Η 'Α, μπα' ζητάει επειγόντως τη βοήθεια του κοινού

Η 'Α, μπα' ζητάει επειγόντως τη βοήθεια του κοινού Facebook Twitter
32

________________
1.

Η παρακάτω ερώτηση ήρθε χθες αλλά την βάζω πρώτη σήμερα γιατί είναι πολύ επείγουσα.

"Αγαπημένη Α, μπα;,
Το πρόβλημα είναι οι από πάνω μου.
Οι από πάνω λοιπόν, είναι μια οικογένεια μεταναστών (γονείς, 2 ανήλικα 10 και 15 χρονών, γιαγιά).
Νωρίς το βράδυ, όταν γυρίζει ο πατέρας από τη δουλειά (υποθέτω), σε σχεδόν καθημερινή φάση γίνεται μπάχαλο. Πέφτει ξύλο. Ακούγονται γαμοσταυρίδια, ουρλιαχτά και γδούποι. Η μάνα, από την ελάχιστη επαφή μας, φαίνεται συμπαθής, ο πατέρας πολύ μουντρούχαλος.
Το ότι είναι οικογένεια μεταναστών το αναφέρω μόνο και μόνο επειδή αποκλείω την αστυνομία, σε περίπτωση που μου προταθεί κάτι τέτοιο. Άσε που δεν τους πάω μία(τους αστυνομίες).
Και ερωτώ, οποία η θέσις μου, σοφοτάτη; Να συνεχίσω να κάθομαι στα αυγά μου; Ντρέπομαι κάπως. Να βγαίνω για ποτά τέτοια ώρα; Δεν συμφέρει καθημερινά. Να κοπανάω το ταβάνι με σκουπόξυλο; Θέλω και σκάλα, είμαι κοντή. Αλλά και οι παρεμβάσεις στις ζωές των άλλων, κάπως μου ξινίζουν. Έχεις να προτείνεις κάτι;
Τα θερμά μου σέβη."- usurpa-dora
Αν πράγματι υπάρχουν από πάνω σου άνθρωποι που τρώνε ξύλο καθημερινά αυτό που έχω να προτείνω είναι να τηλεφωνήσεις είτε στο

Κέντρο Κακοποιημένης Γυναίκας
210 52 35 318 και 210 41 12 091 9.00 π.μ. - 6.00 μ.μ.,
210 32 20 900 6.00 μ.μ. - 10.00 μ.μ.
και να πεις τι γίνεται για να σε συμβουλέψουν. Υπάρχει επίσης και η

Γραμμή κατά της οικογενειακής βίας 800 11 88 881 9.00 π.μ. – 3.00 μ.μ. από σταθερό τηλέφωνο για όλη την Ελλάδα

Τηλεφωνική Γραμμή Άμεσης Κοινωνικής Βοήθειας, 210 197, (ΕΚΚΑ), όλο το 24ωρο, όλες της ημέρες της εβδομάδας

Αυτοί είναι ειδικοί και θα ξέρουν καλύτερα. Επειδή βλέπω ότι διαβάζει πολύς κόσμος που ξέρει πολλά, σας παρακαλώ γράψτε στα σχόλια αν συμφωνείτε και τι άλλο προτείνετε.

Update!

Eυχαριστούμε πάρα πολύ όσους απάντησαν στα σχόλια και έδωσαν περισσότερες πληροφορίες. Usurpa-dora, έλαβα μέιλ από δικηγόρο που είναι ειδικευμένη στην ενδοοικογενειακή βία και μπορεί να δώσει κι άλλες πληφορορίες. Αν ενδιαφέρεσαι πες μου στο [email protected] για να σας φέρω σε επαφή.

________________
2.

..Σε ρωταω ευθεως. Γιατι κολλαμε οταν μας φτυνουν? Και ποσο καιρο ειναι θεμιτο να κολλας καπου που δεν βλεπεις φως? Και αν του στειλεις ας πουμε μια γλαστρα στη γιορτη του, ειναι pathetic? Aποκλειεται να σκεφτει οτι εισαι απλα ενας ευγενικος ανθρωπος?- lonelyplanet
Μετά την προηγούμενη ερώτηση αυτή μου φαίνεται Παράδεισος και Κόλαση μαζί. Ναι, είναι παθέτικ. Κανείς δε θέλει δώρα από ανθρώπους που προσπαθεί να αποφύγει. Δεν το στέλνεις από ευγένεια, το στέλνεις επειδή προσπαθείς να δημιουργήσεις συνθήκες τέτοιες έτσι ώστε ο άλλος να αναγκαστεί να επικοινωνήσει μαζί σου. Το χειρότερο δεν είναι να σε φτύνει κάποιος, είναι το να σου δίνει ελπίδες. Τυχερή είσαι.

________________
3.

"""είσαι αριστερόχειρας; καλά, και πώς μπορείς να γράφεις;;""

""είσαι χορτοφάγος; ε, να παραγγείλουμε κανά ψάρακι τοτε; τι, ούτε ψάρια; καλά, και τί έμεινε να τρως;""

ΓΙΑΤΙ;;;;;;;;;;;;;"- ας συγκεντρωθούμε λίγο!

 


Εγώ έχω ακούσει κι άλλα ωραία: «Τι ωραία γράμματα που κάνεις με το αριστερό, φαντάσου να έγραφες με το δεξί» και «καλά, οι γονείς σου που είναι εκπαιδευτικοί, δε σου έμαθαν να γράφεις με το δεξί;» και μάλιστα από τη φιλόλογό μου στο Γυμνάσιο. Αν μπορούσαμε να μετατρέψουμε την ανθρώπινη βλακεία σε καύσιμο τώρα θα πεταγόμασταν για ψώνια στον Άρη.

