ο Γιόλας * Από την Γλυκερία Μπασδέκη

O mio babbino caro ~~~

O  Γιόλας  μπήκε στο μαρτυρολόγιο χωρίς να το πολυκαταλάβει. ΄Εχει συμβεί με αρκετούς ,τόσο της Ορθοδόξου, όσο και της Ρωμαιοκαθολικής λίστας μπεάτων. Δεν είχε καμμία όρεξη να τον φάνε τα λιοντάρια.  Από την αρένα (φαντάζομαι) θα ξεχώριζε τα σώματα των σκλάβων –παλαιστών ( φουλ στο μπέιμπι όιλ ) που άνοιγαν το φαντασμαγορικό σόου πριν αριβάρουν στην πίστα τα ατάιστα με τις χαίτες.

Στις κούτες με τις χρονοκάψουλες τα έχω ακόμη. Τον έσκασα τον εφηβικό τον οβολό μου στους Αυριανιστές κι εγώ. Η τραβεστί Κάλλας σε αποκαλύψεις ποταμός, κάτι κουλουβάχατα με τον Μίνω Αργυράκη, η συγχωρεμένη η Μελίνα επί του πολιτισμού της, η κυρία Ζωίτσα μετά συζύγου. 'Ολα τα λήμματα στο λεξικό της νεότερης ελληνικής τέχνης ήταν εκεί -από το άλφα και το τσίκι τσίκι ως το πάμφτωχο ταλέντου φα, αυτό με το πουλί.

Δεν την ονειρευόταν την μπεατοποίηση τύπου Νεομάρτυρας Αλέξανδρος ο Εκκοσμικευμένος  ο κύριος Γιόλας. Κάτι εκπάγλου τσόλια αγαπούσε, την ασφάλεια και τη θαλπωρή της τέχνης που πληρώνει ντούκου λάτρευε και κάτι ωραία γεράματα χωρίς ίχνος γήρατος μελετούσε.

Τον έφαγαν, τον ξέσχισαν. Το πλήθος ευχαριστήθηκε μπροκάρ πασμίνες και σινιέ ουρλιαχτά στο στόμα των λεόντων. ΄Ηταν και τα χρόνια τέτοια- ο ΄Ακης πίστευε ακόμα ότι είναι όντως ο ωραίος Μπρούμελ, τι να λέμε και τι να μην πούμε.... ΄Οποιος ξέρει ας μιλήσει τώρα κι όποιος δεν ξέρει ας μην μιλήσει ποτέ, θα έλεγε (ξαναφαντάζομαι ) κι ο ίδιος ο Μάρτυς.

Εικοσιεφτά και σήμερα από την κοίμησή του (23 Μαρτίου 1907, Αλεξάνδρεια Αιγύπτου /8 Ιουνίου 1987, Νέα Υόρκη , λένε οι βικιπαίδειες ) και ο Γιόλας είναι έτοιμος για ένα νέο σερί επί ασπαλάθων . Η κανιβαλισμένη έπαυλη στην Αγία Παρασκευή έχει ήδη κόψει είσοδο για τη νέα γενιά πλήθους αρένας. ΄Εχει κατοίκους της περιοχής που διεκδικούν τα εφτά στρέμματα, εργολάβους , χορηγούς επικοινωνίας , τον όμιλο ΑΝΤ1, τον γλύπτη Τάκη ( συνοδευόμενο από τα κορίτσια του) , εγκαίνια, θεατρικά, μεταπτυχιακούς της ΑΣΚΤ, νεοσελέμπριτις της συμφοράς, συζύγους υπουργών με μπαγκέτα- όλα τα'χει αυτή η βίλα.

Χρυσοστόμου Σμύρνης και Δημοκρατίας  ήταν η διεύθυνση κύριε Γιόλα μου –τον έρημο τον Σμύρνης τον έκαναν με τα  κρεμμυδάκια ,την κακομοίρα τη Δημοκρατία την έχωσαν στο σακί με τις γάτες.

Δεν ήταν εξαρχής καλός οιωνός αυτή η διεύθυνση.
Τα προσέχουμε αυτά.

΄Επρεπε τότε -τώρα πάει και πέταξε.