Από το μπλογκ: Ροίδη Εμμονές
Ο κ.Γλέζος έδωσε θρησκευτικό όρκο στη Βουλή. Θέλω να αποδείξω πως αυτή η ανάρμοστη (και για έναν θρησκευόμενο και για έναν άθρησκο) πράξη, που δεν θα μας απασχολούσε αν δεν γινόταν στον κατ’ εξοχήν δημόσιο χώρο, αποτελεί για το συγκεκριμένο πρόσωπο το οποίο περιβάλλεται με την αίγλη του ήρωα, ένα συνεπή κρίκο σε μια μεγάλη πορεία συνειδητής πολιτικής ασυνέπειας με ιδιοτελή κίνητρα. Δικό μου κίνητρο (θέλω να πιστεύω πως) είναι να βάλω ένα ασήμαντο έστω πετραδάκι στην επιβαλόμενη εθνική προσπάθεια για περισσότερη ειλικρίνεια και σοβαρότητα και στην τεράστια ανάγκη για εκσυγχρονισμό και εκδημοκρατισμό του Κράτους και της Κοινωνίας.
Ο αριστερός Μ.Γλέζος, ηγετική ιστορική μορφή ενός κόματος που προγραμματικά επιδιώκει, προς τιμήν του, την κατάργηση του θρησκευτικού όρκου, έδωσε με τρόπο επιλήψιμο μέσα σε δυο μήνες δυο φορές δημόσια ομολογία πίστης στην Ελληνορθόδοξη Εκκλησία, μια χουντική αντιχριστιανική οργάνωση με βεβαρημένο ιστορικό και ποινικό μητρώο, μια επιδοτούμενη από το Κράτος Δημόσια υπηρεσία, η οποία περιφρονεί προκλητικά τις εντολές του Χριστού τον οποίο αδίστακτα εμπορεύεται, χωρίς να πληρώνει τους αναλογούντες φόρους των τεράστιων κερδών της, γεγονός για το οποίο ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ δεν βρήκε ούτε μια λέξη να πει στην προχθεσινή ομιλία του στη Βουλή. Στην ίδια Εκκλησία ανήκει και η «Χρυσή Αυγή» κι έτσι ο κ. Γλέζος συμπροσευχήθηκε μαζί της, συναγιάστηκε και συνορκίστηκε. Ο κ.Γλέζος δεν είναι Αλέξης Μητρόπουλος, ούτε Σοφία Σακοράφα, η πράξη του έχει βαριά αρνητική σημασία για μια χώρα που συρρικνώνεται ηθικά, πολιτικά και οικονομικά και για έναν προοδευτικό πολιτικό χώρο απότομα μεγεθυμένο, που παλεύει μέσα στις προφανείς, συχνά και προκλητικές αντιφάσεις του. Ο κ.Παπαδημούλης, για παράδειγμα, την προεκλογική σαιζόν (Romfea, 4.5) είχε επισημάνει χωρίς να προκαλεσει την αποδοκιμασία των συντρόφων του: «Η Εκκλησία της Ελλάδας έχει διαχρονικά διαδραματίσει ένα σημαντικότατο ρόλο στην διατήρηση της συνοχής στην ελληνική κοινωνία». Υποθέτω πως ο σοβαρός αυτός κύριος θα αναφερόταν στον Εμφύλιο, στο αστυνομικό κράτος της Δεξιάς και στη Χούντα, όπου η Εκκλησία έλαμψε με το συμφιλιωτικό της πνεύμα.
