ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αυτο που παντα μου φαινοταν τοσο αξιοπεριεργο σε σημειο που το θαυμαζα, ηταν το πως μπορουσες να με αγαπας τοσο πολυ, να με κανεις θεο σου, να με πειθεις γιαυτα οχι μονο με λογια αλλα κ με πραξεις, και την αλλη στιγμη να μου φερεσαι σαν αψυχο αντικειμενο, σαν εναν ανθρωπο που δεν εχει καρδια, δεν εχει αισθηματα κ δε θα τον πληγωσουν τα καπριτσια σου. Ποσες φορες μου γυρισες τη πλατη για ενα σωρο λογους ενω δεν υπηρχε δευτερολεπτο που να μη κοιτας πισω σου. Το κουφαρι που αφηνες εκει ηταν ο ανθρωπος που αγαπουσες...σου περασε ποτε απτο μυαλο?Φοβαμαι οτι η ζωη μου μαζι σου θα ειναι χειμωνας-καλοκαιρι, ασπρο-μαυρο συνεχεια. στη ζωη σου θες καποιον να σου κραταει το χερι κ στα ευκολα κ στα δυσκολα.... Αν ημουν στο χειλος του γκρεμου κ εκεινη την ωρα τα ειχες βαλει μαζι μου θα με αφηνες να πεσω??? Χαζη απορια ε?? Νομιζω οτι θα με αφηνες κ στο επομενο δευτερολεπτο θα εσκυβες μηπως προλαβεις να με πιασεις. θα καταλαβαινες τη μλκια σου αλλα θα ηταν αργα. ετσι δεν εκανες παντα??? Εισαι ανισορροπη...κ δε το αντεχω αυτο...Θελω να σου πω μονο οτι σαγαπω κ οτι μου λειπεις. Οτι σε σκεφτομαι συνεχεια. Οτι μαραζωνω μακρυα σου. κ οτι δε θελω να κανω τπτ γιαυτο. Μπας κ περασει καποτε...