________________
1.

Αγαπητή Α, μπα; πάει το καφέ με το μαύρο;;- Μαρία

Εγώ φοράω και καφέ με μαύρο, και μαύρο με σκούρο μπλε, και σκούρο μπλε με καφέ, και δε με νοιάζει τίποτα. Τέτοια αναρχική είμαι.

________________
2.

Αγαπητή γΑ μπα, δεν θέλω να ρωτήσω κάτι. Είμαι just perfect. Το αυτό εύχομαι και δι' υμάς.- Μιχαήλ Ψωλλός

________________
3.

Διαβάζω καθημερινά τα κείμενά σου και σε θαυμάζω που απαντάς με τόση σοβαρότητα ακόμη και σε γελοία θέματα. Θέλω να σε ρωτήσω: Πού βρίσκεις όλες αυτές τις τέλειες φωτογραφίες?? τις αναζητάς στο διαδικτυο τυχαία ή με "θέμα"?καλά να περνάς-big_fun_of_a_ba!!!

Αν νομίζεις ότι απαντάω με σοβαρότητα στα γελοία θέματα, τότε το χιούμορ μου έχει πρόβλημα.

________________
4.

Γειά σου 'Α, μπα,

Γιατί βαριέμαι τα πάντα ενώ θέλω να τα κάνω όλα? δυσκολεύομαι τόσο να ξεκινήσω οτιδήποτε..
'σπάρος'

Γιατί νομίζεις ότι έτσι ξορκίζεις το τέλος του χρόνου που σου απομένει.

________________
5.

Αγαπητή Α, μπα,

περιμένω τη σειρά μου στην τράπεζα, όπου υπάρχουν δύο ταμεία και πελάτες είμαστε γύρω στους εφτά. Κάποια στιγμή στο ένα ταμείο γίνεται κόμπλα και μάς λέει η κοπέλα "θα χρειαστεί να περιμένετε λίγο μέχρι να διορθωθεί η βλάβη". Δεν περνάνε πέντε λεπτά και σηκώνεται μία τύπισσα, η οποία αρχίζει να φωνάζει στην υπάλληλο, μάς λέει πόσο πίσω θα πάνε οι δουλειές της με επιδεικτικό τρόπο κ.λπ. Κανείς μας δε μίλησε, αλλά έφυγα από εκεί αφρίζοντας από θυμό, επειδή δε βρήκα κάτι να πω. Πώς χειρίζεσαι μια τέτοια κατάσταση;- νούμερο 89

Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος που θα μπορούσε να σε συμβουλέψει για το πώς να αντιμετωπίσεις το θράσος, ειδικά σε δημόσιο χώρο με αγνώστους. Από τις πίστες αυτή μου φαίνεται ως η τελευταία, αυτή με τη μάνα, και δε νομίζω ότι θα φτάσω ποτέ μέχρι εκεί.

Από το ότι κανείς σας δε μίλησε φαίνεται ότι είναι δύσκολη πίστα για πολλούς συνανθρώπους μας. Πραγματικά δεν ξέρω τι μπορείς να κάνεις απέναντι στο θράσος. Το έχω σκεφτεί πολύ, και το μόνο που έχω βγάλει ως τώρα για συμπέρασμα, είναι ότι το θράσος μόνο με θράσος αντιμετωπίζεται. Αν δεν το έχεις, οτιδήποτε άλλο κάνεις σε τέτοιους ανθρώπους ακούγεται σαν ξένη γλώσσα. Δεν καταλαβαίνουν, δεν ταράζονται.

________________
6.

Aγαπητή Α μπα,
τι πιστεύεις ότι κάνει τις σχέσεις να διαρκούν? Και γιατί οι άντρες πάντα κοιτάνε και αλλού κι ας είναι καλά (χωρίς εισαγωγικά εννοώ πραγματικά καλά) εκεί που είναι? Πως αποκτά κανείς αυτοπεποίθηση ή μάλλον την βελτιώνει? Μην μου πεις και εσύ να πιστέψω στον εαυτό μου. Πες μου πως. Συνέχισε να γράφεις και να μας κάνεις να χαμογελάμε και να προβληματιζόμαστε!- Πεστροφα

Ρώτησες τρία πράγματα που δεν έχουν σχέση μεταξύ τους, αλλά φαίνεται ότι νομίζεις ότι έχουν.

Οι άντρες δεν κοιτάν αλλού επειδή εσύ δεν έχεις αυτοπεποίθηση. Επίσης, δεν κοιτάνε οι άντρες ΠΑΝΤΑ και αλλού. Οι άντρες δεν είναι ένα ενιαίο πράγμα με κοινά χαρακτηριστικά. Οι άντρες είναι άνθρωποι! Αυτό που κάνει τις σχέσεις να διαρκούν είναι οι άνθρωποι που συμμετέχουν. Τα ζευγάρια ορίζουν τι θα γίνει, δεν υπάρχει συνταγή, και δεν θα ορίσεις την αβεβαιότητα μιας σχέσης αν έχεις περισσότερη αυτοπεποίθηση. Αυτό που θα καταφέρεις είναι να αντιμετωπίζεις καλύτερα αυτή την αβεβαιότητα.