Ο κ.Γλέζος υπήρξε θαυμαστής του δικτάτορα Χότζα. Πήγε μάλιστα το 1985 ως ευρωβουλευτής του κυβερνητικού ΠΑΣΟΚ στην κηδεία του ιπτάμενος σε ελικόπτερο, που δεν ξέρω αν το πληρώσαμε εμείς ή οι μελλοντικοί Αλβανοί οικονομικοί μετανάστες. Ο Χότζα είχε επιβάλει με τη βία αθεϊστικό καθεστώς φυλακίζοντας Επισκόπους ιερείς και Ιμάμηδες και κατεδαφίζοντας ναούς και τζαμιά. Ο κ.Γλέζος καταφέρνει και τα βολεύει όλα αυτά, την «Άμεση Δημοκρατία» με την τυραννία, την υποχρεωτική κρατική αθεϊα, που απαγορεύει κάθε δημόσια θρησκευτική έκφραση, με την έμμισθη κρατική πίστη, που επιβάλλεται τελετουργικά σε βρέφη και προπαγανδιστικά σε σχολιαρόπαιδα. O κ.Γλέζος με μεγάλη ευκολία την υψωμένη αθεϊστική γροθιά μπροστά στη σωρό του Αλβανού δεσμοφύλακα, την ανοίγει μπροστά στον πονηρό Αρβανίτη παπά, ενώνει τα τρια δάχτυλα και παριστανει τον πιστό. Μαζί του άλλοι εννέα από την “ευρωπαϊκή” Δημάρ, τέσσερις από το ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και η γνωστή συνεργαζόμενη του ΚΚΕ φίλη του Πειραιά Σεραφείμ, που προχτές φώναζε από το Mega, τρεχάτε Xριστιανοί μας κλέβουν οι ανθέλληνες τρία φωνήεντα. Η ποιότητα της πίστης τους είναι όμως κακή αφού ο Χριστός λέει: «Εγώ δε λέγω υμίν μη ομόσαι όλως (…) έστω δε ο λόγος υμών ναι ναι, ού ού, το δε περισσόν τούτων εκ του πονηρού εστί…» (Ματθ. 5, 33 – 37).
Ο όρκος είναι τόσο βαρύ αμάρτημα που και ο Απόστολος Ιάκωβος θύμισε με αποστολικό γράμμα (5, 12) την εντολή του αδελφού του: « Προ πάντων δε, αδελφοί μου, μη ομνύετε μήτε τον ουρανόν, μήτε την γήν , μήτε άλλον τινά όρκον. Ητω δε υμών το ναί, ναί, και το ού, ού, ίνα μη υπό κρίσιν πέσητε». Θα πέσει λοιπόν στην κρίση των πολιτών και ο κ.Γλέζος που η περίεργη όψιμη «ευσέβειά» του δεν τον ώθησε να μελετήσει ούτε τα σχετικά κείμενα των Τριών Ιεραρχών, αυτών που τη γιορτή τους ο νεαρός φαφλατάς αρχηγός του ονόμασε «Γιορτή της Γνώσης», κι ας υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ πως θα την καταργήσει! Ο Βασίλειος στον 21ο Κανόνα του λέει: «Καθ’ άπαξ μεν όρκος απαγορεύεται…». Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος αναρωτιέται: «Όρκου τι χείρον;» και απαντά «Ουδέν». Πιο αυστηρός από όλους ο Χρυσόστομος επισημαίνει την παράνοια να ορκίζονται οι άνθρωποι στο όνομα του θεού και στο Βιβλίο όπου αυτός απαγορεύει τον όρκο. Λες και μιλάει στον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο που με τόση ασέβεια προτείνει το Ευαγγέλιο στους θεομπαίχτες που ορκίζονται, όταν προειδοποιεί: «Συ… το Βιβλίον αιδέσθητι, ο προτείνεις εις όρκον. Το Ευαγγέλιον, ο μετά χείρας φέρεις και κελεύεις ομνύναι, ανάπτυξον και ακούσας τι περί όρκου ο Χριστός εκεί διαλέγεται, φρίξον και απόστηθι. Συ δε τον νόμον τον κωλύοντα ομνύναι, τούτον όρκον ποιείς: Ω της ύβρεως! Ω της παροινίας!» («Μη ορκίζεσαι», Εκδ.«Ορθ. Τύπος»-1976).
