Στο Πρώτο Πόδι της Χαλκιδικής θα μπορούσες να πας μόνο και μόνο για να ψωνίσεις μια γούνα από τις μπουτίκ της Καλλιθέας. Όταν τα άλλα θέρετρα πουλάνε στη μόστρα τους αντηλιακά, κινέζικα μαγιό με ενίσχυση, βατραχοπέδιλα και μάσκες, η Καλλιθέα ντύνει τις βιτρίνες της με κουνέλια, βιζόν, λαγούς με πετραχήλια-και εν πάσει περιπτώσει δεν είμαι εγώ η ειδική για να σου κρίνω την ποιότητα της ρενάρ-θα σου πω μόνο πως μαγεύτηκα με τα πατρόν, τα κοψίματα και τα μοντέλα, στην Αθήνα κανένα μαγαζί δεν μου είχε πει πως η γούνα ως είδος είχε περάσει σε μια new fashion era εποχή, που δεν αφορά μόνο τη γιαγιά μου. Χαζές είναι οι Ρωσίδες που τις αγοράζουν με το κιλό;
Το Πρώτο Πόδι δεν βγαίνει πρώτο στα καλλιστεία της Χαλκιδικής, είναι όμως, το πιο πανηγύρι, το πιο αλλοπρόσαλλο, το πιο ενδιαφέρον, τελικά. Το μάτι γεμίζει πεύκο, βίλες με γκαζόν, βίλες απομεινάρια του '60, τροχόσπιτα και λυόμενα, οι διακοπές του πλούσιου του μικρομεσαίου και του κάμπινγκ, του ρώσου μεγιστάνα και του συνταξιούχου από την Πολίχνη, η Σάνη-τουριστικό κράτος εν κράτει-, Angels της συμπρωτεύουσας στο club του Αντώνη Κανάκη, Ρωσίδες καλλονές και εστέτ Σκανδιναβοί, τουριστικά τρενάκια που σε ξεναγούν στον κεντρικό-νυφοπάζαρο δρόμο σε κινεζάδικα, φαστφουντάδικα και καφετέριες της συμφοράς, πίσω από την πρόσοψη παντός είδους διαμάντια, να διαλέξεις στον πιο πολυσυλλεκτικό τουριστικό σωρό.
Τα όσα αξίζουν και ξεχωρίζουν
Porto Valitsa (www.portovalitsa.gr)
Στο Παλιούρι, εκεί που τα τεράστια πεύκα της Κασσάνδρας καταλήγουν στα πρασινογάλαζα νερά του Αιγαίου, η οικογένεια Λαγουδάκη έχει χτίσει έναν ιδιόμορφο παράδεισο. Μερικά μόνο διαμερίσματα, το εστιατόριο, το μπαρ, η μικρή προστατευμένη παραλία. Ο ήχος της σιωπής, τα τζιτζίκια, το βράδυ παρέα με ένα μοχίτο παρακολουθείς το φεγγάρι να αναδύεται από τα μαύρα νερά μπροστά σου κινηματογραφικό και απόκοσμο. Ο αρχιτέκτων μπαμπάς ισορροπεί την απλότητα και τη νοσταλγία των υλικών της δεκαετίας του '70 με τη νέα πολυτέλεια του τζακούζι και της Cocomat, στο εστιατόριο ο Νίκος Μαλαματάς μαγειρεύει με λαχανικά από το μποστάνι μια ελληνική δημιουργική κουζίνα, όπως λέμε φρέσκα κρίταμα με πετιμέζι από ρόδι, γραβιέρα με χαρουπάλευρο και σιρόπι σταφυλιού και εξαιρετική ρακή, παραγωγής της οικογένειας. Το μπαρ, από τα πιο παλιά και διάσημα της περιοχής, ένας ονειρικός τρόπος να βιώσεις τη ρομαντική Χαλκιδική, στην παρένθεση της τουριστικής βαβούρας.
Το Τριζόνι, Κρυοπηγή, 23740 51945
Ο μπαμπάς Γιώργος Σούσουρας ήταν περιβόητος ψαράς στην περιοχή. Την ταβέρνα του την έχτισε με πέτρες από τη θάλασσα και με τα χεράκια του. Ο γιος του ο Αστέριος πρωτοστατεί πάνω από τις καλύτερες ψαριές, θα σου δείξει 26κιλες πεσκανδρίτσες, 15κιλους βλάχους, 20κιλους κιτρινόπτερους τόνους. Στείρες, τίγκες, ροφοί, παντελήδες, όλο το πάνθεον του ντόπιου ψαριού. Ο Κώστας Τρόντζιος μαγειρεύει φρέσκο κρίταμο με κρέμα λιμοντσέλο, λαπίνα (ντόπιο ψάρι) τηγανητή με φρέσκο βούτυρο, μύδια από τα Κερδίλια Σερρών με φέτα και λαδολέμονο, ντοματοσαλάτα με κατσικίσια ντόπια φέτα μαριναρισμένη σε πόρους από κόλιαντρο, κοιλιά τόνου ταλιάτα, τόνος καρπάτσο με πορτοκάλι, τζίντζερ και καπνιστό ελαιόλαδο, καλαμάρι σχάρας με pesto ρόκας, θρούμπι και ντομάτα, πανακότα με ντόπιο κατσικίσιο γάλα, πολίτικος χαλβάς με παγωτό πορτοκάλι. Κάτω από τη σκιά των δέντρων στην ολόλευκη αυλή, πίνοντας VOREIA απαστερείωτη ale από τις Σέρρες.