Τώρα, για την αυτοπεποίθηση. Για να πιστέψεις στον εαυτό σου, χρειάζονται αποδείξεις, και αυτό είναι το «πώς». Οι αποδείξεις είναι τα καλά λόγια που ακούς από άλλους, επιτυχίες σε οποιονδήποτε τομέα, καλοί φίλοι που σου δείχνουν εμπιστοσύνη, πράξεις καλοσύνης από αγνώστους, η ικανότητα του να κάνεις συζητήσεις με επιχειρήματα, άνθρωποι που ζητάν τη γνώμη σου. Χωρίς αυτά, δεν γίνεται να πιστέψεις στον εαυτό σου. Δεν υπάρχει διακόπτης «πίστης στον εαυτό» για να ενεργοποιήσεις, και δεν είναι ζήτημα άποψης τύπου «εγώ πιστεύω στον εαυτό μου χωρίς να έχω δει το παραμικρό σημάδι», εκτός αν είσαι ούφο. Φαντάζομαι ότι δε θέλεις να είσαι ούφο.

Τώρα, το δύσκολο μέρος. Για να σου συμβούν τα παραπάνω, πρέπει να προσπαθήσεις σκληρά. Δε θα γίνει από μόνο του – εκτός αν είσαι εξαιρετικά όμορφη, και σ' αυτή την περίπτωση υπάρχει ημερομηνία λήξης. Ο δρόμος περνάει μέσα από την προσωπική καλλιέργεια. Μην περιμένεις να εκτιμήσει κάποιος το ανεπεξέργαστο διαμάντι που βρίσκεται μέσα σου ως δια μαγείας, κανείς δεν έχει την όρεξη ή την ικανότητα. Ελπίζω να μην αναρωτιέσαι τι σημαίνει «προσωπική καλλιέργεια». Μόνο ένα σχόλιο πάνω σ' αυτό: ό,τι και να κάνεις, θα είναι πάντα λίγο.

________________
7.

Αγαπητή Α μπα,
με αφορμή τη φράση του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου "είναι μεγάλη λούμπα τα γηρατειά για όποιον δεν είναι προετοιμασμένος" ήθελα να σε ρωτήσω πως μπορεί να προετοιμαστεί κάποιος για τα γηρατειά? Φοβάμαι τις αρρώστιες, την ανημπόρια, την απώλεια της νιότης, μυαλού και δυνάμεων, των αγαπημένων προσώπων..Εσύ? Πως μπορεί κάποιος να αποδεχτεί αυτή την ηλικία αν όχι με προσμονή τότε τουλάχιστον με στωικότητα?- forever_young

Λοιπόν, δεν ξέρω. Δεν ξέρω πώς είναι όταν το σώμα σου σε εγκαταλείπει. Ευτυχώς που γίνεται πολύ αργά (αν είσαι τυχερός), και ευτυχώς που τα γηρατειά σε βρίσκουν σε μεγάλη ηλικία. Τότε έχεις περισσότερες πιθανότητες να έχεις ωριμάσει ως άνθρωπος.

Υποψιάζομαι ότι αυτό που είναι δύσκολο να δεχτείς είναι το «αυτό ήταν». Όταν είσαι νέος, φαντάζεσαι πολλά – νομίζεις ότι η πλάση σου ανήκει και σου χρωστάει τα καλύτερα – ότι όλα είναι πιθανά – ότι θα ζήσεις πολλά εκπληκτικά, αναπάντεχα. Κάποτε θα έρθει μια στιγμή (στα 50; Στα 60;) που θα αναγκαστείς να παραδεχτείς ότι «αυτό ήταν». Ό,τι έγινε, έγινε, και οι πιθανότητες να γίνουν αυτά που ονειρευόσουν έχουν εξαφανιστεί. Όλες οι φορές που δείλιασες, που πρόδωσες, που είπες ψέματα, που δεν επέμεινες, που δεν διάλεξες τον δύσκολο δρόμο, θα είναι μπροστά σου και με αυτά τα αποτελέσματα θα πρέπει να πορευτείς μέχρι να έρθει το Τέλος. Η «προετοιμασία» νομίζω ότι είναι η πορεία προς αυτή τη στιγμή. Να προσπαθείς να αρμέγεις τη ζωή όταν σου δίνεται η ευκαιρία, χωρίς να το αφήνεις για όταν θα είσαι πιο έτοιμος, να μη περιμένεις τίποτα να σου χαριστεί αλλά να προσπαθείς συνέχεια, έχοντας στο μυαλό σου πάντα ότι οι δυνατότητές σου, έτσι κι αλλιώς, είναι πολύ περιορισμένες. Να είσαι καλός με τους ανθρώπους, να μην είσαι μικρόψυχος και εκδικητικός. Να μην έχεις μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου, να είσαι αυστηρός μαζί του, αλλά να μπορείς και να τον συγχωρείς για τις ατέλειες του. Να μην αδικείς τους άλλους και να έχεις το θάρρος να ζητάς συγνώμη. Με λίγα λόγια, να ζεις έτσι ώστε όταν φτάσει αυτή τη στιγμή να μην πεις «τι θλιβερό ανθρωπάκι που ήμουν».

Το καλύτερο βέβαια θα ήταν να ρωτήσουμε τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο.