Στο σημερινό ‘Α, μπα’: απλοποιήσεις

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: απλοποιήσεις Facebook Twitter
15


________________
1.


Ένας μαθηματικός: Επιλύει ένα πρόβλημα, τόσο «άχρηστο», που θα έκανε τους περισσότερους να αναρωτιούνται, «πού πάνε τα λεφτά των φορολογούμενων για την έρευνα;»
Ένας μηχανικός: Ανακαλύπτει ότι η απάντηση στο συγκεκριμένο πρόβλημα, αποτελεί απάντηση σε συγκεκριμένα «πρακτικά» προβλήματα
Ένας του μάρκετινγκ: Πείθει ότι τα παραπάνω προβλήματα είναι τα προβλήματα ακόμα και του πιο άσχετου με αυτά.
Ένας των επιχειρήσεων: Τα οργανώνει και βγάζει χρήματα.
Ποιά η γνώμη σου;- Ντοσιέ

Δεν είναι από τις πιο έξυπνες απλοποιήσεις που έχω ακούσει. Ούτε η πιο σαχλή. Κάπου ενδιάμεσα.

________________
2.

Aγαπητή Λένα-και συμπατριώτισσα- παρακολουθώ τη στήλη σου καιρό τώρα και οι ψύχραιμες και ορθολογιστικές απαντήσεις σου ήταν ο κύριος λόγος που αποφάσισα να υποβάλω κι εγώ κάποιο ερώτημα, επαγγελματικής κατά βάσιν φύσεως.
(με κάποιο δισταγμό, ομολογώ, γιατί είναι κάτι που δεν έχω ξανακάνει, αλλά με έναν-δυο που το συζήτησα άκρη δεν βρήκα)
Δουλεύω εδώ και πολλά χρόνια σε επιχείρηση παροχής υπηρεσιών, θεωρώ εαυτόν, αλλά και θεωρούμαι, ικανή και άξια εργαζόμενη, κατέχω το αντικείμενο άριστα, έχω ακόμη τρομερή όρεξη για την δουλειά μου που εννοείται αγαπάω πολύ, οι υποχρεώσεις μου σε παιδιά-σκυλιά τελείωσαν. Αίφνης όμως μας τελειώνει και ο εργοδότης ο οποίος συνταξιοδοτείται. Και σκέφτομαι να αναλάβω εγώ την επιχείρηση. Πλην όμως απαιτείται για τη λειτουργία της πτυχίο πανεπιστημίου το οποίο δεν έχω. Ανάμεσα στους εργαζόμενους, είμαστε πολλοί και υποχρεωτικά αυτοί είναι όλοι τους πτυχιούχοι ΑΕΙ, ξεχώρισα-και όχι μόνον εγώ-,_ έναν νεαρό εξαίρετο συνεργάτη, ορεξάτο, φιλότιμο και άριστο γνώστη του αντικειμένου με τον οποίο για πάνω από τρία χρόνια, σχεδόν μόνοι μας στην ουσία, κρατήσαμε την δουλειά. Φυσικά και με τον εργοδότη μας. (ο οποίος και με συμβούλεψε πριν φύγει αν είναι με κάποιον να συνεργαστώ να είναι αυτός ο νεαρός) Ο περι ου ο λόγος νεαρός πέρα από εξαιρετικός υπάλληλος είναι ένας μοναχικός άνθρωπος, κλεισμένος στον εαυτό του, με ελάχιστες γνωριμίες κι εκείνες σε συναδελφικό επίπεδο, με μόνο ενδιαφέρον τη δουλειά του. Σ'αυτά τα τρία χρόνια όμως ανακάλυψα ότι πρόκειται για ένα θαυμάσιο άτομο, έντιμο, ειλικρινές, εμπιστοσύνης και του άνοιξα την πόρτα του σπιτιού μου, του γνώρισα την οικογένειά μου, τους φίλους μου, γίναμε φίλοι πέρα από συνεργάτες και συζητήσαμε εκτενώς το ενδεχόμενο της συνεργασίας μας σε εταιρικό επίπεδο πια και τα βρήκαμε μια χαρά. Πού είναι το πρόβλημα θα μου πεις.
Το πρόβλημα είναι ότι από ένα σημείο και μετά έγινε εριστικός απέναντί μου. Θύμωνε και θυμώνει για ανόητους λόγους, μου τη "λέει" άνευ αιτίας, κλείνεται ερμητικά στον εαυτό του και ξανανοίγεται χωρίς να καταλαβαίνει κανείς το γιατί, γενικώς βγάζει μια ανεξέλεγκτη κυκλοθυμία την οποία ως μεγαλύτερη αντιμετωπίζω στωικά, αλλά οριακά, τελευταίως. Και όλα αυτά σε προσωπικό επίπεδο. Γιατί σε επίπεδο δουλειάς εξακολουθούμε οι δυο μας να "πετάμε" όπως επεσήμανε πρόσφατα και πελάτης μας.
Και αναρωτιέμαι τώρα, μπορώ να συνεργαστώ σοβαρά μ'έναν άνθρωπο που ναι μεν είναι εξαιρετικός κι απ' τους καλύτερους στη δουλειά του και ξέρω ότι θα τα καταφέρουμε περίφημα οι δυο μας, πλην όμως μπορεί να μου σπάει τα νεύρα κάθε τρεις και λίγο για λόγους που ειλικρινά κι εγώ δεν κατανοώ τις περισσότερες φορές; Και είναι τέτοια η φύση της δουλειάς, δεν θέλω να επεκταθώ σε λεπτομέρειες, που αναγκαστικά θα είμαστε πολλές ώρες μαζί.
Σε εποχές τέτοιας ύφεσης να έχεις τη δυνατότητα να δουλέψεις, να διαθέτεις το κεφάλαιο και να φοβάσαι την κυκλοθυμία του συνεργάτη σου. Κουφό μεν, αληθές δε.
Θα μ'ενδιέφερε η άποψή σου. Μέχρι να την μάθω όμως φαντάζομαι θα πλησιάζουν και οι γιορτές, οπότε σου εύχομαι από τώρα Καλά Χριστούγεννα και Καλή Χρονιά.

