________________
1.

Γειά σου καταπλητκτική α,μπα!
έχει καιρό που θέλω να σου γράψω για αυτό που με τρώει, το γράφω και τελικά δεν το στέλνω.
Σήμερα νιώθω πολύ μελαγχολικά, και νιώθω την ανάγκη να επικοινωνησω με κάποιον. Είμαι 20, σπουδάζω στο εξωτερικό καλές τέχνες, πράγμα που ξέρω οτι είμαι πολύ τυχερή, γιατι δεν έχουν
πολλοί τη ευκαιρία να σπουδάσουν αυτό που θέλουν. Παρολα αυτα, δεν νιώθω καλά, νιώθω οτι προσπαθώ παρα πολύ να σταθώ στα πόδια μου, μάταια(δεν ξέρω αν προσπαθω πραγματικά, δεν καταλαβαίνω αν όλη αυτή η κούραση είναι που προσπαθώ η αν είναι που ζώ στο μυαλό μου).
Στη σχολή δεν κατάφερα να κάνω φίλους, νιώθω μειονεκτικά, μόνη μου, δεν αισθάνομαι άνετα, οτι και να μου πουν το πέρνω προσωπικά, τα σχόλια τους ακόμα και αν είναι ουδέτερα , τους προσθέτω
αρνητική σημασία με αποτέλεσμα να με μπλοκάρει. Κατάλαβα οτι με ενδιαφέρει πάρα πολύ η γνώμη των άλλων, δεν ξέρω αν είναι καλό η κακό, αλλά μην έχοντας κανένα κοντα μου, μου καταστρέφει την ψυχολογία. Γενικά δεν έχω φίλους εδώ, με όσους ανθρώπους κατάφερα
να δημιουργήσω σχέσεις, έφυγαν απο εδώ, επησης με τους παλιούς μου φίλους (απο την πόλη μου), απ'οτι κατάλαβα δεν μιλάμε πλέον.
Άρχησα να νιώθω άχρηστη, οτι και να κάνω στη σχολή δεν μου αρέσει.Α,μπα, απο πάντα με θυμάμαι να θέλω να σπουδάσω τέχνη, τώρα που είμαι εδώ διεροτούμαι αν είναι οντος για μένα.
Δεν ξέρω τι ακριβώς ρωτώ, και δεν ξέρω πόσο σωστά περιέγραψα την κατάσταση, σου περιέγραψα όσο πιο περιληπτικά μπορώ.
Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου, και συνέχησε την καταπληκτική
δουλειά!
Είσαι εθισμός! :) :) –μιαου

Δεν ξέρω αν αυτά που σκέφτεσαι είναι αναμενόμενα και ομαλά, αφού είσαι καινούρια σε ένα καινούριο πεδίο σπουδών έχοντας αφήσει τους δικούς σου πίσω ή αν έχεις βρεθεί σε ένα αδιέξοδο στο οποίο χρειάζεσαι βοήθεια για να βγεις. Όπως και να είναι, η βοήθεια δεν είναι ποτέ κακή. Δεν είσαι μόνη σου, σε καμία περίπτωση. Μίλησε στους γονείς σου, μίλησε σε όποιον εμπιστεύεσαι, και μάθε αν εκεί όπου σπουδάζεις υπάρχει κάποιο τμήμα ψυχολογικής υποστήριξης για φοιτητές. Είναι αδύνατον να σου πει κάποιος άσχετος από μακριά αν χειρίζεσαι ρεαλιστικά αυτά που σου συμβαίνουν, γιατί νιώθεις έτσι και τι πρέπει να κάνεις. Ζήτα βοήθεια, όπως ζήτησες από μένα. Μην περιμένεις να περάσει από μόνο του.

