ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

που είναι επικριτική απέναντί μου, που δεν με αποδέχεται όπως είμαι, που πάντα με συγκρίνει με τις κόρες των φίλων της, που δείχνει με κάθε πιθανό τρόπο την απογοήτευσή της σε ό, τι μα ό, τι κι αν κάνω είτε στις σχέσεις, είτε στα επαγγελματικά ή στην καθημερινότητα, που σχολιάζει τα πάντα, που θέλει να της δίνω αναφορά(και καλά από ενδιαφέρον......)που μου τσακίζει την αυτοπεποίθηση κάθε μέρα, που με βγάζει άχρηστη, που αντιμετωπίζει την διαγνωσμένη μου κατάθλιψη ως μούτρα(δεν μπορώ την γκρίνια κάθε μέρα..αυτό ακούγεται καθημερινά), που μου λέει να αλλάξω χαρακτήρα, που ό, τι κι αν της πω με καλό ή ασχημο τρόπο δεν το καταλαβαίνει, που θεωρεί ότι αφού με βοηθάει οικονομικά(παλιότερα το καναν και οι δύο γονείς, τώρα με το θάνατο του πατέρα μου το κάνει εκείνη) πρέπει να της δίνω λογαριασμό, που όταν πάω να βρω δεύτερη δουλειά μου λέει "σιγά μην πάρουν εσένα", ή "μμμμμ, σιγά μην πας εσύ εκεί εσύ όλα δεδομένα τα χεις", που ντε και καλά πρέπει να συμπαθώ κι εγώ όλους τους φίλους της, που όταν συζητάμε για οικογενειακά προβλήματα μου λέει "σταμάτα να γκρινιάζεις", που συζητάει με τις φίλες της για την κατάθλιψή μου λες κι είμαι τρελή "της είπε η ψυχολόγος της να πάρει χάπια για τα ΝΕΥΡΑ της κι αυτή δεν τα παίρνει" και γενικά που ΔΕΝ ΜΕ ΑΠΟΔΕΧΕΤΑΙ, που ό, τι συζήτηση και να κάνω ΠΕΦΤΕΙ ΣΤΟ ΚΕΝΟ.Έτσι μισώ κι ΕΜΕΝΑ που δεν μπορώ να πιστέψω ότι η ίδια μου η μάνα μου φέρεται έτσι, που δεν πιστεύω ότι μου αξίζει ο σύντροφός μου, ο οποίος με αποδέχεται πλήρως, ότι η μάνα μου δεν πρόκειται να αλλάξει. Και θέλω να φύγω αλλά για οικονομικούς λόγους δεν μπορώ. Το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν πρόκειται να αλλάξω για ΚΑΝΕΝΑΝ, αλλά πρέπει επειγόντως να κάνω κάτι.