"Έχουμε δημιουργήσει ένα χώρο για παιδιά στο κέντρο της Αθήνας (ανάμεσα στην πλατεία Βικτωρίας & στο σταθμό Λαρίσης)", μου γράφει ο Κωνσταντίνος Παντελίδης, και συνεχίζει:
"Κάθε μέρα έρχονται γύρω στα 100 παιδιά, όπου μερικά σιτίζονται, και έπειτα καθόμαστε όλοι μαζί και διαβάζουμε τα μαθήματα της επόμενης μέρας. Μέσα σ' ολο αυτό έχει δημιουργηθεί μια παιδική θεατρική ομάδα. Φτιάξαμε λοιπόν ένα videaki για να μαζέψουμε τρόφιμα και σχολικά είδη για τις ανάγκες των παιδιών.
Στο χώρο έρχονται παιδιά μεταναστών αλλά και Ελληνακια από οικογένειες που αντιμετωπίζουν διάφορα οικονομικά προβλήματα. Η όλη αυτή κίνηση μέρα με την μέρα αποδίδει καρπούς. Αν γινόταν λοιπόν θα ήθελα μόνο να κοινοποιήσετε το βιντεακι μας. Είναι πολύ σημαντικό για εμάς να μαζέψουμε ειδικά τα τρόφιμα αλλά και να βρούμε ανθρώπους που θέλουν να προσφέρουν λίγο από το χρόνο τους στα παιδιά αξιοποιώντας τις γνώσεις τους."
Δεν θέλησα μόνο να κοινοποιήσω το βιντεάκι,
(που το κοινοποιώ)
αλλά να μάθω και περισσότερα. Έτσι του πήρα την παρακάτω συνέντευξη.
Πώς σας ήρθε αυτή η ιδέα, για το κέντρο;
Υπάρχει εξαιρετικά μεγάλη ανάγκη για διάφορα πράγματα.. Το κέντρο βρίσκεται σε μια από τις πιο υποβαθμισμένες περιοχές της Αθήνας, και πιο συγκεκριμένα ανάμεσα στην πλ. Βικτωρίας, τον Αγ. Παντελεήμονα, το στ. Λαρίσης και την πλ. Βάθης πράγμα που σημαίνει ότι τα παιδιά που μας επισκέπτονται και οι οικογένειές τους πλήττονται από μία πληθώρα διαφορετικών προβλημάτων όπως είναι για παράδειγμα ο ρατσισμός, η ανεργία, η φτώχεια, και το bullying τα οποία βρίσκονται σε έξαρση και η κατάσταση όλο και χειροτερεύει...
Το αντίκτυπο λοιπόν για τα παιδιά είναι η χαμηλή σχολική επίδοση και η συμπεριφορά τους στα πλαίσια της ομάδας όπου αντικατοπτρίζεται σε μεγάλο βαθμό η αρνητική επίδραση που ασκούν επάνω τους τα προβλήματα που προαναφέραμε .
Με σκοπό να ενθαρρύνουμε τα παιδιά να προσαρμοστούν στη σχολική ζωή και στην καθημερινότητά τους, έπρεπε να προβούμε σε πρακτικές κινήσεις και όχι να σπαταλήσουμε χρόνο σε πολλές ιδέες .
Πώς πρωτοξεκίνησε λοιπόν το κέντρο;
Η Αργυρώ, ο Πέτρος κι εγώ, θέλαμε να κάνουμε κάτι κυρίως για τα παιδιά επειδή θεωρούμε ότι είναι η πιο ευάλωτη αλλά και σημαντική κοινωνική ομάδα. Αρχίσαμε λοιπόν να ψάχνουμε για ένα χώρο οπου θα μπορουσαν να έρχονται τα παιδιά μετά το σχολείο να τρώνε, να μελετούν τα μαθήματα τους και να ασχολούνται με δραστηριότητες όπου θα διοχέτευαν τη δημιουργικότητά τους , όπως είναι για παράδειγμα το θέατρο. Αυτή είναι και η κύρια βοήθεια που παρέχεται σήμερα από το κέντρο.
Μαγειρεύουμε για τα παιδιά, τα βοηθάμε να μελετούν τα μαθήματά τους και τα απασχολούμε με διάφορες δημιουργικές δραστηριότητες. Παράλληλα γίνεται προσπάθεια να συμπαρασταθούμε στους γονείς της οικογένειας, όσο είναι δυνατό, προκειμένου να ξεπεραστούν τα προβλήματα που επιβαρύνουν τα παιδιά.
Για καλή μας τύχη βρέθηκε η Καθολική Εκκλησία και μας παραχώρησε για το σκοπό αυτό ένα διώροφο κτίριο!
Γνωρίζαμε από την αρχή ότι η κίνησή μας δε θ' άλλαζε την κοινωνία αλλά θα έβαζε ένα λιθαράκι για ν' αλλάξει. Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα...
