________________
1.

ο ρατσισμός είναι μέσα στο dna μας, αρχίζω να πιστεύω..και πολύ με ενοχλεί. Είμαι καθηγήτρια και στο θέμα του ρατσισμού, παρατήρησα οτι κάποια παιδιά είχαν ήδη εθνικιστικές αντιλήψεις. Μέχρι πού θα τους επηρεάσει η οικογένεια και μέχρι πού θα μπορέσω να βάλω το χεράκι μου, δίνοντάς τους και την άλλη πλευρά του νομίσματος;- βεβαίως βεβαίως

Είναι τραγικά οξύμωρη η φράση «ο ρατσισμός είναι μέσα στο dna μας». Αν σε ενδιαφέρει το θέμα και θέλεις να ακριβολογείς, καλύτερα να αποφεύγεις τη λέξη dna και το τι περιλαμβάνει, γιατί το τι έχει ειπωθεί, καταρριφθεί και διαστρεβλωθεί για ένα επιστημονικό θέμα από τα καφενεία και τις φυλλάδες είναι όσα τα διδάγματα των Γραφών. Άσε τους ειδικούς βιολόγους και επιστήμονες να λένε για το «τι είναι γραμμένο στο dna μας». Οι υπόλοιποι ας χρησιμοποιήσουμε τη λογική μας, όση διαθέτουμε ο καθένας τέλος πάντων.

Είσαι καθηγήτρια λοιπόν, και έχεις να κάνεις με μικρά παιδιά. Βλέπεις ότι έχουν ρατσιστικές αντιλήψεις και κατέληξες στο συμπέρασμα ότι είναι εγγεγραμμένες στον γενετικό τους κώδικα; Δεν μπορείς να φανταστείς άλλη εξήγηση εκτός από αυτή;

Τέλος πάντων, ας πούμε ότι ήταν σχήμα λόγου η αρχική σου πρόταση. Η οικογένεια θα τους επηρεάσει, όπως και ο περίγυρός τους, η κοινωνία και τα μηνύματα που λαμβάνουν από αυτή, και ως ένα σημείο, το σχολείο. Το «ως πού» δεν είναι κάτι που μπορούμε να προσδιορίσουμε και δεν χρειάζεται, μπορείς να βάλεις το χεράκι σου όσο σου αναλογεί. Η δύναμη που έχεις είναι η γνώση, και για να μεταφερθεί η γνώση χρειάζεται μια βάση εμπιστοσύνης, και για να εδραιωθεί η εμπιστοσύνη πρέπει να αποδείξεις ότι ξέρεις για τι μιλάς, οπότε επιστρέφουμε στη γνώση. Δεν αρκεί το συναίσθημα και μια αόριστη αίσθηση για το τι είναι σωστό. Ο ρατσισμός έχει ιστορικές και κοινωνικές καταβολές, δεν έχει ξεπηδήσει ξαφνικά και αυτόνομα, δεν είναι ανεξήγητο φαινόμενο. Μάθε για το θέμα, διάβασε παραδείγματα από την ιστορία, τρόπους αντιμετώπισης σε άλλες χώρες, αποτελέσματα, παρατηρήσεις. Για να πειστούν τα παιδιά χρειάζονται παραδείγματα και γνώσεις που μπορούν να κουμπώσουν πάνω στις γνώσεις που ήδη έχουν. Πρέπει να είσαι ελαφροχέρα και πρέπει να κεντήσεις για να αλλάξεις τη γνώμη κάποιου. Κάνε ερωτήσεις, προσπάθησε να καταλάβεις τον μηχανισμό που οδήγησε τα παιδιά σε αυτές τις αντιλήψεις και βάλε τον σπόρο για την αμφιβολία. Δεν μπορείς να ελπίζεις σε θαύματα, αλλά αν μπορέσεις να διδάξεις πώς να αντλούν χρήσιμες πληροφορίες και πώς να τις επεξεργάζονται όταν δεν θα είσαι πια κοντά τους, θα έχεις επιτελέσει κάτι που θα μοιάζει αρκετά με θαύμα.

