________________
1.

Αγαπητή μου Λένα. Ενώ τα πάω καλά στις διαπροσωπικές μου σχέσεις τύπου ένας προς ένα όταν είμαι σε μεγαλύτερες παρέες/ομάδες δυσκολεύομαι. Αυτό που με δυσκολεύει είναι ότι δεν μπορώ να παρακολουθήσω τις συζητήσεις που γίνονται. Νιώθω ότι δεν έχω τι να πω επίσης δεν έχω αίσθηση του εαυτού μου πολύ καλά σε πολυπληθείς κοινωνικές καταστάσεις όπού όλοι είναι μια παρέα καθώς θέλω να παρακολουθώ τι λένε όλοι και δεν μπορώ. Παρόλα αυτά βρήκα μια ομάδα (με κοινό χόμπυ) όπου εκτιμώ όλα τα άτομα και θέλω πολύ να είμαι μέλος της. Για όλους τους παραπάνω λόγους που σου ανέφερα νιώθω "απέξω" ενώ θέλω να συμμετέχω. Όταν βγαίνουμε όλοι μαζί (14 άτομα)με πιάνει φλυαρία λόγο αμηχανίας χωρίς να λέω κάτι σημαντικό :( Προσπαθώ να ακούω και να μη μιλάω τόσο πολύ πια. Θα ήθελα όμως μερικές ακόμα από τις καλές συμβουλές σου όπως και μια ιδέα γιατί το παθαίνω αυτό..! –Andy

Μάλλον πρέπει να σταματήσεις να βλέπεις τις μεγάλες παρέες ως συνέδρια.
Φυσικά και δε μπορείς να παρακολουθήσεις τις συζητήσεις που γίνονται ταυτόχρονα σε μια παρέα. Ποιος είπε ότι πρέπει να παρακολουθείς την κάθε ανοησία που λέγεται;
Για δοκίμασε λίγο το ανάποδο: γιατί πιστεύεις ότι είναι δική σου δουλειά να διασκεδάσεις 14 άτομα, αντί να σε απασχολεί πώς να κάτσεις δίπλα σε αυτόν που σου φαίνεται πιο προσιτός ώστε να ξεκινήσεις κουβέντα μαζί του;
Τις περισσότερες φορές οι ερωτήσεις που δέχομαι είναι από ανθρώπους που είναι σίγουροι ότι ο υπόλοιπος κόσμος υπάρχει μόνο για να τους διασκεδάζει. Εσύ έχεις φτάσει στο άλλο άκρο-νομίζεις ότι υπάρχεις για να διασκεδάζεις τους άλλους.
Μην ανησυχείς, οι άνθρωποι που μπορούν να κάνουν δέκα άτομα να το βουλώσουν για να τους ακούσουν είναι συχνοί όσο και τα τετραπλά ουράνια τόξα. Η πιο γλυκιά μελωδία για τον καθέναν είναι ο ήχος της φωνής του.

________________
2.

Καλησπέρα, συγχαρητήρια για τη στήλη σου Θαυμάζω το εξυπνο χιούμορ σου. Θα ήθελα να σου κάνω μια διπλή ερώτηση.
Πως θα ένιωθες εαν ο σύντροφος σου δημιουργούσε συνεχώς ιντριγκαδόρικο μυστήριο σχετικά με το ερωτικο παρελθον του;
Επίσης πως θα ένιωθες εάν το ιδιο πρόσωπο σου αποκάλυπτε ότι σε μακροχρόνια προηγούμενη σχέση του ήταν βιαιος,άπιστος και επιθετικός;
Ανυπομονώ & σε φιλώ.- Σαμοθρακη

Τι θα ένιωθα; Αυτό που πρέπει να με ρωτήσεις είναι «τι θα σκεφτόμουν». Αυτό που θα σκεφτόμουν είναι ότι ο σύντροφός μου έχει πολύ σοβαρά θέματα με το σεξ. Μετά θα σκεφτόμουν ότι δε με ενδιαφέρει το γιατί και το πώς γιατί δε θέλω να είμαι ο ψυχίατρος κανενός και κυρίως όχι του συντρόφου μου. Μετά θα κοιτούσα να βρω που είναι η πιο κοντινή έξοδος.