________________

4.

"πως μπορείς να γνωρίσεις φίλους/φίλες οι οποίοι να βγαίνουν, να πίνουν, να διασκεδάζουν γενικότερα;
(α! χωρίς να είσαι πια φοιτητής)"- μόμολος
Στο μπαρ που πηγαίνεις συνέχεια.

________________
5.

"A παπα, να δεις τι έπαθα.

φίλος (όχι κολλητός, από αυτούς που βλέπεις 3 φορές τον χρόνο), τα είχε με μια κοπέλα για 2 χρόνια. είχαν (κατά τα λεγόμενά του) μια κακή σχέση και χώρισαν άσχημα. μετά από 1 χρόνο αρχίζουμε να μιλάμε περισσότερο με την κοπέλα και επειδή υπήρχε χημεία, σκεφτήκαμε να βγούμε. επειδη νιώθαμε περίεργα, τον ρώτησα και αυτός απάντησε οτι ""δεν έχει πρόβλημα"", μαλλον μαγκωμένα. εμείς προχωρήσαμε κ προχωράμε όμορφα. αλλα νιώθω περιεργα. δεν του εχω πει επισημα οτι ειμαστε μαζι, κ η σχεση μας παραμενει στα τυπικα επιπεδα που ηταν. οφειλω να του το πω? μηπως ειναι στραβωμενος κ δεν το λεει λογω εγωισμου? και αν ναι, τι να κάνω που μου έδωσε το οκ? πως γινεται σε καποιες παρεες ολοι να πανε με ολους και να ειναι οκ μετα?"- σημενόμπας
Η μοναδική παρέα που μπορώ να σκεφτώ είναι η παρέα του Μπέβερλι Χιλς – όλες οι άλλες που ξέρω μετά από προσομοιώσεις εσωτερικής αναπαραγωγής διαλύθηκαν. Εσύ μιλάς για κάποιον με τον οποίο είχες τυπικές σχέσεις και πριν και μετά, γιατί σε απασχολεί; Μήπως κατά βάθος θέλεις να του το τρίψεις λίγο στη μούρη;

________________
6.

Γιατί οι Ιταλοί και οι Γάλλοι μεταγλωττίζουν τις ταινίες- (πώς θα πεις στα ιταλικά το "Βitch please", "Get a life" κλπ)?- παρδαλίλα
Και οι Γερμανοί, και οι Ισπανοί, και πολλοί άλλοι. Οι Έλληνες μάλλον φωτεινή εξαίρεση αποτελούμε. Αν δεν το έκαναν όμως θα χάναμε αυτά τα αριστουργήματα:

- Ich kann das nicht, Karrie...
- Oh mein Gott!

________________
7.

"Αγαπητή Α μπα,
Δε θέλω να ρωτήσω κάτι, θέλω απλά να καταθέσω μια δικιά μου εμπειρία σχετικά με το (γενικώς & στη στήλη σου ειδικώς) πολυσυζητημένο θέμα των greeknglish. Είμαι 28 χρονών οπότε άρχισα να ασχολούμαι-δουλεύω-χαζεύω στον υπολογιστή γύρω στα 20. Θεωρούσα τέτοια την ευκολία των γκρίγκλις που δεν διανοήθηκα ποτέ να χρησιμοποιήσω ελληνική γραφή είτε στον υπολογιστή-διαδίκτυο είτε στα μηνύματα στο κινητό. Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι κάποια χρόνια αργότερα αυτή η ""ευκολία"" έδειξε ενα εξαιρετικά ανησυχιτικό αποτέλεσμα! Πήγα να γράψω μάθημα στη σχολή και εκ παραδρομής έγραψα το ""ψ"" ""πς"". Στην προσπάθειά μου να το κόψω, γιατί όπως καταλαβαίνεις θορυβήθηκα, συνηδειτοποίησα ότι είχα ξεχάσει βασικά πράγματα στην ορθογραφία. Είμαι ενήλικας ανώτατης μόρφωσης και παρ' ολο που είμαι στον κλάδο των θετικών επιστημών δεν ήμουν ποτέ ανορθόγραφη. Αναρωτιέμαι, αν τα γκρίγκλις κατάφεραν να το κάνουν αυτό σε εμένα ( το ""σε εμένα"" υπό την έννοια ότι είχα τελειώσει το σχολείο και σπούδαζα κιόλας) τι μπορούν αν κάνουν σε ένα παιδί του γυμνασίου ή/και του δημοτικού. Νομίζω ότι είναι ένα ληθαράκι λοιπόν κάποιοι άνθρωποι, όπως εσύ που σε διαβάζει πολύς κόσμος, όλων των ηλικιών, να προσπαθήσουν, αν όχι να εξαλέιψουν, να περιορίσουν το φαινόμενο.
Ευχαριστώ!
Υ.Γ. Για να προλάβω κάποια βιαστικά συμπεράσματα να συμπληρώσω ότι εννοείται ότι κατά τη διάρκεια της συγκέκριμένης περιόδου έγραφα και σε ελληνική γραφή. Αλλά μάλλον περισσότερο γκρίγκλις."- fuskopsaro
Είμαι σίγουρη ότι ό,τι αφήνεις σε αφήνει, ακόμα και η ορθογραφία. Θα σου συνιστούσα να βάλεις κι ένα proofing για ελληνικά στο Word. 