________________
2.

εσύ με τους φίλους σου τα μοιράζεσαι όλα; έχω παρατηρήσει κάποιες φορές και με συγκεκριμένους ανθρώπους (οι οποίοι είναι δίπλα μου καιρό), οτι οι ενδόμυχες σκέψεις μας (τις οποίες και εκφράζουμε στον άλλο), μπορεί να γίνουν τροφή, όχι ακριβώς για σχόλια, αλλά για επεξήγηση άλλων καταστάσεων και σε άσχετες στιγμές. Γιατί με ενοχλεί και νιώθω οτι ο συγκεκριμένος φίλος μου εκμεταλεύεται-χρησιμοποιεί αυτά που του λέω; στην τελική νιώθω πως με σαμποτάρει. Μωρέ μήπως σαμποτάρω εγώ τον εαυτό μου και τελικά δε μου φταίει ο άλλος που το πετάει κατάμουτρα, αλλά εγώ που έχω κάποια θέματα "τσιζ" μέσα μου, που δε θέλω να μου τα υπενθυμίζουν; πχ.1: χώρισα τον τάδε που ήταν "καλό παιδί", ξαναβρισκόμαστε που και που. Φίλος: τον καημένο που έκανε τόσα και τον εκμεταλλεύεσαι. πχ2. έχω υιοθετήσει μια συμπεριφορά από το συγγενικό μου περιβάλλον η οποία με βοηθάει να παλεύω τις καταστάσεις αλλά δεν είναι, το ξέρω και ότι καλύτερο. Φίλος: εμ βέβαια πώς θα αντιδρούσες εσύ στην τάδε κατάσταση, αφού έμοιασες εκεί...κ.λπ-με ενοχλεί.-

Όλα; Μεγάλη κουβέντα δεν είναι το «όλα;» Δεν μοιράζομαι ούτε με τον εαυτό μου τα «όλα». Δεν ξέρω και αν θα τα έλεγα στον ψυχοθεραπευτή μου. Είναι αφελές να λες τις ενδόμυχες σκέψεις σου χωρίς να έχεις ζυγίσει πρώτα τις πιθανές επιπτώσεις. Φυσικά και δίνεις έτσι αφορμή να ακούσεις σχόλια σε άλλη χρονική στιγμή ή σε μια πληροφορία να μεταμορφωθεί σε όπλο. Τι περιμένεις από τους άλλους; Φίλοι ή όχι, όλοι γύρω σου είναι άνθρωποι με τα δικές τους εμμονές, με τις δικές τους προβολές και τις δικές τους ανασφάλειες. Δεν είναι όλοι ίδιοι βέβαια, άλλοι κουμαντάρουν τις αρνητικές τους πλευρές καλύτερα από άλλους, οπότε κι εσύ πρέπει να προστατεύεσαι αναλόγως. Αν πιστεύεις ότι κάποιος σου χτυπάει ευαίσθητες χορδές, κόψε του τη φόρα και μην ξαναπείς τίποτα στον συγκεκριμένο. Αν κάποιος κάνει σχόλια που μπορείς να χρησιμοποιήσεις, πες του κι άλλα. Δεν είσαι μόνο δέκτης, είσαι και πομπός. Σίγουρα δεν είσαι ντουντούκα, ή τουλάχιστον δεν πρέπει να είσαι.

________________
3.

Αγαπητή Α μπα, είμαι 15, μαθήτρια κι αυτός 21, φοιτητής. Λέει πως ειναι ερωτευμένος μαζί μου, αλλά όταν έρχεται σπίτι τους η πρώην του μικρότερου αδερφού του 17, κάθεται στα γόνατα του , τρίβεται και τον λέει: αδελφούλη της! Του μίλησα σχετικά και μου απάντησε: σιγά, δεν εχει καμμιά σημασία αυτό το μέτριοτατο πλάσμα. Επίσης τρέμει τον πατέρα του,αλλά δεν τον αντιμετωπίζει. Η διαίσθηση μου λέει πως αφού δεν τους γειωνει ευγενικά ,μάλλον θα με " δίνει" σε κάθε ευκαιρία,. Επειδή δεν έχω εμπειρία, σε παρακαλώ πες μου τη γνώμη σου. S.

Επειδή δεν έχεις εμπειρία κι εγώ έχω λίγη παραπάνω, σου λέω ότι ένας 21χρονος δεν έχει καμία δουλειά με μια 15χρονη. Τα χρόνια δεν είναι πολλά και δεν θα έλεγα το ίδιο αν ήσουν 18-19 αλλά η απόσταση σας τώρα είναι τεράστια. Μπορεί να είσαι φαινόμενο δεκαπεντάχρονης αλλά ένας φοιτητής δεν θα έπρεπε να ψάχνει συναισθηματική κάλυψη σε μια μαθήτρια που μόλις ξεκίνησε το Λύκειο. Δεν λέω ότι κινδυνεύεις, αλλά ότι σε μερικά χρόνια θα είσαι πιο έτοιμη να ερμηνεύσεις μια συμπεριφορά όπως αυτή που περιγράφεις. Δε χρειάζεται να βιάζεσαι να τα καταλάβεις όλα εδώ και τώρα. Αν κάτι σε παραξενεύει και δεν μπορείς να εξηγήσεις, ίσως είναι σημάδι ότι δεν είσαι στα νερά σου.