Ο Μ.Γλέζος έχει γραμμένο το Χριστό, τον αδελφόθεο Ιάκωβο και τους Τρεις Ιεράρχες στα παλιά του τα παπούτσια, εκεί που έχει γραμμένο και το προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο μιλάει για ανθρώπινα δικαιώματα, για ανεξιθρησκεία, για χωρισμό Εκκλησίας και Κράτους, για κατάργηση του θρησκευτικού όρκου. Επειδή πολλοί θα μας πουν πως ο βουλευτικός όρκος δεν έχει σχέση με αυτά, να τους προλάβω εξηγώντας πως ένας κρατικός υπάλληλος, ένας μάρτυρας σε δίκη κλπ που θα αρνηθεί, όπως ο νόμος του δίνει το δικαίωμα, να ορκιστεί, θα αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της μεροληψίας ειδικά με το κομμάτι των δικαστών που είναι πολύ στενά συνδεδεμένο με την Εκκλησία. Αυτό το τελευταίο έχει επισημανθεί από αδιάψευστα γεγονότα, αλλά και από χείλη επίσημα (Στ. Ματθίας Επίτιμος πρόεδρος του Αρείου Πάγου: «Η ελληνική Δικαιοσύνη βρίσκεται σε αφύσικο εναγκαλισμό με την Ορθόδοξη Εκκλησία» Καθημερινή 03-07-08). Έτσι ένας αριθμός δικαστών, επηρεάζεται από την πίστη του αυτή, φοβάμαι ενίοτε και με τη βοήθεια του φιλόπτωχου, όπως π.χ. η ευσεβής φυγόδικη (ακόμα!) Αντωνία Ηλία που τη «δάνειζε» ο ατιμώρητος (!!!) Άγιος Θεόκλητος, τέως Παραδικαστικού και Φαναριοφερσάλων (Τρια προσφατα αλλεπάλληλα ιερά οικονομικά σκάνδαλα στα Φάρσαλα. Θα καταθέσει κάποια ερώτηση ένας από τους 71 του ΣΥΡΙΖΑ;), τέκνον Χριστοδούλου, πατήρ Κουλουσούσα. Άλλωστε οι δικαστές θα δικάσουν κάτω από την εικόνα του Χριστού, αν βρουν ποτέ καιρό (έξι αναβολές), την ομόδοξη με τον κ.Γλέζο Σκορδέλη για το μαχαίρωμα των μουσουλμάνων Αφγανών, αν αυτοί δεν έχουν στο μεταξύ εξαφανιστεί.
Η αιρετική κρατική Ελληνορθόδοξη Ιεραρχία μπορεί να επιτρέπει τον όρκο, αλλά οι Ιεροί Κανόνες αυτής της Εκκλησίας απαγορεύουν αυστηρά τη συμπροσευχή με λάτρεις του Εωσφόρου και με αιρετικούς. Το 1872 το Οικουμενικό Πατριαρχείο καταδίκασε με τοπική Μείζονα Σύνοδο το φυλετισμό (όχι πως το πήρε ο πόνος, είχε τους ιδιοτελείς λόγους του) ως αίρεση και η Χρυσή Αυγή δεν κρύβει το φυλετισμό της. Πιστός δηλώνει ο κ.Γλέζος, βουλευτής είναι και σύμβολο κάποιων πραγμάτων θέλει να λογίζεται, ούτε του περνάει από το μυαλό πως τα σύμβολα πρέπει να σκέπτονται περισσότερο από την αγράμματη γυναικούλα που τα ψηφίζει και το Γλέζο τον ψηφίζουν και πολλοί σκεπτόμενοι άνθρωποι που τους αξίζει πιο υπεύθυνη αντιπροσώπευση. Ο κ.Γλέζος νομίζω όμως, πως θεωρεί τον εαυτό του ένα είδος Κολοκοτρώνη που απολαμβάνει το γενικό θαυμασμό ακόμη και μερίδας της Ακροδεξιάς, όχι της Χρυσής Αυγής που δεν μπορεί να ξεχάσει το χουνέρι που έκανε στους δικούς της με τη Σημαία στην Κατοχή και σήμερα τον απειλεί, αλλά του κ.Καρατζαφέρη που τον έχει εγκωμιάσει και μερικών ακόμη υπερπατριωτών που εκστασιάστηκαν με τον όρκο που έδωσε στο αρχιεπίσκοπο Κατάρ, Λαυρεντιάδη, Βοιωτοπεδίου, Βουλιαγμένης, Ασωπού (ο κ.Γλέζος έχει και οικολογικές ευαισθησίες) Σιβιτανιδείου, Αλληλεγγύης-Αποστολής, Φωτοβολταϊκών κλπ κλπ. Ιερώνυμο Β΄. Τι κι αν ο αρχιεπίσκοπος αυτός χειροτονήθηκε διάκος της χουντικής Εκκλησίας το Δεκέμβρη του 1967, τι κι αν πήρε τιμητικά το όνομα του αντικανονικού βασιλοχουντικού αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου Α΄ (ήξερε τι έκανε). Περασμένα, ξεχασμένα, όταν μάλιστα πρέπει να φιλοτεχνηθεί το προσωπικό υπερκομματικό προφίλ του Νέστορα του πατριωτικοσοσιαλισμού, που απαιτεί και θρησκευτικό χρώμα, έστω κι αν το τελευταίο είναι κυριολεκτικά για τα πανηγύρια, έτσι μάλιστα που έχει ως κύριους αποδέκτες την κυρα-Κατίνα (αν αυτή είναι ΠΑΣΟΚ, εδώ παίζει και ο κύριος Φώτης), το δεξιό συνδικαλιστή και τον παπά που προικίζει τις θυγατέρες του από το παγκάρι.
