________________
1.

Αγαπητη α, μπα; Συγχαρητηρια για τη στηλη σου, μου αρεσει παρα πολύ! Ηθελα να σε ρωτησω, βγαινω από το Σεπτεμβρη με έναν φιλο που είναι μικροτερος αρκετα χρονια. Εχω ερθει για σπουδες στην Αγγλια και είναι γνωστος γνωστου. Εχουμε κανει σχετικες συζητησεις και εχω πει ότι ηρθα φετος μονο για το μεταπτυχιακο μου και δεν θελω να ασχοληθω με ερωτικες σχεσεις γιατι μολις χωρισα κιολας, μετα από πολλα χρονια σχεση. Συχνα εχω την εντυπωση πως θα ηθελε κατι παραπανω μαζι μου, και βλεποντας ότι ο καιρος περναει αλλα δεν θα γινει μαλλον κατι γιατι εγω ειμαι στο πολύ φιλικο, βλεπω ότι απομακρυνεται. Η αληθεια είναι ότι περναμε πολύ ωραια μαζι, γελαμε κτλ. Το ιδιο αναρωτιεμαι και για αλλους δυο Αγγλους που εκανα παρεα αλλα μετα απομακρυνθηκαν όταν καταλαβαν ότι δεν εχω σκοπο για κατι παραπανω από φιλία, ο ενας κιολας μου εκανε και έναν υπαινυγμο για την ηλικια μου και πως θα επρεπε να με απασχολει τουλαχιστον να κανω σεξ. Εχω γνωρισει και άλλες 2 κοπελες που γενικα δεν βγαινουν σχεδον καθολου και ενώ προσπαθησα να τις προσεγγισω, είναι μεν φιλικες, αλλα δεν θελουν τιποτα παραπανω από μια τυπικη επαφη. Εχω λιγο κουραστει να παρακαλαω, νιωθω ζητουλας, και μιλαμε για κατι απλο, μια μπυρα μια στο τοσο. Νιωθω αρκετη μοναξια επισης, οποτε αναρωτιεμαι, πρεπει να ενδωσω σεξουαλικα δηλαδη για να κανω παρεες; Δεν το εχω αναγκη καθολου, αλλα γιατι συνανταω τοσο τοιχο;

Από τότε που το έστειλες εύχομαι να έχουν βελτιωθεί τα πράγματα.

Βρίσκεσαι σε μια ηλικία και σε ένα περιβάλλον που οι σεξουαλικές αναζητήσεις είναι πολύ έντονες και συνηθισμένες. Καταλαβαίνω ότι δεν θέλεις να συμμετέχεις, αλλά αυτό είναι το πρόβλημα. Αν ανησυχείς, σε μερικά χρόνια θα ζεις το ανάποδο. Δεν κρατάει για πάντα αυτό, και όταν περάσει, θα δεις ότι είχε και την πλάκα του.
Η έντονη ρευστότητα που υπάρχει γύρω σου θα σε παρασύρει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, μην ανησυχείς. Ή που θα γνωρίσεις κάποιον που θα σου αρέσει, ή που θα κάνεις φίλους, ή και τα δύο. Μη στενοχωριέσαι, αφήσου λίγο στο ρεύμα και μην προσπαθείς να το ελέγξεις. Οι φοιτητική ζωή δεν είναι για στενοχώριες, είναι για περιπέτειες!