________________
4.

Α μπα, μπα?! Τι κάνεις? Χτυπώ και πάλι τη πόρτα σου με ένα άλλο θέμα!
Είχα μια φίλη (απ τις λεγόμενες κολλητες) απο το λύκειο ως τώρα (7-8 χρονια δλδ) Τα τελευταία 2 χρόνια όμως έχουν μπει στη ζωή μου νέα πρόσωπα νέα παιδιά, παλιοί φίλοι που εμφανίστηκαν μετά τα πανεπιστήμια τους με τα οποία προσωπα περνάω τέλεια... Ούτε ζήλιες ούτε τσακωμοί ουτε τίποτα κακό (ως τώρα)

Ο λόγος που ήρθα πιο κοντα με τους παλιούς μου φίλους ήταν οτι η κολλητη χάθηκε για ενα μεγάλο διάστημα ανευ λόγου και αιτίας, περιμένοντας όμως εγώ να χω μεινει στάσιμη να την περιμένω(?!) και γενικά να μην αποκτήσω νέες παρέες και νέες δραστηριότητες...

Οπότε οπως κατάθαλες κι εσυ με το που εκανε come back αρχισε να πατάει πόδι... Ενιωθα σα να χα γκόμενα... Αυτό που περιγράφουν οι άντρες!! Συνεχόμενα τηλέφωνα, που εισαι τι κανεις γιατι δεν απαντησες γιατι δεν το σηκώνεις... Συν οτι μιλούσε κακοπροαίρετα για τη νέα μου παρέα χωρίς να της έχουν δώσει δικαιώματα..

Εμενα αυτό με ενοχλει και με πιέζει.. Νιώθω περισσότερη άνεση με τους νέους φίλους παρά με την κολλητη... Αλλά από την άλλη δε θέλω να ξεκόψω μαζί της... Όσο να ναι μοιραστήκαμε πολλα.. Ποια ειναι η γνώμη σου?- Πινεζάκι

Χρειάζεται ήρεμη και διακριτική αντιμετώπιση. Δεν είναι απαραίτητα τα μεγάλα λόγια και οι εξηγήσεις. Θέσε τα όρια σου σιγά σιγά. Αποφάσισε πόσο χρόνο θέλεις να της αφιερώσεις, μην υποκύπτεις στις πιέσεις όταν είσαι εκνευρισμένη και βγες μαζί της όταν ξέρεις ότι έχεις διάθεση να τη δεις και να περάσεις καλά μαζί της. Εξήγησέ της ότι σου αρέσουν πολύ οι καινούριοι σου φίλοι και ότι δεν σκοπεύεις να τους εγκαταλείψεις για κανένα λόγο. Δείξε ότι εκτιμάς το παρελθόν που έχετε με πραγματικό ενδιαφέρον για τη ζωή της. Νομίζω ότι θα καταφέρετε να ισορροπήσετε σε μια νέα σχέση. Αν δεν τα καταφέρετε τουλάχιστον θα ξέρεις ότι δεν έφταιγες μόνο εσύ.

________________
5.

Ζω και σπουδαζω στη Νεα Υορκη τους τελευταιους 9 μηνες. Αν και λατρευω την πολη εχω προβλημα με το drinking age της Νεας Υορκης αλλακαι της Αμερικης γενικοτερα. Ειμαι 19 χρονων και νομιζω εχω το δικαιωμα να διασκεδαζω. Δεν εννοω να γινομαι λιωμα αλλα τουλαχιστον να μπορω να βγαινω και μου επιτρεπεται η εισοδος σε μπαρ/κλαμπ.
1) δεν καταλαβαινω αυτον το νομο
2) βλεπω συμμαθητες να κανουν χρηση σκληρων ναρκωτικων και νομιζω οτι αυτο το προβλημα πηγαζει απο την απαγορευση του αλκοολ
3) ας μην μιλησω για την προσφατη απαγορευση της πωλησης τσιγαρων σε παιδια κατω των 21.

Μηπως η Αμερικη ειναι πιο συντηρητικη απο οσο θελει να φαινεται; Ποια ειναι η γνωμη σου;
Ε.