Από το χορό των εγκωμίων στο Γλέζο για αυτά του τα καμώματα, δεν μπορούσε να λείπει η ακροδεξιά Olympia (1.7-«Ένα μεγάλο εύγε στον Μ. Γλέζο γι αυτή του την κίνηση! Όχι σαν κάτι άλλους….μεσιέ Τσίπρας»), παλιότερα ημιεπίσημο υμνητικό βήμα του Αλ.Τσίπρα και άλλα του ίδιου φυράματος που γράψανε χειρότερα όπως: «Μπράβο στον Μανώλη Γλέζο, που ορκίστηκε στο όνομα της Αγίας Τριάδας στη Βουλή". Ο Μανώλης Γλέζος αποδεικνύει για μια ακόμη φορά γιατί ήταν είναι και θα παραμείνει ένα αιώνιο σύμβολο αντίστασης του ελληνικού λαού. Ο ίδιος στην διάρκεια της ορκωμοσίας της νέας Βουλής ύψωσε την δεξιά του, ορκιζόμενος εις το όνομα της Αγίας Τριάδας να υπηρετήσει τον ελληνικό λαό. Κάτι φυσικά που δεν έκανε ο…πολύς κ. Αλέξης Τσίπρας και οι ομόλογοι του!! Καλό θα είναι οι Έλληνες πολίτες να γνωρίζουν τις πεποιθήσεις των πολιτικών τους ταγών. Και καλό είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κόμμα εξουσίας πλέον, να πει στους Έλληνες ποιες είναι οι θέσεις του για την αδιαίρετη και κοινή πορεία ελληνισμού και ορθοδοξίας, από το 1821 μέχρι σήμερα. Οφείλουμε να γνωρίζουμε όλοι την επιδιωκόμενη εγκαθίδρυση ενός αθεϊστικού πολιτεύματος που επαγγέλλονται ορισμένα από τα στελέχη του.Οφείλουμε να γνωρίζουμε ξεκάθαρα τις θέσεις του για τους ψευτομακεδόνες και για όλα τα εθνικά μας θέματα. Για μια φορά ακόμη μπράβο στον κ. Γλέζο που είναι πραγματικός Έλληνας! Για αυτούς που επιδιώκουν την επανίδρυση μιας….light ή βαριάς Σοβιετίας ( όπως η κ. Παπαρήγα), νεκρανασταίνοντας τον Σταλινισμό και τον Ζαχαριαδισμό, η Ελληνική Κοινωνία έδωσε την απάντηση της. Ας μην νομίζουν λοιπόν και οι οπαδοί του αθεϊσμού και της κοσμοπολίτικης κολωνακιώτικης αριστεροσύνης, ότι θα μπορέσουν να ξεριζώσουν το ελληνορθόδοξο φρόνημα μας».
