Γνώρισα τον Σταμάτη, αρχικά, ως τον street artist που δημιουργεί μερικά από τα πιο ιδιαίτερα characters που μπορεί κανείς να δει στους ελληνικούς δρόμους.
Οι επιμήκεις φιγούρες του, και ο μοναδικός τρόπος που τις σχεδιάζει, γρήγορα με έκαναν να θέλω να γνωρίσω καλύτερα τη δουλειά του ταλαντούχου αυτού καλλιτέχνη που ακούει στο tag name Sive, εικονογραφεί για το θρυλικό αμερικάνικο περιοδικό 'The New Yorker' αλλά και για την Nike, και σήμερα διδάσκει εικαστικά σε Δημοτικά Σχολεία, ετοιμάζοντας πιθανότατα την νέα γενιά street artists της χώρας.
Who is who:
Ο Σταμάτης Λάσκος γεννήθηκε to 1985 στον Βόλο. Σπούδασε ζωγραφική στο Γ' Εργαστήριο ζωγραφικής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών στην Αθήνα, με καθηγητές την κ. Παπασπύρου και τον κ.Σπυλιόπουλο, και σήμερα ζει κι εργάζεται στην Θεσσαλονίκη.
-Από πότε άρχισες να ζωγραφίζεις; Η Καλών Τεχνών ήταν κάτι που προέκυψε στην πορεία, ή ήταν από νωρίς σκοπός;
-Ξεκίνησα να ζωγραφίζω από πολύ μικρή ηλικία ,από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, και είχα πάντα στο μυαλό μου ότι αυτό θα ήθελα να κάνω και στο μέλλον. Έμαθα πρώτη φορά για την Σχολή Καλών Τεχνών στο Γυμνάσιο, από την καθηγήτρια εικαστικών του σχολείου μου, και από τότε είχα βάλει στόχο να περάσω.
-Και πότε ήταν η πρώτη φορά που έβαψες στον δρόμο; Θυμάσαι, αλήθεια, τι είχες κάνει;
-Πρώτη μου επαφή με τον δρόμο ήταν το 1997, όταν ένας φίλος στο σχολείο έφερε απ' την Αμερική ένα περιοδικό για graffiti. Προσπάθησα να αντιγράψω στον τοίχο ένα απ' τα σχέδια που είχε το περιοδικό, και η όλη διαδικασία μου φάνηκε ενδιαφέρουσα. Νομίζω ήταν ένα αντρικό πρόσωπο. Την ίδια χρονιά είδα σε ένα στενό του Βόλου έναν βαμμένο τοίχο. Έψαξα το παιδί που το είχε κάνει, τον γνώρισα, και όσο περνούσε ο καιρός μάθαινα περισσότερα.
-Πώς κατέληξες σχεδόν αποκλειστικά στο character design και στις χαρακτηριστικές αυτές επιμήκεις φιγούρες;
Βρίσκω μεγάλο ενδιαφέρον στην ανατομία του ανθρώπινου σώματος, και είναι ένα ωραίο παιχνίδι το να το αλλάζω. Η κίνηση και η στάση μιας φιγούρας με βοηθά κάθε φορά να αναδείξω το θέμα που θέλω να ζωγραφίσω.
-Πώς "γεννιούνται" αυτές οι φιγούρες; Πρόκειται και για ανθρώπους τους οποίους γνωρίζεις; Φίλους, κτλ..
-Κάποιες φορές οι φιγούρες μου παίρνουν χαρακτηριστικά από γνωστά πρόσωπα του περιβάλλοντος μου. Άλλες, όμως, φορές δημιουργούνται από το μηδέν. Από μία γραμμή.
-Από πού εμπνέεσαι; Ποιους ζωγράφους θαυμάζεις και θεωρείς ότι σε έχουν επηρεάσει;
-Εμπνέομαι απτήν καθημερινότητά μου, και πολλές φορές απ' τα προβλήματα της. Από τα πράγματα που βλέπω καθημερινά βγαίνοντας απ' το σπίτι. Είτε είναι εικόνες, είτε καταστάσεις. Βρίσκω πολλά ωραία στοιχειά από καλλιτέχνες διάφορων ρευμάτων στην ιστορία της Τέχνης. Ένα παράδειγμα είναι ο Egon Schiele,οToulouse-Lautrec, κι από Έλληνες ο Ν. Γύζης.
-Πώς βλέπεις σήμερα την ελληνική street art σκηνή; Υπάρχει μία άνθιση, όχι;
-Σε περιόδους κρίσεις δημιουργούνται τα μεγαλύτερα έργα. Κάπως έτσι νιώθω και για την κατάσταση της street art σήμερα στην χώρα. Πολλές φρέσκες ιδέες.
- Ζωγραφίζεις το ίδιο εντυπωσιακά και πίνακες. Μπορείς να διαλέξεις ανάμεσα σε τοίχο ή σε καμβά;
- Και καμβάς και τοίχος. Δύο διαφορετικά απ' όλες τις πλευρές πράγματα, αλλά και μία απόλυτη ισορροπία.
-Σήμερα δουλεύεις και ως καθηγητής σε σχολεία. Μιλάς στα παιδιά για την τέχνη του δρόμου; Τι αντιδράσεις παίρνεις;
-Ναι, εργάζομαι εδώ και τέσσερα χρόνια ως εικαστικός εκπαιδευτικός σε δημοτικά σχολεία. Η καθημερινή επικοινωνία με μικρά παιδιά είναι μεγάλη εμπειρία για μένα. Ένα κομμάτι του μαθήματος έχει να κάνει με την τέχνη του δρόμου. Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από τα σχόλια που ακούω όταν τους δείχνω τοιχογραφίες, είτε δικές μου, είτε από όλο τον κόσμο. Όσον αφορά τις συμβουλές μου πάνω στη ζωγραφική και στην τοιχογραφία, πάντα προσπαθώ να τους πω και να τους δείξω τα πράγματα εκείνα που θα ήθελα να είχα ακούσει και να είχα δει κι εγώ στην ηλικία τους. Πολλά παιδιά δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον για την τοιχογραφία στο δρόμο, νιώθω ότι θα το προχωρήσουν.
- Ένα παιδί φαίνεται εξ' αρχής αν θα γίνει καλλιτέχνης; Είναι αποκλειστικά θέμα ταλέντου; Τι σου λέει η εμπειρία σου ως τώρα;
-Το ταλέντο είναι η μόνο η αρχή. Εξελίσσεται με μελέτη και με πρακτική.
- Η συνεργασία με το New Yorker πώς προέκυψε;
-Όλα ξεκίνησαν όταν μου έστειλε ένα mail η art director του περιοδικού. Έκανα την πρώτη εικονογράφηση το 2012, κι έπειτα ακολούθησε ένα συμβόλαιο που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Κάθε φορά υπάρχει διαφορετικό πρότζεκτ το οποίο βασίζεται στο εκάστοτε άρθρο που πρόκειται να δημοσιευθεί.
-Επόμενα σχέδια;
- Θα ακολουθήσουν διάφορες εκθέσεις φέτος, καθώς και η πρώτη ατομική μου έκθεση τον Οκτώβριο. Φυσικά και τοιχογραφίες στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό.
σχόλια