Οι δέκτες, δηλαδή όλοι εμείς οι άσημοι άνθρωποι, έχουμε την ανάγκη να ασχοληθούμε με τους δαίμονες των διάσημων ανθρώπων. Το παίρνουμε συχνά όλοι το χαπάκι, και κάπου-κάπου έχει και την πλάκα του, το πρόβλημα είναι στη δοσολογία. Ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου παίρνει το χαπάκι καθημερινά με τον εξής τρόπο: Καταναλώνει με βουλιμία την ζωή των διάσημων και πασαλείμματα από το έργο τους (σ.σ όσοι έχουν έργο), ενώ θα έπρεπε να γίνεται το ανάποδο. Το κουτσομπολιό δεν έχει φίλτρο. Έτσι στο ίδιο καζάνι που βράζει θα μπει ο σημαντικός που έχει προσφέρει έργο, στο ίδιο καζάνι θα μπει και η Κιμ Καρντάσιαν που το έργο της είναι ότι απλά υπάρχει ως «σύζυγος, μητέρα, και ερωμένη». Έτσι ο Κίτρινος Τύπος στέκεται όρθιος το 2014 με λίγα χτυπήματα μόνο.
Πότε καταλαβαίνεις ότι ο δέκτης έχεις «μαστουρώσει» εντελώς; Όταν ακούσεις την φράση «Από τότε που άκουσα αυτό για αυτόν (εξακριβωμένο ή μη δεν παίζει ρόλο για το κουτσομπολιό) δεν μπορώ πια να ξαναδιαβάσω βιβλίο του, να ξαναδώ ταινία του, να ακούσω δίσκο του». Πάνω από τους σωρούς του κίτρινου τύπου υψώνεται η σημαία της ηθικής τους. Είναι τόσο ευαίσθητοι και την ίδια στιγμή σκληροπυρηνικοί θαυμαστές που δεν αντέχουν να ακούσουν το παραμικρό για το Θεό τους που έγινε Διάβολος μέσα σε ένα απόγευμα; Που δεν θέλουν να ασχοληθούν ξανά με το έργο του επειδή τον αγαπούσαν τόσο και η ρετσινιά που του κόλλησαν δικαίως ή αδίκως (σ.σ Στο κουτσομπολιό και τα δυο παίζουν σαν να είναι ένα) έριξε στα τάρταρα την αγάπη αυτή;
Η απάντηση είναι απλή. Δεν είναι ότι δεν μπορούν να ξεχωρίσουν το έργο του από την προσωπική του ζωή. Είναι ότι ποτέ δεν τους απασχόλησε το έργο του με την ένταση που τους απασχόλησε η προσωπική του ζωή. Αν γινόταν αυτό στον πραγματικό και τον ψηφιακό κόσμο το κοινό θα «έπαιζε ξύλο» καθημερινά για το τι ήθελε να πει εκείνη η σκηνή, τι να εννοούσε με εκείνη την φράση, αν η παραγωγή σε αυτόν τον δίσκο ήταν καλύτερη από το προηγούμενο. Δεν λέω. Διαφωνούμε και για αυτά. Όχι φυσικά με την ίδια ένταση και την ίδια συχνότητα που ασχολούμαστε με τα προσωπικά. Διότι τότε ο κόσμος θα ήταν γεμάτος λογοτεχνικά περιοδικά και sites και όχι κιτρινίλα.
Για να το κλείσουμε. Όταν ακούμε λοιπόν την φράση για ένα διάσημο άνθρωπο που έχει αφήσει πίσω του έργο «Δε μπορώ να διαχωρίσω το έργο του από την προσωπική του ζωή» καλύτερα να αλλάζουμε κουβέντα. Έχουμε μπροστά μας έναν κουτσομπόλη που ασχολείται τόσο πολύ με τους υπαρκτούς ή μη δαίμονες του κάθε διάσημου ώστε δεν του μένει χρόνος για τους δικούς του.
σχόλια