Ένα χαρακτηρισμό που δεν αντέχω να ακούω είναι ο εξής: «Οι Ήρωες της Καθημερινότητες».
Τα media έχουν στήσει ολόκληρη βιομηχανία γλειψίματος «των απλών ανθρώπων που τα βγάζουν πέρα δύσκολα». Ο δεύτερος ανυπόφορος χαρακτηρισμός είναι «Ολυμπιονίκες της ζωής», για τους αθλητές που παίρνουν μετάλλιο στους Παραολυμπιακούς Αγώνες. Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς. Νομίζω στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στην Αθήνα. Ένας Έλληνας δημοσιογράφος συνεχάρη έναν Παραολυμπιονίκη λέγοντας του: «Και εσύ και τα άλλα παιδιά είστε Ολυμπιονίκες της ζωής».
Τότε αυτός γύρισε και του είπε :«Ολυμπιονίκης είμαι όχι Ολυμπιονίκης της ζωής». Δεν συγκράτησα το όνομα του αθλητή τότε. Θα μπορούσε όμως να ήταν ο Μάκης Καλαράς.
«Πηγαίνω στα μαγαζιά με τα περισσότερα σκαλοπάτια και τον περισσότερο κόσμο»
Ο αργυρός παραολυμπιονίκης στους Ολυμπιακούς της Αθήνας του 2004 με τα δυο Πανευρωπαικά ρεκορ στο ενεργητικό του, εγκαταλείπει την δισκοβολία και θέτει νέους στόχους. Αυτή τη φορά θα προσπαθήσει να λάβει μέρος στην Χειμερινή Παραολυμπιάδα της Ρωσίας στο αγώνισμα του sit ski. Δέκα χρόνια μετά την Ολυμπιάδα της Αθήνας ένα καινούριο κεφάλαιο για τον ίδιο ανοίγει. Έχει δώσει αρκετές ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις. Καμία όμως δεν συγκρίνεται με αυτή που έδωσε στο Ough! τον περασμένο Απρίλιο. Οι απαντήσεις του σκιαγραφούν μια ισχυρή προσωπικότητα γεμάτη χιούμορ. Και με αρκετό θράσος. Το αγαπημένο μου απόσπασμα είναι αυτό που απαντάει σε ερωτήσεις για την νυχτερινή του ζωή όταν οι αθλητικές του υποχρεώσεις το επιτρέπουν, και για το αν θεωρεί «ανάπηρο» τον εαυτό του. Απολαύστε το:
Νοιώθεις ‘ανάπηρος’;
Όταν ζεις μόνος σου και αυτοεξυπηρετείσαι, όταν έχεις δουλειά και είσαι ανεξάρτητος, διώχνεις την αναπηρία από πάνω σου. Οι παρέες σε γουστάρουν περισσότερο, οι γκόμενες σε πλησιάζουν, σου ανεβαίνει η ψυχολογία και όταν φτιάχνεις την πρώτη σου ολοκληρωμένη σχέση καταλαβαίνεις ότι δεν έχεις πραγματικά τίποτα. Πρέπει όμως να ενεργοποιηθείς. Πρέπει να βάλεις ράμπα στο σπίτι σου, να αγοράσεις ένα καροτσάκι μικρό και ευκίνητο και να έχεις το αμάξι σου για τις μετακινήσεις, να μην εξαρτάσαι από τις δημόσιες συγκοινωνίες. Είναι κάποια έξοδα που πρέπει να κάνεις για να νοιώσεις ελεύθερος και ανεξάρτητος.
