— Καταρχάς, Θοδωρή, πώς θα περιέγραφες το πρότζεκτ;
Είναι μια συλλογή από 100 φωτογραφίες της Ακρόπολης, τραβηγμένες από 100 διαφορετικές ταράτσες της Αθήνας. Μία καινούρια φωτογραφία ανεβαίνει κάθε μέρα στο 100taratses.com και στο @100taratses (http://instagram.com/100taratses) στο Instagram από 1η Ιανουαρίου 2014 και για 100 ημέρες.
Ο σκοπός είναι να μαζευτούν μερικές εικόνες αυτού του απίστευτα όμορφου πράγματος που έχουμε στο κέντρο της πόλης και μαζί, δεδομένου ότι οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες από διαφορετικές περιοχές και διαφορετικές αποστάσεις, να δούμε και τι έχουμε κάνει εμείς τριγύρω. Πώς μοιάζει η πόλη που χτίσαμε εμείς κάτω απ' την Ακρόπολη. Νομίζω πως όταν συγκεντρωθούν όλες οι φωτογραφίες το σύνολο θα έχει ενδιαφέρον.
Μου αρέσει να τραβάω φωτογραφίες περπατώντας στους δρόμους. Ο βράχος της Ακρόπολης και Παρθενώνας είναι το πιο όμορφο, αντικειμενικά αξιοφωτογράφητο πράγμα που έχουμε στην Αθήνα. Πάντα όμως μου προκαλούσε τρομερή εντύπωση το πόσο άσχημη πόλη έχουν φτιάξει οι άνθρωποι που ζουν κάτω από αυτό το λόφο, παρ' όλο που βλέπουν αυτό το πράγμα εκεί πάνω κάθε μέρα. Γιατί δεν μας έχει επηρεάσει αισθητικά περισσότερο ο Παρθενώνας; Είχα πάντα την απορία. Σκέφτηκα ότι θα είχε ενδιαφέρον να καταγραφεί αυτή η αντίθεση, να βγάλω φωτογραφίες που να δείχνουν την ομορφιά στο βράχο και ταυτόχρονα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, άμεσα ή έμμεσα,και ό,τι υπάρχει από κάτω. Για να φανούν όλα αυτά θα έπρεπε να ανέβω κάπου ψηλά. Άρα: Ταράτσες.
— Πώς είναι η εμπειρία μέχρι στιγμής;
Πολύ ενδιαφέρουσα. Γνωρίζω συνοικίες και γειτονιές που δεν ήξερα ότι υπήρχαν, άγνωστοι που βλέπουν το project στο ίντερνετ με καλούν και μου ανοίγουν τα σπίτια τους, μπλέκω σε περιπέτειες, βρίσκομαι σε μέρη που δεν θα έπρεπε να είμαι, είναι πολύ ωραία. Σε κάποιες από τις ταράτσες, με τη συγκλονιστική -ενίοτε και αναπάντεχη- θέα, και με το θολό γουργουρητό της πόλης από κάτω για φόντο, νιώθω μια μυστήρια γαλήνη.
—"Με θέα την Ακρόπολη". Νομίζεις ότι οι κάτοικοι των σπιτιών εκτιμούν αυτό που έχουν ή είναι πια δεδομένο για αυτούς;
Οι κάτοικοι που έχω γνωρίσει εγώ το εκτιμούν μια χαρά. Μερικούς τους χαίρομαι και τους καμαρώνω, το απολαμβάνουν πραγματικά. Ωστόσο καταλαβαίνω ότι πρόκειται περί μειοψηφίας. Πάρα πολλές πολυκατοικίες πρακτικά δεν έχουν πρόσβαση στην ταράτσα, επειδή οι ένοικοι δεν μπορούν να συνεννοηθούν για να επιδιορθώσουν ας πούμε τα κάγκελα. Αλλού είναι ομιχλώδεις οι ιδιοκτησίες. Είναι δε σοκαριστικός ο αριθμός εγκαταλελειμμένων ή παραμελημένων χώρων στα κτίρια της Αθήνας που έχουν συγκλονιστική θέα στην Ακρόπολη, ταράτσες ή και ολόκληροι όροφοι ρημαγμένοι, γεμάτοι μπάζα, σα να μην είναι αντιληπτή η αξία αυτού του πράγματος στους ιδιοκτήτες.
— Ποια είναι η αγαπημένη σου θέα από αυτές που ανέβηκαν, μέχρι στιγμής;
Μου αρέσουν πολύ δύο φωτογραφίες που δείχνουν τον Παρθενώνα και το βράχο από την ίδια πλευρά, αλλά από διαφορετικές αποστάσεις. Η μία είναι από ένα ξενοδοχείο στο Κουκάκι που λέγεται Hera.
— Ποια είναι η πιο δημοφιλής;
— Πως κρατιέσαι και δεν γράφεις περισσότερα για κάθε φωτογραφία; Θα είχε πολύ ενδιαφέρον. Ή μήπως τα κρατάς για μια μεγάλη έκδοση λευκώματος μετά;
Έχω πολλά να γράψω για κάποιες από τις φωτογραφίες, και έχω αρχίσει να βγάζω μερικά ενδιαφέροντα συμπεράσματα για την πόλη και τους κατοίκους της από το project γενικότερα, αλλά το 100taratses.com (και ακόμα περισσότερο το Instagram) δεν προσφέρεται για πάρα πολλά λόγια. Σ' αυτή τη φάση προέχει να μαζευτούν οι 100 φωτογραφίες. Μετά, θα δούμε τι θα άλλο θα κάνουμε μαζί τους.
σχόλια