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο κ.Γλέζος συμπλέει με ακροδεξιές αντιλήψεις. To 1996 προλόγισε τα ποιήματα του εθνικιστή χασάπη Κάρατζιτς “Εξ αμνημονεύτων χρόνων και άλλα ποιήματα” (εκδ. “Ελληνικά Γράμματα), που από ό,τι ξέρω δεν μεταφράστηκαν πουθενά άλλού εκτός από την Ελλάδα! Το 1999 συμμετείχε στην αποστολή της ΑΕΚ στο Βελιγράδι για συμπαράσταση στο δικτατορικό καθεστώς Μιλόσεβιτς, κι ας είχε προηγηθεί τέσσερα χρόνια πριν η άγρια σφαγή αμάχων στη Σρεμπρένιτσα. Ο Μ. Γλέζος δεν βρήκε ποτέ το θάρρος να ζητήσει συγνώμη γι’αυτά, αλλά φοβάμαι πως και κανείς δεν τον αγαπάει τόσο πολύ για να του το ζητήσει. Ούτε οι φίλοι του της αμετανόητης Εκκλησίας θα το κάνουν, ούτε ο Τσοχατζόπουλος, ούτε το φάντασμα του χουντικού αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, ούτε οι ακροδεξιοί, οι σταλινικοί και οι σαλτιμπάγκοι πολιτικοί της Δεξιάς, του ΠΑΣΟΚ και της Αριστεράς που κάλυψαν τα εγκλήματα του σέρβικου εθνικισμού και των Ελλήνων ακροδεξιών εθελοντών που συμμετείχαν. Ο πρώην βουλευτής και ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ και πρόεδρος της ανύπαρκτης ΕΔΑ-δορυφόρου του ΠΑΣΟΚ, κ.Γλέζος, χτίζει συστηματικά το αυτάρεσκο προφίλ του εθνικού ήρωα όλων των Ελλήνων, μη διστάζοντας να λέει χονδροειδή ψέματα, να μειώνει τους αντιναζιστικούς αγώνες άλλων λαών (πρώτα από όλα των Ρώσων), να ταυτίζει το γερμανικό λαό με τους Ναζιστές, για να χαϊδέψει τα αυτιά των κακομαθημένων πελατών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ : “….οι Γερμανοί θέλουν να μας τιμωρήσουν γιατί είμαστε η μόνη χώρα που τους σταμάτησε, που γκρεμίσαμε το αήττητο του Αξονα το 1941» (ΑΝΤ1, 30.1.2012). Με την ίδια ευκολία δίνει το αγωνιστικό παρών, με τη Σπίθα του τ. υπουργού της ΝΔ κ.Θεοδωράκη και με τον ανδρεοπαπανδρεϊκό Συνταγματολόγο κ.Κασιμάτη, στην ίδρυση της “Ελάδας”, ενός πατριωτικού σχηματισμού, που παρά το σημαδιακό του όνομα εξαχνώθηκε άμεσα, με ακροατήριο τον Σ.Παπαθεμελή, τον Κ.Ζουράρι, εθνικώς ανησυχούντες ποδοσφαιριστές και τον Απ.Γκλέτσο. Αυτήν την πάνδημη αποδοχή, χωρίς να τηρεί, με το απυρόβλητο που έχει κατοχυρώσει, στοιχειώδη προσχήματα, κάτω από την ομπρέλα του αντιδυτικισμού, του “αντιγερμανισμού”, της Ορθοδοξίας, της σλαβοφιλίας, της εθνικής αυταρέσκειας, του λαϊκισμού και του “πατριωτισμού”, την επιδιώκει ο σεβάσμιος γέρος, που πέφτει πάνω στα αντεργατικά δακρυγόνα, που ρίχνουν οι νεαροί ΜΑΤατζήδες που τολμούν να μην τον αναγνωρίζουν. Για τον άτυχο 53χρονο απεργό του ΠΑΜΕ που πνίγηκε στον καπνό και άφησε χήρα και ορφανά, δεν έγινε ούτε ο μισός θόρυβος από αυτόν που σήκωσε το δακρυγόνο του Γλέζου, που συγχώρησε μεγαλόψυχα το δράστη: “«Θέλω να δω το παιδί» είπε στον υφυπουργό και πράγματι ο Μανώλης Γλέζος δέχθηκε στο σπίτι του, στο Νέο Ψυχικό, τον ΜΑΤατζή που τον ψέκασε στο πρόσωπο. Παρόντες, η γυναίκα του βέβαια, αλλά και ο επικεφαλής των ΜΑΤ, ταξίαρχος Παπασπύρου. Καφές, γλυκό, αμηχανία και «άπειρες συγγνώμες» από την πλευρά του νεαρού αστυνομικού” (ΤΑ ΝΕΑ, 13.3.’10).