Σε νυχτερινά μαγαζιά πηγαίνεις;
Εννοείται, δεν κολλάω πουθενά. Πηγαίνω σε αυτά με τα περισσότερα σκαλοπάτια και τον περισσότερο κόσμο. Το πρόβλημα είναι των πορτιέριδων που θα με κουβαλήσουν. Εμένα δεν με νοιάζει καθόλου. Αυτοί νοιώθουν άσχημα καμιά φορά, εγώ ποτέ δεν νοιώθω λύπηση από αυτούς. Πιο πολύ λυπάμαι για εκείνους που δεν πιάνουν το νόημα. Μου αρέσει να διασκεδάζω, δεν είναι τυχαίο ότι τα δύο τελευταία καλοκαίρια ζω στη Μύκονο. Αλκοόλ βέβαια δεν πίνω, δεν καπνίζω, δεν πίνω καφέ, ούτε τρώω τηγανιτά. Όλα αυτά ρίχνουν τον οργανισμό. Χωρίς αυτά είμαι πάντα σε εγρήγορση.
Η αλήθεια είναι ότι πολύ σπάνια μου έχει τύχει να συναντήσω άτομο με αναπηρία σε νυχτερινό μαγαζί…
Οι περισσότεροι ανάπηροι δεν βγαίνουν τα βράδυα. Σκέφτονται ότι είναι πιο χαμηλά από τον υπόλοιπο κόσμο, ότι μυρίζουν τους κώλους των άλλων, βλέπουν τα βυζιά τους. Εγώ τουλάχιστον προσπαθώ να είμαι κοντά σε γυναικείους κώλους. Πρέπει να διαλέγεις πώς ζεις.
Ένα φιλμάκι για την καθημερινότητα του. Feet of the ground:
«Για να κυκλοφορήσεις στην Αθήνα θέλει θράσος»
O Τσαλαπετεινός(σ.σ Ένας απο τους καλύτερους bloggers) το 2009 ανέβασε ένα ποστ με τίτλο «Το αυτονόητο». Άνθρωποι με αναπηρία μιλούν για τις μετακινήσεις τους στην Αθήνα και τις δυσκολίες που συναντούν. Σε αυτό φιλοξενεί και δηλώσεις του Μάκη Καλαρά:
«Για να κυκλοφορήσεις στην Αθήνα θέλει θράσος. Νομίζεις ότι έφτασες στο προορισμό σου, αλλά ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο σου κόβει το δρόμο, πας σε μια υπηρεσία και πρέπει να ανέβεις μερικά σκαλοπάτια με το καροτσάκι. Εγώ όμως δε σταματάω μπροστά σε τέτοιες δυσκολίες. Δεν έχω πρόβλημα να φωνάξω: «Μεγάλε, δε μετακινείς λίγο το όχημα να περάσουμε κι εμείς» ή θα πω «Ρε φίλε, βάλε ένα χεράκι να ανέβω!». Παλιότερα πήγαινα σε ένα γυμναστήριο που είχε δέκα σκαλιά στην είσοδο. Έφτανα λοιπόν από κάτω, σφύριζα, κατεβαίνανε με παίρνανε αγκαλίτσα και ανεβαίναμε πάνω. Τους είχα πεθάνει στο κουβάλημα. Αλλά δεν αισθανόμουνα άσχημα. Στο κάτω – κάτω αν δεν είχα χτυπήσει και εγώ κάποιον θα βοηθούσα.»
Ο Μάκης Καλαράς προπονείται στο Seat Ski στις Άλπεις:
Η έλλειψη ηθικού διδάγματος
Από το Βήμα
«Έτσι, ο μοναδικός αθλητής που ασχολείται με το καθιστό σκι βρίσκεται σε αναζήτηση χορηγού, καθώς τα έξοδα για τα ταξίδια αλλά και τον εξοπλισμό είναι πολλά. «Γιατί να επενδύσει χρήματα κάποιος σε εσένα;», τον ρωτάω. «Για να διαφημιστεί», μου απαντά αφοπλιστικά, χωρίς να αναφερθεί σε τυχόν ηθικά διδάγματα και μηνύματα που ενδεχομένως να περνά με τον τρόπο ζωής του».
