Ο Πέτρος Βρέλλης γεννήθηκε το 1974 στα Γιάννενα, όπου και μεγάλωσε.
Τελειώσε το Πολυτεχνείο αλλά και το Εικαστικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Τα τελευταία έξι χρόνια πειραματίζεται με διαδραστικές εγκαταστάσεις και media art συνδυάζοντας το τεχνολογικό του υπόβαθρο με τις Τέχνες.
Δε θεωρεί τον εαυτό του τόσο καλλιτέχνη, όσο δημιουργό "αντισυμβατικών παιχνιδιών".
Και πριν από περίπου δύο χρόνια ο Πέτρος έκανε κάτι απίστευτο.
Δημιούργησε μία εγκατάσταση, μία διαδραστική εκδοχή της "Έναστρης Νύχτας" του Βίνσεντ Βαν Γκογκ που μετατρέπει την αίσθηση ροής του πρωτότυπου έργου σε πραγματική κίνηση (animation).
Ο θεατής μπορεί να αγγίξει το έργο και να αλληλεπιδράσει μαζί του αλλάζοντας την ροή της κίνησης. Κάθε επίδραση είναι προσωρινή και σύντομα το έργο επιστρέφει στην αρχική του κατάσταση. Ακόμα και η μουσική αντιδρά σε κάθε διάδραση και αλλάζει ανάλόγως.
Το αποτέλεσμα ήταν μαγευτικό, και σε χρόνο μηδέν μαγνήτισε εκατομμύρια χρήστες.
Το έργο ταξίδεψε, και ταξιδεύει ακόμα, σε δεκάδες εκθέσεις σε ολόκληρο τον κόσμο, από το Σάο Πάολο της Βραζιλίας και την Γερμανία, μέχρι την Μεγάλη Βρετανία, τις ΗΠΑ, την Ρωσία και την Ολλανδία.
Όπως ήταν φυσικό δεν άργησαν να έρθουν και οι αντίστοιχες εφαρμογές για το iPad και το iPhone.
Δείτε και μόνοι σας...
Επικοινωνήσαμε τηλεφωνικώς με τον Πέτρο, ο οποίος έχει επιστρέψει εδώ και μία δεκαετία στην πατρίδα του τα Ιωάννινα όπου και εργάζεται ως Ηλεκτρολόγος Μηχανικός, και μάθαμε όλες τις λεπτομέριες.
Πώς είναι η ζωή στα Ιωάννινα σήμερα;
Τα ερεθίσματα που προσφέρονται είναι λιγότερα απ' αυτά μίας μεγάλης πόλης, αλλά υπάρχει περισσότερος ελεύθερος χρόνος και διάθεση για δημιουργία.
Είναι, πάντως, αξιοσημείωτο το πώς η εξάπλωση του internet μειώνει όλο και περισσότερο την απομόνωση της επαρχίας.
Πώς άρχισες να ασχολείσαι με τις ψηφιακές τέχνες;
Όταν σπούδαζα στο τμήμα "Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης" έτυχε σε κάποιες εργασίες να χρησιμοποιήσω τις τεχνολογικές μου γνώσεις και οι καθηγητές μου με παρότρυναν επίμονα να συνεχίσω σε αυτό το δρόμο.
Ξαφνιάστηκα γιατί είχα κουραστεί από την καθημερινή χρήση της τεχνολογίας στη δουλειά μου και ήθελα να στραφώ σε μια πιο κλασσική και χειροπιαστή μορφή τέχνης, όπως η ζωγραφική ή η γλυπτική.
Πώς δημιουργήθηκε η εγκατάσταση της Έναστρης Νύχτας;
Ο στόχος ήταν να μπορεί ο χρήστης όχι μόνο να βλέπει να έργο, αλλά και να αλληλεπιδράσει μαζί του. Χρειαζόμουν, λοιπόν, έναν εικονικό καμβά και ένα τρόπο διάδρασης.
Μια μεγάλη οθόνη αφής ήταν η προφανής λύση, αλλά το κόστος της ήταν απαγορευτικό.
Έτσι, αναγκάστηκα να χρησιμοποιήσω μια απλή οθόνη και τον αισθητήρα kinect της Microsoft, που μπορεί να διαβάσει τις κινήσεις του χρήστη στο χώρο.
Με τον τρόπο αυτό μπόρεσα με φτωχά μέσα να προσομοιάσω τη λειτουργία μιας μεγάλης οθόνης αφής.
Το project μπορεί να τρέξει και σε ένα PC με σχετικά υψηλές απαιτήσεις υπολογιστικής ισχύς.
Τι λειτουργικό χρησιμοποίησες;
Δούλεψα με το πακέτο ανοιχτού λογισμικού openframeworks:
Ένα σύνολο εργαλείων για "δημιουργικό προγραμματισμό" σε γλώσσα C++.
Πρόκειται για μία εξαιρετικά αξιόλογη προσπάθεια στην οποία έχουν βασιστεί ένα σωρό ενδιαφέροντα projects.
Και πόσο χρόνο χρειάστηκες ώστε να βγει το αποτέλεσμα που βλέπουμε;
Μου πήρε περίπου έξι μήνες, καθημερινής πολύωρης εργασίας. Tο ζωντάνεμα του πίνακα ήταν μια μαγική διαδικασία, που με απορρόφησε.
Δούλευα για πολλές συνεχόμενες ώρες σαν υπνωτισμένος. Προς το τέλος εξαντλήθηκα και παραλίγο να τα παρατήσω.
Πέρα από το κομμάτι του προγραμματισμού, οι παράμετροι που έπρεπε να ρυθμίσω ήταν εκατοντάδες.
