Όταν η Άννα επέστρεψε από εκείνο το ταξίδι στο σπίτι τον κοίταξε σαν να μην ήταν στ' αλήθεια εκείνος εκεί. Ή έτσι τουλάχιστον του φάνηκε. Ήθελε να της μαρτυρήσει τα πάντα. Ότι την απάτησε κι ότι δεν σήμαινε τίποτα, κι ότι αν μπορούσε να τον συγχωρέσει. Σε αυτό το σημείο άρχισα να φρικάρω με τα mail του. Ούτως η άλλως η απιστία είναι μια εγωιστική πράξη, το να τη μαρτυράς όμως σημαίνει ότι θέλεις και να πετάξεις τις ενοχές από πάνω σου στον άλλον. Χωρίς να σκέφτεσαι πόσο θα πληγώσεις τον άλλον. « Μα είχαμε πει να μην έχουμε ψέματα μεταξύ μας» μου έγραφε. Χριστούλη μου, πάντα όλοι οι τρελοί σε μένα;
Από την άλλη, η Άννα ουσιαστικά ήξερε. Κάθε γυναίκα έχει ένα καταραμένο ένστικτο που της λέει όταν ο άλλος έχει φύγει μακριά της, έστω και για ένα βράδυ. Άλλο αν επιλέγει να μην το ακούσει.
Εξάλλου είχαν αποχαιρετιστεί με τη Βίκυ, με το μοναδικό τρόπο που έχουν κάποιοι εραστές να αποχαιρετιούνται, σαν να μασάνε τσίχλα. «Γεια, λοιπόν». «Γεια». «Θα τα ξαναπούμε;. «Βλέπουμε». «Χαλαρά». «Ciao». Και πήγε τώρα εκείνη ένα ταξίδι, κάπου μακριά απ΄το σπίτι. Αυτός έχανε. Αυτός έχανε.
Δυο εβδομάδες κράτησε ο πρώτος χωρισμός τους. Στο τέλος ο Νίκος τηλεφώνησε στη Βίκυ ότι ήθελε να τη ξαναδεί. Το σεξ ήταν θλιβερό. Και την επόμενη. Και τη μεθεπόμενη. Κι όσο πιο χάλια ήταν το σεξ, τόσο ήθελε να κάνει ακόμη ένα για να της αποδείξει ότι μπορούσε. Κι όσο την έβλεπε τόσο του γίνονταν εξάρτηση. Τι του συνέβαινε; Με ρωτούσε στα mail. Κι έκλεινε τότε ήδη έξι μήνες παράλληλων σχέσεων.
Ο Άρης πίστευε ότι ο τύπος είναι ανασφαλής. «Κι εγώ απατώ. Αλλιώς είναι το ξένο, το καινούργιο σώμα. Και το σεξ για το σεξ είναι πολύ καλύτερο. Όμως για να κάνει κάποιος παράλληλη σχέση, πρέπει να χτυπά τρελή ανασφάλεια εκείνο το διάστημα. Μπορεί να έχεις πάρει κιλά, ας πούμε. Αντί να κάνεις δίαιτα, βρίσκεις δεύτερη γκόμενα να ανεβάσεις το εγώ σου. Βέβαια και τρίτη να βρεις, τα κιλά θα υπάρχουν». (Τα χάνεις μόνο όταν η κανονική σου γκόμενα τα μάθει όλα και σε αφήσει και δεν μπορείς να φας απ΄τη στενοχώρια.) Κι αν απλά όλο αυτό έδινε νόημα στη ζωή του; «Θέλει να ζήσει το δράμα του» πίστευε η φουρνάρισσά μου, «αυτό είναι μόνο, θέλει να ζήσει ένα μεγάλο δράμα ο τύπος, το έχει ανάγκη ο οργανισμός του. Θα μπορούσε βέβαια να έφευγε μετανάστης στη Ζιμπάμπουε». Ο αρραβωνιάρης μου απ' το facebook πίστευε απλά ότι ο τύπος ήταν ανώριμος. Ή αυτό ή έφταιγε που έμενε Ελλάδα. Γιατί η ερωτική μας ζωή είναι πάντα σε συνάρτηση με την κοινωνία στην οποία ζούμε. «Αν δεν νιώθουμε ασφάλεια κι εμπιστοσύνη στην καθημερινότητά μας, αν από παντού μας κλέβουν, και δεν βλέπουμε κανένα μέλλον στις σχέσεις θα λειτουργήσουμε πάλι σαν Έλληνες: δεν θα κάνουμε εύκολα, κι αν κάνουμε, το θέμα θα είναι πια ποιος θα τη φέρει πρώτος στον άλλον». Να πάρει. Η κυβέρνηση έφταιγε και γι΄ αυτή την παράλληλη σχέση;
«Βοήθησέ με να ξεμπερδευτώ» ζητούσε εκείνος. Δώσαμε ραντεβού σ΄ ένα καφέ. Αναλύσαμε όλα τα παραπάνω και επιπλέον το γεγονός αν η Βίκυ του έδινε κάτι που δεν του έδινε η κοπέλα του. «Ούτε κατά διάνοια». Νάτο. Οι άντρες πάντα θα απατήσουν τη γυναίκα των ονείρων τους με μια δεύτερη. Αυτό που παρατήρησα καθώς μου μιλούσε ήταν ότι είχε την αύρα ενός single κι όχι ενός ζευγαρωμένου (διπλοζευγαρωμένου για την ακρίβεια), θέλω να πω εξέπεμπε τα λεγόμενα «διαθεσιμοτρόνια». Ναι, μετά από εκείνη την απιστία του είχε πάει μίλια μακριά απ΄την κοπέλα του. Αλλά πού συγκεκριμένα;
Μετά την κουβέντα μας αποφάσισε να ξεκόψει με τη Βίκυ, θα της το ανακοίνωνε το βράδυ. Με ευχαρίστησε που τον βοήθησα να καταλάβει ότι η Άννα μια μέρα θα τον τεμάχιζε με σιωπηλή περιφρόνηση. Το επόμενο βράδυ με πήρε τηλέφωνο ξημερώματα. Έκλαιγε. Το δράμα που παρήγγειλε μόλις τώρα είχε ξεκινήσει. Δεν είχα τίποτε άλλο να του πω, μόνο αυτό: την επόμενη φορά, πρόσεξε από πού αγοράζεις συμβουλές.
(συνεχίζεται)
σχόλια