H καλύτερη ελληνική πόλη για ανθρώπους με κινητικά προβλήματα
Που θα ήθελε να ζήσει ο Μάκης Καλαράς στο μέλλον; Στην Κομοτηνή. Διαβάζουμε στο xronos.gr:
Ο λόγος για τον οποίο εξέφρασε την επιθυμία του να ζήσει στην Κομοτηνή, είναι η εύκολη πρόσβαση που του προσφέρει ώστε να κινηθεί με το αναπηρικό του αμαξίδιο. «Η πόλη σας είναι πολύ τυχερή. Για εμάς τους ανάπηρους, κινούμενους με καροτσάκια αναπηρικά, δεν έχει ανηφόρες και κατηφόρες. Δηλαδή εκεί που δεν έχεις καθόλου δύναμη να ανεβείς μία ανηφόρα στην Αθήνα, εδώ είσαι δυνατός. Κυλάς με ένα ποδηλατάκι ή με το καροτσάκι σου και είσαι ανεξάρτητος». Αυτός είναι ένας από τους λόγους που τον οδήγησε να πάρει αυτή την απόφαση.
Ο νεαρός αθλητής δήλωσε εντυπωσιασμένος από τις αλλαγές που συντελέστηκαν στην πόλη, αλλά και από τη νοοτροπία των κατοίκων της. Είναι διαφορετική η αντιμετώπιση στους δρόμους της Αθήνας, από ό,τι στην Κομοτηνή, παραδέχθηκε. «Η Κομοτηνή τα τελευταία χρόνια κάνει ποδηλατόδρομο, που μας βολεύει πάρα πολύ, έχει ράμπες παντού από ό,τι είδα και γενικώς λόγω πανεπιστήμιου, τα παιδιά είναι μορφωμένα, έχουν μία πολύ ωραία αντιμετώπιση προς εμάς. Δε νιώθεις ποτέ κάτι διαφορετικό όπως νιώθεις στην Αθήνα», είπε.
Αυτή την περίοδο ο Μάκης Καλαράς συνεχίζει την προετοιμασία του για τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρωσίας, όπου θα αγωνιστεί στο άθλημα του σκι. Αμέσως μετά προγραμματίζει να εγκατασταθεί στην Κομοτηνή. Στόχος του είναι μαζί με τον Αλέξανδρο Ταξιλδάρη και με μία άλλη ομάδα να δημιουργήσουν μία επιχείρηση με extreme sports για άτομα με αναπηρία στην περιοχή μας. «Θα κάνουμε μια επιχείρηση με scuba diving για όλους, parapente, water ski και άλλα, για να εκμεταλλευτούμε όλη την περιφέρεια της ΑΜΘ. Και επειδή έχουμε γνωριμίες και μέσω e-mail θα προσελκύσουμε άτομα από όλο τον κόσμο».
Εθνικές ομάδες Αγγλίας, Γερμανίας, ΗΠΑ μπορούν να κάνουν προετοιμασία στην περιοχή μας, τα πλεονεκτήματα της οποίας θα είναι η προσβασιμότητα και οι κατάλληλες υποδομές σε ξενοδοχεία. «Εμείς μέχρι στιγμής μπορούμε να κινήσουμε στο σύλλογο 14 άτομα. Φανταστείτε αν έρχονται κάθε πέντε μέρες πόσοι θα έρχονται και οι φίλοι τους και δεν είναι ανάγκη να κοιμούνται σε εμάς, θα κοιμούνται σε ξενοδοχεία της Κομοτηνής, θα τρώνε στα εστιατόρια της Κομοτηνής», είπε ο αθλητής.
Η Κομοτηνή, σύμφωνα με τον Μάκη Καλαρά, μαζί με τα Τρίκαλα και την Καρδίτσα είναι από τις πλέον εύκολες πόλεις για όσους κινούνται με καροτσάκι. Το βασικότερο πλεονέκτημα της Κομοτηνής είναι η πρόσβαση με τις μπάρες και τις διαβάσεις που διαθέτει και βρίσκονται σχεδόν σε κάθε υπηρεσία και γωνιά της.
