Ήταν μέλη της ομάδας φοιτητών που επισκέφτηκε το πανεπιστήμιο του MIT με στόχο να φέρει ιδέες και να βελτιώσει το ελληνικό πανεπιστημιο, στο πλαίσιο του προγράμματος US Educational Trip.
Μετά από το ταξίδι κάποιοι από τους συμμετέχοντες* αποφάσισαν να μιλήσουν στο LIFO.gr για τα θετικά και τα αρνητικά του ελληνικού πανεπιστημίου και να προτείνουν την υλοποίηση κάποιων ιδεών που είδαν να εφαρμόζονται στην Αμερική.
*Κωνσταντίνος Καφφές, 4ο έτος στη σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του ΕΜΠ
Οικονομάκη Ελένη, 4ο έτος στη σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΑΠΘ
Παπαδάκη Ηλέκτρα, 4ο έτος στη σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΕΜΠ
H επανάσταση του αυτονόητου
Ενώ η Ελλάδα ζει μια δεύτερη γενιά μετανάστευσης, μια μετανάστευση επιστημόνων, το σοφότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αναζητήσουμε τα μέσα που θα μας κάνουν να ορθοποδήσουμε.
Γιατί οι άνθρωποι αυτοί φεύγουν, γιατί δεν μπορούν να επιστρέψουν, τι θα έχει αλλάξει για τους τωρινούς φοιτητές όταν ολοκληρώσουν τις προπτυχιακές σπουδές τους και κληθούν να πάρουν μια παρόμοια απόφαση;
Ας αρχίσουμε από τα βασικά. Η ανάγκη για περαιτέρω γνώση και εκπαίδευση είναι κάτι που πολλοί μοιραζόμαστε. Η γοητεία της ανακάλυψης όταν έχεις ήδη ξεκινήσει τις σπουδές σου σε κάνει να θες να συνεχίσεις. Μόνο θετικά μπορεί να δει κανείς στην περαιτέρω ανάπτυξη των ανθρώπων μέσα από την εκπαίδευση. Τι γίνεται όμως όσο είσαι στην Ελλάδα ως προπτυχιακός φοιτητής;
Ο παραλογισμός είναι βαθιά ριζωμένος μέσα στα ελληνικά πανεπιστήμια. Από τη μία καθηγητές που αυθαιρετούν, φοιτητές που παρανομούν και δεν μένουν απλά ατιμώρητοι αλλά πολύ συχνά ανταμείβονται με κομματικές θέσεις, υπάλληλοι που πιστεύουν πως το πανεπιστήμιο πρέπει να λειτουργεί για το ευ ζην τους και όχι εκείνοι να εργάζονται για την εύρυθμη λειτουργία του, από την άλλη η δράση των κομματικών παρατάξεων εμποδίζει την ελεύθερη έκφραση των φοιτητών ενώ τους αποθαρρύνει από την ενεργή συμμετοχή στη σχολή τους. Το πιο ακραίο είναι όμως το γεγονός πως κανείς δεν αναγνωρίζει τα αυτονόητα και πολλοί φοιτητές αντί να παλεύουν να αλλάξει αυτή η κατάσταση, κάνουν ό,τι είναι δυνατό για να τη συντηρήσουν.
Κάπως έτσι φτάνουμε στο educational trip, ένα ταξίδι 8 ημερών που έστειλε 20 Έλληνες φοιτητές σε 4 σπουδαία πανεπιστήμια της Aμερικής, το ΜΙΤ,το Berkeley,το Stanford, και το Georgia Tech.
Για τις μέρες αυτές παρακολουθήσαμε και συμμετείχαμε στη ζωή των φοιτητών εκεί, μιλήσαμε με ‘Eλληνες καθηγητές και ζήσαμε για λίγο την εμπειρία του να φοιτείς σε ένα τόσο οργανωμένο πανεπιστήμιο με εργαστήρια που πληρούν διεθνείς προδιαγραφές και πολλές βοηθητικές εγκαταστάσεις, από αίθουσες συνεδρίων και καλλιτεχνικών εκδηλώσεων ως γήπεδα για αθλητικές δραστηριότητες. Αυτό που αναμφισβήτητα κάνει αυτά τα πανεπιστήμια να ξεχωρίζουν είναι το γεγονός ότι αποτελούν φυτώρια ιδεών που συχνά μετατρέπονται σε πράξη και εξαιρετικά επιτυχημένες επιχειρήσεις. Η τεχνογνωσία που παράγεται εκεί βρίσκει πρακτική εφαρμογή τόσο στις ΗΠΑ όσο και σε ολόκληρο τον κόσμο.