________________
8.

Φίλτατη Α, μπα έχω σχέση με μια κοπέλα εδώ και 4 μήνες μόνο που δεν τη βλέπω πολύ, δηλαδή 1-2 φορές την εβδομάδα. Μου είχε πει ότι είναι μοναχική στις σχέσεις της και ότι θα ήθελε να δοκιμάσουμε όταν τα 'φτιάξαμε'. Τι στο καλό σημαίνει αυτό; Νιώθω λες και προσπαθώ να λύσω σκανδιναβικό σταυρόλεξο, αλλά επειδή έχει μεγάλη σχέση με το γεγονός ότι δεν τη βλέπω πολύ περιμένω τη δικιά σου ερμηνεία και συμβουλή επί του θέματος.- stella krataw maxairi
Σημαίνει ότι δεν αισθάνεται ότι είναι από τις περιπτώσεις που δεν κρατιέσαι μέχρι να ξαναδείς τον άλλον, κρατιέται μια χαρά, αλλά επειδή κάτι καλό βλέπει σε σένα, είναι πρόθυμη να δοκιμάσει. Δεν είναι απαραίτητα κακή αρχή, αρκεί να μην ζητάς εσύ συνέχεια επιβεβαίωση.

________________
9.

Ποιός συνέθεσε την μουσική των τίτλων της Αθλητικής Κυριακής;
[via] Το χαρακτηριστικό μουσικό της σήμα ανήκει στον συνθέτη Χρήστο Λεοντή, που έχει βάλει την ξεχωριστή του σφραγίδα σε κύκλους τραγουδιών όπως «Αχ! Ερωτα» σε ποίηση Φρεντερίκο Γκαρθία Λόρκα και απόδοση Λευτέρη Παπαδόπουλου, «Καπνισμένο τσουκάλι» σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου, «Μαντζουράνα στο κατώφλι» από το ομώνυμο θεατρικό έργο του Γιώργου Αρμένη, αλλά και σε σειρές όπως «Το Σφαγείο», διασκευή του ομώνυμου μυθιστορήματος του Α. Σεβαστάκη κ.ά.

Η μουσική σύνθεση πάντως που ακούμε επί τόσες δεκαετίες στην «Αθλητική Κυριακή» μπορεί να έγινε κατά παραγγελίαν αλλά δεν προοριζόταν για τη συγκεκριμένη εκπομπή. Ο Χρήστος Λεοντής, όπως εξηγεί, την έγραψε το 1969 για μια διαφήμιση της καπνοβιομηχανίας «Παπαστράτος», η οποία εκείνη τη χρονιά ήταν χορηγός της ραδιοφωνικής εκπομπής του ΠΡΟ-ΠΟ. Όπως μάλιστα λέει ο συνθέτης, αρχικά δεν είχε ιδέα ότι η σύνθεσή του θα έντυνε το σήμα έναρξης της «Αθλητικής Κυριακής» και το άκουσε κατά την προβολή της εκπομπής. Ποτέ μάλιστα επί τόσα χρόνια που χρησιμοποιείται το συγκεκριμένο μουσικό σήμα δεν πήρε κάποια αποζημίωση από τα δικαιώματα χρήσης του στην εκπομπή.

Όπως εξομολογείτω ο Γιάννης Διακογιάννης, μέχρι και πολύ αργότερα πίστευε ότι το μουσικό αυτό σήμα προερχόταν από κάποιο κομμάτι ξένου συνθέτη, καθώς αυτό μόνο του είχε πει η Αιμιλία Ροδή, μουσική επιμελήτρια τότε του «ΕΙΡΤ»: «Παρά τις εκκλήσεις μου ουδέποτε θέλησε να μου πει από πού προήλθε αυτό το μουσικό σήμα και με τα πολλά μού είπε μόνο ότι είναι ξένο».

________________
10.

Από τη μία όταν βλέπω πορείες (με των οποίων τα αιτήματα συμφωνώ) χωρίς κόσμο στεναχωριέμαι και με πιάνουν τύψεις που δεν "κατέβηκα". Από την άλλη τα τελευταία 2-3 χρόνια τις αντιμετωπίζω με ιδιαίτερο σκεπτικισμό, κυρίως ως προς τα αποτελέσματά τους. Πιστεύω ότι μάλλον είναι πιο αποδοτικό να μην επιτρέπουμε εμείς οι ίδιοι -στον βαθμό που μπορούμε- την παρανομία και τη λαμογιά σε καθημερινό επίπεδο. Παρ' όλα αυτά συνεχίζω όταν βλέπω άδειες πορείες να στεναχωριέμαι και να σκέφτομαι "μα καλά σ' αυτή τη χώρα κανείς δεν αντιδράει;". Τι να κάνω;

Να συνεχίσεις να σκέφτεσαι, να αναρωτιέσαι και να αναζητάς. Αυτά δεν είναι ερωτήματα που λύνονται με μία απάντηση.

________________
11.

 

"δες τη φωτογραφία: Μόνο σε εμένα φαίνεται γελοία σε πάρα πολλά επίπεδα;

Και το τύπος με το ipad, τι κάνει ακριβώς στη πορεία;;"
Mέχρι να τη δω, η φωτογραφία φαίνεται ότι εγκατέλειψε το ίντερνετ...

________________
12.

"Α μπά μπράβο! Μου αρέσει ο τρόπος σκέψης σου.

Θέλω άποψη λοιπόν.

Εδώ και 10 χρόνια ζω στο εξωτερικό. Είμαι 37. Έχω φίλους μια καινούργια ""καλή"" δουλεία σε πολυεθνική εταιρεία που δεν μου αρέσει, απλά μου δίνει σχετικά καλά λεφτά και νιώθω σαν μηχανή και δουλεύω για κάτι που δεν πιστεύω. Κατάφερα πολλά αυτά τα χρόνια *σπουδές εμπειρίες ταξίδια

Πριν 2,5 είπα να γυρίσω και με έπιασε η κρίση και είπα να περιμένω. Τον Φεβρουάριο χώρισα, τον Αύγουστο έχασα τον πατέρα μου, ξαφνικά...

Προσπαθώ να σκεφτώ ψύχραιμα να μη κάνω βιαστικές κινήσεις αλλά ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΥΡΙΣΩ στην Ελλάδα.

Όλοι μου λένε ότι είμαι τρελή αλλά εγώ λέω ότι η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα.(το έχεις πει και εσύ)

Μου λείπει η θάλασσα.

Και θέλω να ζω κοντά στους ανθρώπους που αγαπώ.

Νομίζω ότι αυτοί που δεν έφυγαν ποτέ δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί το εξωτερικό το έχουν στο φαντασιακό επίπεδο. Λες και άμα φύγουν από την χώρα θα λυθούν όλα τα προβλήματα.

Ψάχνω για δουλειά προς το παρόν και ας με λένε τρελή. Με πεισμώνουν περισσότερο.

έχω χιούμορ αλλά τώρα δεν μου βγαίνει..

Εσύ τι λες:

Σ' ευχαριστώ εκ των προτέρων "- felicidad
Μπορώ να σου αντιστρέψω τόσο εύκολα το συλλογισμό σου: «αυτοί που έχουν βγει έξω έχουν ξεχάσει τι σημαίνει να ζεις στην Ελλάδα, λες και άμα γυρίσουν θα λυθούν όλα τους τα προβλήματα.»

[Αυτή η ελληνική θάλασσα! Έχεις ξεχάσει πόσα λεφτά χρειάζεται ένας Έλληνας για να τη χαρεί 5 μέρες το χρόνο. Το ξέχασες επειδή τα έχεις.]

Η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα, αλλά δεν εξαρτάται από το που ζεις.