Δεν δίστασε ο Μ.Γλέζος να πάρει μέρος στη φιέστα του ακροδεξιού ρατσιστή Χουντόδουλου αφιερωμένη τάχα στη συμμετοχή του κλήρου στην Εθνική Αντίσταση. Εκεί δεν ντράπηκε να κάνει άλλες τρεις ασχήμιες:
Α. Πρόδοσε τους συντρόφους του δημοκράτες κληρικούς που πήραν μέρος στην Εαμική Αντίσταση και γθάρθηκαν ζωντανοί από την Εκκλησία με το να μη ζητήσει την αποκατάσταση της μνήμης τους και τη συγνώμη της Ιεραρχίας.
Β. Αποσιώπησε τον αισχρό ρόλο της Εκκλησίας στον Εμφύλιο, μετεμφυλιοπολεμικά και στη Χούντα, περιόδους όπου ο κλήρος ανέδειξε ακόμη και βασανιστές στη Μακρόνησο και αλλού.
Γ. Είπε ψέματα για τη συμμετοχή των Επισκόπων στην Εθνική Αντίσταση
Για του λόγου μου το ασφαλές παραπέμπω στο ορθόδοξο μπλογκ με τον τραγελαφικό τίτλο «δογματική έρευνα» (!) δηλαδή τη γνωστή ΟΟΔΕ, η οποία αναμεταδίδει συνέντευξη Γλέζου:
«Υπήρξαν πάρα πολλοί Mητροπολίτες, που πήραν ενεργό μέρος στην Aντίσταση. Δεν μιλάμε ως διάθεση αλλά ενεργό μέρος. Μπορώ να πω ως διάθεση ήταν το σύνολο (σημ.Λασκ. αφού δεν ντρέπεσαι), ως ενεργό αντίδραση πάρα πολλοί ανέβηκαν και στο βουνό (σημ.Λασκ, μόνο δυο) και στη μία πλευρά και στην άλλη και στον EΛAΣ (σημ.Λασκ. τους εξόντωσε η Εκκλησία) και στον EΔEΣ (σημ.Λασκ. ούτε ένας) πήγαν Mητροπολίτες, στάθηκαν επικεφαλής του λαού στον αγώνα του….Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν ο Kαπετάν Aνυπόμονος και μια σειρά άλλη κληρικών οι οποίοι αγωνίστηκαν, όπως έχουμε και εκτελέσεις κληρικών»
Ατύχησε όμως ο κ.Γλέζος. Τον διαψεύδει ο ίδιος ο παπα-Ανυπόμονος που στα απομνημονεύματά του τα λέει εντελώς διαφορετικά για τους επισκόπους με συντριπτικά στοιχεία που εκθέτουν ανεπανόρθωτα τον βουλευτή Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ. Του έχει απαντήσει όμως από τον τάφο του και ο ΑΔΙΚΑΙΩΤΟΣ ΕΑΜίτης μητροπολίτης της Χίου ο Ιωακείμ χαρακτηρίζοντας τους επισκόπους του κ.Γλέζου:
«...αυλοκόλακες και ερπετά προ …των εκμεταλευτών του λαού, έμποροι……χρησιμοποιούντες την αγίαν…θρησκείαν ως μέσον……ναρκώσεως των λαϊκών μαζών…ασεβείς και άθεοι, μη πιστεύοντες εις ουδέν ανώτερον αλλά μόνον εις το χρήμα και εις την σάρκαν……υποκριταί και θεομπαίχται……δοσίλογοι και εκμεταλλευταί……με παθολογικάς ανηθίκους παρεκτροπάς…αδίστακτοι Φαρισαίοι δια να κρατούν τον λαό μέσα εις το σκότος της θρησκοληψίας και άσπονδοι εχθροί κάθε κοινωνικής προόδου και εξελίξεως».