Κι ενώ περιμέναμε να δούμε μια βίαιη σύγκριση μεταξύ του ελληνικού πανεπιστημίου και του αμερικάνικου, αυτό που συνειδητοποιήσαμε ήταν ότι αφαιρώντας τις ζημιές που μας έχει κάνει η κακοδιαχείριση σε εθνική κλίμακα αυτό που λείπει στο ελληνικό πανεπιστήμιο είναι η αξιοποίηση των δυνατοτήτων του. Γιατί βλέποντας ανθρώπους που πέρασαν από σχολές που είμαστε κι εμείς τώρα να διαπρέπουν σε διεθνή κλίμακα, να καινοτομούν σε τομείς που πριν από αυτούς δεν υπήρχαν καν, μπορεί κανείς εύκολα να διαπιστώσει ότι οι Έλληνες φοιτητές μέσα στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν βγαίνουν δυνατοί και ικανότατοι σε ένα σημαντικό ποσοστό.
Τι καλύτερο λοιπόν μπορεί να κάνει το ελληνικό πανεπιστήμιο από το να προετοιμάσει τους φοιτητές του να φτάσουν εκεί που θέλουν, κι όταν φτάσουν εκεί να προσφέρουν σε κλίμακα παγκόσμια, να δώσουν κάτι στον άνθρωπο, από όποια γωνιά του κόσμου κι αν βρίσκονται; Το αν θα επιστρέψουν με τις παρούσες συνθήκες στην Ελλάδα εκτός από ανούσιο θα ήταν και βλαβερό. Κι είναι στα χέρια ανθρώπων πολύ πιο δυνατών από μας να το εξασφαλίσουν.
Το αν όμως θα εξασφαλίσουμε σε κάθε έναν φοιτητή, που τόσο προσπάθησε για να βρεθεί στη σχολή της προτίμησής του, την ευκαιρία να προσφέρει μέσα από την ειδικότητα του σε όλους μας μέσα από ποιοτικές σπουδές, είναι υπόθεση και ημών των φοιτητών, που επιτέλους πρέπει να δώσουμε κάτι στο πανεπιστήμιο μας. Το ενδιαφέρον μας, τις ιδέες μας, την υλοποίησή τους.
Τέτοιες ιδέες προέκυψαν μέσα από συνομιλίες με καθηγητές και άλλους φοιτητές στα πλαίσια του ταξιδιού. Έχουμε θέληση να αλλάξουν επιτέλους τα κακώς κείμενα του ελληνικού πανεπιστημίου. Αυτό αναμφισβήτητα θα γίνει συλλογικά, διοργανώνοντας εκπαιδευτικές ημερίδες, δημιουργώντας ηλεκτρονικές πλατφόρμες ενημέρωσης των φοιτητών για το αντικείμενο σπουδών τους και τα μαθήματά τους.
Ακόμη, βασική μας επιδίωξη είναι μέσω επαγγελματικού προσανατολισμού να εισάγονται οι φοιτητές συνειδητοποιημένοι στο πανεπιστήμιο. To Οpen house των σχολών προς μαθητές που ενδιαφέρονται να τις εντάξουν στο μηχανογραφικό τους και προς το ευρύ κοινό είναι ένας τρόπος να πάρουν μια γεύση από το τι θα αντιμετωπίσουν, και μία από τις πιο φιλόδοξες ιδέες μας.
Από τις ιδέες στην πράξη ο δρόμος φαίνεται μακρύς, αλλά όχι όσο μεγάλος ήταν από την παθητικότητα στο να φτάσουμε να θέλουμε να δράσουμε. Το ταξίδι αυτό ήταν μια αφύπνιση. Η έμπνευση μας έρχεται μέσα από τις ζωές ανθρώπων που θαυμάζουμε. Όλοι έχουν κάτι κοινό, δεν ανησυχούν για το αν θα καταφέρουν να ενταχθούν σε ένα κοινωνικό συντηρητικό σύνολο. Δημιουργούν το δικό τους δρόμο στην επαγγελματική τους πορεία, χωρίς να ακολουθούν τους κανόνες και να μένουν μέσα στα κοινωνικά όρια.
Το ταξίδι μάς έδωσε την δυνατότητα να γνωρίσουμε τέτοια άτομα, να αποκτήσουμε κίνητρα ώστε να βελτιώσουμε την κατάσταση των ελληνικών πανεπιστημίων εφαρμόζοντας στην ελληνική πραγματικότητα όσες γνώσεις και εμπειρίες κερδίσαμε,να φέρουμε πίσω εντυπώσεις και ιδέες που θα μπορούσαν να εφαρμοστούν και στο δικό μας τμήμα. Μόνο όταν αλλάξουμε βαθιά μέσα μας, θα αλλάξει και ελληνικό πανεπιστήμιο.
σχόλια