32

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

18 σχόλια
#12Να γυρίσεις κοπέλα μου! Κ εγώ στο εξωτερικό ζω και μπορώ να καταλάβω τι ακριβώς νοιώθεις. Κάποιες φορές δεν παλεύεται. Ειδικά άμα ζεις σε βόρεια χώρα η έλλειψη ήλιου μπορεί να προκαλέσει και σωματικές/ψυχολογικές αντιδράσεις.Ναι ναι ξέρω να κλασσικά και τετριμμένα που λένε κάποιοι "Γυρίστε Ελλάδα να δείτε τη μιζέρια", "Κλαιν' οι χείρες κλαιν' κ παντρεμένες" και λοιπά αλλά πιστεύω ακράδαντα ότι αυτό που προέχει είναι η ψυχική σου ηρεμία. Θα βρεις το δρόμο σου. Τόσα χρόνια έξω, τα πτυχία, η προϋπηρεσία.. Όλα αυτά δεν θα πάνε χαμένα. Ξέρεις ότι οι αποδοχές δεν είναι το ίδιο, ότι ο κόσμος δεν θα ναι έτσι όπως τον άφησες και όλα όσα συνεπάγεται η επιστροφή σου στην Ελλάδα αλλά η προτεραιότητα σου αυτή τη στιγμή είναι να είσαι καλά. Κ άμα δεν την παλέψεις στην Ελλάδα για πολύ καιρό ξαναγυρνάς έξω. Μην περιορίζεσαι, δικιά σου είναι η ζωή.
Εκτιμώ τα λόγια σου γιατί είναι ουσιαστικά και εγώ δεν ξέρω σε ποιά κατάσταση ήμουν και έγραψα στην αμπα αλλά η απάντηση της με έκανε να νιώθω τουλάχιστον χαζή που εκτέθικα έτσι!Με κάνει να φαίνομαι σαν κακομαθημένο κοριτσάκι με τα λεφτά του μπαμπά! Και η πραγματικότητα μου είναι διαφορετική. Δεν βαριέσαι.Να είσαι καλά!
Άσχετο, αλλά διαβάζοντας τα σχόλια, διαπιστώνω καλούς ανθρώπους, καλά μυαλά, υγιείς σκέψεις, συννενοήσιμους ανθρώπους. Πως τα καταφέραμε έτσι στην Ελλάδα; Αναλογικά το δείγμα που διαβάζει lifo διαβάζει και όλα τα άλλα. Τι να φταίει άραγε;
το ίδιο πράγμα λέμε ακριβώς mujer del mar, δεν διαφωνώ καθόλου μαζί σου.. η ουσία είναι στην τελευταία σου φράση, "εκτός αν έχει λυμένα βασικά προβλήματα εδώ" ή αν ξέρει ότι μπορεί να τα λύσει σχετικά σύντομα.. γιατί όπως κ να έχει, ένα 6ηνο προσαρμογής είναι απαραίτητο..
Η φωτογραφία του #11 είναι πιο πολύ λυπηρή παρά γελοία, γιατί δείχνει τον αχταρμά που επικρατεί μες στα νεοελληνικά κεφάλια μας.Κάποιοι θεώρησαν ότι θα μπουν στο μάτι της Μέρκελ με το να ντυθούν ναζί, αλλά το είπε κάποιος καλύτερα από μένα εκείνη τη μέρα: στη Γερμανία οι ναζί είναι παράνομοι, εδώ τους έχουμε στο μες στο κοινοβούλιο.
Για την ερώτηση #1: Είναι μια πάρα πολύ περίπλοκη υπόθεση η ενδοοικογενειακή βία και χρειάζεται πολύ προσεκτικές κινήσεις. Δυστυχώς στην Ελλάδα θαύματα δεν πρόκειται να δεις σε αυτό το κομμάτι. Σκέψου ότι σε αυτές τις συνθήκες, όπου μάλιστα υπάρχουν και δεσμοί αίματος μεταξύ θύτη και θύματος, οι ενδεχόμενες αντιδράσεις μπορεί να ποικίλουν από άρνηση του γεγονότος, δικαιολόγηση του θύτη από τα θύματα, μέχρι και υπεράσπισή του.Στην τελική μάλλον χαμένη θα βγεις εσύ αν το προσέγγιζες με κλήση στην αστυνομία. Θα συμφωνήσω με την Α, μπα και με τους υπόλοιπους που σου προτείνουν να καλέσεις κάποιους από τους επίσημους φορείς κατά της κακοποίησης και της ενδοοικογενειακής βίας, οι οποίοι, όντας καταρτισμένοι θα είναι και σε θέση να σου δώσουν περισσότερες πληροφορίες για τον τρόπο προσέγγισης και θα είναι (ελπίζω) σε θέση να αναλάβουν δράση.Πάντως, είναι καλό να αναγνωρίζουμε (γενικώς) ότι όταν έχουμε να κάνουμε με ένα σύστημα (οικογένεια) τα πράγματα είναι πάρα πολύ περίπλοκα και δυστυχώς, αν το θύμα δεν είναι πρόθυμο να βοηθήσει τον εαυτό του, δεν βγαίνει κανένα αποτέλεσμα. Για να μην αναφέρω ότι σε ορισμένες τέτοιες περιπτώσεις οι ρόλοι θύτη και θύματος εναλλάσονται.
Για ερώτηση 1: Απορώ που κανείς δεν παρατήρησε το χιούμορ και την όλη τοποθέτησή σου σε μια τόσο σοβαρή κατάσταση.''Να χτυπάω το ταβάνι;Είμαι κοντή''-''Να βγαίνω για ποτό;Ασύμφορο καθημερινά''-''Ντρέπομαι ΚΑΠΩΣ να κάθομαι στα αυγά μου''. Με τσάντισες πάρα πολύ. Καλό είναι να σιγουρευτείς πρώτα για ποιο λόγο θες να παρέμβεις-προς το παρόν αυτό που φαίνεται απ'τα λεγόμενά σου είναι ότι απλώς σε ενοχλούν και δευτερευόντως ενδιαφέρεσαι πραγματικά. Οπότε η μόνη λύση είναι αντί να χτυπήσεις με σκουπόξυλο ή να ξοδεύεσαι σε ποτά να τον καταγγείλεις στην Αστυνομία για διατάραξη κοινής ησυχίας (τιμωρείται με κράτηση ή πρόστιμο-τίποτα σπουδαίο).Όσο για την ενδοοικογενειακή βία ο νόμος (3500/2006) είναι αυστηρότατος, όπως λέει και η oti-na-nai. Αρμόδιος είναι ο Εισαγγελέας και η ποινική δίωξη ασκείται ΑΥΤΕΠΠΑΓΕΛΤΩΣ και μπορεί να συλληφθεί ΚΑΙ επ'αυτοφώρω να διαπράττει το έγκλημα μέσα στην οικία. Για την αυτεπάγγελτη δίωξη απαιτείται αναφορά ή μήνυση απευθείας στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών από οποιονδήποτε γνωρίζει την τέλεση της πράξης. Άρα, άσε τα ''δεν πάω τους Αστυνομικούς'' και αηδίες, ΣΟΒΑΡΕΨΟΥ και ξεκαθάρισε αν θες να βοηθήσεις που θα έχει όμως ως συνέπεια να αναμιχθείς και ο,τι συνεπάγεται αυτό,αφού η αναφορά/μήνυση γίνεται ΕΠΩΝΥΜΑ.