ΠΕΡΠΑΤΩ
Ο Σύλλογος ατόμων με κινητικά προβλήματα και φίλων «ΠΕΡΠΑΤΩ» βρίσκεται στην Κομοτηνή. Διαβάζουμε για αυτά που έχει πετύχει ο σύλλογος μέχρι σήμερα:
Στόχος του Συλλόγου ήταν να μετατραπεί η Κομοτηνή, και μετέπειτα ο νομός, σε σύγχρονη προσπελάσιμη πόλη. Σήμερα μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι γιατί:
- Η πόλη της Κομοτηνής έχει στο μεγαλύτερο ποσοστό της προσπελάσιμα πεζοδρόμια.
- Διαθέτει πλέον δημόσια τουαλέτα με τις απαραίτητες προδιαγραφές στην κεντρική πλατεία της πόλης.
- Πολλά δημόσια κτίρια (π.χ. Δημαρχείο Κομοτηνής), αλλά και ιδιωτικές επιχειρήσεις, ξενοδοχεία είναι πλέον προσπελάσιμα και σε αρκετά άλλα θα ολοκληρωθούν οι εργασίες σε σύντομο χρονικό διάστημα μετατρέποντας τα σε πλήρως προσπελάσιμα.
- Η χρήση μέσων μαζικής μεταφοράς εντός της πόλης της Κομοτηνής (mini bus) μπορεί να εξυπηρετήσει ΑμεΑ καθώς πληροί τις απαραίτητες προδιαγραφές.
- Αρκετά σχολεία της πόλης έγιναν προσπελάσιμα και απέκτησαν ανελκυστήρα, έτσι ώστε να μπορούν οι μαθητές ΑμεΑ να παρακολουθούν κανονικά τα μαθήματα τους.
- Από το 2007 κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής περιόδου λειτουργούν παραλίες (π.χ. Παραλία Φαναρίου κ.α.) που μπορούν να εξυπηρετούν ΑμεΑ.
- Το κτίριο του ΚΤΕΛ Κομοτηνής είναι το πλέον προσβάσιμο στην Ελλάδα και έχει στελεχωθεί με λεωφορεία προσπελάσιμα και για ΑμεΑ.
Τι είναι το Roll out.gr;
O Μάκη Καλαράς έδωσε μια συνέντευξη μαζί με τον Αντρέα Στατικόπουλο στο Ράδιο Παρατηρητής. Μπορείτε να την ακούσετε εδώ. Ο Αντρέας Στατικόπουλος είναι ο δημιουργός του rollout.gr. Του πρώτου πλήρη οδηγού με περισσότερα από 1000 σημεία πρόσβασης στην Αττική για άτομα με κινητικές δυσκολίες. Είναι μια πολύ καλή και χρήσιμη καταγραφή.
Όλες οι φωτογραφίες του ποστ είναι απο την τελευταία φωτογράφηση του Μάκη Καλαρά στην Κομοτηνή πριν μια εβδομάδα απο τον Αλέξανδρο Παρωτίδη.
Τον ευχαριστώ για την παραχώρηση.
Γράφει ο ίδιος στην σελίδα του στο Facebook:
"Τον Μάκη τον είδα να περνάει τυχαία από ένα πεζόδρομο με το ποδήλατο του , δεν υπήρχε περίπτωση έπρεπε να τον φωτογραφήσω , το ραντεβού ήταν την επόμενη μέρα γνωριστήκαμε και κανονίστηκε για την παρασκευή διαθέσιμες ημέρες λίγες ,οι ώρες ακόμα λιγότερες ο καιρός δύσκολος τελικά μισή ώρα ήταν αρκετή τέτοιες φωτογραφίσεις με τετοιους σπανιους ανθρωπους δικαιολογουν ακόμα και σε μένα γιατι δεν με κουράζει αυτη η δουλεια , σ ευχαριστώ φίλε μου Μάκη για ολα"
σχόλια