλών γκέι παιδιών γίνετε κόλαση εξαιτίας ανθρώπων που φοβούνται.Με βρίζουν, με αδικούν, με χτυπούν γιατί αγαπώ ανθρώπους του ίδιου φύλου. Αλλά εγώ είμαι περήφανος για μένα!Τα γράφω για να δείτε τι τραβάμε, και για να τα βγάλω κι από μέσα μου.Εύχομαι αγάπη σε όλους.Υπογραφή : Ένας περήφανος GAY!