Θα συμφωνήσω μαζί σου για το ατυχές χιούμορ. Σήμερα που διάβασα την ερώτησή μου, με ενόχλησε κι εμένα. Αλλά σε διαβεβαιώ πως δεν είχα σκοπό να υποβιβάσω την κατάσταση και ότι ενδιαφέρομαι πραγματικά.Τηλεφώνησα προ ολίγου στο Χαμόγελο του παιδιού και μου είπαν ότι πρέπει να αποδείξω ότι πρόκειται για άσκηση σωματικής βίας, ότι έχω ακούσει τα παιδιά να φωνάζουν “βοήθεια”, ότι τα παιδιά φέρουν σημάδια στο σώμα, ότι οι θόρυβοι είναι όντως χτυπήματα. Έτσι μόνο μπορούν να καλέσουν εισαγελέα. Και δεν είμαι υποχρεωμένη να δώσω το όνομά μου.Τώρα πώς θα αποδειχτούν αυτά, θα δείξει...
Αρκεί και η υποψία. Δεν είσαι υποχρεωμένη να το αποδείξεις. Αυτό είναι δουλειά της Αστ. Τηλεφώνησε,αν το αποφασίσεις, στο 197 στο Εθν. Κέντρο Αλληλεγγύης, αντί να πας στον Εισαγγελέα. Μπορείς να πλησιάσεις αρχικά την ίδια τη μητέρα (αλλά είναι πολλές οι παράμετροι-μπορεί να μην έχουν χαρτιά-σίγουρα θα φοβάται) και να την συμβουλέψεις να υποβάλλει μήνυση,αλλά προσεκτικά ώστε να μη σε αντιληφθεί ο σύζυγος. Μπορείτε να μαζευτείτε πολλοί ένοικοι και να απευθυνθείτε στην Αστυν. Ούτε εγώ συμπαθώ τους αστυν.,όπως και πολλοί,αλλά είναι στη δικαιοδοσία τους το ζήτημα. Σκέψου το εξής: αν πχ σε κλέψουν δεν πρέπει να το αναφέρεις σε αυτούς; Έτσι και εδώ, μόνο που το θέμα είναι πολύ λεπτό. Συγγνώμη αν σε στεναχώρησα που ήμουν τόσο αυστηρή και απότομη, αλλά δεν ήθελα να σου χαϊδέψω τα αυτιά. Πρέπει να είσαι σίγουρη για τα κίνητρά σου. Ποιο υπερισχύει; Ότι σε ενοχλούν (που είναι σοβαρό και πρέπει να το αναφέρεις στο διαχειριστή ή τον ιδιοκτήτη του διαμερίσματος αν είσαι μισθώτρια και στην Αστυν. για διατάραξη κοινής ησυχίας) ή ότι αισθάνεσαι ευθύνη να βοηθήσεις; Σκέψου τα όλα πολύ πολύ σοβαρά και αν έχεις κανένα φίλο δικηγόρο (κι εγώ από αυτούς είμαι) συμβουλέψου τον οπωσδήποτε. Να θυμάσαι: είναι δικαίωμά σου να ζεις στο χώρο σου ήρεμα. Είναι ηθική σου ευθύνη αλλά ΟΧΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να μπλεχτείς. Να προσέχεις. Κι αν θες κι άλλες συμβουλές σου δίνω και το mail μου.
#12 συμφωνώ με mujer del mar, επειδή έχω περάσει από τα ίδια, για να μην πω ότι τα περνάω ακόμα, θα πω ότι ναι, η ξενιτιά είναι δύσκολη κ το homesick όταν σε πιάνει δεν παλεύεται με τίποτα.Κάποιοι δυστυχώς έχουν "θεοποιήσει" την έννοια του εξωτερικού, ότι ως δια μαγείας είμαστε μακριά από όλα κ δεν μας αγγίζει τίποτα, αλλά καλό θα είναι να ρωτήσει κανείς κ τους "έξω".Πιστεύω ότι για να ζήσει κανείς έξω για όλη του την υπόλοιπη ζωή (ή άντε μέχρι τη σύνταξη), θα πρεπει να συντρέχουν και οι τρεις παράγοντες:(i)δουλειά που κ να σου αρέσει κ να σου αφήνει φράγκα, (ii) σχέση με άτομο-διαμάντι με κοινή κατεύθυνση για το μέλλον κ (iii) να μην έχεις όντως στον ήλιο μοίρα στην Ελλάδα ή να είσαι "φύση τυχοδιώκτης". Υπάρχει κ εκείνο το γκρούπ των ατόμων που "κρύβεται" από κάτι ή φεύγει για να ξεχάσει. Ειδικά σε αυτούς η ημερομηνία λήξεως σε μια ξένη χώρα δεν χρειάζεται καν κυάλια. Το "να μην έχεις στον ήλιο μοίρα στην Ελλάδα" είναι από μόνο του οξύμωρο δεδομένου των θεμελίων της ελληνικής οικογένειας/κουλτούρας, ενώ δυστυχώς το πρώτο έχει πάρει τρομακτικές διαστάσεις λόγω της υπάρχουσας κατάστασης. Συνεπώς, αν θεωρείς ότι έχεις κάνει τον κύκλο σου κ δεν έχεις κάτι άλλο να πάρεις κ ούτε έχεις κτίσει υποχρεώσεις, αν έχεις ξεκαθαρίσει ότι δεν έχεις "mal du depart" (κατά τον Καββαδία) ή νοσταλγία που προκύπτει από την απώλεια του πατέρα σου κ της σχέσης σου κ αν όντως έχεις τα βασικά για μια αξιοπρεπή ζωή στην Ελλάδα, τότε ναι.. Μπορείς να επιλέξεις την επιστροφή. Κανείς ικανός δεν χάνεται, όπως κ να έχει..