________________
3.

Γεια σου Λένα :)

θα ήθελα να σε ρωτήσω τι γνώμη έχεις για τον Κωνσταντίνο Τζούμα γιατί οι απόψεις στην παρέα διίστανται

φιλί μεγάλο από τις Ελβετικές Άλπεις –Ρ

Το να είσαι διχαστικός σημαίνει ότι κάτι κατάφερες

4.

Γιατί, αγαπητή Α, μπα, οι καπνιστές στην Ελλάδα δεν σέβονται τους συνανθρώπους τους και καπνίζουν μπροστά σε μη καπνιστές και παιδιά;

Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι και ενοχλούν αλλά και βλάπτουν την υγεία των άλλων;

Γιατί προσβάλλονται αν τους ζητήσεις ευγενικά να μην καπνίζουν μπροστά σου ή στα παιδιά σου σαν να είναι αναφαίρετο δικαίωμα η επιβολή του βρωμερού καπνού τους στους συνανθρώπους τους;- Αποκλεισμένος από Δημόσιους Χώρους Άκαπνος Γονέας

Μπορώ να σου απαντήσω με τρόπο τέτοιο ώστε να ξεκινήσει στα σχόλια εμφύλιος πόλεμος.

Δε θέλω όμως να κλέψω εκκλησίες. Θα σου πω το εξής, που έχει πει ένας παλιός: όταν ήταν αυτός νέος οι μισοί Έλληνες προσπαθούσαν να πείσουν τους άλλους μισούς να μη φτύνουν. Κάτι έχουμε καταφέρει από τότε.

________________
5.

Μετά από 20 χρόνια δουλειάς αισθάνομαι εξαντλημένος και άδειος. Δεν θέλω να δώσω άλλο από τον εαυτό μου για να δουλεύω για το όνειρο κάποιου άλλου.

Και πάνω που είμαι έτοιμος να το πάρω απόφαση να ανοίξω τα φτερά μου και να κάνω κάτι για το δικό μου όνειρο, τσούπ ---> Η ΚΡΙΣΗ.

Λοιπόν, είναι η κρίση εμπόδιο ή ευκαιρία; (να πω την αλήθεια εμπόδιο μου φαίνεται και όσοι υποστηρίζουν άλλα ύποπτοι αλλά μπορεί να κάνω λάθος)

Έχω 3 επιλογές:

1. Μένω στην, πλέον κακοπληρωμένη, αλλά σχετικά ασφαλή μου θέση στον ιδιωτικό τομέα, δεν μαζεύω λεφτά αλλά επιβιώνω.

2. Φεύγω στο εξωτερικό όπου θα βρω μάλλον καλύτερη δουλειά - μαζεύω λεφτά και κάνω κάτι δικό μου, μονος μου, σε 6-7 χρόνια στην Ελλάδα. Εμπεριέχει ρίσκο και αβεβαιότητα.

3. Μένω Ελλάδα, βρίσκω συνέταιρο και κάνουμε μαζί δική μας δουλειά, εν μέσω κρίσης, στον τομέα της υψηλής τεχνολογίας. Μέγιστο ρίσκο και αβεβαιότητα.

Τι θα διάλεγες στην θέση μου;- Ονειρευτής

Και το νούμερο 1 ρίσκο και αβεβαιότητα έχει.

________________
6.

Σε διαβάζω ανελλιπώς, αλλά από τη σημερινή σου στήλη 30-07-2013 άρχισα να υποψιάζομαι ότι ο φίλος σου είναι ψυχίατρος ή ψυχολόγος ή έχει να κάνει με ιατρική (αν έχεις φίλο βέβαια). Για πε ρε Α,μπα, ναι ή ου;- Τζόκερ

Ου, είναι άλλης επιστήμης, αλλά τα ξέρει όλα :)

Ο Αόρατος Δάσκαλος γι' αυτά τα θέματα είναι η αδερφή μου, που είναι νευρολόγος. Αν πετύχεις γιατρό που αγαπάει τη δουλειά του μπορείς να μάθεις πάρα πολλά. Shout out to ma sistah!

________________
7.

Ρε α μπα τι περιπτωσάρα είναι η Betty Draper. Επίσης, γιατί το κλείνουν ο ένας στα μούτρα του άλλου στα τηλέφωνα, γιατί όλοι μπουκάρουν στα γραφεία των άλλων χωρίς να χτυπήσουν την πόρτα; και τέλος, τι παίζει με το κάπνισμα σ΄αυτή τη σειρά; νομίζω έχω γίνει παθητική καπνίστρια.- η καφετζού της Sterling-Cooper

Η Μπέτι έχει κάνει πολλά βήματα μπροστά κατά τη γνώμη μου. Εξακολουθεί να είναι αριβίστρια αλλά ο νέος σύζυγος που διάλεξε την έχει βοηθήσει.