________________
2.

Εισαι αγαπημενη συνηθεια! Εχω κι εγω μια ερωτηση. Από εφηβη στο σπιτι μου ο πατερας μου μου ελεγε συνεχεια ότι ειμαι κοντη με την μυωπια και με τη σκολιωση που εχω ειμαι χαλια, πραγμα που δεν ηταν αληθεια ειμαι 1,65, φορουσα φακους και η σκολιωση είναι δυσκολα αντιληπτη, ειδικα αν φοραω ρουχα δεν φαινεται, αλλα σε εκεινη την ηλικια με εκανε να νιωθω σαν Κουασιμοδος. Με αποτελεσμα ένα αγορι που ειχα ερωτευτει πολύ, και αυτος το ιδιο, να προσπαθω να τον απομακρυνω, γιατι φοβομουν ότι θα ανακαλυπτε το τρομερο μου μυστικο. Η μητερα μου δεν επαιρνε ποτε θεση και ετσι περασαν πολλα χρονια για να καταλαβω ότι αρεσω. Πανω που αρχισα να παιρνω τα πανω μου, γυρω στα 26, όταν πηγαινα στο σπιτι με άδεια, γιατι δουλευα σε άλλη πολη και με τοση προσμονη να τους δω, η μητερα μου αυτή τη φορα, αρχισε να μου λεει 'πώς εισαι ετσι, τα μαλλια σου είναι απαισια , σε βλεπει ο άλλος και σε σιχαίνεται, τα ρουχα σου είναι χαλια', και νομιζω ότι επισης δεν ισχυαν, γιατι προσεχα την εμφανιση μου και αρεσα γενικα, ειχα δυο σχεσεις που κρατησαν 3 και 4 χρονια και οι φιλες μου απορουσαν για τις υπερβολες της μητερας μου. Ο πατερας μου σταματησε να μου λεει όλα αυτά αλλα ακομη ηχουν στο βαθος του μυαλου μου. Καταρράκωναν όμως μια ζωη την ψυχολογια μου και με εκαναν να νιωθω παντα ανεπαρκης, και κουβαλαω μεσα μου μια πικρια συνεχως . Μια φορα ένα μπραβο για όλα οσα εχω καταφερει δεν εχω ακουσει. Αναρωτιεμαι, τι κανει τους γονεις τοσο σκληρους; Η τελειομανία; Αγαπανε τελικα πραγματικα και ανευ ορων;

Αχ Θεούλη μου.

Νομίζω ότι για όσα άκουσες, είσαι σε καταπληκτική φόρμα. Βασικά είσαι σε καταπληκτική φόρμα ακόμη και για κάποιον που δεν έχει ακούσει τόσα. Μπράβο σου, συγχαρητήρια, είσαι φοβερή.

Αυτό που έπρεπε να κάνεις ήταν να απομακρυνθείς (σωματικά) και να ζήσεις μόνη σου. Δεν ξέρω γιατί φέρονται έτσι, θα χρειαζόταν οπωσδήποτε ανάλυση το θέμα από κάποιον που ξέρει. Το μόνο που ξέρω είναι ότι μερικές φορές οι γονείς χρησιμοποιούν την κριτική ως μέσο ελέγχου. Έχουν άδικο και έχουν φερθεί άσχημα. Και δε φταις σε τίποτα. Ως παιδί χρειαζόσουν αποδοχή και αγάπη.

Δεν ξέρω αν το ζητούμενο είναι να καταλάβεις γιατί φέρονται έτσι. Εμένα μου φαίνεται σημαντικό να καταλάβεις ότι η συμπεριφορά τους είναι λάθος, ότι δεν έχουν δίκιο, ότι πολύ κακώς σε φόρτωσαν με σκέψεις ανεπάρκειας και να προσπαθήσεις να καταπολεμήσεις τις αμφιβολίες που έχεις για τον εαυτό σου επειδή είναι κατασκευασμένες. Έχεις σκεφτεί να πας κάπου να τα πεις; Θα σε βοηθήσει πολύ να το αποτινάξεις αυτό από πάνω σου. Έχεις κάνει καλή δουλειά μόνη σου, αυτό σημαίνει ότι με λίγη βοήθεια θα φτάσεις πολύ μακριά.

________________
3.

Λένα μου, φοβάμαι πια ότι έφτασα στο σημείο που δεν μπορώ να χειριστώ καθόλου ψύχραιμα το ότι είμαι άνεργη. Το γεγονός ότι έχω μια όμορφη συναισθηματική σχέση - νιώθω, εγώ - ότι δεν μου σταλάζει καθόλου αισιοδοξία και χαρά. Το προβλημά μου όμως, είναι ότι πιστεύω ότι δεν θα με βοηθήσει καθόλου το να ξεκινήσω να πηγαίνω σε ψυχολόγο, όπως με συμβουλεύουν γύρω μου. Τί θα μου έλεγες;- Δανάη

Θα σου έλεγα ότι η πεποίθηση σου ότι δε θα σε βοηθήσει ψυχολόγος βασίζεται αποκλειστικά στο συναίσθημα. Δεν έχεις το παραμικρό στοιχείο για να το στηρίξεις.

