Οι ρατσιστές της υψηλής κοινωνίας

Οι ρατσιστές της υψηλής κοινωνίας Facebook Twitter
Τις γυναίκες, τις αποκαλεί, ακόμη και σήμερα, ασθενές φύλο, και διαχωρίζει τις πραγματικές πόρνες, τις επί χρήμασι, από τις άλλες, τις παντρεμένες με τον πλούτο... O Sir Taki με την Carolina Herrera σε πάρτι του Vanity Fair.
7

Με αφορμή το άρθρο του Στάθη για τον Ζάχο Χατζηφωτίου, θυμήθηκα τον (όχι και τόσο παλιό, αλλά πάντως) γνώριμο στα ελληνικά περιοδικά, για τον εξίσου ευζωϊστικό μοντέλο ζωής που λατρεύει να αφηγείται, αλλά και τις ακόμη πιο ακραίες ρατσιστικές του κορώνες, Τάκη Θεοδωρακόπουλο, τον Sir Taki για τους έλληνες αναγνώστες του.


Ο κύριος Θεοδωρακόπουλος, υπέρμαχος των συνταγματαρχών, φίλος της βασιλείας, αν και όχι αδιακρίτως όλων των βασιλέων, απ' ότι έχω συνάγει από κάποια κείμενα του, οπαδός της ατομικότητας σε όλα τα πεδία, απασχόλησε πέρυσι τα εγχώρια μέσα ενημέρωσης όταν, σε ένα από τα λεκτικά πυροτεχνήματα που συνηθίζει, και δυστυχώς εννοεί, τάχθηκε ανοιχτά υπέρ της Χρυσής Αυγής, κατακεραυνώνοντας την διεφθαρμένη εξουσία της μεταπολίτευσης, ως γνήσιος Έλλην πατριώτης και βαθιά αντικομμουνιστής. Αργότερα, διέψευσε οτι την χρηματοδοτεί και χωρίς να το θέλει, επισκιάστηκε από την γκάφα του ΣΥΡΙΖΑ, που τον μπέρδεψε με τον Τάκη Θεοδωρόπουλο- έναν άνθρωπο ιδεολογικά άσχετο με το μήκος κύματος του Θεοδωρακόπουλου.

Ο κύριος Θεοδωρακόπουλος, υπέρμαχος των συνταγματαρχών, φίλος της βασιλείας, οπαδός της ατομικότητας σε όλα τα πεδία, απασχόλησε πέρυσι τα εγχώρια μέσα ενημέρωσης όταν, σε ένα από τα λεκτικά πυροτεχνήματα που συνηθίζει, και δυστυχώς εννοεί, τάχθηκε ανοιχτά υπέρ της Χρυσής Αυγής, κατακεραυνώνοντας την διεφθαρμένη εξουσία της μεταπολίτευσης

Οι απόψεις του αρθρογράφου του Spectator είναι καλά καταχωρημένες και αν θέλει κάποιος να τον παρακολουθήσει (αυτόν και τους ομοϊδεάτες του), δεν έχει παρά να ρίξει μια ματιά στο δικό του Takimag.com. Και αν επιμένει να μάθει κάτι παραπάνω για τη ζωή του, δεν έχει παρά να διαβάσει την αυτοβιογραφία του, ή τις συνεντεύξεις που έχει δώσει, μιλώντας για το παρελθόν του, τις κατακτήσεις και τις προτιμήσεις του.


Μπροστά του, ο Ζάχος Χατζηφωτίου μοιάζει με γραφική φιγούρα της ψωροκώσταινας, ένας ανώδυνος γκρινιάρης για τα κακώς κείμενα, που όταν σταμάτησε να πρωταγωνιστεί στη λαμπερή ζωή που επιχείρησε να σκηνοθετήσει, μετατράπηκε σε βαρύθυμο κοσμικογράφο, σε μια εποχή που προφανώς αισθάνθηκε πως οι νεόπλουτοι απειλούσαν την καθαρότητα της γειτονιάς του, και της αθηναϊκής αίγλης- μια κολωνακιώτικη, μεταπολεμική ουτοπία, που αποτελούσε μύθο παρόμοιο με οποιαδήποτε νοσταλγική επίκληση στις "παλιές καλές εποχές". Περισσότερο από ιδέες, είχε απόψεις, αλλά όχι και ερευνητική διάθεση, ή στιβαρό background. Είπε και σωστά πράγματα (και ποιος δε λέει άλλωστε;), αλλά έμενε στις γενικότητες.


