Διαβάζω καμιά φορά τις ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ που ανώνυμα μπορεί να κάνει ο καθένας στο LIFO.gr.
Mία απ' αυτές μου τράβηξε την προσοχή, λόγω του τίτλου της. "Μόνο Σταύρο με λένε..... μόνο Σταύρο......". (Είναι από τραγούδι-πρόζα του Σαββόπουλου.)
Τη διάβασα κατευθείαν.
Είναι μικρή και σχεδόν ποιητική.
Δεν μας αποκαλύπτει ο εξομολογούμενος τι ακριβώς του συνέβη (και ελπίζω όλα να είναι περαστικά), όμως αυτή η παραδοχή, αυτή η συντριβή του ανθρώπου, με συγκίνησε κάπως.
Και μου ξαναθύμισε το κομμάτι-παραμυθάκι του Σαββόπουλου, που συμπυκνώνει άπειρη ανθρώπινη σοφία...
σχόλια