Αυτό που βότσαλα μπλέκονται ανάμεσα στα δάχτυλα, τρυπώνουν κάτω στις σαγιονάρες, άμμος στα σεντόνια κάτω από τα μαξιλάρια, στο πάτωμα του μπάνιου, άμμος παντού. Αυτό λείπει... μία ακόμη μέρα κοντά στη θάλασσα, μία μέρα γεμάτη ήλιο, μπλε και άμμο. Χτυπάς τις σαγιονάρες δυνατά μήπως και τρομάξεις τον χειμώνα που πλησιάζει, μαζεύεις τα βρεγμένα μαλλιά σου, φεύγεις.. τελευταίο μπάνιο, τελευταίο καλοκαίρι..τελευταία ματιά στην ομορφιά που αφήνεις πίσω. Εδώ που είμαστε βλέπεις, οι βροντές τρομάζουν το καλοκαίρι, και οι "θάλασσες " έχουν όρια, το μάτι σου δεν βλέπει το απέραντο γαλάζιο, τον ουρανό που αγκαλιάζει την θάλασσα, τον ήλιο που βουλιάζει στο μπλε και ελευθερώνει τα χρώματα του κόσμου όλου, αλλά στεριές που μας εμποδίζουν και βουνά που μας χωρίζουν από αυτά που αφήσαμε πίσω.
Κάπως έτσι φαντάζει το πρώτο σου καλοκαίρι μακριά από την Ελλάδα. Μακάρι οι τελευταίες μου εικόνες να ήταν το ηλιοβασίλεμα στην Σαντορίνη, το πράσινο του Πηλίου, άντε και το χταπόδι που έφαγα στην Σκόπελο. Αλλά είναι εκεί κολλημένη στο μυαλό μου και δεν φεύγει ένα χρόνο τώρα, η μάνα μου να χαιρετάει στο αεροδρόμιο λες και φεύγω εκδρομή, και θα γυρίσω στο τέλος της βδομάδας, πόση δύναμη για να κρατήσει αυτά τα δάκρυα, δεν ξέρω πόση.
"Δε σου έβαλα το άσπρο κασκόλ. Δε χωρούσε." , αυτό μου έγραψε στο σκάιπ. Ανοίγω την βαλίτσα και συνειδητοποιώ ότι δεν ήταν μόνο το άσπρο κασκόλ, αλλά και μια ζωή ολόκληρη που άφησα πίσω λες και ήταν δανεική. Τα γεμάτα ήλιο καλοκαίρια μου, τα αστεία της φίλης μου, το τσίπουρο του θείου Θανάση, η ορκωμοσία του αδερφού μου, ο γάμος της κολλητής μου, ο αρραβώνας της ξαδέρφης μου, η στεναχώρια του πατέρα μου, η αγκαλιά του παππού μου, τα γεμιστά της γιαγιάκας μου. Αχ, πόσο μου λείπουν τα γεμιστά.
Αύγουστος 2014, και επιστρέφω σπίτι μου -έτσι αποκαλούμε την Ελλάδα μεταξύ μας, "Πότε πας σπίτι; Έκλεισες εισιτήριο;". Λίγες μέρες βέβαια, αλλά προλαβαίνω να τους αγκαλιάσω όλους. Αυτό θα είναι το καλοκαίρι μου, το μπλε, η άμμος, ο ουρανός, η μαγεία του κόσμου είναι αυτοί, αυτοί είναι το καλοκαίρι, αυτοί είναι η ζωή μου όλη.
Αν ήταν μαζί μου θα μπορούσα να αποκαλώ κάθε χώρα που είμαι σπίτι μου.
Γι'αυτούς που έφυγαν, γι'αυτούς που έμειναν και γι'αυτούς που θα έρθουν να μας βρουν...
σχόλια