Το σκοταδιστικό μπλογκ καταδικάζει το υπερβλάσφημο θεατρικό Corpus Christi και καλεί τους πιστούς σε διαμαρτυρία έξω από την τελευταία παράσταση του «αντιχριστιανικού» θεάτρου, ώστε να προσελκυσθεί «το έλεος του θεού που θα δώσει και την τελική λύση».
Τι εύχονται; Να καθαρίσει η Χρυσή Αυγή; Να γίνει επιλεκτικός καταποντισμός, όπου οι φελλοί (δηλαδή οι φανατικοί) θα επιπλεύσουν; Να βγει ο Σουλεϊμάν από την τηλεόραση να τους σφάξει – και μετά, βέβαια, να τον κάψει ο Θεός; Ξεχνούν, όμως, ότι ο Θεός δεν τιμωρεί. Και γιατί δεν τιμωρεί; Διότι, όπως λέγουν οι πατέρες οι ίδιοι, ο Θεός είναι αγάπη. Και ο πλησίον αδερφός. Ή αδερφή. (Εγώ θα σας τα λέω;) Αυτοί, οι διαμαρτυρόμενοι θεούσοι, έχουν αγάπη; Πού την έχουν; Στο ψυγείο, όπου την καλύπτει ένας πάγος ασφαλείας. Τα παιδιά τους είναι στρέιτ;
Χθες, η πιστή γειτόνισσά μου ούρλιαζε στον φοιτητή του τρίτου: «Είσαι πολύ γκέι. Είσαι φριχτά γκέι. Γι' αυτό έχεις θαμπό μυαλό». Μετά έμαθα ότι ο γιος της είναι γκέι. Άρα αυτή, που κατά πάσα πιθανότητα "ευθύνεται" (σε εισαγωγικά!) και για τη σεξουαλικότητά του, μισεί τους γκέι. Αγάπη, πάντως, δεν έχει. Μόνο καυτά σορτς με μικροσκοπικές τσέπες. Δεν χωράει αγάπη εκεί μέσα. Ούτε καν ο κώλος της δεν χωράει καλά-καλά. Και δεν έχει κάναν τεράστιο. Έναν κανονικό κώλο έχει, που τον παστώνει σ' ένα ελάχιστο σορτς. Κι ένα ελάχιστο μυαλό έχει, που το παστώνει σε ένα μέτριο κεφάλι. Κι ένα στενό στέρνο, όπου παστώνει μια στενή καρδιά. Χωρίς αγάπη. Ούτε για τον γιο της. Έτσι είναι οι φανατικοί. Με ασφυκτικά σορτς και στέρνα. Και στο κεφάλι μια στέρνα. Τη φαντάζομαι έξω από το Χυτήριο να πετάει πράγματα στους γκέι με την ευκαιρία και με τα βαμμένα νύχια της. Δίπλα στις τριχωτές, κουκουλωμένες με τα μάξι θεούσες. Που το μυαλό τους το θαμπό εγκρίνει μόνο, τι; Το σωστό, το στρέιτ, το θεόσταλτο το ζευγάρι. Που αυτή είναι μόνη ντιπ και όταν είχε γκόμενο του ούρλιαζε μέσα στα μούτρα κι αυτός την έδερνε. Επειδή το μυαλό του ήταν θαμπό. Και το πουλί του οκνό. Δεν ξέρω πώς ήταν το πουλί του. Ξέρω τον ήχο της κλοτσιάς στο σώμα μιας γυναίκας. Μιας γυναίκας που έχει συνηθίσει να κλοτσιέται. Και να υπομένει. Και να μην πιστεύει στην αγάπη. Μόνο στον Θεό. Αλλά ο Θεός είναι αγάπη, χελόου; Πιστεύει, όμως, στη θαμπάδα των γκέι. Λες και ο γιος της έγινε γκέι λόγω έλλειψης μυαλού, κάτι σαν αποτέλεσμα του Συνδρόμου Ντάουν: γκέι-ντάουν. Οι συγκεκριμένοι γκέι στο Χυτήριο είχαν άποψη, λόγο, κουλτούρα. Αυτή έχει ένα στενό σορτς, όπου δεν χωράει τίποτα. Ούτε μια κλανιά – δεν εμπιστεύομαι τους ανθρώπους που δεν κλάνουν: που παστώνουν συναισθηματικές και σωματικές εξάρσεις. Γι' αυτό συντάσσεται με τους θεούσους. Και τηγανίζει αυγά βλέποντας πρωινάδικο κάθε πρωί που ακόμα δεν έχω κοιμηθεί και βάζω ραδιόφωνο για να την καλύψω. Και όταν τη βλέπω στο ασανσέρ θέλω να την περάσω με Άζαξ. Μπας και ξεθαμπώσει το μυαλό της. Και να της πω: «Οι πιστοί έχουν αγάπη. Εσύ είσαι παστή».
Το επόμενο βιβλίο μου, Φιλιά χωρίς γλώσσα, περιέχει μικροποσότητα, μια γραμμή, βλασφημίας, αρκετή ενδεχομένως για να προκαλέσει διαμαρτυρίες που θα το διαφημίσουν σε εκκλησιαστικούς κύκλους.
σχόλια