O 32χρονος Αργεντίνος εικονογράφος Pablo Zerda εργάζεται τα τελευταία δέκα χρόνια φτιάχνοντας κόμικς, εικονογραφώντας παιδικά βιβλία, σκηνοθετώντας κινούμενα σχέδια, και δημιουργώντας διαφημιστικά.
Σύμφωνα με τον ίδιο, δεν πρόκειται για το πιο εύκολο επάγγελμα του κόσμου, μιας που συνεχώς πρέπει κανείς να παράγει νέες ιδέες, ώστε να μην μείνει στάσιμος.
Από την άλλη, θεωρεί ότι η εικονογράφηση του έχει δώσει πολλά, ακόμα και σε προσωπικό επίπεδο, και νιώθει ευγνώμων που είναι μέρος αυτού του κόσμου.
Σίγουρα όχι όσο ευγνώμονες νιώθουμε εμείς για τις υπέροχες αυτές horror circus φιγούρες που γεννά η φαντασία του!
-Pablo, με ποιον τρόπο δουλεύεις τα σχέδια σου;
Αρχικά παίρνω ένα χαρτί και ένα στυλό σκιτσάροντας στο χέρι, εξερευνώντας την ιδέα. Έπειτα το σκίτσο σκανάρεται, και ακολουθεί το photoshop. Στο τέλος καταλήγω με ένα πρωτότυπο ψηφιακό αρχείο. Η διαδικασία είναι σχεδόν πάντα η ίδια.
Η ψηφιακή σχεδίαση μου επιτρέπει να δημιουργώ αυτό ακριβώς που θέλω, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν χρησιμοποιώ ακρυλικά ή λάδια.
Όταν δουλεύω για ένα project μιας εταιρείας παραγωγής, μένω συνήθως δέκα ή και έντεκα ώρες κλεισμένος στο studio μου, στο Μπουένος Άιρες.
Το ίδιο, ή λίγο λιγότερο, ισχύει και όταν εικονογραφώ ένα βιβλίο. Τότε όμως η διαδικασία είναι πολύ πιο ευχάριστη. Τότε είναι που το απολαμβάνω πραγματικά.
-Κι αν έπρεπε να χαρακτηρίσεις κάπως την θεματολογία σου;
-Η δουλειά μου περιέχει συνήθως, ή μάλλον πάντα, το τρομακτικό, τη ζωή και το θάνατο, την αγάπη και τη θλίψη, τη μοναξιά και τη συντροφικότητα.
Το θέμα του τρόμου με συναρπάζει. Είναι κάτι με το οποίο σχετίζομαι από πολύ μικρός, μιας που έβλεπα με μανία ταινίες τρόμου από την ηλικία των έξι (και συνεχίζω ακούραστα μέχρι και σήμερα).
-Από τι εμπνέεσαι;
-Δάσκαλοι μου ήταν ο Tim Burton και ο Hayao Miyazaki.Οι αξίες και τα μηνύματα της δουλειάς τους συμβολίζουν σε μεγάλο βαθμό την ζωή και την δύναμη. Από την στιγμή που τους γνώρισα αποτελούν και οι δυο την μεγαλύτερη πηγή έμπνευσης που είχα ποτέ.
Εμπνέομαι, επιπλέον, κι από την μουσική, τον κινηματογράφο, την δουλειά άλλων εικονογράφων, την κοπέλα μου την Carolina, που είναι τα πάντα για μένα.
Σημαντικότατο, όμως, ρόλο στη δουλειά μου έπαιξε η γατούλα μου.
Την φώναζα "Μωρό", και δυστυχώς δεν ζει πια. Μου τροφοδοτούσε την φαντασία, και με οδηγούσε σε κόσμους άγνωστους για μένα.
-Γι' αυτό και συναντάμε τόσα πολλά ζώα στα σχέδια σου;
- Σχεδιάζω ζώα όλων των ειδών, αλλά νομίζω ότι δίνω πολύ μεγαλύτερη σημασία στις γάτες και στα κουνελάκια.
Αυτό που συμβαίνει είναι ότι αυτά τα δύο ζώα έχουν πολύ μεγάλο συμβολισμό, και με επηρεάζουν βαθιά.
Αγαπώ τις γάτες, την προσωπικότητα τους.
Είναι ειλικρινείς με τον εαυτό τους και με τους άλλους γύρω τους. Είναι σοφές, και σε αγαπούν με έναν δικό τους ανεξάρτητο τρόπο.
Το να ζωγραφίζω την γάτα μου μου έμαθε πολλά. Μου έμαθε να 'πετάω' πάνω από έναν καινούριο κόσμο, και να βλέπω πράγματα που δεν μπορούσα να δω πριν.
Το κουνέλι είναι ένα σύμβολο της τύχης, χάρης, ευγένειας, και ευαισθησίας. Μοιάζει αρκετά στις γάτες.
σχόλια