________________
1.

Πιστεύεις ότι υπάρχει δυνατότητα "αυτο-ψυχοθεραπείας"; Αν συστηματικά- με επιμονή, ειλικρίνεια και θάρρος- παρατηρείς τον εαυτό σου και προσπαθείς να τον βελτιώσεις, έχεις καμία τύχη;(με δεδομένη μια δυσάρεστη και ματαιωτική παιδική ηλικία τουλάχιστον); Σε ευχαριστώ.- ΚούκΗς

Φυσικά και υπάρχει δυνατότητα, αλλά δε νομίζω ότι είναι όλοι σε θέση να το κάνουν ή ότι γίνεται με όλων των ειδών τα «προβλήματα». Τα τραύματα, τα συμπλέγματα, τα σκοτεινά σημεία της ύπαρξής μας χρειάζονται βοήθεια από άλλον για να αντέξουμε να τα ερευνήσουμε – άλλα ζητήματα είναι πιο ξεκάθαρα και πιο εύκολα. Εξαρτάται πολύ από το τι άνθρωπος είσαι, πόσα εργαλεία έχεις στα χέρια σου (δηλαδή καλλιέργεια και μόρφωση) και κατά τη γνώμη μου, κυρίως, από το πόσο έξυπνος είσαι.

Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι αν δεν προσπαθήσεις, δεν υπάρχει απολύτως καμία περίπτωση να βελτιωθείς. Πιστεύω ότι η αυτό-θεραπεία είναι μια από τις πολύ βασικές μας υποχρεώσεις στη ζωή, αν όχι η πρώτη-πρώτη.

________________
2.

και μια σοβαρή ερώτηση:
παστίτσιο ή μουσακάς;- τίλντα

Δεν μου αρέσουν τα ψευδοδιλήμματα – αν τα είχα μπροστά μου, θα έτρωγα και από τα δύο. Το σημαντικό είναι να μην είναι πηγμένο στη μπεσαμέλ, δεν μου πολυαρέσει η μπεσαμέλ. Μου φαίνεται σαν μάλλινο σκουφί που σκεπάζει όλες τις γεύσεις και τις κάνει ένα πράγμα. Αν μπορώ να τρώω μόνο ένα από τα δύο σε ένα έρημο νησί, θα διάλεγα τον μουσακά γιατί έχει τις μελιτζάνες που πάνε τρέλα με τον κιμά. Το παστίτσιο μου φαίνεται σκέτη υπερβολή, μακαρόνια, κιμάς και από πάνω αυτή η παχιά άσπρη σάλτσα, σα να απευθύνεται σε γούστα πεντάχρονου.

________________
3.

Α μπα μου δεν θέλω να τα πω στους φίλους μου, δεν θέλω να ανησυχούν και να στεναχωριούνται, είμαι και λίγο περήφανη, δύσκολα δείχνω αδυναμία και όταν ξεκινήσουν να με παρηγορούν καταλήγω να τους λέω 'εντάξει μωρέ, το ξέρω, θα μου περάσει' αλλά α, μπα μου νιώθω τα χρόνια να περνούν και εγώ μεγαλώνω, μαραζώνω και θέλω μια συντροφιά, ένα χέρι να ακουμπά στην πλάτη της καρέκλας μου και φοβάμαι ότι θα μείνω για πάντα μόνη μου και οι φίλοι είναι πάντα εδώ αλλά έχουν τις οικογένειες τους και τις σκοτούρες τους και ελπίζω πάντα αλλά έρχονται οι στιγμές που απελπίζομαι και εύχομαι να μου συμβεί ένα φοβερό ατύχημα να με παραμορφώσει, να σταματήσω να περιμένω την αγάπη, να πάω σε μια χώρα της Αφρικής και να αφοσιωθώ στα παιδιά που πονούν, να λυτρωθώ από αυτό τον πόνο. Φοβάμαι...

Δεν θέλω να φανεί σαν να σε κλοτσάω την ώρα που είσαι πεσμένη, αλλά αν φοβάσαι, πονάς, περιμένεις και ελπίζεις, θα περάσουν κι άλλα χρόνια.

Η αγάπη δεν είναι θαύμα που θα έρθει από ψηλά, δεν είναι η επιβράβευση επειδή ήσουν καλό κορίτσι και περίμενες χωρίς να παραπονιέσαι, δεν είναι η ευτυχής κατάληξη μιας ζωής γεμάτης με υπομονή και εγκράτεια, με λίγα λόγια, δεν συμβαίνει απαραίτητα στους καλούς. Δεν είναι το λεωφορείο που θα έρθει να σε πάρει από τη στάση, επειδή περίμενες υπομονετικά μέσα στη βροχή και στο αγιάζι.