Η πλατεία της Ανθούλας, Κρυοπηγή, 23740 53001
Ένα πέτρινο νεοκλασικό πάνω στη μικρή πλατεία, γαλάζια φερ-φορζέ που θυμίζουν Προβηγκία, η Ανθούλα γεμίζει με το χιούμορ της την πλατεία, ο άντρας της, Γιώργος Κρήτος, αναλαμβάνει το μαγείρεμα. Στραπατσάδα με βιολογικά αβγά, καβουρμάς με αβγά, ζυμωτό καρβέλι ψημένο στον ξυλόφουρνο, χαλκιδικιώτικο λουκάνικο με πράσο και πορτοκάλι, ποντιακά μαντί με φρέσκο βούτυρο και γιαούρτι, κατσικάκι κασσανδρινό με άνηθο, φρέσκα κρεμμυδάκια και ξινά δαμάσκηνα, ένας τρόπος να εξερευνήσεις τις απλές γεύσεις της ντόπιας κουζίνας.
Μασσαλία, Ν. Φώκαια (Φώκιες), 23740 81008
Το χωριό δεν έχεις κανένα λόγο να το επισκεφτείς, εκτός κι αν από τα τραπεζάκια της πλατείας θέλεις να ταξιδέψεις στη Μασσαλία. Όπου σχεδόν πάντα, γίνεται πάρτι. Η μαμά, η εγγονή, τα παιδιά, μάγειρας με στολή στην ανοιχτή κουζίνα, όλα μια νεανική ατμόσφαιρα νεο-μπιστρό που φτιάχνεται με ντόπιο τσίπουρο και ψαγμένα αποστάγματα, βιολογική ρετσίνα και λημνιό μοσχάτο καραφάκι, μια απρόσμενη έκπληξη και μια αντίστοιχη μεζεδοκατάσταση που μυρίζει ανατροπή. Όχι πως έχει τίποτα το δημιουργικό το κεφτεδάκι με ντομάτα και φέτα, η μελωμένη πανσέτα με πουρέ μελιτζάνας, ο θαλασσινός παστουρμάς με κολοκύθι σαλάτα ή το ψητό ταλαγάνι με ντοματίνια και λάδι βασιλικού. Έχει, όμως, την απόλυτη δημιουργικότητα μιας άλλης φρεσκάδας, σπαρταριστής κι ένα άλλο ντεκόρ στο πιάτο, όχι όπως θα το έφτιαχνε η μαμά σου αλλά όπως προστάζει ένας ήπιων τόνων νεωτερισμός. Τα πιάτα τα τρως πρώτα με τα μάτια, όλα ετοιμάζονται μπροστά σου, τηγανιά μανιτάρια με δεντρολίβανο, ρεβυθοκεφτέδες, μύδια αχνιστά, γαβράκι, χταπόδι στη σχάρα με σαλάτα φακές, αν ήρθες μια φορά, πρόσεξε, θα κολλήσεις: και όχι μόνο για το φαγητό!
Pizza Bar, Καλλιθέα, 23740 22422
Σπάνια μια πιτσαρία σου εμφανίζεται σε τόσο θαλασσινό πόστο, σε φάση που θυμίζει περισσότερο beach κλαμπομπαράκι-ίσως από κει η έμπνευση και για τα εξαιρετικά μοχίτο! Μπροστά σου απέραντη η θέα του Τορωναίου κόλπου, στην πλάτη σου ο χαμός της κεντρικής περαντζάδας, στο πιάτο πίτσα εμπνευσμένη, άκρως ναπολετάνα και ιταλική, όπως λέμε με φρέσκα κολοκυθάκια και κρέμα μαύρης τρούφας. Και εξίσου καλά ιταλικά πιάτα, όπως ρολάκια με κιμά και μελιτζάνα και καλτσόνε με ταχίνι. Τα μοχίτο είναι εδώ, για να συνεχίσουν τη νύχτα «αλλιώς», μετά τη χώνεψη.
Λεμονής, www.fournos.gr
Διεύθυνση να σου δώσω δεν μπορώ, γιατί θα τον βρεις απανταχού μπροστά σου, πάνω στον κεντρικό δρόμο, επιβλητικό και ντιζαϊνέ. Και μπορεί, όπως εγώ, να τον υποτιμήσεις, να πεις να κι άλλος ένας φούρνος-βιομηχανία της σειράς. Τα αδέλφια Λεμονή δούλεψαν σκληρά μέχρι να φτιάξουν τη φήμη τους στην περιοχή, ζυμώνοντας στον οικογενειακό φούρνο. Η επέκταση, τα φτιάχνει όλα μόνη της, τιμώντας την παράδοση. Οι καλύτερες στο άνοιγμα φύλλου από τα χωριά της περιοχής έχουν επιστρατευτεί, φτιάχνουν τα μαγικά χειροποίητα πεϊνιρλάκια με ζαμπόν, λουκάνικο και άλλες γεμίσεις, τις εντελώς σπιτικές πίτες που κυκλοφορούν και σε μίνι μπουκίτσες και για να μην χαθείς στη μετάφραση της ποικιλίας θα σου περιγράψω τα καλύτερα: ζυμωτό ψωμί της γιαγιάς, ιδιαίτερη αραβική πίτα, τούρτα καραμέλα με κροκάν, τούρτα με χαμομήλι και μέλι, καρυδόπιτα με σοκολάτα σε Παρλιάρεια λογική, κουραμπιές και σπιτικό παγωτό.
σχόλια