Για το κάπνισμα – είδες πόσο φανατικά κάπνιζε η Αμερική σαράντα χρόνια πριν; Και ο κόσμος έχει κάνει βήματα μπροστά. Εξακολουθούμε να σκοτώνουμε γυναικόπαιδα αλλά τουλάχιστον μειώσαμε το κάπνισμα.

Και είναι πλέον "Sterling Cooper & Partners". Δεν διάβασες την ανακοίνωση της Peggy;

________________
8.

Που είναι η Σανάνθη? οεο?- xorxe

Εδώ, εδώ. Νομίζω ακόμα μας αγαπάει.

________________
9.

Αχ Α,μπα μου Α,μπα μου Α,μπα μου!! Φέτος το καλοκαίρι είπα να είμαι καλός άνθρωπος κ αποφάσισα να βοηθήσω τον ξάδερφό μου στο νησί που διοργανώνει συναυλίες.. Μη φανταστείς πως σκοτώνομαι, παίρνω τους καλλιτέχνες απ το αεροδρόμιο κ τους πάω ξενοδοχείο, στήνω καμιά καρέκλα, μαζεύω κανα σκουπίδι, αυτά! Το θέμα είναι ότι Α,μπα μου κ κράξτε με όσο θέλετε στα σχόλια, οι Έλληνες καλλιτέχνες είναι ΓΙΑ ΤΑ ΜΠΑΖΑ!! Όλοι όσοι έχουν έρθει έχουν ένα ύφος Παβαρότι κ Κάλας τουλάχιστον, μας μιλάνε λες κ είμαστε σκλάβοι («φέρε μου τσιγάρα κ σοκολάτες κ λίγο γρήγορα») ποτέ δε λένε ευχαριστώ κ γενικά είναι εμετικοί. Και οι χειρότεροι δεν είναι οι λαικοι, είναι οι «έντεχνοι-κοντά-στα-νιάτα-και-στη-γενιά-της-κρίσης» Το αποτέλεσμα είναι ότι δε θέλω πλέον να ακούω τα τραγούδια τους παρ'ολο που μου αρέσουν γιατί μου την έχουν σπάσει. Είναι λογικό όλο αυτό? Η να το δουλέψω στην κατεύθυνση «άλλο το άτομο και άλλο τα τραγούδια» Φιλιά! –lala

Πολύ μου άρεσε το «φέρε μου τσιγάρα και σοκολάτες», αλλά μου προκάλεσε και λίγο θλίψη. Περίμενα περισσότερη φαντασία στα παρασκήνια. «Φέρε μου ένα Voss στους 62 Φάρεναϊτ και vegan tacos και λίγο γρήγορα». «Φέρε μου δεκατρείς άσπρες παιωνίες Ουρουγουάης και τριάντα οχτώ κεριά Aubépine της Diptyque και λίγο γρήγορα.» Τέτοια.

Αλλά τώρα μας τσίγκλησες και μας άφησες στα κρύα του λουτρού. Στείλε μου παιδί μου ένα inbox στη Lena Fou, που ψοφάει για τέτοια!

Πες τα όλα σε μένα, που έτσι κι αλλιώς δε μου αρέσουν τα τραγούδια τους.

________________
10.

Σε έναν μήνα φεύγω για Νέα Υόρκη για διακοπές.
Εκτός από τα προφανή αξιοθέατα που θα επισκεφθώ , πρότεινέ μου ένα μέρος για φαγητό και ένα για ποτό (ή και περισσότερα αν θες) που όταν θα είμαι εκεί θα σταματήσω ξαφνικά να μιλάω και θα πω : Τώρα συνειδητοποιώ οτι είμαι στην Νέα Υόρκη..!
Είναι κάποιες στιγμές από τα ταξίδια που κάνουμε, που χωρίς να έχουν κάτι το ιδιαίτερο φαινομενικά, δεν μπορείς να ξεχάσεις ποτέ τα συναισθήματα που σε κατέκλυσαν έστω και για δέκατα του δευτερολέπτου όταν τις έζησες.
Λάτρης της τέχνης και του κρασιού.
Λάτρης του Sex and The city(όσο κι αν κράζουν μερικοί, δεν έχουν αντιληφθεί ποτέ την ευφυϊα αυτής της σειράς).
Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων..(ελπίζω να μου απαντησεις πριν τις 29 Αυγούστου..)
Thanks!! To travel is to live!- εκείνη

Κοίτα να δεις, σε έχασα για πολύ λίγο.

