Aπόσπασμα από το www.grekamag.gr 
Ο Bobby είναι μια από αυτές τις περίεργες μεταβλητές που κάνουν τη ζωή ενδιαφέρουσα και τον κόσμο μας έναν. Γεννήθηκε στο Ohio και μεγάλωσε στο Denton, μια πόλη δίπλα στο Dallas του Texas. Γονείς πρόσφυγες. Πατέρας Ιταλός, μητέρα ελληνικής καταγωγής. Παππούς από Σμύρνη. Γιαγιά κρητικιά. Η Μεσόγειος τον καθόρισε. ‘Ήρθε στην Αθήνα σαν τουρίστας έφηβος. Άκουσε ρεμπέτικα. Αυτό ήταν. Είπε «θέλω να γίνω ρεμπέτης». Και το εννοούσε. Σκάλισε τις ρίζες του. Διάβασε για την Ελλάδα. Έψαξε την ελληνική μουσική. Μελέτησε το ρεμπέτικο. Ορισμένα χρόνια μετά εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα. Για να μείνει και να γίνει ρεμπέτης. Αγόρασε το επαγγελματικό του μπουζούκι. Τρίχορδο φυσικά. Σχεδόν δεν μιλάει καθόλου ελληνικά. Ή μιλάει λίγο. Καταλαβαίνει όμως όλα τα τραγούδια. Μεταφράζει πριν τραγουδήσει. Ακούει και αναπαράγει. Σαν παλιό καλό γραμμόφωνο.
Τον συναντήσαμε στο Δίπορτο, πίσω από την αγορά. Φόρεσε τα «ρεμπέτικά του». Έφερε μαζί του την «βίβλο του». Έναν πάκο με περίπου 1000 τραγούδια περασμένα από τον ίδιο λέξη-λέξη. Μουσική και στίχοι. Εκεί που το google translate δεν μπορεί. «Τι θα πει ζουρλοπενεμένης γέννα»; Οι ρετσίνες πήγαν κι ήρθαν. Η κουβέντα άναψε. Οι χορδές βρόντηξαν. Ο κόσμος χειροκρότησε, αφού πρώτα κοίταξε αινιγματικά αυτόν το περίεργο «ξένο» που έψελνε Μάρκο. Ο Bobby έγινε Μπάμπης.
Πώς είναι για σένα να ζεις στην Αθήνα;
Ακόμα θεωρώ την Αθήνα ένα υπέροχο μέρος να ζεις. Υπάρχουν πάντα άνθρωποι στο δρόμο που μπορεί απλά να περιφέρονται. Είναι μια πολύ δημόσια, ανοικτή κουλτούρα. Σαν ένα γιγαντιαίο χωριό. Και οι περισσότεροι Αθηναίοι νομίζω ότι είναι πρώτης, ή δεύτερης γενιάς και έχουν διατηρήσει την νοοτροπία του χωριού τους. Αυτό είναι και καλό και κακό. Μπορεί να πετάνε ας πούμε τα σκουπίδια τους από το παράθυρο, αλλά είναι φιλικοί. Όταν ήρθα το 2011 υπήρχαν ακόμα λεφτά στην πόλη. Έβρισκα δουλειές πιο εύκολα. Σιγά σιγά όλα δυσκόλεψαν. Θα έλεγα ότι τον πρώτο ενάμιση χρόνο ήταν από τις καλύτερες περιόδους της ζωής μου, ενώ αντίθετα το τελευταίο ενάμιση χρόνο είναι από τις δυσκολότερες φάσεις. Και δεν είμαι ο μόνος. Συμβαίνει σε όλους και αυτό επηρεάζει και τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Επομένως, σήμερα η Αθήνα είναι ένα δύσκολο μέρος να ζεις, αλλά ακόμα παραμένει ένα υπέροχο μέρος.
Τα έχεις βάλει με τους Έλληνες; Τι γνώμη έχεις;
Πολλές φορές έχω την αίσθηση ότι πολλοί Έλληνες έχουν βαρεθεί να είναι Έλληνες (Γέλια). Αυτό είναι λυπηρό για μένα. Κάθε χώρα έχει κάτι μοναδικό και ιδιαίτερο να προσφέρει και αν δεν επενδύσεις σε αυτό που έχεις τότε αυτομάτως αυτό θα χάσει μέρος της ποιότητάς του. Αν προσπαθήσεις να μιμηθείς άλλους πολιτισμούς θα καταλήξεις με κάτι δεύτερο. Μου δίνεται η αίσθηση ότι ο κόσμος εδώ ψάχνει για μια λύση εκτός Ελλάδας. Αυτό είναι πολύ ακατανόητο. Υπάρχει μια όμορφη χώρα που χρειάζεται στήριξη για να ανέβει η ποιότητα ζωής. Κανένας άλλος δεν πρόκειται να το κάνει αυτό.
Διαβάστε τη συνέχεια της συνέντευξης εδώ.
____________________________
σχόλια