________________
2.

Αγαπητή και αγαπημένη α, μπα,
Πιστεύεις στο ένστικτο; Θέλω να πω οταν νιώθεις μέσα σου μία ανεξήγητη βεβαιότητα ότι μία συγκεκριμένη κατάσταση θα εξελιχθεί κάπως χωρίς να έχεις συγκεκριμένα επιχειρήματα, θεωρείς ότι μπορεί είναι όντως από ένστικτο ή ευσεβής πόθος αν αυτή η βεβαιότητα είναι για καλό και φοβία αν είναι για κακό;- μπαρμπούνι

Ένστικτο το λέμε, αλλά είναι οι αποφάσεις που παίρνεις έχοντας συνδυάσει εσωτερικά πληροφορίες και παρατηρήσεις που δεν έχεις συνειδητοποιήσει ότι έχεις κάνει. Όσο πιο καλά γνωρίζεις τον εαυτό σου, τόσο περισσότερο καταλαβαίνεις γιατί έχεις την «αίσθηση» ότι κάποιος είναι επιθετικός ή ακατάλληλος ή πολύ καλός για σένα, γιατί μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και νιώθεις ότι έχει συζητηθεί κάτι δυσάρεστο, και τα λοιπά και τα λοιπά. Αν ο άνθρωπος έκανε μόνο συνειδητές σκέψεις, χωρίς τον σκληρό δίσκο μέσα του που κάνει παράλληλες διεργασίες, η εξέλιξή μας θα ήταν πολύ πιο αργή.

Βέβαια το ένστικτο μόνο αλάνθαστο δεν είναι, γιατί είναι πολύ εύκολα να βγάλεις λάθος συμπεράσματα από τις πληροφορίες που λαμβάνεις. Βελτιώνεται με την εξάσκηση και κυρίως με την προσπάθεια, ειδικότερα όταν την πατάς : αν δεν βιάζεσαι να ρίξεις το λάθος στους άλλους και προσπαθήσεις να καταλάβεις ποιο μήνυμα παράκουσες, τόσο θα βελτιώνεται αυτό που λέμε «ένστικτο».

________________
3.

Η καθημερινότητα μου έχει γίνει δύσκολη σε βαθμό που αποφεύγω να βγαίνω από το σπίτι μου όσο μπορώ. Με ενοχλούν τα αυτοκίνητα παρκαρισμένα πάνω στις πλατείες, τα σκουπίδια τα σκουπίδια τα σκουπίδια παντού, η αφισορύπανση, τα αδέσποτα, τα κακά από τα υπόλοιπα σκυλιά στο δρόμο, τα άσχημα βρώμικα κτήρια, το παράνομο κάπνισμα στα εστιατόρια και τα καφέ,τα ακαλαίσθητα συνθήματα σε όλους τους τοίχους, η ανυπαρξία ποδηλατοδρόμων, τα μηχανάκια πάνω στα πεζοδρόμια, ο βανδαλισμός των δημοσίων μνημείων, των στάσεων λεωφορείων , των κάδων, των πλατειών , των πάντων! Το κλείσιμο των δρόμων από 50 ανθρώπους, η κατάληψη δημόσιου χώρου παράνομα από επαγγελματίες , το παραεμπόριο στους κεντρικούς δρόμους κτλ. Υποθέτω γιατί συμβαίνουν όλα αυτά στην Ελλάδα, ίσως και για λόγους που ούτε φαντάζομαι αλλά δε με ενδιαφέρει το γιατί. Μαζεύω χρήματα για μερικές ανάσες στο εξωτερικό , για λίγες μέρες και ξανά πίσω στο χάος. Δε μπορεί όμως να συνεχίζεται αυτό για πάντα. Όσο και αν προσπαθώ να κάνω focus σε άλλα πράγματα το βρίσκω όλο και πιο δύσκολο. Δε γίνεται να ζήσω σε άλλη χώρα ούτε τώρα ούτε στο μέλλον. Μόνο εγώ αισθάνομαι έτσι; Σα να με καταπίνει όλο αυτό και δε μπορώ πια να το αντέξω ή να κάνω χιούμορ με την κατάσταση. Τι μπορώ να κάνω;- way out

Εεε.. κι όμως, το πιο σημαντικό στην υπόθεση είναι το «γιατί». Δεν λέω ότι δεν υπάρχουν όλα αυτά τα προβλήματα που αναφέρεις, αλλά αν πραγματικά, κυριολεκτικά αποφεύγεις να βγαίνεις από το σπίτι σου όσο μπορείς, δεν είμαι σίγουρη ότι φταίει πραγματικά το περιβάλλον. Δεν μας λες και γιατί είναι αδύνατον να πας στο εξωτερικό, τώρα ή ποτέ, που επίσης είναι ένα πολύ σημαντικό «γιατί» που το προσπερνάς στα γρήγορα. Τα προβλήματα μέσα μας είναι πρώτα, και μετά εξωτερικεύονται με σύμβολα. Δεν ξέρω. Σκέψου το – προσωπικά πιστεύω ότι αν πραγματικά δυσκολεύεσαι στην καθημερινότητα σου και δεν βγαίνεις από το σπίτι και πραγματικά δεν μπορείς να το αντέξεις, πρέπει να πας σε έναν ειδικό να τα πεις.