Υ.Γ. Ελπίζω να καταφτάσουν εν ευθέτω λουκάνικα και μπάμπω για να καταλάβεις γιορτές εκεί στα ξένα.
Ευχαριστώ.- Το βασίλειό μου για ένα πτυχίο...

Χμ.
Δεν ξέρω τι συμβαίνει, ξέρω μόνο ότι η ιστορία έχει τόσο ενδιαφέρον που θα γινόταν ωραίο σήριαλ-θεατρικό, ακόμη και θρίλερ μυστηρίου. Μήπως είναι ερωτευμένος; Μήπως σχεδιάζει να αναλάβει τη δουλειά και να σε κάνει πέρα; Μήπως είναι ΕΞΩΓΗΙΝΟΣ;
Πέρα από την πλάκα – όπως καταλαβαίνεις, είναι αδύνατον να ξέρω το «γιατί» φέρεται έτσι και το «γιατί» είναι το μόνο που έχει σημασία. Είναι ο χαρακτήρας του, που τώρα είδες από την καλή και την ανάποδη; Συμβαίνει κάτι που δεν ξέρεις; Έχεις κάνει κάτι και δεν το έχεις καταλάβει; Οι τρεις απαντήσεις οδηγούν σε εντελώς διαφορετικά σενάρια. Για να προχωρήσεις, πρέπει να λύσεις το μυστήριο. Το ΓΙΑΤΙ.
Κάτι άλλο που θα έπρεπε να γίνει, αν δεν έχει γίνει, είναι να κάνετε ένα συμβόλαιο μεταξύ σας που θα καθορίζει τα όρια της δουλειάς μεταξύ σας, τις υποχρεώσεις, τις απολαβές και τις τιμωρίες αν δεν τηρούνται όλα αυτά. Αυτό θα βοηθούσε να ερμηνεύσεις και τη συμπεριφορά του, διότι αν υπάρχει πρόβλημα στη συνεργασία σας (άσε πόσο πετάτε, μπορεί να νιώθει ριγμένος, μπορεί χίλια δυο) θα είναι μια καλή ευκαιρία να βγει στην επιφάνεια.