Είναι τόσο συναρπαστικά έντονη η παρουσία της πόλης, όπου κι αν πας, και η πόλη αυτή έχει τόσο ισχυρή προσωπικότητα, που είναι αδύνατον να ξεχάσεις που είσαι. Το hype που την περιβάλλει επιβεβαιώνεται και με το παραπάνω. Από τις ταινίες έχεις ήδη πολλές εικόνες στο μυαλό και όταν βρίσκεσαι εντός τους, είναι κάπως εξωπραγματική η εμπειρία.

Αν θέλεις να νιώσεις τάχα γνώστης της πόλης, πήγαινε στο ξενοδοχείο Meridien. Μπαίνεις από την κυριλέ είσοδο και ακριβώς μετά τη ρεσεψιόν στρίβεις αριστερά σε ένα στενό διάδρομο, δίπλα σε μια κουρτίνα. Εκεί μέσα τάχα βρίσκεται το καλύτερο μπεργκεράδικο (εννοείται ότι υπάρχουν πολλά μαγαζιά που το υποστηρίζουν αυτό). Πρόκειται για ένα ανήλιαγο κουτούκι, καμία σχέση με το κυριλέ του ξενοδοχείου, αλλά το μπέργκερ έχει παραδοσιακή, απλή, no-bullshit γεύση λες και έχει έρθει από την εποχή του Κένεντι (λες και ξέρω! Αλλά μπέργκερ πίστεψέ με, έχω φάει πολλά).

________________
11.

Σου μυρίζει κάτι;; -α- (μπε)-μπα-(μλόμ)

Μετά το προηγούμενο, μόνο μπέργκερ μυρίζω.

________________
12.

Ρε συ Α, μπα! Με ξέχασες (ή η ερώτηση μου ήταν ΠΟΛΥ βαρετή ή ανούσια). Πριν κανά δίμηνο σου έστειλα και σε ρώτησα γιατί το φαγητό που φτιάχνω μόνη μου δεν έχει ποτέ τη γεύση της μαμάς μου ενώ ακολουθώ τις ίδιες συνταγές και αναλογίες, και τα ίδια υλικά. Μετά από αυτήν την καθυστέρηση βέβαια τα παράτησα και το έριξα ήδη στα ετοιματζίδικα, αλλά έχω μείνει με την απορία. Εγώ δηλαδή αν ποτέ κάνω παιδιά τι θα τους μαγειρεύω? Το Μπιγκ Μακ?- Ratatouille

Όπως θα διαπίστωσες με ντροπή, ελπίζω, σου απάντησα. Όμως τώρα έχεις νέα απορία, την οποία θα απαντήσω επίσης.

Αν κάνεις παιδιά θα θέλεις τόσο πολύ να τρώνε τα καλύτερα που υπάρχουν, που θα βάλεις τα δυνατά σου. Η μαγειρική είναι κυρίως έμπρακτη έκφραση αγάπης για αυτούς που θα φάνε το φαγητό, δεν είναι μια ναρκισσιστική απασχόληση με μόνο στόχο την ψυχρή τεχνική. Τα παιδιά σου θα νιώθουν την αγάπη και το φαγητό σου θα είναι τέλειο εξαιτίας της, δεν έχει σημασία αν θα ανοίγεις φύλλο για να φτιάχνεις δικές σου πίτες ή αν θα τους τηγανίζεις αβγά και πατάτες. Θα είναι τα δικά σου αβγά και οι δικές σου πατάτες και κανείς άλλος δε θα μπορέσει ποτέ να τις τηγανίσει με τον ίδιο τρόπο. Η ασφάλεια και η καθησυχαστική παρουσία της μανούλας κάνει νόστιμο το φαγητό, όχι οι αναλογίες και οι συνταγές.

Βέβαια ωραία όλα αυτά, αλλά μέχρι να κάνεις παιδιά, κοίταξε να μάθεις να μαγειρεύεις.