Οι κομπλεξικοί καθηγητές: Είναι αυτοί που θέλουν να σου υπενθυμίζουν με κάθε τρόπο ότι είναι ανώτεροί σου, λες και είσαι υπάλληλος στη Τζάϊαντ και σε κάνει κουμάντο ο Γιάγκος Δράκος. Και το χειρότερο, δεν θέλουν να σου μεταδώσουν τη γνώση γιατί τρέμουν μην τους πάρεις καμιά μέρα τη θεσούλα
10. Τα deadlines.
Καλά, τα deadlines είναι εκνευριστικά παντού, αλλά έτι περισσότερο όταν αφορούν εργασίες/προόδους κλπ. Πέντε μέρες πριν: το θυμάσαι, τρεις μέρες πριν: το αποφασίζεις, το προηγούμενο βράδυ: λίτρα καφέ, μάτι με «σακούλα» που είναι να την πάρεις να πας για ψώνια και ούτε στάλα ύπνο, μπας και προλάβεις να παραδώσει κάτι, ότι να 'ναι, μέχρι το πρωί. Αυτά για τους ευσυνείδητους. Εμείς οι ρισκαδόροι, απλώς, τα παρατάμε.
9. Τα φυλλάδια.
Το πρώτο (και μοναδικό) σπορ στο οποίο προπονείται κάθε φοιτητής από την πρώτη μέρα της Σχολής είναι το «Πάρε το φυλλάδιο». Πρόκειται για άθλημα που απαιτεί συγκέντρωση, ταχύτητα και σκληρή προπόνηση. Δεν είναι κι εύκολο να σου σκάνε στη μούρη 10 άτομα και ισάριθμα διαφημιστικά, τη στιγμή που βιάζεσαι να πας να δώσεις μάθημα. Θέλει ελιγμό, όχι αστεία.
8. Η λέσχη.
Κατεψυγμένες πίτσες, λαστιχένιες τηγανιτές πατάτες και άνοστα παγωμένα φασολάκια. Ανάθεμα την ανάγκη μου, που μ' έριξε στις λέσχες.
7. Οι κωλόφαρδοι φοιτητές.
Δύο θέματα θα διαβάσει, αυτά θα πέσουν. Τρεις ώρες θα «ρίξει μια ματιά», 9,5 θα γράψει. Αδιάβαστος θα πάει, θα βάλουν βόμβα/ γίνει σεισμός/ τρακάρει ο καθηγητής. Με τέτοια ρέντα, αγόρι μου, να πας στο καζίνο, όχι στην ΑΣΟΕΕ. Πω, κι αν ένα πράγμα αντιπαθώ, είναι οι άσχετοι κωλόφαρδοι.
6. Οι κομπλεξικοί καθηγητές.
Είναι αυτοί που θέλουν να σου υπενθυμίζουν με κάθε τρόπο ότι είναι ανώτεροί σου, λες και είσαι υπάλληλος στη Τζάϊαντ και σε κάνει κουμάντο ο Γιάγκος Δράκος. Και το χειρότερο, δεν θέλουν να σου μεταδώσουν τη γνώση γιατί τρέμουν μην τους πάρεις καμιά μέρα τη θεσούλα, γι' αυτό η προσφιλής τους τακτική είναι να επιδίδονται σε σαδιστικά παιχνίδια εξετάσεων με τους φοιτητές και να «κόβουν» αβέρτα σαν μαχαίρια Σογκούν.
5. Η λέχρα.
Τέτοια σιχαμάρα ούτε σε δημόσιες τουαλέτες δε σε πιάνει. Και για να μην μπω σε λεπτομέρειες, επειδή μπορεί να το διαβάζετε σε ώρα πλησίον φαγητού, θα αρκεστώ σε μία και μόνη πληροφορία: σε συγκεκριμένα τμήματα, συγκεκριμένων Πανεπιστημίων, έκανε να αδειάσει κάδος κάνα 3μηνο.
4. Η γραμματεία.
Εδώ πάμε σε άλλο level τσατίλας. Εδώ είναι το μέρος που μπορεί να σε οδηγήσει στην παράνοια με πέντε απλές κινήσεις: εξυπηρετεί δύο ώρες τη μέρα και ούτε λεπτό παραπάνω, απεργεί απροειδοποίητα, δεν σηκώνει ΠΟΤΕ το τηλέφωνο, μετακομίζει (!) σε περίοδο εγγραφών και σου λέει ότι θα κάνεις δύο χρόνια να πάρεις πτυχίο μετά την ορκωμοσία γιατί έληξε η σύμβαση του μεμβρανοποιού (sic).
3. Το κόψιμο.
Με 4,5. Όταν έχεις διαβάσει. Και αντιγράψει. Και είναι το τελευταίο #@&$%μάθημα.
2. Οι παρατάξεις.
Σε βουτάνε όταν είσαι ακόμη ψαρωμένο πρωτοετό, πριν καν προλάβεις να δεις την πόρτα της γραμματείας για να σε «εγγράψουν». Σε κανακεύουν σε κάθε εξεταστική, μοιράζοντας σημειώσεις και εξυπηρετώντας με τις δηλώσεις μαθημάτων μπας και σε «εγγράψουν». Σου τα κάνουν πλανήτες (punch line από τη φίλη Μαρία Β.) για να τους ψηφίσεις στην «κινητοποίηση» και το βράδυ των φοιτητικών εκλογών παίζουν μπουνιές μέχρι πρωίας. Και μετά από δέκα χρόνια, τους ψηφίζεις τελικά και τους κάνεις υπουργούς. Όρσε.
1. Η εξεταστική.
Δεν μας τα είχαν πει αυτά στο Λύκειο. «Διαβάστε να περάσετε στο Πανεπιστήμιο να κάθεστε» μας έλεγαν. «Κρέμασε» τώρα τα μαθήματα στο Σεπτέμβρη -και μη διευκρινίσεις ποιον Σεπτέμβρη.
σχόλια