Πώς περνάει μια τυχαία ημέρα στο κέντρο; Ποια είναι η καθημερινότητά σας δηλαδή;
Τις καθημερινές περίπου στις 14.30 σιγά σιγα συγκεντρώνονται τα παιδιά, τρώνε, και πρόσεξε αυτό σε παρακαλώ, μαζεύουν την τραπεζαρία, πάνε όλα τα πιάτα τους στο νεροχύτη και σκουπίζουν το χώρο έτσι ώστε να είναι καθαρός. Κατά τις 15.00 έρχονται και τα υπόλοιπα παιδιά και ξεκινά η μελέτη των μαθημάτων τους.
Έχουμε χωριστεί σε 3 μεγάλες τάξεις: δημοτικό, γυμνάσιο και λύκειο, υπάρχει ένας υπεύθυνος ο οποίος αναλαμβάνει την κάθε τάξη και ο στόχος μας είναι μέχρι τις 18.00 να έχουμε τελειώσει το διάβασμα αλλά αν χρειαστεί θα συνεχίσουμε περαιτέρω με τις ασκήσεις κατανόησης των μαθημάτων που διαβάσαμε.. Μετά αρχίζουν οι δραστηριότητες όπως τα Αγγλικά, η ζωγραφική και οι χειροτεχνίες.
Το Σάββατο "η τέχνη μας καλεί " και το θέατρο που τρέχω εγώ προσωπικά γίνεται η βασική μας δραστηριότητα. Μέσα από το θέατρο, το παιχνίδι, τις κατασκευές, τα κοστούμια, τη μουσική, το χoρό, τους ρόλους, τις πρόβες μαθαίνουμε αξίες όπως είναι για παράδειγμα η ομαδικότητα, η αλληλεγγύη, η διαφορετικότητα, η πειθαρχεία.
Το Κέντρο μας υποστηρίζει παιδιά από διάφορες κουλτούρες, θρησκείες και εθνότητες κι ο απώτερος στόχος μας είναι όλο αυτό να το αναδείξουμε και να το αξιοποιήσουμε, έτσι ώστε τα παιδιά να νιώθουν σημαντικά γι αυτό που είναι.
Τις Κυριακές συγκεντρωνόμαστε με κάποια από τα παιδιά και πηγαίνουμε σε οργανωμένα συσσίτια για να προσφέρουμε ό,τι βοήθεια χρειάζονται εκεί.
Θυμάστε κάποιες απ' τις ιστορίες που ζήσατε με τα παιδιά που σας έχουν συγκινήσει; Θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας κάποιες απ' τις αναμνήσεις σας;
Μια πολύ σημαντική στιγμή για μένα ήταν το τέλος της πρώτης μας παράστασης. Αφού υποκλίθηκαν μπροστά στον κόσμο που χειροκροτούσε, με καλέσανε για να είμαι κι εγώ μαζί τους... Βγαίνοντας λοιπόν στη σκηνή όλα τα παιδιά πέσανε επάνω μου και μ' αγκάλιασαν δακρυσμένα από τη χαρά και τη συγκίνηση που τα καταφέρανε...!
Ήταν Άρη μια πραγματικά πολύ συγκινητική στιγμή και για εμένα διότι παιδιά από διαφορετικές εθνικότητες και κουλτούρες, με μαθησιακά προβλήματα και δυσλεξία, με κοινωνικά και οικογενειακά προβλήματα κατάφεραν να γίνουν μία ομάδα που συνεργάστηκε με αποτέλεσμα μία επιτυχημένη παράσταση μπροστά σε κόσμο.
Ωστόσο θα σου αναφέρω αντίστοιχες εμπειρίες του Πέτρου και της Αργυρώς που είναι σημαντικές γι αυτούς. Ο Πέτρος είχε ένα μαθητή που έμεινε δύο χρονιές στην ίδια τάξη και τελικά όταν αποφάσισε να προσπαθήσει για να βελτιωθούν οι επιδόσεις του στα μαθήματα, έγραψε 18 στη βιολογία!! Η Αργυρώ έχει επινοήσει την ομάδα των αγγέλων -φυλάκων που αποτελείται από μαθητές οι οποίοι είναι παιδιά που κάθονται ήσυχα και διαβάζουν συστηματικά κι έχουν ως επιπλέον έργο να βοηθούν μικρότερα παιδιά στο διάβασμα...
(*Το κέντρο ζητά τη βοήθεια των Αθηναίων ώστε να μαζέψει τρόφιμα, αλλά και για να βρει ανθρώπους που θέλουν να προσφέρουν λίγο από το χρόνο τους στα παιδιά αξιοποιώντας τις γνώσεις τους. Αν θέλετε περισσότερες πληροφορίες μπείτε στην σελίδα του κέντρου στο FB.)
σχόλια