Tις προάλλες, χάζευα πάλι τις ζωές των άλλων.
Eίναι αυτή η μικρή κακιά συνήθεια που έχω κατά καιρούς, να μπαίνω στα προφίλ των ανθρώπων.
Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι σκρολ-ντάουν στη σελίδα.
Όπως εκείνος ο τύπος στην ταινία που δεν είχε δική του ζωή και κατασκόπευε τις ζωές των άλλων,
αλλά δεν χρειάζεσαι όλο εκείνον τον κατασκοπευτικό εξοπλισμό, τα καλώδια τα ακουστικά κλπ.
Γμτ δεν χρειάζεται καν να σηκωθείς από τον καναπέ σου. Βολικό.
(είναι γνωστό άλλωστε, ότι κάθε ανθρώπινο πλάσμα έχει τρεις ζωές,
την δημόσια ζωή του,
την ιδιωτική ζωή του,
και την φανταστική ζωή του φέισ-μπουκ)
Λοιπόν, περιδιαβαίνοντας το φέισ-μπουκ, πέφτεις συχνά σε μαλακίες.
Υπάρχουν 2 είδη.
Οι μαλακίες που λένε άνθρωποι που δεν ασχολείσαι μαζί τους.
Αυτές είναι το πιο ήπιο και ακίνδυνο είδος.
Συνήθως μπαίνουν από το ένα αυτί και βγαίνουν από το άλλο.
(είναι ένας μηχανισμός επιβίωσης που κατέχουν οι περισσότεροι άνθρωποι, προκειμένου να μην υπερφορτώσει ο εγκέφαλός τους με μαλακίες)
Το Δεύτερο Είδος, όμως, αυτό είναι και το πιο Επικίνδυνο.
Είναι οι μαλακίες που λένε οι άνθρωποι που κάθεσαι και ασχολείσαι μαζί τους.
Πρόκειται για το είδος των μαλακιών που σου ανεβάζουν το αίμα στο κεφάλι, κάνουν τα ματάκια σου να διαστέλλονται- αδρεναλίνη, νοροεπινεφρίνη, πίεση, σφυγμοί καρδιάς, της πουτάνας γίνεται.
Και αναρωτιέσαι..
Τα πιστεύει αυτά που γράφει ο τύπος;
Αναρωτιέσαι..
Υπάρχουν όντως άνθρωποι με τέτοια κοσμοθεωρία ή πρόκειται για κάποιου είδους τρολιά;
Αναρωτιέσαι πού βαδίζει το ανθρώπινο είδος εν γένει,
και άλλα τέτοια φιλοσοφικά ερωτήματα.
Είναι βασικά οι μαλακίες που ενεργοποιούν μέσα σου το μηχανισμό πάλης ή φυγής.
Η τραγωδία είναι, ότι αυτές οι μαλακίες είναι απάλευτες.
Και σε τραβάνε όπως μαγνήτης όπως τα σκατά τραβούσαν τον Πατσίνο κάθε φορά που προσπαθούσε να ξεφύγει στο τρίτο μέρος του νονού και είναι τόσο δύσκολο να φύγεις μακρυά τους.
Η έτερη τραγωδία είναι ότι το Δεύτερο Είδος αυξάνεται και πληθύνεται ενώ το πρώτο είδος είναι υπό εξαφάνιση.
(και ως γνωστόν)
Οι μαλακίες δεν θα εκλείψουν ποτέ.
