Βασικά, καλημέρα-καλησπέρα-καλό σας βράδυ.
Κάθομαι στην Ψάθα, σε εκείνη την υπέροχη παραλία. Γυρνώ το βλέμμα μου και βλέπω τη νέα μόδα. Selfies στην παραλία, με φόντο το ηλιοβασίλεμα και soundtrack το τακα-τουκα απ' τις ρακέτες. Πες κλασσική εικόνα ελληνικού καλοκαιριού, πες ότι χωρίς καφέ, τατουάζ και κοιλιακούς σκάκι δεν βγαίνεις να πας για μπάνιο.
Ίσως μου φαίνεται εμένα παράλογη αυτή η «καινούρια μόδα»: πάω στην παραλία για να τραβήξω το ηλιοβασίλεμα, παρέα με φίλους-πρότυπα της τρέχουσας μόδας και να ποστάρω τη φωτογραφία στο facebook, instagram, twitter - και ό,τι άλλο έχουν σκεφτεί πια- για να δω πόσα «χτυπήματα» θα έχω. Είναι όλοι χαρούμενοι, ευτυχισμένοι, πετάνε στον έβδομο ουρανό. Το γράφουν κιόλας, αφού δεν μπορούν να το πουν, οποία τραγικότης!
Νεολαία σου λέει μετά. Βλέπεις παρέες που δεν μπορούν να συνεννοηθούν, να γελάσουν, να πουν μια κουβέντα. Κάθονται όλοι μαζί κοιτώντας το άπειρο των κινητών τους. Τα χαμόγελα μετά τις φωτογραφίες σπάνια μένουν.
Εξαφανίζονται πιο γρήγορα από το ηλιοβασίλεμα.
Δεν ξέρω γιατί. Κάτι από ατομικισμό με μια γερή δόση σουρεαλισμού να έκαναν έτσι την πραγματικότητα.
Δεν είναι καιρός για εφήβους αποκομμένους μπροστά σε μια οθόνη. Ποτέ οι έφηβοι και οι νέοι δεν ήταν έτσι. Δεν θυμάμαι πότε μια κόκκινη ειδοποίηση να μου έδωσε τόση χαρά, όσο το γέλιο των φίλων μου. Θυμάμαι ότι δεν φοβήθηκα να ερωτευτώ, ούτε να δοθώ κι ας πάτησαν όσες φορές τους δόθηκε η ευκαιρία.
Το θέμα είναι ότι ανήκουμε σε εκείνη τη γενιά που αφήνεται και αποβλακώνεται, χωρίς να γεύεται τη ζωή ή έστω να την αναζητά. Δυστυχώς η διασκέδαση συνδέθηκε με «τα ποτά, τα μπαρ και τα ξενύχτια». Χάθηκαν τα όρια και οι αξίες κάπου μέσα στη φωτεινότητα και την ανάλυση της καρδιάς μας. Οι νέοι έρωτες είναι στα καταστήματα των εκπτώσεων. Έγιναν όλα θέμα «σεξ», όχι έρωτα. Κρίμα.