________________
4.

γιατί απ τη στιγμή που είμαι 24 αισθάνομαι σαν να μπήκα μόλις στην εφηβεία;;;- teenager

Α, αυτό μπορεί να είναι και σημάδι ενηλικίωσης: η συνειδητοποίηση ότι δυστυχώς, ποτέ δεν γίνεσαι ο «μεγάλος» που πίστευες (με την έννοια ότι θα φτάσει μια στιγμή που θα ξέρεις ποιος είσαι, τι θέλεις και πώς να το αποκτήσεις). Και στα 34 και στα 74 έτσι θα νιώθεις. Οι περισσότεροι λένε ότι νιώθουν να έχουν μείνει ηλικιακά στα 19.

________________
5.

Α μπα πες μου τη γνώμη σου σε κάτι. Είμαι ερωτευμένη με ένα παιδί που έχει σχέση. Τι να κάνω; να του το πω, χωρίς φυσικά να περιμένω τίποτα, ξέρω ότι η απάντηση πιο πιθανό είναι να μην μ' αρέσει, απλά για να μη μου μείνει απωθημένο ότι δεν τον διεκδίκησα (το ξέρω ότι είναι φοβερά εγωιστικό αυτό) ή να το καταπιώ και να προσπαθήσω να τον ξεχάσω;

Ό,τι και να σου πω, θα τα φας τα μούτρα σου. Δεν πειράζει, γι' αυτό είναι τα μούτρα.

________________
6.

Αγαπητη α μπα, εδω και λιγο καιρο μου αρεσει καποιος. Εκεινος την μια δειχνει να ενδιαφερεται και την αλλη να ειναι απλα φιλικος.
Εχς κανει καποιες κινησεις για να καταλαβει ομως εκεινοςδεν ειναι ξεκαθαρος. Οι φιλοι μας, λενε πως μονο εμεις δεν μπορουμε να δουμε οτι θελουε ο ενας τον αλλο ομως και παλι δεν μπορω να ειμαι σιγουρη. Μου αρεσει πολυ αλλα ντρεπομαι να το εκδηλωσω κι αλλο. Τι
να κανω;- Lena Toul"

Οι φίλοι σας ψοφάνε για κουτσομπολιό και θέλουν να προχωρήσει παρακάτω η υπόθεση για να βγάλουν τα πασατέμπο. Πολλοί θα σου πουν να ορμήξεις και να μη φοβάσαι και yolo και τέτοια. Εγώ διαφωνώ. Προτείνω να συνεχίσεις όλο ευθεία. Μην πιέζεις και μην ανοίγεις όλα τα χαρτιά σου. Θα πάρεις την απάντηση που ψάχνεις έτσι κι αλλιώς.

________________
7.

Α-μπα, γεια χαρά!

Φεύγω προχτές το πρωί στις 7 για τη δουλειά και ανοίγοντας την εξωπόρτα, αντικρύζω την 90χρονη και σχετικά κοτσονάτη γειτόνισσα του πρώτου, να κάθεται έξω, στο πεζούλι της πυλωτής, με γυάλινα μάτια και να κοιτά στο κενό. Ήταν ζωντανή,αλλά μέχρι να το καταλάβω τρόμαξα. Της είπα 'Καλημέρα'. 'Είστε καλά;' Δε μου απάντησε, κάτι μούγκρισε ανεπαίσθητα. Είχα ήδη αργήσει και με περίμενε ο συνάδελφος που μοιραζόμαστε αυτοκίνητο για τη δουλειά. Της είπα 'καλημέρα' ξανά και έφυγα...

