Ξέρω πια πως ό,τι είχα για σένα μου πέρασε, πως μπορώ να αντισταθώ στον έρωτα σου ή ό,τι κι αν ήταν αυτό που είχε απομείνει.
Κρόουλινκ μπακ του γιου. Είχα κάνει και παλιότερα "βήματα προόδου", με άλλες σχέσεις (που ήταν πιο επιφανειακές και από την γκόμενα που πηδήχτηκες πέρσι). Αλλά όλα ήταν ανούσια καθώς με ένα σου τηλεφώνημα πάντα τα διέλυες όλα(και μαζί και μένα). Αιώνιο σκυλάκι και άλλα πολλά παρόμοια. Τα λόγια που μου λέγανε για να "συνέλθω" ήταν λες και δεν τα άκουσα ποτέ, όμως βαρέθηκα.
"Έχω πια βαρεθεί μια ζωή να σε βλέπω να φεύγεις κι όταν βρίσκεις τα σκούρα πάλι εδώ να γυρνάς". Είμαι η σιγουριά σου, είμαι το λιμάνι σου, ό,τι και να κάνεις είμαι εκείνη που επιβεβαιώνει τον γεμάτο ανασφάλειες χαρακτήρα σου,που σε επιβεβαιώνει σαν άνθρωπο και μετά συνεχίζεις, με προσπερνάς έτσι απλά. Είμαι εκείνη που ξέρει όλα σου τα λάθη και όμως σ'αγαπάει. Παρ΄όλα αυτά σε καμιά περίπτωση δεν είμαι το αντικείμενο σου. Δεν είμαι εκείνη που θα χρησιμοποιείς όποτε τσακώνεσαι με την επιφανειακή σου "μόνιμη" σχέση.
"Ξύπνησαν οι σκλάβοι Αντωνάκη". Αντωνάκη δεν σε λένε, σε λένε όμως "βάσανο", σε λένε "πληγή". Κι εγώ αντιστάθηκα. Αυτή τη φορά με πήρες τηλέφωνο, άκουσα την φωνή σου και ήταν ήρεμη με μια δόση σπασμού και τρέμουλου (όπως έκαναν τα πόδια μου και η καρδιά μου όταν σε άκουγα). Μου είπες να βρεθούμε -με μια σαχλή δικαιολογία πάλι- αλλά δεν χαράμισα τον εαυτό μου πάλι, για ελάχιστες στιγμές ηδονής μαζί σου. Ακόμα και αν η αξιοπρέπεια έχει αντικατασταθεί από την αυτοταπείνωση τόσο καιρό, θα το αλλάξω.
"Να μη με μαλώσεις, που'χω κάνει μιαν αρχή κι η ανάμνηση του έχει πάψει πια να ζει, να μη με μαλώσεις, εαυτέ μου". Τίποτα δεν τελείωσε εαυτέ μου, τα βράδια καθαρού πόνου πέρασαν και η "απεξάρτηση" μου από σένα έχει επιτευχθεί. Ίσως έχω γράψει πολύ καλύτερα και πολύ πιο συναισθηματικά κείμενα για σένα, κατεβατά ολόκληρα, ύμνους αγάπης αλλά ποιο το νόημα? Τα καλύτερα μου λόγια στα έχω πει, τον καλύτερο μου εαυτό στον προσέφερα, τις καλύτερες πράξεις μου στις έδειξα αλλά δεν σου ήταν αρκετό.
Μην τολμήσεις να με βρεις ξανά. Δεν τα λέμε πια ποτέ. Θέλω μόνο να ξεχάσω.
σχόλια