________________
3.

σου αρέσει αυτό το τραγούδι; φοβάμαι ότι θα το ακούσω τόσες φορές που στος τέλος θα το σιχαθώ -Μπόζο γαριδάκια


Α ναι, το έχω ακούσει τόσες φορές και δεν ήξερα ποιος το λέει. Ωραίο είναι. Τα Στάρμπακς θα έδιναν πολλά για να το αγοράσουν.


Σόρι, εδώ και χρόνια δε μπορώ να ακούσω μουσική που έχει γραφτεί μετά το 1950, εκτός κι αν πρόκειται για Beyonce. Αστειεύομαι. Όχι και τόσο.

________________
6.

Εστειλα μια ερώτηση πριν δυο μήνες και δεν την απάντησες αφού ήδη απαντάς ερωτήσεις σταλμένες στις αρχές Οκτωβρίου...μάλλον την βρήκες πολύ σοκαριστική;
Εγραφα ότι έκανα έκτρωση πριν κάποιου μήνες και ότι δεν το είπα σχεδόν σε κανέναν από τους δικούς μου ανθρώπους γιατί δεν ένιωθα τις ενοχές που είναι συνδεδεμένες με αυτό το γεγονός. Αντιθέτως ο σύντροφος μου κι εγώ νιώσαμε ανακούφιση αφού έμεινα έγκυος καταλάθος από σπασμένο προφυλακτικό. Η ερώτηση ήταν ουσιαστικά για το κατά πόσο οι γυναίκες ακόμα και σήμερα τολμούμε να παραδεχθούμε ότι η συνειδητή επιλογή του να μην γίνουμε μητέρες 'κατά τύχη' είναι μια απόφαση που ανακουφίζει - αλλά όταν γίνει η έκτρωση, μπορεί να νιώσουμε ότι πρέπει να προσποιηθούμε ότι είναι τραγικό αυτό που μας συνέβη για να μην δεχτούμε κριτική από το περιβάλλον. Εσύ τι λες για αυτό;

Ναι, πολύ σοκαριστική. Τόσο σοκαριστική που απαντήθηκε δύο φορές.
Το μόνο που μας σοκάρει στο 'Α μπα' είναι τα greeklish.

________________
5.


Αχ βρε Α,μπα μου, έχω τόσο μεγάλη ανάγκη από οργάνωση και τάξη -στο σπίτι, στη δουλειά μου, στην προσωπική μου ζωή, στην καθημερινότητα μου! Το νιώθω ότι το χρειάζομαι, γιατί η αταξία αυτή μου φέρνει τρομερό άγχος. Το καταφέρνω για κανα δυο βδομάδες μάξιμουμ να δημιουργήσω μια υποτυπώδη ρουτίνα και να νιώσω καλά με τον εαυτό μου, ώριμη και κάπως πιο ολοκληρωμένη, αλλά μετά ξανακυλάω. Με πιάνει η μιζέρια και η βαρεμάρα και η τεμπελιά και δεν κάνω τίποτα. Και ξέρεις πώς είναι αν αφεθείς. Αλλά το θέμα είναι ότι το θες και το λιώσιμο πού και πού. Κανένα τιπ λοιπόν για να γίνω πιο δραστήρια και οργανωτική;
Σ'ευχαριστώ.

Βρε παιδί μου, για σκέψου, μήπως δημιουργείς προβλήματα για να νιώθεις προβληματισμένη; Θέλεις το λιώσιμο που και που αλλά έχεις μεγάλη ανάγκη από οργάνωση; Τι είναι πάλι αυτό; Υπάρχει κανένα άλλο πρόβλημα ή πρέπει να ψάξουμε πολύ;

________________
6.


Που λες Λένα μου, προχθές μας είχε τραπέζι μια φίλη της μητέρας μου μαζί με άλλες φίλες τους και τον θείο μου. Κάποια φάση άρχισαν να λένε τι κάνουν παλιοί τους φίλοι που έχουν χαθεί. Η συζήτηση έφτασε σε κάποιον φίλο τους ομοφυλόφιλο για τον οποίον μιλούσαν φυσιολογικά μέχρι που μια κυρία της παρέας εξέφρασε την απορία αν το ευχαριστιούνται και οι δυο το σεξ. Ε, εκεί άρχισαν ηλίθια σεξιστικά αστεία και άλλα πολύ ευχάριστα για μένα που είμαι ομοφυλόφιλος. Στη μητέρα μου το έχω πει, οι υπόλοιποι δεν το ξέρουν. Οπότε τι κάνεις ρε άμπα μου; Ήμουνα να εκραγώ, ψηλο-θύμωσα με την μητέρα μου που δεν έκανε κάτι για να το σταματήσει ψηλο-θύμωσα και με μένα που δεν είπα κάτι. Γιατί να είναι τόσο επώδυνο αυτό το γα****νο το coming out; Επίσης είναι τελείως γελοίες οι εκφράσεις με τους ίσιους και τους χαρούμενους χαχαχαχα

Υ.Γ. Πολύ μου αρέσει η στήλη σου. Έχω γελάσει πολύ και μου έχεις ανοίξει τα μάτια σε μερικά θέματα. Σ' ευχαριστώ :)- porte manteaux

Πορτ μαντό –
Αν και μου φαίνεται κάπως περίεργο που ήσουν σε τραπέζι φίλης της μαμάς σου (τι έκανες εκεί, και γιατί ήσουν καλεσμένος, και γιατί πήγες), πρέπει να ξέρεις ότι τα σεξιστικά, μυωπικά και χοντροκομμένα αστεία είναι η νόρμα. Αν μου έλεγες ότι πήγες σε τραπέζι και όλοι έκαναν κάτι διανοούμενα σχόλια με δαντελωτή ειρωνεία, θα έπαιρνα το αεροπλάνο να σε βρω.
Τώρα βέβαια εσύ θύμωσες γιατί σε αφορά, και μυγιάστηκες. Αν κοροϊδεύανε ας πούμε μια χοντρή τους φίλη, θα θύμωνες το ίδιο; Αν κοροϊδεύανε έναν παλιό τους φίλο που βγάζει λιγότερα από τη γυναίκα του, θα θύμωνες το ίδιο; Δε νομίζω.
Μη βγεις από τη ντουλάπα επειδή νομίζεις ότι έτσι θα σταματήσεις τα ηλίθια αστεία. Τα ηλίθια αστεία είναι το καύσιμο των κοινωνικών σχέσεων. Αν θέλεις να βγεις από τη ντουλάπα, κάντο για σένα, επειδή δεν θέλεις να λες μπαρούφες και για να μην κρύβεσαι. Τους ψιθύρους, τα γελάκια και τα στραβά βλέμματα δεν θα τα γλιτώσεις, κι ας είσαι και ο Όσκαρ Ουάιλντ.

________________
7.

Φωτογραφία στο instagram σου με Larry David (έστω, από ασπόσταση stalker).Εντάξει, πες τα όλα!!!


Πολύ ευχαρίστως. Εκείνο το μήνα ήταν η εβδομάδα κωμωδίας της Νέας Υόρκης, με διάφορες εκδηλώσεις. Εμείς πήγαμε στις δύο καλύτερες (χα), στον Bill Maher και στη ζωντανή συνέντευξη του Larry David (όπου είδαμε τον Clive Owen στο κοινό). Καθόμασταν σε πολύ καλή απόσταση και όση ώρα μιλούσε δεν το χωρούσε ο νους μου ότι βρίσκομαι στον ίδιο χώρο με αυτόν τον άνθρωπο. Η εντύπωση που μου έδωσε είναι ότι πρόκειται για έναν πανέξυπνο, τρομερά ετοιμόλογο άνθρωπο που παρουσιάζει τεράστιο ενδιαφέρον, αλλά είναι εντελώς ανυπόφορος, αιχμηρός, επιφυλακτικός, σχεδόν επιθετικός. Πώς είναι στο Curb your enthusiasm; Δε νομίζω τελικά ότι διαφέρει πολύ από την πραγματικότητα. Την αξίζει την αγάπη μας!

15

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

9 σχόλια
Αγαπητή # 4 (6)Δεν νιώθεις ενοχές συνειδητά (και ίσως πολύ καλά κάνεις), όμως για να στέλνεις ερώτηση, για να έχεις έστω και κάποια (μικρή) ανάγκη να ακούσεις "το σώμα μας είναι δικό μας και το κάνουμε ό,τι θέλουμε",πράγμα που φυσικά είναι αλήθεια, για να μην το λες στους δικούς σου, που δεν είναι κακή ιδέα αν πιστεύεις ότι θα αντιδράσουν άσχημα, αλλά μήπως υπάρχει κάποια ντροπή από πίσω; Σημαίνει ότι κάτι παίζει. Άσχετα με το αν εγώ ή όποιος άλλος θεωρεί ότι έκανες καλά, αν εσύ, σε υποσυνείδητο επίπεδο συνεχίζεις να έχεις ενοχές, και δεν το βλέπεις κιόλας...πρόβλημα. Πρόβλημα γιατί οι ενοχές σου σε "τρώνε" χωρίς να το ξέρεις, όχι γιατί έκανες κάτι κακό. Στην θέση σου, θέλω να πιστεύω, θα το αντιμετώπιζα ως εξής το θέμα. Θα έλεγα, ωραία, κάτι με ενοχλεί εδώ αλλά τί είναι; Είναι ότι δεν παραδέχομαι το γεγονός ότι οι άνθρωποι και η κοινωνία περιμένουν από τις γυναίκες κάποιο συγκεκριμένο ρόλο, κι ένα κομμάτι μου συνεχίζει να θέλει την αποδοχή τους; Κι αν όχι την δική τους, θέλω την αποδοχή αρκετών ανθρώπων που συμφωνούν μαζί μου για να μην στέκομαι απέναντι σε όλο αυτό μόνη μου; Είναι ότι πιστεύω πως στέρησα την ευκαιρία της ζωής από ένα πλάσμα; Είναι ότι νιώθω άσχημα για την επιλογή μου και το σώμα μου; Είναι ότι κατά βάθος θέλω να γίνω μητέρα, αλλά ένα κομμάτι μου (δικαίως, γιατί μπορεί οι περιστάσεις να μην είναι σωστές, να θέλω άλλα πράγματα από την ζωή μου, κλπ) δεν το δέχεται; Όλα τα παραπάνω; Τίποτα; Γιατί φοβάμαι μην σοκάρω τον κόσμο που δεν ξέρω; Ανάλογα με την απάντηση που θα δώσεις, θα καταλάβεις τι σε φθείρει και πόσο ανόητο είναι αυτό γιατί ας το παραδεχτούμε, α) ότι έγινε, έγινε β) Το σώμα σου και οι αποφάσεις σου είναι πράγματι δικές σου και δεν χρειάζεται να δώσεις λόγο και να πάρεις αποδοχή από κανέναν, για κάτι τόσο σοβαρό που θα σου αλλάξει την ζωή-πόσο μάλλον από την "κοινωνία" γ) Στερούμε την πιθανή ζωή από πλάσματα κάθε φορά που τρώμαε κρέας, κάθε φορά που βάζουμε προφυλακτικό, κάθε στιγμή που απολαμβάνουμε την ζωή μας στον "ανεπτυγμένο" κόσμο, και παιδάκια στις τρίτες χώρες πεθαίνουν από την δίψα, γιατί εμείς γουστάρουμε να αφήνουμε ανοιχτή την βρύση. Δεν νιώθουμε ενοχές για όλα αυτά, έτσι δεν είναι; Εκτός αν είμαστε βίγκαν ή ο Πάπας. Τεσπα, κατάλαβες. Ζούμε, αλληλεπιδρούμε, ωφελούμε, βλάπτουμε, τί να γίνει τώρα. Ελπίζω να έβγαλα νόημα και να βοήθησα.
Συμφωνώ με την Ερωτευμένη Τσούχτρα, από τη στιγμή που η εγκυμοσύνη ήταν ανεπιθύμητη, καλώς έπραξες όπως έπραξες, και τελειώνει η συζήτηση. Δεν χρειάζεται να απολογηθείς σε κανέναν για τα όποια συναισθήματά σου απέναντι στο γεγονός-είναι η ζωή σου. Μου φαίνεται ότι βασανίζεσαι χωρίς λόγο και στενοχωριέμαι, αλήθεια.
