Έχω έναν καλό φίλο που μαζί ανακαλύπτουμε τραγούδια και κάνουμε λίστες με αυτά που μας αρέσουν. Και τις Κυριακές διαλέγουμε πάντα τραγούδια ακουστικά ή folk, καινούργια ή παλιά για να ακούμε. Και μ'αυτά κάνουμε συλλογές για τα ταξίδια μας και τα παίρνουμε μαζί μας.
Πριν δυο χρόνια ταξιδέψαμε για ένα μουσικό φεστιβάλ, και με την όρεξη που είχαμε, βρεθήκαμε εκεί από το πρωί, πολύ πριν την εμφάνιση των καλλιτεχνών που περιμέναμε. Εκεί άκουσα για πρώτη φορά τον Brendan Rogers, μην γνωρίζοντας τίποτα γι αυτόν και την μουσική του. Κάθισα και είδα όλο το set, ακούγοντας τους στίχους και προσπαθώντας να πιάσω τις λέξεις από τα τραγούδια του που δεν ήξερα. Όταν τελείωσε, κατέβηκε και κάθισε με μια παρέα φίλων του δίπλα από την δική μου, και ενώ ήθελα να του μιλήσω και να του πω πόσο μου άρεσαν τα τραγούδια του, ντροπαλός όπως ήμουν δεν το έκανα. Πήγαμε σε άλλες σκηνές, είδαμε άλλα ονόματα και κάποια στιγμή αυτός καθόταν δίπλα μου και έστελνε ένα μήνυμα από το κινητό του. Και έτσι χωρίς να το πολυσκεφτώ τον χαιρέτισα και άρχισα να τον ρωτάω διάφορα για την μουσική, ίσως λίγο φλύαρα τώρα που το σκέφτομαι , μα με ένα ενθουσιασμό που δεν μ'άφηνε να τα βάλω σε μια σειρά. Το βράδυ στο σπίτι, τακτοποιώντας τις φωτογραφίες από το φεστιβάλ, ακούγαμε τα τραγούδια που είχε ανεβάσει στο myspace και από τότε ήρθαν και άλλα τραγούδια, συνεντεύξεις και video από εμφανίσεις. Και από τις διευθύνσεις mail περάσαμε στις σελίδες των facebook για να μοιραζόμαστε νέα.
Καμιά φορά ένα τραγούδι που κάπου στα πεταχτά έχεις ακούσει, μένει μέσα σου, και ενώ προσπαθείς να θυμηθείς πιο είναι, έρχεται μια στιγμή που αυτό παρουσιάζεται ξανά μπροστά σου και τότε κοιτώντας τις στιγμές που κουβαλάει καταλαβαίνεις τι σημαίνει για σένα. Σαν μια εικόνα που μένει μέσα σου και μετά από καιρό γίνεται αλήθεια.
Την ίδια χρονιά έφυγα από την δουλειά μου, μετακόμισα και έψαχνα να δω τι θα κάνω. Έμεινα με ένα παιδί που ήξερα λίγο, μέσα από άλλους φίλους και παρέες. Και μέσα από την συγκατοίκηση μας μαθαίναμε ο ένας τον άλλον. Την μέρα ακούγαμε μουσική και το βράδυ βλέπαμε ταινίες. Ένα βράδυ είδαμε μαζί το "Lost In Translation" ξανά και όταν η ταινία τελείωσε, μου είπε: "είναι η πιο απίθανη ιστορία που μπορεί να σου συμβεί, με τον πιο πιθανό τρόπο¨. Και θυμήθηκα έναν παλιό μου φίλο τον Oliver, που γνώρισα σε ένα καφέ ένα απόγευμα. Ξένοι όπως ήμασταν και οι δυο στην πόλη, ήπιαμε ένα καφέ και αποφασίσαμε να μείνουμε μαζί. Και εκείνη η χρονιά μας άφησε αγαπημένους τόσα χρόνια που ζούμε μακριά.
Εσύ μου είπες πως σου λείπει κάποιος που δεν τον έχεις γνωρίσει καν, και εγώ σε κατάλαβα. Για όλες τις σχέσεις που περάσαμε και κράτησαν από λεπτά μέχρι χρόνια. Και αν ήταν μικρές έγιναν μεγάλες, και κράτησαν τον χώρο τους σαν άλλη μια ρυτίδα στο σώμα μας, γιατί αυτό που πάντα ήθελες ήταν να μοιραστείς. Και όταν αυτό έγινε παρεξήγηση εγώ σου είπα πως μια στιγμή δεν μετριέται από τον χρόνο, μόνο μένει σε αυτόν, και έτσι μου χαμογέλασες ξανά.
Φέτος, στο ίδιο φεστιβάλ, είδα ξανά τον Brendan Rogers μετά από τόσο καιρό, και έτσι όπως καθίσαμε για λίγο με την παρέα του, μου μίλησε για τα σχέδια του, τον δίσκο που σε λίγο καιρό θα βγει και τo Standon Calling Festival στο οποίο παίρνει μέρος στις 4 Αυγούστου.
Ήθελα να του πω την ιστορία μου με το Lost In Translation και το πόσο χάρηκα που οι σκηνές του είναι το video για το νέο του single Frozen Time, μα δεν πρόλαβα.
Για τον Oliver που χωρίς να γνωριζόμαστε περάσαμε μια όμορφη χρονιά μαζί και για τους ανθρώπους που χωρίς να ξέρουμε καλά, περνούν από την ζωή μας και με τον καιρό παίρνουν μια θέση στη καρδιά μας.
Αν το προηγούμενο single "Show Me Your Heart" ήταν ένα τραγούδι αγάπης σαν μια υπόσχεση που είσαι σίγουρος πως μπορείς να κρατήσεις, το "Frozen Time" είναι η στιγμή που σταματά τον χρόνο σαν μια αίσθηση ασφάλειας στην εικόνα που σβήνει σιγά σιγά μέσα σου.
Είναι το τραγούδι που βάλαμε με τον φίλο μου στην νέα μας Κυριακάτικη συλλογή, για το επόμενο μας ταξίδι. Στις 4 Αυγούστου στο Standon Calling. Εκεί θα του το πω.
σχόλια