Αυτό που βλέπετε στο βίντεο δεν είναι ένα απλό εφέ που επιδρά σε μια στατική εικόνα.
Στην πραγματικότητα ο υπολογιστής ζωγραφίζει ξανά τον πίνακα, ξεκινώντας από το λευκό καμβά και βάζοντας μία-μία 80.000 πινελιές!
Η ταχύτητα που συμβαίνει αυτό είναι ασύλληπτη.
Ο πίνακας φτιάχνεται συνεχώς από το μηδέν 30 φορές το δευτερόλεπτο. Έτσι μας δίνεται η ψευδαίσθηση της κίνησης.
Η μεγαλύτερη, λοιπόν, πρόκληση και δυσκολία ήταν να δώσω στον υπολογιστή όσο το δυνατόν πιο πιστές οδηγίες ώστε το αποτέλεσμα να μοιάζει στο πρωτότυπο. Έπρεπε να σεβαστώ το πρωτότυπο έργο και αυτό ήταν προσωπική δέσμευση.
Γιατί η Έναστρη Νύχτα του Βαν Γκογκ;
Δυστυχώς δεν έχω μια καλή απάντηση σ' αυτό. Ειλικρινά, δεν το έψαξα ιδιαίτερα.
Η ιδέα ήρθε μόνη της. Μη με παρεξηγήσετε όμως, δεν είμαι της νοοτροπίας ότι πρέπει να καθόμαστε περιμένοντας την έμπνευση να έρθει από μόνη της.
Πιστεύω πως η τριβή με ένα αντικείμενο ανοίγει το δρόμο σε αυτό που συνηθίζεται να ονομάζουμε "έμπνευση". Πριν τη δημιουργία της "Διαδραστικής Έναστρης Νύχτας" είχα πειραματιστεί με τεχνικές προσομοίωσης ρευστών τις οποίες τελικά και χρησιμοποίησα.
Και αλλάζει και η μουσική έτσι;
Ναι, η μουσική είναι δεν είναι προ-ηχογραφημένη. Δημιουργείται κατά τη λειτουργία του έργου:
Το ύφος, η τονικότητα και το δυναμικό της ακολουθούν τα όσα συμβαίνουν στον πίνακα.
Δηλαδή, σε κατάσταση ηρεμίας είναι ένα απαλό "μουσικό χαλί", όμως ένα άγγιγμα του χεριού θα αυξήσει τη δραματικότητά της.
Φυσικά, η σύνθεση δεν έγινε σε συμβατική μορφή πενταγράμμου, αλλά σε γλώσσα προγραμματισμού.
Πότε άρχισες να καταλαβαίνεις ότι το εγχείρημα σου γίνεται viral;
Το μόνο που έκανα ήταν να ανεβάσω το βίντεο, χωρίς καμία άλλη ενέργεια προώθησης.
Ήδη λίγες ώρες μετά οι προβολές ήταν δεκάδες χιλιάδες, ενώ λίγες μέρες μετά ξεπέρασαν το εκατομμύριο.
Απ' ότι κατάλαβα αρχικά λειτούργησαν τα social media, ενώ στη συνέχεια η πληροφορία πέρασε και στα μεγαλύτερα ειδησεογραφικά sites, αλλά και σε παγκόσμια τηλεοπτικά δίκτυα.
Και πώς ένιωσες;
Δεν το περίμενα.
Σίγουρα χάρηκα πολύ, αλλά ταυτόχρονα ένιωσα και εξαιρετικά αμήχανα γιατί η δημοσιότητα αυτή οφειλόταν κυρίως στην μεγάλη αναγνωρισιμότητα του πρωτότυπου έργου.
Με άλλα λόγια, αισθάνθηκα λίγο ...κλέφτης!
Απενοχοποιήθηκα όμως κάπως όταν συζητώντας με κάποιον καθηγητή μου συνειδητοποίησα ότι δεν υπάρχει παρθενογένεση στην Τέχνη.
Και μετά ήρθαν τα applications.
Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ να υλοποιήσω το έργο σε tablet μέχρι που πολλοί αναγνώστες σχολίασαν το πόσο θα το ήθελαν σε app.
Προβληματίστηκα αρκετά πριν το αποφσίσω μιας που τα μειονεκτήματα των tablet είναι σοβαρά:
Η οθόνη είναι μικρή, η ισχύς τους περιορισμένη...
Αλλά, έχουν ένα μεγάλο και συναρπαστικό πλεονέκτημα. Προσφέρουν την άμεση εμπειρία της διαδραστικής τέχνης παρακάμπτοντας το συμβατικό τρόπο έκθεσης σε μουσεία και gallery.
Έτσι, ανοίγεται μια νέα δίοδος επικοινωνίας μεταξύ του δημιουργού και του κοινού.
Πόσο κοστίζει η εφαρμογή;
Κοστίζει 1,79 ευρώ. Ανά περιόδους διατίθεται και δωρεάν.
Και όσες φορές έχει κατεβεί μέχρι σήμερα;
Περίπου 100.000, κυρίως από τα δωρεάν downloads.
Ποιο σχόλιο θα σου μείνει αξέχαστο;
Μεγαλύτερη εντύπωση μου προκάλεσαν σχόλια ανθρώπων που έγραφαν ότι συγκινήθηκαν τόσο πολύ από το βίντεο που δάκρυσαν.
Με χαροποιεί, επίσης, το γεγονός ότι το project αναφέρεται ως πρότυπο καλοστημένου διαδραστικού έργου στον χώρο των new media arts.
*Μπορείτε να κατεβάσετε κι εσείς την εφαρμογή για iPhone και iPad, από εδώ.
σχόλια