Και ξέρεις γιατί στενοχωριέμαι περισσότερο; Γίνεται ένα "λάθος" που αφορά δύο, λαμβάνεται μία απόφαση που αφορά δύο αλλά τις σωματικές και ψυχικές συνέπειες τις έχει τελικά ο ένας.Η ζωή δεν είναι δίκαιη. Μην το σκέφτεσαι άλλο. Τέλος.
Λοιπόν..#6 έχωντας ολοκληρώσει ενα 2βδόμαδο οικογενειακών και φιλικών τραπεζιών(ένεκα της εορταστικής περιόδου) θέλω να καταθέσω και εγώ την εμπειρία μου ως ομοφυλόφιλος άνδρας ετών 25, μέσα στην ντουλάπα για γονείς και συγγενείς αλλά out σε φίλους και νέες γνωριμίες.Ναι σε κάθε μάζωξη που συνέβη η κουβέντα πάντα κατέληξε στα άτομα με ομοερωτικές τάσεις (dont get your hopes right,πουστηδες ήταν η λέξη που χρησιμοποιήθηκε). Κάθεται λοιπόν ο δικός σου και μεταξύ σως βαλσαμικού και μια πατάτας κυδωνάτης ακουεί το ανεκδιήγητο "οι πούστηδες σκέφτονται μόνο τον π@@τσο, ακόμη και την στιγμή που πεθαίνουν αυτό έχουν στο μυαλό τους" και παγώνει ρε γμτ ο δικός σου!! ενώ απο την πρώτη στιγμη το οτι του αρέσει η ανδρική φόρμα του έχει βγει τελειώς φυσικά και ενω τα σχόλια δεν φαίνεται να τον αγγίζουν, ξαφνικά μια ηλίθια, αβάσιμη άποψη απο ένα άτομο που ουτε κατα διάνοια δεν τον αφορά(γνωστός γνωστού) σαν να τον αποσταθεροποιει(έστω και στιγμιαία).εκείνη την στιγμή σκέφτηκα όλα τα ομοφυλόφυλα άτομα που σε παλιότερες εποχές έζησαν μια ζωή κρυμμένη και αόρατη αναγκαστικά και που όχι απο επιλογή την τελευταία στιγμή, εκείνη του μεγάλου φόβου ήταν μόνοι τους...και έρχεται αυτός ο κάφρος και σβήνει αβίαστα την αγωνία και την ματαίωση τόσων ψυχών...αυτό που θέλω να πω είναι οτι όσο και συμπαγής να είσαι και να έχεις λύσει τα θέματα αποδοχής του ευατού σου κτλ...ε σε κάποια φάση νιώθεις να σε πνίγει αυτο το misrepresentation απο λιγότερο η περισσότερο κοντινά σου πρόσωπα...το αποτελεσμα βεβαίως και ήταν να ακροβάτησω για άλλη μια φορά και να εκφράσω τίμια τις απόψεις μου(δεν χαρίζω κάστανα πια όυτε στους δικούς μου, η άποψη μου είναι φανερή σε θέματα που αφορούν τις διακρίσεις και την κοινωνική αντιμετώπιση μειονοτικών ομάδων)Με αυτό προσπάθησα να εξηγήσω ότι όσο οκ και να είσαι με τον ευατό σε κάποια φάση it gets you...και πιστεύω ότι περισσότερο τον φίλο της ερώτησης τον ενόχλησε έστω και αρκετά ασυνείδητα η μη υποστήριξη ή η μη έκφραση διαφορετικής άποψης απο την μητέρα του, η οποία γνωρίζει για την σεξουαλικότητα του...Ας πούμε οτι συμφωνώ με το μην βγείς απο την ντουλάπα σου μόνο για τέτοιους λόγους και περιστατικά, αλλά ταυτόχρονα its perfectly ok το να έχεις άποψη και να την λές με ηρεμία και σιγουριά, όταν κάποιος περιγράφει μια ομάδα ανθρώπων(γκει, χοντρούς, γυαλακήδες) κάνοντας ηλίθιες γενικεύσεις, σακιάζοντας σε μια ατάκα υπαρκτές ζωές...PS: όχι δεν γελάω μετα την 6η δημοτικού με ανέκδοτα για ξανθιές, κεκέδες κτλ...