Όλα αυτά και πολλά ακόμη για τον πραγματικό ρόλο των επισκόπων στην Κατοχή μπορεί να τα βρει όποιος επιθυμεί στη σειρά των, αρκετά τεκμηριωμένων νομίζω, τεσσάρων άρθρων του μπλογκ μας…
Οι επίσκοποι στην Κατοχή- Απάντηση στους Μ. Γλέζο-Χριστόδουλο στα οποία δεν διατυπώθηκε κάποιος αντίλογος. Πριν κλείσω το θέμα να επισημάνω πόσο κρίσιμο ψευδεπίγραφο συγχωροχάρτι χάρισε ο Γλέζος στους δεσποτάδες, που δεν έχουν παρά να κραδαίνουν τώρα και στο μέλλον τις δηλώσεις του σε όποιον ανυποψίαστο νέο ρωτήσει να μάθει τι έκαναν οι επίσκοποι στην Κατοχή.
Θα ήθελα να τελειώσω με δυο παρατηρήσεις
Ο μακαρίτης ο Λάκης Σιάντας υπήρξε το ίδιο ήρωας με το Γλέζο. Ο καθένας μπορεί να συγκρίνει συμπεριφορές που ακολουθήθηκαν και προνόμια που αντλήθηκαν από την ίδια πράξη. Βεβαίως η προβολή Γλέζου υπήρξε πολιτική απόφαση του ΚΚΕ, που εξυπηρετούσε ανάγκες της εποχής, από κάποιο σημείο όμως και μετά αρχίζει και η ανάγκη της προσωπικής σεμνότητας, γιατί νομίζω έγινε με ευθύνη πολλών υπερπροβολή και εκμετάλλευση της ηρωϊκής πράξης, που αποκτά το χαρακτήρα της καπηλείας, ειδικά όταν άλλοι-πολύ καλύτεροί του, έδωσαν τη ζωή τους ή δεν απόλαυσαν την παραμικρή ανταπόδοση του ηρωϊσμού τους.
Λαϊκές συνελεύσεις άμεσης Δημοκρατίας προτείνει για τη χώρα ο κ.Γλέζος, αλλά επιμένει σε συνιστώσες για το ΣΥΡΙΖΑ, για να μπορούν οι διάφοροι Γλέζοι να εμφανίζονται ως εκπρόσωποι προσχηματισμένων ομάδων και προειλημμένων θέσεων. Ο κ.Γλέζος μέσα στο πάθος του για αυτοπροβολή, έτσι τουλάχιστον το εισέπραξα εγώ, διακίνησε στους «Αγανακτισμένους» της κάτω πλατείας (που μαζί με τους ακροδεξιούς της πάνω, συγκροτούσαν την κατά τον κ.Τσίπρα νέα “Εκκλησία του Δήμου”) την «Άμεση Δημοκρατία» του ως λύση για τη χώρα. Θεωρώ την πρόταση αυταπόδεικτα γελοία, το να δίνονται δηλαδή κυβερνητικές διαστάσεις, σε μια μορφή κοινωνικής οργάνωσης η οποία μπορεί να αναπτυχθεί, πειραματικά πάντα, μόνο σε μικρές κοινότητες. Γιατί το να μεταφέρονται εξουσίες για περίπλοκα ζητήματα όπως π.χ. τα ανθρώπινα δικαιώματα στους ψηφοφόρους του κ.Γλέζου, είναι άκρως επικίνδυνο και μπαίνω στον πειρασμό να πω πως ακόμη και στο χωριό του στην Απείρανθο που εφαρμόστηκε το «πείραμα», στέφτηκε από αυτονόητη αποτυχία. Το ομολογεί ο ίδιος στο έντυπο «Πολίτες» (τ.32, 11.2011) της ιδιωτικής του συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ «Ενεργοί Πολίτες», εκφράζοντας «αρκετή πικρία για τις αποφάσεις που ελάμβαναν οι συγχωριανοί του». Προς τι λοιπόν η διακίνηση σε μια τόσο τραγικά κρίσιμη καμπή, ως ελπιδοφόρας λύσης, ενός αποτυχημένου πειράματος και μάλιστα με υπερμεγεθυμένες διαστάσεις και απαιτήσεις; Πόσα ψέματα, πόση κοροϊδία και πόδες φρούδες ελπίδες μπορεί να αντέξει αυτός ο τόπος από πολιτικούς που αδυνατούν να πουν αυτό που πραγματικά σκέπτονται και επιδιώκουν;