Αν αυτό σου φαίνεται αρκετά καλός λόγος για να μην το κάνεις το «δεν το πιστεύω», και προτιμάς να βασανίζεσαι χωρίς να το ψάξεις, να διαβάσεις, να πάρεις γνώμες ανθρώπων που το δοκίμασαν, ή να προσπαθήσεις να καταλάβεις γιατί έχεις καταλήξει εκεί με τόσο αυθορμητισμό (τι φοβάσαι; Ότι θα σε βοηθήσει;) τουλάχιστον ελπίζω να μην περιμένεις ότι αυτό που σου συμβαίνει θα περάσει από μόνο του.

________________
4.

Συγχαρητηρια! Μου αρεσεις πολύ! Παντα δουλευα από τα 18, ως φοιτητρια και μετα δεν σταματησα καθολου, γιατι οι γονεις μου παρολο που ειχαν μεγαλη οικονομικη ανεση και σπουδασα στην πολη μου δεν μου εδιναν καθολου χρηματα. Εμαθα 4 ξενες γλωσσες αριστα, πηρα πτυχιο στα 4 χρονια ακριβως ,εκανα μεταπτυχιακο και διοριστηκα με ΑΣΕΠ . Μενω μονη μου και νοικιαζω εδώ και 9 χρονια και μετα απο όλα αυτά για τα οποια αισθανομαι περηφανη και εκανα τοσο κοπο, η μητερα μου γυρναει και μου λεει 'νομιζα ότι ησουν εξυπνη, αλλα στα 32 σου να μην εχεις βρει καποιον να παντρευτεις και με λεφτα σε κανει να μοιαζεις στα ματια μου τελειως χαζη'. Και ηταν αυτοί που ως φοιτητρια, επειδη εμενα και στο σπιτι μου, με το που αντιληφθηκαν ότι εχω σχεση εγινε χαμος.. Οποτε μετα για 3 χρονια περιπου δεν εκανα καμια σχεση απολυτως, ημουν γενικα και πολύ ντροπαλη και φοβισμενη. Για τον πρωην μου με τρελαναν επειδη εβγαζε πολύ λιγα. Για την κοπελα του αδερφου μου όμως, που τωρα θα αρραβωνιαστούν, και ξεκινησε φετος στα 26 να δουλευει , εκανε 6 χρονια να παρει πτυχιο, και μενουν σε σπιτι των γονιων μου μονοι τους, οι γονεις μου είναι μες την τρελη χαρα, και ο πατερας μου ειπε πως καλη κοπελα να είναι.. Πώς να το χειριστω και να μην φαινομαι η κακιασμενη μεγαλη αδερφη και να δειξω υπερανω; Εγω γιατι επρεπε να τα κανω όλα τελεια; Γιατι επρεπε να τα κανω όλα μονη μου; Γιατι επρεπε να βρω καποιον με μορφωση, κοινωνικη καταξιωση, λεφτα; Πιεστηκα πολύ για όλα αυτά και τελικα μοιαζουν ματαια..Τυφλη υπακοη, το καλο κοριτσι. Πανω στην απελπισια μου να μην τους βλεπω και να μην τους ακουω δεν δηλωσα μεταθεση στην πολη μου οπου ειχε θεσεις, αλλα επελεξα να δηλωσω την Αθηνα, που εχω ελαχιστους γνωστους, αλλα μου αρεσει, και τωρα το μετανιωσα που από του χρονου θα πρεπει να παω... Ανωριμοτητα; Οργη;

Οι γονείς πολύ συχνά έχουν άλλες απαιτήσεις από τα κορίτσια και άλλες από τα αγόρια. Οι γονείς είναι άνθρωποι και κάνουν λάθη. Δυστυχώς δεν είναι γκουρού που μπορούν να αγαπάνε χωρίς όρια και χωρίς προϋποθέσεις. Έτσι και οι γονείς σου περίμεναν από την κόρη τους ότι θα είναι άσπιλη, υπάκουη και αποτελεσματική και στα 27 μπαμ! θα παντρευτεί και στα 28 θα κάνει παιδί. Αυτός που θα παντρευτεί οπωσδήποτε θα έχει περισσότερα λεφτά, γιατί ως γυναίκα θα διακόψει με τις εγκυμοσύνες και πρέπει να έχει κουβαλητή.

