Μία από τις σημαντικότερες φωνές του λαϊκού τραγουδιού, η Πολύ Πάνου, «σώπασε» για πάντα, σήμερα, σε ηλικία 73 ετών.
Η Πόλυ Πάνου αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας και νοσηλευόταν τον τελευταίο καιρό σε ιδιωτικό νοσοκομείο της Αθήνας. Εκεί άφησε και την τελευταία της πνοή.
Γεννημένη στις 28 Οκτωβρίου 1940 στην Αθήνα, το αληθινό όνομα της Πόλυ Πάνου ήταν Πολυτίμη Μπίθα (κατά άλλους Πολυτίμη Κολιοπάνου).
Μεγάλωσε στην Πάτρα και σε πολύ μικρή ηλικία, κρυφά από τους γονείς της, συμμετείχε σε διαγωνισμό ταλέντων. Τραγούδησε το «Μητέρα» του Φώτη Πολυμέρη και πήρε το πρώτο βραβείο, κατατροπώνοντας τους 260 συνυποψήφιους για την πρώτη θέση.
Το 1953 μπήκε "επισήμως” στη δισκογραφία με το «Πήρα τη στράτα την κακιά» σε μουσική Γρηγόρη Μπιθικώτση.
Ο Μπιθικώτσης ήταν και ο άνθρωπος που την ανακάλυψε, και που της έδωσε το “καλλιτεχνικό της όνομα”. Η γνωριμία με τον Μπιθικώτση, της άλλαξε κυριολεκτικά τη ζωή. Με τον Μπιθικώτση ταξίδεψαν στη Πάτρα, στο Αγρίνιο και τελικά στην Αθήνα, στα δισκογραφικά στούντιο της Columbia. Στα ταξίδια της συνοδευόταν πάντα από την μητέρα της.
Λέγεται πως ο παραγωγός που τη άκουσε τότε, στην Columbia, είπε χαρακτηριστικά στον Μπιθικώτση: «Γρηγόρη μου, μού ‘φερες μια Βέμπο του λαϊκού τραγουδιού!».
Στη συνέχεια, μαζί με τον Πάνο Γαβαλά, ίδρυσαν την δισκογραφική εταιρεία «Βεντέτα».
Ηταν η πρώτη που τραηγούδησε τα "Παιδιά του Πειραιά", τραγούδι που αργότερα η Μελίνα Μερκούρη, έκανε διεθνή. επιτυχία.
Η ίδια τραγουδούσε πρώτα για τον εαυτό της. Οπως είχε πεί χαρακτηριστικά σε συνέντευξή της:
«Εγώ, πριν απ' όλα, για τον εαυτό μου τραγούδησα, τραγουδούσα, τραγουδάω. Σ' εμένα έδινα και δίνω πάντα λογαριασμό. Χωρίς τρακ, χωρίς τίποτα. Είχα, κι έχω πάντα, μεγάλο, πολύ μεγάλο πάθος. Το αγάπησα πολύ το λαϊκό τραγούδι. Και μπήκα μέσα κι έδωσα όλον μου τον εαυτό. Του Γρηγόρη Μπιθικώτση, το χαρτί που μου 'δωσε, εγώ δεν το 'καψα. Δεν υπήρχε περίπτωση να το κάψω!»,
Ολόκληρη η Δισκογραφία της μεγάλης ερμηνεύτριας
1968: "Πάμε σε κέντρα κοσμικά"
1971: "Σήμερον σ' αυτόν τον δίσκο"
1974: "Τελεία και παύλα", "Λαϊκές αναμνήσεις"
1976: "Ο έρωτας δεν είναι αμαρτία"
1977: "14 χρυσές επιτυχίες", "Και τώρα μόνη"
1979: "Επικίνδυνη αγάπη"
1982: "Αξέχαστες επιτυχίες"
1985: " Τι να μας κάνει μια ζωή"
1987: "Δυο δυο"
1990: "Παράνομη αγάπη"
1992: "Επιτυχίες 1957-1967"
1994: "Δισκογραφία Τσιτσάνη Νο8 Cd 1"
1996: "Μέσα από τις 45"
1997: "Μεγάλες επιτυχίες"
2000: "Αυτά που ήθελα να πω"
2007: "Από τις 78 στροφές 2 cd"
2009: "Τα πορτραίτα της MINOS- EMI No2"
2011: "Οι αυθεντικές φωνές του λαϊκού τραγουδιού Cd10", "32 μεγάλες επιτυχίες Cd1"
σχόλια