Ο κ.Γλέζος είναι ένας ηλικιωμένος άνθρωπος με πολλά καλά στοιχεία, που θα άξιζε το σεβασμό μας όχι μόνο για την ηλικία του αλλά και για τους πατριωτικούς και κοινωνικούς αγώνες του, τους οποίους προσωπικά εκτιμώ, ειδικά αν ανακάλυπτε την αριστερή αρετή της αυτοκριτικής ή τη χριστιανική αρχή της μετάνοιας. Ο ίδιος όμως έχει επιλέξει την οδό του ενεργού πολιτικού, άρα του υποκείμενου της καλόπιστης κριτικής μας και επανεκλέγεται για πολλοστή φορά βουλευτής στερώντας τη θέση από κάποιο νεότερο. Διαβάζω μάλιστα πως δεν δέχεται την ενοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ ως αρχηγός της πανελληνίως άγνωστης συνιστώσας του των δέκα, άντε δεκαπέντε, ανθρώπων. Μπορεί κάποιος να συνεισφέρει και έξω από τη Βουλή, ειδικά όταν παίρνει ήδη την παχυλή του σύνταξη, εκτός κι αν θεωρεί τη συμμετοχή του εκεί ως μόνιμη, επαγγελματική και απαραίτητη. Λυπάμαι να πω ότι η μονιμότητα των αξιωμάτων είναι πολύ αντιδραστική άποψη και νομίζω ότι η μυθολογούμενη διαχρονική λαϊκή αποδοχή του πατριώτη Μ.Γλέζου εμπεριέχει το υποκριτικό στοιχείο του ευκαιριακού, όπως αποδεικνύει η κατάταξή τους στις Νομαρχιακές εκλογές του 2006, όταν υπήρχαν λεφτά και η πελατεία δεν είχε αγανακτήσει, κάτω από τον Καρατζαφέρη. Ο κ.Γλέζος πρόσβαλε από την πρώτη κι όλας μέρα της παρουσίας του στη Βουλή, τις περί τα δικαιώματα και τη θρησκεία πάγιες αρχές της Αριστεράς, εκθέτοντας μάλιστα με την πράξη του τους, συνεπέστερους από αυτόν, συντρόφους του στις άδικες λοιδωρίες της ακροδεξιάς. Καιρός είναι ο κ.Γλέζος να πάει σπίτι του. Όσοι τον αγαπούν ας του το πουν κι ας μην τον χρησιμοποιούν ως ιερό τοτέμ, που αποδεικνύει τάχα τις πατριωτικές τους περγαμηνές, που τις χρειάζονται υποτίθεται για να μπορέσουν να διαβούν την πόρτα του Πεντάγωνου ή για να συναγελάζονται με δεξιούς η και με ακροδεξιούς δημοσιογράφους η για να εκδίδουν πιστοποιητικά ελληνομετρήσεων. Οι πατριώτες υπηρετούν ολόκληρη τη στρατιωτική τους θητεία κ.Τσίπρα, δεν «βάζουν βύσμα», δεν τη διακόπτουν για να “πολιτευτούν”, δεν λουφάρουν, δεν γίνονται κάκιστο παράδειγμα δεχόμενοι δώρα καλοπέρασης από Δαναούς επιχειρηματίες εκμεταλευόμενοι τη θεσμική ιδιότητα που τους έδωσαν οι πολίτες, υπερασπίζονται τα συμφέροντα του λαού καταγγέλλοντας παλληκαρίσια με το όνομά τους τους κλέφτες του δημόσιου χρήματος και τα πρόσωπα και τους μηχανισμούς που δεν τους δικάζουν και δεν κρύβονται πίσω από ανώδυνες γενικολογίες.
…
ΥΓ1
Ο Εμβέρ Χότζα ήταν οπαδός της Άμεσης Δημοκρατίας;
σχόλια