;-)
Πίστευα ότι μόνο "η γαλάζια μονταζιέρα" της Ομάδας Αλήθειας παραπλανά το κοινό. Απ' την παλιομοδίτικη δεξιά περιμένεις κάθε λογής κόλπο και smear καμπάνια. Όχι ότι είναι λιγότερο αποκρουστική βέβαια επειδή είναι αναμενόμενη. Η Νέα Δημοκρατία παίζει βρώμικα, κατά τη γνώμη μου, και άτσαλα - με τρόπο αμερικανικής αρνητικής διαφήμισης.
Υπάρχει πρόβλημα όμως όταν προσπαθείς να την νικήσεις με παρόμοια κόλπα. ΔΕΝ κερδίζεις κάτι με το να ακολουθείς τέτοιες τακτικές - πρέπει με σαφήνεια να δείξεις τη διαφορά σου και την ανωτερότητά σου.
Αυτά σκέφτομαι για τις φορές που έχει ξεφύγει η Αυγή - και δυστυχώς δεν είναι λίγες τον τελευταίο καιρό. Συνεχίζει όμως να είναι μια ιστορική εφημερίδα (κι ας μη μοιάζει με την Αυγή του Κύρκου που ήταν υπόδειγμα εφημερίδας) με εξαιρετικούς συνεργάτες.
Τέλος πάντων, άλλο πρόσεξα χτες στο Facebook.
Μετά τις συνεχείς αλλά μάλλον άσχετες 'αποκαλύψεις' για το ποιόν του Γερμανού δημοσιογράφου που είπε λέξη προς λέξη στον Τσίπρα τα λόγια του και αυτός αφού τον έβγαλε ψεύτη σταμάτησε τη συνέντευξη, τώρα οι υποστηρικτές του Τσίπρα βρήκαν άλλο κοσκινάκι.
(Να σημειώσω πως πιστεύω ότι όλοι έχουν δικαιώμα να διακόπτουν συνεντεύξεις αν αισθάνονται άβολα ή νιώθουν ότι τους αντιμετωπίζουν με αγένεια. Δικαίωμά τους. Αν αρχίζει όμως η κακή επικοινωνιακή πολιτική αλά Ομάδα Αλήθειας μετά, υπάρχει πρόβλημα: Θεωρίες συνωμοσίας, Παπαχελάς, δημοσιογράφος με ναζί βραβείο, τώρα άδειασμα απ' τον εκδότη κλπ.)
"Ο εκδότης της FAZ αδειάζει τον Μάρτενς", "Σαφείς αποστάσεις από τον ανταποκριτή της εφημερίδας του τηρεί ο Φρανκ Σιρμάχερ" βροντοφωνάζει ένα άρθρο που είναι έντονα συριζαϊκά χρωματισμένο και μοιράστηκε πολύ στα social media.
Ο Σιρμάχερ, είναι υπεύθυνος για τον Τομέα Πολιτισμού της εφημερίδας και είναι ένας εκ των πέντε εκδοτών. Σε ερώτηση για το θέμα Τσίπρα (από ότι φαίνεται η συνέντευξη έγινε σε ένα απ' τα ταξίδια του λίγο αφότου συζητήθηκε το θέμα στην Ελλάδα) είπε απλώς ότι δεν το γνωρίζει.
Αυτό μεταφράστηκε φυσικά ως "δικαίωση Τσίπρα" ως "άδειασμα του δημοσιογράφου" και ως "σαφείς αποστάσεις".
Μπορεί ο Σιρμάχερ να μισεί τον Μάρτενς, να ήθελε όντως να τον αδειάσει κλπ (αν και νομίζω πως θα το έκανε αν ήθελε: άδειασε άλλα τμήματα της εφημερίδας του ξεκάθαρα στη συνέντευξη). Με υποθέσεις και υπερβολές όμως δεν γίνεται η δουλειά.
ΥΓ. Το λινκ του άρθρου το μοίρασε κόσμος στο Facebook. Όταν έγραψα ως σχόλιο σε μία κυρία (που πανηγύριζε για τη δικαίωση Τσίπρα) ότι τα "Ο εκδότης της FAZ αδειάζει τον Μάρτενς" και "Σαφείς αποστάσεις από τον ανταποκριτή της εφημερίδας του τηρεί ο Φρανκ Σιρμάχερ" ήταν υπερβολές και ότι "αν διαβάσεις το άρθρο απλώς λέει ότι δεν γνωρίζει το περιστατικό", προς τιμή της το κατέβασε.
Αυτό λέει όμως πολλά και για την βιαστική ανάγνωση (μόνο τίτλων) στο Facebook και την ανάγκη να σχολιάσουμε χωρίς καν να διαβάσουμε κάτι. Λέει κάτι και για τη διασπορά ψευδών ειδήσεων, για την ταχύτητα με την οποία μεταδίδεται ένας τίτλος-σλόγκαν και για το πώς δημιουργούνται εντυπώσεις.
Οι τίτλοι μπορεί να είναι πιασάρικοι -βλέπε τον τίτλο του παρόντος ποστ- ώστε να κάνουν τους ανθρώπους να θέλουν να διαβάσουν το κείμενο. Όχι για να τους κάνουν να νομίσουν ότι ενημερώθηκαν πλήρως και χωρίς να διαβάσουν τίποτα άλλο πέρα απ' τον τίτλο να παπαγαλίσουν με περηφάνεια ό,τι κατάλαβαν.
Φυσικά φταίμε και όσοι γράφουμε τους τίτλους, επειδή μάλλον δεν υπολογίζουμε ότι πολλοί απλώς θα δούνε μόνο τίτλο και υπότιτλο, θα είναι ΑΠΟΛΥΤΑ σίγουροι για το τι γράψαμε, ή για το ότι αυτό που γράψαμε στον τίτλο αντιστοιχεί στ' αλήθεια με το κείμενο (βλέπε: "σαφείς αποστάσεις / αδειάζει τον Μάρτεν" σε τίτλο και υπότιτλο, "δεν είχε ιδέα για το περιστατικό" μέσα στο κείμενο).
Όλοι στη βιασύνη μας κάνουμε λάθη - εννοείται. Εκτός από στοιχειωδώς υπεύθυνους δημοσιογράφους όμως, το ίντερνετ στην εποχή της ταχύτητας χρειάζεται και κάτι άλλο: στοιχειωδώς υπεύθυνους αναγνώστες.
σχόλια