εγώ εννοούσα μάλλον να μην βιαστεί να γυρίσει, ότι αλλιώς φαίνονται τα πράγματα όταν είσαι έξω (ωραιοποιημένα...) κι αλλιώς μέσα (αγχωτικά...)εκτός κι αν έχει λυμένα βασικά προβλήματα εδώ...
Και κάτι συμπληρωματικό για το "Έχεις ξεχάσει πόσα λεφτά χρειάζεται ένας Έλληνας για να τη χαρεί 5 μέρες το χρόνο." Η θάλασσα εδώ είναι σχήμα λόγου, προφανώς.. Είμαι ευχαριστημένη κ στο μπαλκόνι του σπιτιού μου με νερό-μπλουμ καφέ.. "έχεις κάνει 20 μέρες non-stop να δεις το μπλε του ουρανού κ να φοράς μπότες χιονιού κ καρφιά για άλλουν δύο (μήνες non-stop).. κ τα δύο τελευταία όχι από μόδα, αλλά για να μη γκρεμοτσακιστείς..
και εννοείτε ότι η θάλασα είναι σχήμα λόγου. Η θάλασσα για εμένα δεν είναι νησιά και χλιδή. Θεσσαλονική και λιμάνι είναι. Χαλκιδική και το χωριό της γιαγιά μου είναι. Καί όλα αυτά απο το μπαλκόνι. Θέλω όριζοντα ανοιχτό να φεύγει το μάτι μου και να κάνω βουτιες!!Αυτό για εμένα είναι ποιότητα ζωής, όχι ο ουρανοξύστης στον οποίο δουλεύω!! χαχαα
moUstik!! Σ'ευχαριστώ για το σχόλιο. Ακριβώς επείδη με διάβασες σωστά, ότι έγραψες με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη. Δεν κρύβομαι απο τίποτα στην Ελλάδα. Κάποια στιγμή επέλεξα να φύγω για να εξελιχθώ όπως και το έκανα. Αλλά πλεόν το να μείνω όσο τρελο και να ακούγεται μου φαντάζει η απόλυτη σύμβαση και δεν θέλω να την κάνω γιατι δεν έχω λογο κανένα, ούτε παιδιά, ούτε άνθρωπο διαμάντι, ούτε δουλεία που μου αφήνει χρήματα και μου αρέσει.'Εχω ανθρώπους που με αγαπάνε που δεν θα τους χάσω όπου και να είμαι. Εδώ έχω μια αξιοπρεπή επιβίωση και εκεί θα έχω μια αξιοπρέπη επιβίωση. Και όχι γιατι όπως υπονοεί η α μπά επειδή έχω απο πίσω την οικογένεια να στέλνει λεφτα. 'Εχω κανει φτωχή και δεν φοβάμαι. Το σχόλιο της "το ξέχασες επειδή τα έχεις"τα λέει όλα και είναι τουλάχιστον πικρόχολο. Τα έβγαλε το συμπέρασμα αυτή.Αλλά δεν φταίει αυτή, φταίω εγώ που την ρώτησα κιόλας χαχα χα!!! αλλά μαζόχα δεν είμαι α μπα μου.Τοννα μένω στάσιμη με φοβίζει. Το να μη ζήσω ξανά με αυτούς και αυτά που ακομα αγαπάω και το να "ξεχάστω"Σ'ευχαριστώ και πάλι για τα λόγια σου και τον χρόνο σου.
Για την ερώτηση 1:Μάλλον λέω το ίδιο με frinyhttp://eliza.org.gr/. Είναι οργανισμός για κακοποιημένα παιδιά (σήμερα είδα τη διαφήμιση στην τηλεόραση). Πάντως σκέψου ότι αν σε πλάκωναν στο ξύλο κάθε βράδυ μπορεί να μην ήσουν σε θέση να δεις πως θα αντιδράσεις και να ήθελες κάποιον να παρέμβει.
Αφορμώμενος από την Αθλητική Κυριακή, να προσθέσω πως το (κλασσικό και πολύ πετυχημένο, κατά τη γνώμη μου) σήμα των ειδήσεων της ΕΡΤ το έχει γράψει ο Βαγγέλης Παπαθανασίου γύρω στο 1982.http://youtu.be/Pa_KdwKfWzI
για την ερώτηση 1, θα πρέπει να καταλάβουμε πως η θέση οποιουδήποτε επεμβαίνει σε οικογένειες άλλων είναι πάρα πολύ λεπτή και πως σε καμιά περίπτωση δεν θα ακούσει "μπράβο", από κανένα μέλος της οικογένειας. τι νομίζετε δηλαδή πως θα γίνει; θα πάει η αστυνομία και θα πει στον μπαμπά "μην δέρνεις τα παιδιά σου ή/και τη γυναίκα σου" και αυτός θα πει "όντως μαλακία" και θα λήξει εκεί το ζήτημα; προφανώς όχι. και επειδή αυτή τη στιγμή οι ενήλικες αν μη τι άλλο της οικογένειας είναι συνένοχοι σε ότι διαδραματίζεται , το πιθανότερο είναι πως δεν πρόκειται να κατανοήσουν ή να δεχθούν την παρέμβαση. (δεν έχω ιδέα μάλιστα τι πρόκειται να κάνει ο νόμος σε μια οικογένεια μεταναστών. είναι εντάξει με τα χαρτιά τους; τι συμβαίνει νομικά σε αυτές τις περιπτώσεις; τέτοιες συμβουλές χρειάζονται. http://edu.klimaka.gr/nomothesia/diaforoi-nomoi/245-antimetwpish-endooikogeneiakhs-vias.html)σ' αυτές τις περιπτώσεις είναι lose-lose η κατάσταση.
Ναι, το έχω σκεφτεί και το φοβάμαι. Αλλά κάτι μέσα μου με σπρώχνει να κάνω κάτι.Λέω πρώτα να πάρω το χαμόγελο του παιδιού και το ελιζα για πληροφορίες τύπου πώς αντιμετωπίζεται το θέμα, αν είναι φανερή ή όχι η εμπλοκή μου κλπ. Κι ίσως μετά περάσω μια βόλτα από αστυνομία, όπως προτείνει ο χρήστης Gia_p.Και θα σας ενημερώσω για την έκβαση.
ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΡΩΤΗΣΗ 1:Δείτε το παρακάτω βίντεο. Αυτός ο σύλλογος ίσως να μπορεί να το αναλάβει. Να κάνετε κάτι, δεν είναι παρέμβαση είναι χρέος του καθενός προς το συνάνθρωπο.http://www.youtube.com/watch?v=F8S59m4HkFY