Δεν είναι το πιο πρωτότυπο σενάριο γονιών, αλλά για σένα είναι οι γονείς σου... Έχουν περίεργο τρόπο για να δείξουν ότι περιμένουν για σένα τα καλύτερα, επειδή είσαι η καλύτερη (άλλωστε, το απέδειξες). Με κάποιο τρόπο πρέπει να μάθεις να μην ζητάς την επιβεβαίωση και να κάνεις μια βελούδινη επανάσταση, θέτοντας τα όρια σου στα σχόλια και στη συμπεριφορά τους (ναι, και στους γονείς πρέπει να βάζουμε όρια – αν όχι κυρίως στους γονείς). Θα τους στενοχωρήσεις, δε γίνεται αλλιώς. Δε μπορώ να σου πω εγώ όμως το πώς, είναι τεράστια κουβέντα, που καλύτερα να κάνεις με κάποιον που ξέρει.

________________
5.

Εισαι υπεροχη α, μπα; ! Μεγαλωσα και σπουδασα στη Θεσσαλονικη. Μενω στην Αθηνα λογω δουλειας τον τελευταιο χρονο, ημουν και 7 χρονια σε επαρχια λογω δουλειας, και ενδιαμεσα μεταπτυχικο για 1 χρονο στο εξωτερικο. Εχω παρατηρησει ότι όταν ημουν στο εξωτερικο, ενιωθα πολύ λιγη και ανεπαρκης σε βαθυστοχαστες συζητησεις με τους συμφοιτητες μου, σαν να ειχα ερθει από χωριο, δεν μπορουσα να συμμετεχω για τα περισσοτερα θεματα. Γυρνωντας στην πολη μου νιωθω ότι με τις εμπειριες που εχω ζωντας στην Αθηνα και στο εξωτερικο, καποιες παλιες μου αντιληψεις και προκαταληψεις, που ακομη υπαρχουν στην παρεα μου, εχουν αλλαξει, βλεπω αλλιως τα πραγματα και αισθανομαι να εχω αλλαξει και να μην ταιριαζω όπως παλια με αυτά τα ατομα. Με καποια ατομα στην Αθηνα παλι νιωθω όπως στο εξωτερικο, ότι καποιες συζητησεις δεν είναι για μενα, δεν μπορω ουτε να παρακολουθησω ουτε να συμμετεχω, και νιωθω σαν χαζη. Αναρωτιεμαι, πού ανηκω; Γιατι από αλλους θελω κατι παραπανω και με αλλους ειμαι πολυ λιγη πνευματικα;

Επειδή βρέθηκες από την επαρχία της Ελλάδας σε πόλη του εξωτερικού!

Που ανήκεις... ανήκεις στον εαυτό σου. Έχεις δημιουργήσει μια προσωπικότητα μέσα από διάφορες εμπειρίες, όπως όλοι. Τυχαίνει το αποτέλεσμα να μην κολλάει κάπου συγκεκριμένα αυτή τη στιγμή, αλλά γιατί σε προβληματίζει αυτό; Όταν νιώθεις ότι δε συμφωνείς, μπορείς ή να διαφωνείς ανοιχτά ή να μη λες τίποτα για να μην έχεις μπελάδες – και τα δύο σωστά είναι. Όταν νιώθεις ότι δεν καταλαβαίνεις, άνοιξε τα αυτιά σου και τα μάτια σου για να αντλήσεις όσο πιο πολλά γίνεται. Αν δεν καταλαβαίνεις, ρώτα! Είναι πολύ απλό. Δε χρειάζεται να ταυτίζεσαι με κάποιους για να κάνετε παρέα. Και να ξέρεις: δεν είσαι ούτε πολύξερη ούτε σκράπας. Είσαι κάπου ενδιάμεσα, όπως όλοι οι άλλοι.