Καλά τα λες και η Λένα καλά τα είπε. Να προσθέσω όμως ό,τι όταν έχεις έναν χοντρούλη στην παρέα δεν τα κάνεις τα αστεία για τους χοντρούς γιατί το ξέρεις ό,τι θα τον πληγώσεις.
Μα ναι, για αυτό θεωρώ ότι οι συνδαιτημόνες δεν είχαν γενικά κακές προθέσεις, απλά μια έμφυτη τάση για κουτσομπολιό και free credits οπότε και δεν πιστεύω οτι ειναι εκεί το θέμα του γράφοντος, η μητέρα του και η πιθανή σιωπή είναι το θέμα...έχω βρεθεί σε τέτοιες κουβέντες και η αδερφή μου απο τότε που ξέρει για μένα(χωρίς ποτέ να της το έχω ζήτήσει η απαιτήσει) πάντα μαζεύει τις ξώφαλτσες χαζομάρες που μπορούν να ειπωθούν...
Εχθές είχα μια εξαντλητική κουβέντα για τις εκτρώσεις! Η ανακούφιση είναι κάτι που μας αρέσει να μοιραζόμαστε. Αντίθετα, οι ενοχές όχι. Εκτός αν είσαι χριστιανός και εξομολογείσαι, για να συγχωρεθούν οι αμαρτίες σου.Έχω την εντύπωση, ότι προσπαθείς να το παίξεις κουλ και άνετη αλλά στην ουσία αναζητάς κάποιον να σου πει, ότι είναι επιλογή σου το αν θα γίνεις μάνα ή όχι, χωρίς να σε κατακρίνει, ακριβώς γιατί προσπαθείς να δικαιολογήσεις υποσυνείδητα το γεγονός ότι αναγκάστηκες να πας κόντρα στη φύση σου. Όταν το αποδεχτείς αυτό, θα σταματήσεις να στέλνεις δύο φορές ερώτηση στην Αμπά. Δεν ήθελες, δεν έκανες, δεν υπάρχει κάτι κακό σε αυτό, ούτε πρέπει να νιώθεις ενοχές. Το ήθελες αλλά δεν μπορούσες να το κρατήσεις, είναι λυπηρό και να χαίρεσαι που δεν ανήκεις σε αυτή την κατηγορία.
#2: Έχει δίκιο η Α,μπα. Πρέπει να βρεθεί ο λόγος, η βαθύτερη αιτία της κυκλοθυμικής συμπεριφοράς του συνεργάτη μέσω μιας ειλικρινούς και καλόπιστης συζήτησης.Απορώ πώς δεν έχει γίνει ακόμη κάτι τέτοιο μεταξύ σας (κανένα feedback μήπως;) Πάντως, αν οι βαθύτεροι λόγοι είναι ζήλια ή έρωτας, αποκλείεται στην περίπτωσή σου να βρεις άκρη εύκολα- για ευνόητους λόγους. Πρόκειται για τα δύο πιο επώδυνα και περίπλοκα σημεία συναισθηματικής εξερεύνησης, συχνά σκοπίμως αχαρτογράφητα ακόμη και από τον ίδιο τον ενδιαφερόμενο. Κατά τα άλλα, διαβάζοντας το let's say σενάριο, μου ήρθε το εξής: Προσεχώς στο Α,μπα:"Το μυστήριο του αίφνης εριστικού συνεργάτη"Ένα ψυχολογικό δράμα με επαγγελματικές προεκτάσεις. Σωρεία υποθέσεων πίσω από την απότομη μεταβολή της συμπεριφοράς του χαρισματικού πλην κυκλοθυμικού συνεργάτη. Επαγγελματική αντιζηλία;Πικρία; Φθόνος; Ανομολόγητος έρωτας; Περιοδικός στομαχόπονος ή πονοκέφαλος; Ανάγκη άμεσης αντικατάστασης του στρώματος;Αστρολογική συγκυρία;Η΄μήπως απλά χάνει η ομάδα, γμτ;