Η Αμερική είναι συντηρητική σε διαφορετικά πράγματα από την Ευρώπη. Η αντιμετώπιση του αλκοόλ και της έκτρωσης είναι τα πιο χαρακτηριστικά σημεία. Έχουμε τεράστια διαφορά σε αυτά τα θέματα. Αφού ζεις στη Νέα Υόρκη όμως θα ξέρεις ότι είναι πολύ πιο ανοιχτή σε άλλα, όπως είναι η αντιμετώπιση του διαφορετικού, ο σεβασμός στις διάφορες φυλές και θρησκείες, στην παράδοση της κάθε κοινωνικής ομάδας και η σχεδόν παιδική, ανοιχτή και ολόκαρδη περιέργεια για το καινούριο.

Ο νόμος για το αλκοόλ δεν προβλέπεται να αλλάξει τα επόμενα δύο χρόνια οπότε συνιστώ ψυχραιμία και υπομονή. Δυο χρόνια είναι, θα περάσουν πριν το καταλάβεις. Μη γκρινιάζεις όμως γιατί με στενοχωρείς. Μπορείς να αντλήσεις πάρα πολλά από τη Νέα Υόρκη, ειδικά στην ηλικία που βρίσκεσαι. Είσαι πολύ τυχερός/η που βρίσκεσαι εκεί που βρίσκεσαι και κοίτα να ρουφήξεις τις εμπειρίες μέχρι το μεδούλι.

________________
6.

Ειμαι 22 ετων,και εχοντας εμπειριες με το αλλο φυλο απο τα 16 ,οχι ολες ενθουσιαστικες ,βασικα αρκετες ξενερωτικες αλλα τιποτα με βια/κακοποιηση,καποιο σοβαρο τραυμα τελοσπαντων ανακαλυπω οτι ενω παλιοτερα ειχε παρα πολυ σεξντραιβ,πλεον δεν με ελκυει κανεις σεξουαλικα.Δηλαδη ακομα κι αν γνωριζω αγορια που συμπαθω και μιλαμε καλα,ατομα που με ελκυουν 100δες φορες περισσοτερο απο τις παλιες μου ευκαιριακες σχεσεις,δεν θελω για κανενα λογο να φιληθουμε η να γδυθουμε η να παει παραπερα.Το περιεργο ειναι οτι παντα ημουν αυτη που γκαριζε για το δικαιωμα των γυναικων να απολαμβανουν το σεξ,και δεν ειχα θεμα με το να παω ακομα και με καποιον αγνωστο.Μηπως το απο-συναισθηματικοποιησα τοσο πολυ που τωρα δεν το γουσταρω καν?Προωρη εμμηνοπαυση?- mperdemeni

Δεν είναι από τα θέματα που λύνονται με συμβουλές και γενικές οδηγίες. Χρειάζεται πολλή ανάλυση για το παρελθόν και για το παρόν για να καταλάβεις τι συμβαίνει, που μπορεί να είναι από το εντελώς τίποτα μέχρι κάτι που δεν έχεις καν ακόμη σκεφτεί. Λόγω ηλικίας μπορεί απλώς να υπερβάλλεις και να έχεις μετατρέψει μια παρατήρηση ενός μήνα σε τεράστιο ζήτημα «απο-συναισθηματικοποίησης». Μόνο εσύ ξέρεις πόσο πολύ σε απασχολεί και αν πραγματικά έχει αλλάξει η στάση σου σε σημείο να μη μπορείς να συναναστραφείς με άλλους ανθρώπους. Δεν ξέρω. Χρειάζεται ψυχολόγος.

________________
7.

Είναι τόσο μεγάλη η ανασφάλεια.

Τέλος σπουδών στα 25, κοπέλα που άνετα έφευγα σε άλλη χώρα για την αγάπη αν μου το ζητούσε (όχι πως υπάρχει αλλά θα ήθελα να υπήρχε). Μία χώρα που κάνει την ζωή μου πιο δύσκολη, ανθρώποι που γίνανε ειδικοί σε όλα πολιτικά, κοινωνικά, διατροφή, γεωπονία κλπ κλπ.