Η συντροφιά και η αγάπη είναι ένα πεδίο μάχης άγριο, δεν είναι το ήσυχο ποταμάκι και το χέρι που θα σου δώσει το μπαστούνι να περάσεις απέναντι. Δεν βλέπεις γύρω σου, δεν αφουγκράζεσαι τι τραβάνε όλοι όσοι είναι σε σχέσεις, γάμους; Δεν φτάνει που έχεις πάρει τη στάση του κουταβιού που περιμένει, έχεις μυθοποιήσει και την έννοια του συντρόφου και της αγάπης. Όση αγάπη και να πάρεις, πάλι μόνη σου θα είσαι. Μόνη σου θα είσαι όταν αρρωστήσεις, μόνη σου θα είσαι με το άγχος της επόμενης ημέρας, μόνη σου θα είσαι όταν πεθάνεις. Όσο μόνη είσαι αυτή τη στιγμή.

Αυτό που στην καλύτερη περίπτωση καταφέρνουμε, είναι να κερδίσουμε έναν άνθρωπο που θα δεχτεί να συμπορευτεί μαζί μας. Αυτό το κερδίζεις μετά από διεκδίκηση, δεν το δέχεσαι σα δώρο και δεν ελπίζεις να σου τύχει. Όπως ψάχνεις μια δουλειά, το ιδανικό ζευγάρι παπούτσια, όπως συγκρίνεις διαμερίσματα. Έτσι. Πρώτα σκέφτεσαι τι θέλεις, μετά τι σε παίρνει να θέλεις, και μετά βγαίνεις έξω στους δρόμους, στις φιλίες, στα τραπέζια, στους γάμους, στα πάρτι, στα μπαρ, στα σούπερ μάρκετ, και το ψάχνεις.

________________
4.

Δε θέλω να ρωτήσω τίποτα...απλά διάβασα εντελώς τυχαία μια απάντησή σου για το επάγγελμα του δασκάλου, σ'ένα παλαιότερο "Στο σημερινό Α μπα..." και συγκινήθηκα. Είχα πολύ καιρό να ακούσω κάποιον να μιλά τόσο ωραία για το επάγγελμά μου. Σ'ευχαριστώ!
Έχω και εγώ τρία δικά μου δασκαλοπαίδια και εύχομαι να μεγαλώσουν και να γίνουν τα καλύτερα παιδιά.- μια δασκάλα

Αντί απάντησης, παραθέτω το σχετικό απόσπασμα:

Πέτυχες πολύ ευαίσθητο θέμα για μένα, γιατί κατάγομαι από οικογένεια με αμέτρητους δασκάλους. Ο δάσκαλος κάποτε είχε τη θέση που του άξιζε, τώρα δεν ξέρω γιατί έχει απαξιωθεί τόσο πολύ ένα τόσο σημαντικό επάγγελμα (ξέρω, αλλά ας το αφήσω εδώ). Δάσκαλοι θα έπρεπε να γίνονται μόνο οι αξιότεροι, οι καλύτεροι από όλους, και να πληρώνονται γενναία, γιατί η δουλειά τους είναι μαζί με τους γιατρούς και τους δικαστές, κι ακόμη πιο σημαντική για την κοινωνία.

Να είσαι πολύ περήφανη για τη δουλειά σου και μπράβο που την επέλεξες. Πολύ δύσκολο μονοπάτι! Ξέρω τι ακούς, και εξοργίζομαι με το θράσος όσων μετράνε την αξία του ανθρώπου μαζί με τα λεφτά που βγάζει (λες και ο δάσκαλος είναι επιχειρηματίας, λες και μπορεί να κάνει κάτι για τον μισθό του).

Να ξέρεις ότι είμαστε πολλοί που σεβόμαστε τους δασκάλους που μας σημάδεψαν, που τους θυμόμαστε και τους αγαπάμε ακόμη. Είμαστε πολλοί και αυτοί που σεβόμαστε το επάγγελμα και θέλουμε να αναβαθμιστεί, που πιστεύουμε ότι είναι η πιο σημαντική αφετηρία για την εξέλιξη της Ελλάδας. Δεν ακουγόμαστε πολύ, αλλά είμαστε πολλοί.

Και θα σου πω και το άλλο: τα δασκαλοπαίδια είναι τα καλύτερα παιδιά.

Όχι επειδή είμαι ένα απ' αυτά, αλλά έτσι είναι :)

________________
5.

σε πληρώνουν όντως για να τα γράφεις αυτά;- αυτός που είμαι

Δοκίμασε λίγο και τον αυτοσαρκασμό όταν νιώθεις ότι δεν αναγνωρίζεσαι, η μέθοδος που χρησιμοποιείς τώρα σε κάνει να ακούγεσαι μικροπρεπής και αξιολύπητος.

