Καλησπέρα,
Σήμερα συνάντησα την Τερέζα, μετά από αρκετό καιρό, και το θέαμα ήταν τουλάχιστον λυπηρό. Ό,τι θα μπορούσε να αναμένει κανείς δηλαδή από έναν άστεγο άνθρωπο.
Καταβεβλημένη και ταλαιπωρημένη, αφού έχει ήδη συμπληρώσει 2 χρόνια άστεγη.
Ο καιρός μας επέτρεψε να κάτσουμε σε μια καφετέρια σε κεντρική πλατεία στον Πειραιά και εκεί είχα την ευκαιρία να ακούσω την ιστορία πάλι από την αρχή, αυτή την φορά με περισσότερες σοκαριστικές λεπτομέρειες.
Η Τερέζα είναι 29 χρονών πλέον και είναι από τα 27 στο δρόμο. Η κατάσταση της υγείας της, δεν είναι καθόλου καλή αφού οι συνθήκες διαβίωσής της, δεν της επιτρέπουν να ξεπεράσει ούτε ένα από τα δεκάδες προβλήματα που έχει. Αναφέρω μερικά με τυχαία σειρά, αν και είμαι σίγουρη ότι κάτι ξεχνάω:
- Καρκινοπαθής. Το πρόβλημα ήταν γυναικολογικής φύσεως, με αποτέλεσμα να της αφαιρεθεί η δεξιά ωοθήκη και η χολή. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι από την ημέρα του χειρουργείου, έχει μια μόνιμη αιμορραγία και αν και ο γιατρός της είχε πει ότι θα σταματούσε, σήμερα, μήνες μετά από το χειρουργείο, η αιμορραγία εξακολουθεί.
- Αναιμία. Η συνεχόμενη αυτή αιμορραγία, είχε σαν αποτέλεσμα τον χαμηλό αιματοκρίτη και την αναιμία. Σήμερα το μεσημέρι που την είδα, φόραγε ένα χοντρό μπουφάν και πάλι κρύωνε.
- Γαστρορραγία. Είναι και αυτό από τα καινούρια αποκτήματά της. Ένα από τα πολλά χειρουργεία που έχει κάνει, ήταν για αυτό και της άφησε μια τομή, από τον οισοφάγο μέχρι την κοιλιά. (έτσι μου είπε, τουλάχιστον)
- Αρκετά σπασίματα. Από τα χτυπήματα που δέχθηκε από παρέες αγνώστων. Η αστυνομία, μου είπε, την έβαλε να κάνει μια μήνυση κατά αγνώστων και μετά την έστειλαν στην ευχή της Παναγίας....
Ήταν τόσα πολλά αυτά που είπαμε σήμερα. Με το ζόρι δέχτηκε να πάμε για φαγητό, γιατί όπως μου είπε, δεν την πειράζει πλέον η πείνα. Την έχει συνηθίσει. Λεφτά δεν δέχτηκε με τίποτα.
Μου είπε ότι η μητέρα της εξακολουθεί να μην την δέχεται στο σπίτι, ούτε καν για ύπνο μόνο, ακόμα και μετά από τις εκκλήσεις κοινωνικών λειτουργών και γιατρών.
Η ίδια, δεν γνωρίζει ούτε τι νούμερο παπούτσι φοράει. Φόραγε κάποια τρύπια και φθαρμένα παπούτσια που της τα είχε πάρει ο πατέρας της πριν από 5 χρόνια. Της είναι μεγάλα και αυτά, αλλά μέχρι που τρύπησαν, δεν την πείραζε. Τώρα μπαίνουν τα νερά μέσα, με την βροχή και κρυώνει ακόμα περισσότερο. Δεν έχει πάρει όμως ποτέ της καινούρια παπούτσια και δεν ξέρει τι νούμερο φοράει....
Υποθέτω ότι πρέπει να είναι κάπου στο 38 το νούμερό της, γιατί σύγκρινα αυτά που φορούσε με τα δικά μου....
Επειγόντως χρειάζονται ρούχα, αρκετά ζεστά και παπούτσια. Ας είναι κάτι κοντά στο 38-39 και βλέπουμε. Δεν ξέρω αν θα της χρειαζόταν μια κουβέρτα, γιατί αναγκαστικά θα την σέρνει και αυτή όπου πάει. Και απ' ότι μου είπε, είναι υποχρεωμένη να αλλάζει μέρος κάθε μερικές ώρες, γιατί την διώχνει η αστυνομία...
Σχολείο έχει πάει μέχρι το δημοτικό και μετά πήγε σε σχολές του ΟΑΕΔ όπου έμαθε να φτιάχνει χειροτεχνήματα, να ράβει και να ζωγραφίζει. Μου έφτιαξε ένα λουλούδι από χαρτοπετσέτα. Με αυτά, προσπαθεί να βγάλει κάποια χρήματα, αφού δεν έχει άλλους πόρους. Δεν ξέρω αν θα μπορούσε να ανταπεξέλθει και σε μια κανονική, έστω και κακοπληρωμένη δουλειά. Παρόλα αυτά, αν μπορούσε να βρεθεί κάτι, ίσως...... τι να πω;;;
Βρίσκομαι στον Πειραιά, άλλα αν υπάρχουν ρούχα διαθέσιμα, θα βρεθεί τρόπος να τα πάρω.
Ευχαριστώ και πάλι.
σχόλια