Μια θέληση για μετανάστευση αγχώνει το μέσα που κοιτόντας στον χρόνο φαίνεται όλο και πιο μακρυνό και άπιαστο. Κάτσε να μάθουμε την γλώσσα.. Μα ο χρόνος περνάει πού να προλάβω να ζήσω όσα γίνεται έστω να δώ, να παλέψω.
Θέληση να προσφέρω γέλιο και χαρά σε κόσμο, σε νέο κόσμο γιατί αυτό έχω ανάγκη, δράση και αντίδραση είναι οπως λένε στην φυσική. Όλα καινούργια τα θέλω διότι δεν γίνεται να υπάρξω εδώ σαν ανεξάρτητο όν λόγω μίας ασθένειας. Στο εξωτερικό είναι κάπως καλύτερα, μόνη δυστυχώς, ίσως γίνομαι για κάποιες έστω ώρες καθημερινά ανεξάρτητο όν.Στο μακρυνό μέλλον ίσως δεν υπάρχει η πιθανότητα για ανεξαρτησίας πιά, τέτοια ασθένεια. Μιλάω για μία ανίατη ασθένεια όπου μου απαγορεύει να κινούμαι άνετα το βράδυ κυρίως με αυτοκίνητο, δεν με κάνει ανήμπορη όμως για
δουλειά..ακόμα και σε αυτό που σπούδασα. όχι πως θα είναι όλα ωραία έξω αλλά έστω.. Μα φοβάμαι τόσο αγαπητή Α, μπα πως τίποτα δεν θα καταφέρω. Απο δώ να είμαι βολεμένη γύρω απο ανθρώπους που γνωρίζω και απο κεί να θέλω τα θέλω μου, μα πώς να καταλήξω που με αγχώνει η μοναξιά και η φοβία στα ξένα, μόνη, με την ασθένεια να με δυσκολεύει να κυκλοφορώ και το άγχος στο τέλος μπας και προλάβω να ζήσω.. όσα είναι να ζήσω..?- anwnim.

Χρυσό μου παιδί, δε νομίζω ότι θέλεις απάντηση, αλλά ότι ήθελες κάπου να τα πεις.

Λείπουν πάρα πολλές πληροφορίες για να σου πει κανείς το οτιδήποτε. Πολλά από αυτά που λες λύνονται με λεφτά. Δεν ξέρουμε ποια είναι η μυστηριώδης ασθένεια. Δεν ξέρουμε τι δουλειά θέλεις να κάνεις, υπό ποιες συνθήκες θα μπορούσες να τις κάνεις εδώ, πόσες πιθανότητες έχεις να βρεις δουλειά αλλού. Δεν ξέρουμε τι είδους δεσμούς έχεις στην Ελλάδα και αν η ψυχική υποστήριξη που έχεις θα σε ακολουθήσει αν φύγεις. Η μετανάστευση δεν είναι εύκολη για κανέναν, αλλά με θέμα υγείας και γλώσσας στη μέση τα προβλήματα πολλαπλασιάζονται. Για ποιο πράγμα να συζητήσουμε; Που θέλεις κάτι που είναι πολύ δύσκολο να γίνει;

Τελευταία παρατηρώ δύο τρόπους σκέψης. Το σύστημα του δέντρου και το σπιράλ. Οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν το σύστημα του δέντρου είναι αυτοί που μπορούν να πάρουν αποφάσεις γνωρίζοντας ότι κάποια πράγματα είναι αδύνατον να γίνουν ή ότι, επειδή είναι πολύ δύσκολο να γίνουν, πρέπει να πάνε στην άκρη. Καταφέρνουν να ξεπεράσουν αυτό που δεν έγινε και επικεντρώνονται σε αυτό που είναι πιθανό να γίνει ή σε αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή. Σε κάθε σταυροδρόμι ζυγίζουν και αποφασίζουν, ζυγίσουν και αποφασίζουν, και δεν γυρνάνε πίσω να εξετάσουν ξανά το τι «έχασαν» γιατί ξέρουν ότι αυτό που δεν είχες ποτέ, δεν μπορείς να το χάσεις.

Αυτοί είναι λίγοι. Οι περισσότεροι σκέφτονται σε σπιράλ. Ό,τι συμβαίνει επηρεάζει ό,τι έχει συμβεί ήδη και οι ισορροπίες αλλάζουν συνέχεια. Τι θα ήθελαν με το τι μπορούν να καταφέρουν για αυτούς είναι το ίδιο ακριβώς. Τι είναι το πιο πιθανό να συμβεί είναι ισότιμο με αυτό που θα μπορούσε να συμβεί, αν ίσχυαν διάφορες προϋποθέσεις. Οι σκέψεις τους είναι μια τεράστια ζυγαριά με εκατοντάδες βαρίδια που το ένα επηρεάζουν το άλλο. Ξεκινούν να σκέφτονται πού να πάνε διακοπές και καταλήγουν να εξετάζουν αν η τάδε φίλη τους είναι τελικά πραγματική φίλη.

Εσύ είσαι ένα τέτοιο παράδειγμα.