________________
6.

Γιατί πρέπει να σιχαθώ τον άλλον για να σηκωθώ να φύγω; Γιατί δεν αντέχω να έχω την αμφιβολία του τι θα γινόταν, αν έμενα; Είναι κρίμα, πραγματικά... Αλλά δεν ηρεμώ, αν δεν απομυθοποιήσω το έτερον ήμισυ... Αυτή τη φορά κόντεψα να σιχαθώ και τον εαυτό μου! Λίγο καλύτερα από την προηγούμενη που μέχρι να αποφασίσω να χωρίσω έχασα τον εαυτό μου... Τόσο μικρά τα βηματάκια κάθε φορά; Μα κοντεύω τα 30... Δεν θα ωριμάσω ποτέ; Δεν θα έπρεπε να φεύγω με το πρώτο δείγμα απαράδεκτης συμπεριφοράς;- Μαρία

Τόσο μικρά, ναι! Γυρνάει πολύ δύσκολα το μαγγανοπήγαδο. Στα 30 μόλις έχουμε μυριστεί τι γίνεται, και δεν ωριμάζουμε ποτέ. Η ωρίμανση είναι μια διαδικασία που κρατάει όλη μας τη ζωή. Από τα λίγα που γράφεις νομίζω ότι είσαι σε πολύ καλό δρόμο, γιατί αναγνωρίζεις το λάθος στο πάτερν συμπεριφοράς που ακολουθείς και προσπαθείς να το βελτιώσεις. Δυστυχώς, δεν υπάρχει κάτι άλλο που μπορούμε να κάνουμε. Όλοι μας.

________________
7.

Καλησπέρα! Ελπίζω να είσαι καλά! ΄Μπαίνω στο θέμα. Ο αδελφός μου έχει χτυπήσει σε τροχαίο εδώ και 10 χρόνια περίπου, εξαιτίας του οποίου του προκλήθηκαν κρανιοεγκεφαλικές βλάβες. Είναι 30. Αυτή τη στιγμή εξακολουθεί να έχει κινητικά προβλήματα και προβλήματα στην ομιλία του, αν και τα συγκεκριμένα κέντρα δεν παρουσιάζουν κάποια βλάβη. Σε ολα αυτα τα χρόνια ό,τι είχε και δεν είχε η οικογένειά μου, έχει αφιερωθεί σε αυτό το σκοπό. Τώρα πια οικονομικά η κατάσταση είναι άθλια και η βοήθεια που μπορούμε να του δώσουμε, συνεπώς, όχι ανάλογη της ανάγκης του. Σκέφτομαι ότι θα ήταν πολύ σημαντικό γι'αυτόν να βοηθηθεί ψυχολογικά, για να αποκτήσει ίσως και κίνητρα να προσπαθήσει. Έχει απόλυτη διάυγεια και μάλλον νοσο-αγνωσία, που αν το αντιλαμβάνομαι σωστά, σημαίνει ότι συνειδητοποιεί ότι είναι διαφορετικός, αλλά δεν τον ενοχλεί. Η σκέψη μου είναι η εξής: αν μπορούσα να βρω κάποιον που να κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στην ψυχολογία με ειδίκευση στους ασθενείς με κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, που να τον ενδιέφερε να ασχοληθεί! Και οι 2 θα κέρδιζαν! Απευθύνομαι σε σένα, αν παρ'ελπίδα έχεις κάτι υπόψη σου και βέβαια, αν κάποιος αναγνώστης μπορεί να βοηθήσει. Σε ευχαριστώ πολύ για τη δυνατότητα κοινοποίησης και για το χρόνο σου.

Μακάρι να μπορέσει να βοηθήσει η στήλη μας. Εγώ δε νομίζω ότι ξέρω κάποιον, αλλά οι αναγνώστες μας είναι πολλοί. Αφήστε μηνύματα στα σχόλια παιδιά αν ξέρετε κάποιον που μπορεί να βοηθήσει. Όποιος δε θέλει να αφήσει σχόλιο, ας στείλει ένα μήνυμα στο [email protected] και μετά ας ελπίσουμε ότι θα βρούμε τον/την αποστολέα αυτής της ερώτησης.

(Παιδιά, όταν στέλνετε μηνύματα που ζητούν έμπρακτη βοήθεια αυτού του είδους, να αφήνετε κι ένα μέιλ για να μπορώ να σας βρίσκω μετά. Τα μηνύματα που δέχομαι για το α μπα μέσω της φόρμας φτάνουν εντελώς ανώνυμα.)