Όλη τη μέρα είχα ένα βάρος στο στομάχι, γιατί δεν ήξερα τι απέγινε. Γιατί δεν ξέρω πώς να τη βοηθήσω. Η συγκεκριμένη κυρία μένει μόνη της και έχει μόνο μια ανηψιά που έρχεται σπάνια. Είναι όμως πολύ δύσκολος άνθρωπος, στη γειτονιά την έχουν χαρακτηρίσει κακόψυχη. Μια φορά που ήταν στο νοσοκομείο παλιά, είχε κάνει μήνυση στη σπιτονοικοκυρά μου για δημοσιοποίηση προσωπικών δεδομένων, γιατί είχε δώσει το τηλέφωνό της στο διαχειριστή, ο οποίος έμαθε ότι ήταν άρρωστη και ήθελε να της ευχηθεί περαστικά. Τον τελευταίο καιρό η κυρία αυτή καλεί συνεχώς την αστυνομία στις 4 το πρωί παραπονούμενη ότι οι από πάνω της του δευτέρου κάνουν φασαρία και δεν την αφήνουν να κοιμηθεί- οι από πάνω τη μία από τις φορές που κάλεσε την αστυνομία δεν ήταν καν στο σπίτι, την άλλη κοιμόντουσαν, δεν υφίσταται περίπτωση να κάνουν φασαρία. Η καϋμένη γρια αυτή κυρία προφανώς ακούει φωνές και τρελαίνεται σιγά σιγά- ίσως λόγω ηλικίας;
Όπως και να έχει, τελικά έμαθα από τους άλλους γείτονες του δευτέρου ότι τη βρήκαν το ίδιο πρωί αργότερα μπροστά στα σκαλοπάτια τους να κοιμάται και φρίκαραν εξίσου όπως κι εγώ. Φοβήθηκαν και αυτοί να τη βοηθήσουν. Είναι ικανή να μας κάνει σε όλους μηνύσεις!

Αγαπητή Α-μπα, αναρωτιέμαι: Τι μπορώ να κάνω για να τη βοηθήσω ουσιαστικά; Και τι βοήθεια θα ήταν αυτή, να την κλείσουν σε ψυχιατρείο; Σε ποιον μπορώ να απευθυνθώ- αποκλείω την ανηψιά γιατί είναι εξίσου δύσκολη με τη γειτόνισσά μου,όπως μου είπε η σπιτονοικοκυρά μου. Το ίδιο και να την προσεγγίσω η ίδια, γιατί φοβάμαι μη με βάλει κι εμένα στο μάτι και τρέχουμε (!).
Αξίζει, όμως, σε κάποιον που είναι γέρος και μόνος να του 'γυρνάνε την πλάτη' επειδή είναι αποδεδειγμένα δύσκολος, προφανώς και άρρωστος; Άσε που όλοι φοβόμαστε τον 'ψυχοπαθή' πάντα (και δεν εννοώ μόνο τους γείτονες, αλλά την κοινωνία), μη μας κάνει κανένα ξαφνικό κακό σ'εμάς και τα παιδιά μας,( π.χ. βάλει κάποια φωτιά), και τον απομονώνουμε ή δε θέλουμε να τον βλέπουμε...
Όχι,δε γράφω για να εξιλεωθώ που σηκώθηκα κι έφυγα έτσι, και ας είχα τύψεις. Ούτε γιατί μου αρέσει να ανακατεύομαι στους γείτονες, πρώτη φορά μου συμβαίνει να μαθαίνω τόσα πράγματα γι'αυτούς, και θα προτιμούσα ειλικρινά να μην ανακατευόμουν καθόλου- δεν έχω ούτε χρόνο, ούτε ενέργεια. Από την άλλη, όταν ζούσα φοιτήτρια στη Γερμανία, κορόιδευα τους Γερμανούς που δε δίνουν ένα χέρι βοήθειας ούτε στους γονείς τους κάποιες φορές- το κοινωνικό τους κράτος, βέβαια,φρόντιζε πάντα τους πιο ανήμπορους. Το ίδιο γίναμε κι εδώ;
Αναρωτιέμαι, λοιπόν, και κλείνω το μακροσκελές γράμμα μου, αν στην Ελλάδα της κρίσης υπάρχει κάποιος φορέας να απευθυνθώ που θα τη βοηθήσει στ' αλήθεια. Κάπως.- μπεζόργκτε

Πάρα πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση, και έτυχε μια μέρα γιορτινή, στην κορυφή του καλοκαιριού. Τι γίνεται λοιπόν με αυτούς που δεν έχουν προστατευτικό δίχτυ; Αν μας διαβάσει κάποιος που ξέρει αν υπάρχουν σχετικοί φορείς, περιμένουμε απαντήσεις στα σχόλια.