Για την πρώτη ερώτηση: Νομίζω ότι ο πιο δραστικός φορέας είναι το "Χαμόγελο του Παιδιού" γραμμή SOS 1056. Ενεργοποιούν αποτελεσματικά εισαγγελία και αστυνομία (η οποία πολλές φορές έχει τα χέρια τηε δεμένα λόγω ελλειπούς νομοθεσίας στην ενδοοικογενειακή βία). Και μη σκαςν καθόλου: Δεν ανακατεύεσαι στη ζωή των άλλων όταν εμποδίζεις την κακαποίηση, πράττεις το ανθρωπίνως αυτονόητο: προασπίζεσαι τα θεμελιώδη δικαιώματα αυτών που δεν μπορούν να το κάνουν μόνοι τους. Εξάλλου, η ανοχή είναι συνενοχή.....Υ.Γ.: κάνε τον κόπο και στείλε κάνα σήμα πώς τελείωσε αυτή η ιστορία.....
Συμφωνώ απόλυτα με το σχόλιο, κυρίως γιατί, παρά την ειρωνεία, δεν θα ξαφνιαζόμουν καθόλου αν η Χ.Α. αύριοο ξεκίναγε πογκρόμ κατά των αριστερόχειρων. Το κέρατό μου, από περιθωριοποιημένη οργάνωση τους έχουμε κάνει δεσμοφύλακες της σκέψης μας παντού.
Για το θέμα της ενδοοικογενειακής βίας όντως η λύση με τα τηλέφωνα μοιάζει η πιο "σωστή" κάτω από τις συνθήκες. Για την ερώτηση 12 θέλω να πω (επειδή έχω βρεθεί σε αντίστοιχη περίπτωση) ότι ισχύει πως όλα είναι μέσα στο μυαλό μας. Αν έχεις συγκεκριμένες συνθήκες που θα σου επιτρέψουν μια "αξιοπρεπή" ζωή στην Ελλάδα (ξέρω, σχεδόν ακούγεται οξύμωρο) μπορείς να γυρίσεις, αλλά έχε υπόψη σου πως αυτό που σου λείπει μπορεί να είναι μια εικόνα που δεν υπάρχει καν. Η νοσταλγία παίζει παράξενα παιχνίδια κι αν δεν καταφέρεις να περνάς όσο καλύτερα γίνεται στο παρόν πάντα θα νοσταλγείς κάτι άλλο. Αν δεν σου λέει κάτι αυτό μπορείς να ρίξεις μια ματιά στα χαράτσια!
Προς την κυρία της πρώτης ερώτησης:Σέβομαι απόλυτα και θαυμάζω το ενδιαφέρον σας και κυρίως το ότι θέλετε να κάνετε κάτι γι' αυτό, δεν κάνετε τα στραβά μάτια. Αυτό δεν αναιρείται από όσα γράφω παρακάτω.Απλά πολύ θα ήθελα να μου εξηγήσετε τι εννοείτε "δεν πάω τους αστυνομίες". Το ότι κάθε επάγγελμα έχει άξιους και λιγότερο άξιους είναι αλήθεια, ειδικά όσα σχετίζονται με την εξουσία, δεν σημαίνει ότι είναι καλό να καταργήσουμε τους θεσμούς. Η Αστυνομία υπάρχει (σαν θεσμός) γιατί το ανθρώπινο είδος είμαστε τόσο χάλια που χρειαζόμαστε έναν εξωτερικό ρυθμιστή για να μην τρώει ο ένας το λαρύγγι του άλλου.Εκτός αν είστε αναρχική εκ πεποιθήσεως, η Αστυνομία είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται στη συγκεκριμένη περίπτωση, αυτός είναι ο ρόλος τους, να προστατεύουν τους πολίτες. Φυσικά και υπάρχουν ανάξιοι, όπως υπάρχουν και γιατροί-χασάπηδες, νηπιαγωγοί που κακοποιούν παιδάκια κ.λπ. κ.λπ.Ρατσισμός κατά των μεταναστών από άλλους, ρατσισμός από εσάς κατά ανθρώπων που έχουν οικογένεια και παρ' όλα αυτά βάζουν κάθε μέρα τη ζωή τους σε κίνδυνο για να κοιμάστε εσείς ήσυχη.
Ζω τα τελευταία χρόνια στα Κάτω Πατήσια. Εδώ ζουν πολλοί μετανάστες κι αυτό πάει απ'ό,τι βλέπω χεράκι χεράκι με τον εξοργισμό των “ντόπιων” και την εκδήλωση συμπεριφορών που κάποια χρόνια πριν τις έκρυβε το τακτ. Ουκ ολίγες φορές καλείται η αστυνομίακι απ όσο βλέπω και ακούω ο τρόπος που αντιμετωπίζονται οι μετανάστες δεν χαίρει λεπτότητας και της δέουσας προσοχής. Και το θέμα είναι λεπτό. Δεν αμφιβάλλω ότι σε κάθε κλάδο υπάρχουν άξιοι και ανάξιοι. Αλλά θα ήθελα να πέσω σε κάποιον άξιο. Θα εξετάσω όλες τις περιπτώσεις, τι οργανισμοί υπάρχουν κλπ. Και ίσως τελικά να καταφύγω στην αστυνομία. Αλλά δεν είναι η πρώτη μου επιλογή.Ευχαριστώ πάντως. :)
Οι μόνοι που μπορούν να κάνουν κάτι είναι η Αστυνομία. Οι οργανισμοί δεν έχουν κάποια ισχύ, δυστυχώς. Προτείνω να πας στην Αστυνομία, έστω για να υπάρχει καταγραφή συμβάντος (και να είσαι και εσύ ασφαλής σε περίπτωση που συμβεί το οτιδήποτε- μπορεί να ψυλλιαστεί ο αχρείος ότι κίνησες διαδικασίες με τους οργανισμούς και δεν ξέρεις πώς μπορεί να αντιδράσει).Προτείνω να έχεις περισσότερη εμπιστοσύνη σε ανθρώπους που, σαν κι εσένα, νοιάζονται για το συνάνθρωπο, άσχετα από τη δουλειά που κάνουν. Ο μόνος τρόπος να απομονώσουμε τους ανάξιους είναι να δείχνουμε εμπιστοσύνη στους άξιους.Αν έχεις κάποιο αποτέλεσμα, μοιράσου το μαζί μας, αν θέλεις.