H αγία όπως και άλλοτε είναι δεμένη πάνω στον τροχό που γυρίζει.
Τρέχουν τα αίματά της.
Στο τέλος τους παίρνει όλους ο διάβολος και ησυχάζουν.
/μ.σ.
Ο κύριος Μίλτος (Σαχτούρης ) δεν ψήφισε και σ' αυτές τις Δημοτικές. Υποψιάζομαι πως θα λείπει και στις ευρωεκλογές και στον κρίσιμο δεύτερο γύρο. Επίσης υποψιάζομαι πως όταν επιστρέφει καμμιά φορά συναντά (αυστηρά ινκόγνιτο ) μόνο παλιούς φίλους -κυρίως την αγαπημένη του οικογένεια Στουπάθη . Τους φαντάζομαι όλους στριμωγμένους , με τις πυζαμούλες τους στο σαλόνι ,να συζητάνε συγκινημένοι για τον τρελό άνεμο Αγίρ ,τη μαύρη πεταλούδα του Πόρου και τα σκυλιά της Φωκίωνος Νέγρη.
Μίλτος Σαχτούρης / Αθήνα, 29 Ιουλίου 1919 – Αθήνα, 29 Μαρτίου 2005
Φωτό Giovanni Giovannetti ,αρχείο ΕΚΕΒΙ
Και βλέποντας όλα αυτά τα καθησυχαστικά κοστούμια των ψηφοδελτίων και τις δηλώσεις πριν και τις δηλώσεις μετά , θύμωσα πολύ. Γιατί ο κύριος Μίλτος που σπανίως έβγαζε τις πυζαμούλες του και σπανίως δήλωνε και ποτέ μα ποτέ δεν υποσχόταν , είχε κάνει όσα δεν έκαναν και δε θα κάνουν όλοι αυτοί οι Σαλβατόρε σε εκατό θητείες.
Κι είπα θα παίξω το παιχνίδι της τύχης , έτσι για χατήρι του. Κι έβαλα τα άπαντα στη σειρά , κι έδεσα τα μάτια με την πετσετούλα που σκουπίζω τα πιάτα και τ' ανακάτεψα και τράβηξα ένα.
Μετά , με τα μάτια πάντα δεμένα, άνοιξα μια σελίδα.
Το ποίημα, είχα συμφωνήσει, ότι θα είναι κάτι σα χρησμός.
Και το βιβλίο ήταν το ανάποδα γυρίσαν τα ρολόγια.
Και το ποίημα ήταν στη σελίδα έντεκα και ήταν αυτό :
Μακριά στον ορίζοντα γίνεται
ένα ναυάγιο , είναι πολύ μακριά
και δε γνωρίζουμε τους πνιγμένους,
τους φίλους και τους συγγενείς που
τους θρηνούν.
Αλλά εδώ κοντά γίνεται ένα άλλο
ναυάγιο,κι αλίμονο,ξέρουμε
τους πνιγμένους ,καθώς και τους
φίλους και τους συγγενείς που τους θρηνούν.
σχόλια