________________
6.

αγαπητή Λένα, θα μακρυγορύσω..Συνειδητοποιώ τελευταία πως έχω πολύ θυμό. Τον περισσότερο καιρό είμαι ήρεμη κ νιώθω εντάξει, αλλά είναι και φορές που λέω στον εαυτό μου σταμάτα σταμάτα και δεν μπορώ να το κάνω. Πλέον κάποιες φορές, που μπορεί να είναι 1 την εβδομάδα, θυμώνω για πράγματα που δεν θα έπρεπε να με βγάζουν τόσο από τα ρούχα μου και ανησυχώ. Από πολύ μικρή ήμουν ένα ήρεμο κοριτσάκι που μετά από το πολύ πείραγμα (καμιά φορά ήταν για το βάρος μου, καμιά φορά γιατί ήμουν καλή σε κάτι και ξεχώριζα και καμιά φορά για πιο ασήμαντα πράγματα), άρχιζα να τρέμω από τα νεύρα μου και να σκέφτομαι πως πρέπει να εξαφανιστούνε όλοι εκείνοι τη στιγμή γιατί θα γινόμουνα ο Χουλκ! (έτσι πίστευα με την παιδική μου φαντασία, ότι εκείνη τη στιγμή γινόμουνα ένα τέρας που όποιος ήταν γύρω κινδύνευε, με τη διαφορά οτι τότε αυτό το τέρας, το κατανοούσα, το δικαιολογούσα και επανερχόμουν στον ήρεμο εαυτό μου). Μετέπειτα στο γυμνάσιο θυμάμαι να προσπαθώ να χτυπήσω με όλη μου τη δύναμη κάποια που συστηματικά με ενοχλούσε. Μετά ήταν μια μέρα στη δουλεία, που κάποιος άπλωσε λίγο το χέρι του επάνω μου και έχασα τον εαυτό μου, τον έσπρωξα με τόση δύναμη που έπεσε κάτω και αμέσως με πιάσανε οι τύψεις και του ζήτησα συγνώμη, παρ ότι έφταιγε. Αυτός ο θυμός υπάρχει μέσα μου και τις περισσότερες φορές χτυπάει εμένα. Αυτοτραυματιζόμουνα παλιά και ένιωθα καλά εκείνη τη στιγμή, ένιωθα ανακούφιση. Έχουν όλοι οι άνθρωποι τέτοιες στιγμές και τάσεις? ή είναι κάτι που μου έχει δημιουργηθεί με τα χρόνια και πρέπει είτε να συμβαδίσω με αυτό ελέγχοντάς το, είτε να το εξαλείψω εντελώς με κάποιο τρόπο. Δεν μου δημιουργεί πρόβλημα στην καθημερινότητά μου, όμως τις φορές που τρώγομαι με τον εαυτό μου δεν βρίσκω την άκρη να του ξεφύγω.

Θα έλεγα ότι σου δημιουργεί πρόβλημα στην καθημερινότητα σου, και το γεγονός ότι παλιά αυτοτραυματιζόσουν είναι μέρος ενός προβλήματος που οπωσδήποτε πρέπει να αντιμετωπίσεις. Είναι κάτι που για έναν που ξέρει μπορεί να αντιμετωπιστεί καταμέτωπα. Όχι, δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι τέτοιες στιγμές και τάσεις. Έχεις εσύ για λόγους που δεν ξέρω, αλλά μπορείς να εξερευνήσεις. Πραγματικά, μην το αφήσεις. Πήγαινε σε έναν ψυχολόγο/ψυχίατρο.

________________
7.

Α, μπα, πιστεύεις στην ψυχανάλυση ως διαδικασία? Διχάζονται κάπως οι απόψεις, κάποιοι είναι θετικοί, κάποιοι άλλοι θεωρούν ότι τουλάχιστον έχει αμφιλεγόμενη αποτελεσματικότητα. Εγώ νομίζω ότι εξαρτάται πολύ από τη προσωπικότητα του ασκούντος αυτό το επάγγελμα και ακόμα από αν το βλέπει τα άτομα που προσερχόνται σε αυτόν ως πελάτες ή ως ανθρώπους που ζητούν βοήθεια! Από την άλλη, πρέπει να έχει να κάνει και με το χαρακτήρα του ατόμου που ζητά βοήθεια.. Εσύ, που είσαι στη χώρα που ο καθείς έχει τον shrink του, ποια είναι η άποψή σου?

Η άποψη μου είναι ότι για θέματα επιστημονικά δε χρειάζεται να ακούμε τις απόψεις του καθενός, εκτός και αν είναι επαγγελματίες του συγκεκριμένου χώρου. Όλοι οι άλλοι λέμε αμπελοφιλοσοφίες και περνάμε την ώρα μας.

Πιστεύω σίγουρα στη μελέτη και στο διάβασμα και στην ενημέρωση, και αν υπάρχει και άλλος που τα πιστεύει αυτά και δεν του αρκεί να υποστηρίζει διάφορα χωρίς να ξέρει για τι μιλάει, μπορεί να διαβάσει αυτό - για αρχή