Αμφότεροι μοιράζονται το σύνδρομο του playboy, με αναφορές στον Rubirosa, τον Ωνάση, τις γνωριμίες τους με ωραία και περιζήτητα "θηλυκά", με γάμους φαμπρικαρισμένους από χολιγουντιανή στόφα, εκεί που το παραμύθι της υψηλής κοινωνίας αντιπαλεύει την πεζή πραγματικότητα του γραφιά που, κάποια στιγμή, σκέφτεται κιόλας πως η ζωή του θα γίνει ένα ευπώλητο, ζουμερό άρθρο, με τον ίδιο να πρωταγωνιστεί και να το υπογράφει. (Διότι είναι άλλο να τρυπώνεις στην υψηλή κοινωνία με τη γοητεία και την επιμονή σου, και άλλο να γεννιέσαι αριστοκράτης, με την παλιά έννοια. Σου μένει το παράπονο και το ανικανοποίητο και η στραβή ματιά στους κακομαθημένους που έχουν τη γαλάζια στάμπα). Η μεγάλη τους διαφορά είναι πως ο Τάκης Θεοδωρακόπουλος γράφει πολύ καλά, γνωρίζοντας πώς να συνδυάζει τη μπριλάντε περιγραφή μεγαλοπιασμένων περιστατικών, σε υπέροχα μέρη, με πασίγνωστους ανθρώπους, με την πολιτική προπαγάνδα.


Εκεί που ο Χατζηφωτίου λέει, από τις εκπομπές που φαινομενικά απρόθυμα και για την εποχή χαριτωμένα παρουσίαζε, και τις δηλώσεις του, ενόσω χρημάτισε δημοτικός σύμβουλος, πως δε μπορεί να περπατάει στην Σταδίου και να βλέπει μαύρους και Αλβανούς, ο Θεοδωρακόπουλος γράφει ένα εξαιρετικά δομημένο, πνευματώδες και σε ποινικό βαθμό, εξοργιστικό κείμενο, για τους λόγους που προτιμάει το τένις από το ποδόσφαιρο, ένα άθλημα από και για πιθήκους κόντρα στο fair game των ευγενών! Θα πείτε πως και οι δύο λένε περίπου το ίδιο πράγμα. Όχι ακριβώς.
Ο Χατζηφωτίου περιορίζεται στην εμβέλεια της τοπικής αυτοδιοίκησης, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Έχει τη καταγγελτική δυναμική του παλιομοδίτη νοικοκυραίου και φαντάζομαι πως αν βρισκόταν σε μια μικρή ομήγυρη πιθανών συμμάχων της, η Χρυσή Αυγή θα τον προσπερνούσε άνετα, ή μάλλον, δεν θα οσμιζόταν κανένα κοινό στοιχείο για να ταυτιστεί. Με έναν αυτοαποκαλούμενο αστό και σνομπ; Ποτέ! Ο φασισμός έχει απομακρυνθεί από τις διττές του ρίζες και πλέον στρατολογεί από τους απελπιστικά αγανακτισμένους και τις χαμηλές τάξεις που θέλουν να τα σπάσουν όλα πάση θυσία.

Τα περιοδικά που συνεργάζονται μαζί του τον υπερασπίζονται όταν εξαπολύει ρατσιστικές προσβολές και ο ίδιος δεν κρύβει την αντίθεση του με οτιδήποτε μαύρο, εβραϊκό και αριστερό, ή μάλλον μη δεξιό

Αντίθετα, τον Τάκη Θεοδωρακόπουλο τον διαβάζουν και τον γνωρίζουν, τον ίδιο και τις απόψεις του, εκατομμύρια ανά τον κόσμο. Το Vanity Fair, με τη σχιζοφρενική του στάση απέναντι στο αμερικάνικο νέο αίμα του θεάματος και τα παλιά ευρωπαϊκά τζάκια που στάζουν ήπιο βαμπιρισμό, δεν παραλείπει να φιλοξενεί στις σελίδες του τα πάρτι που διοργανώνει σε ελιτίστικες λέσχες. Τα περιοδικά που συνεργάζονται μαζί του τον υπερασπίζονται όταν εξαπολύει ρατσιστικές προσβολές και ο ίδιος δεν κρύβει την αντίθεση του με οτιδήποτε μαύρο, εβραϊκό και αριστερό, ή μάλλον μη δεξιό- διαβάστε μόνο τις απόψεις του ηλεκτρονικού περιοδικού του για τον Ομπάμα ή τον ιό του Έμπολα. Το θέμα είναι πως όλα αυτά δεν είναι παροδικά τερτίπια ή παιχνίδια πρόκλησης αλλά μεθοδική κι επίμονη έκφραση του νεοφιλελευθερισμού που ασπάζεται πραγματικά, και αποτελεί το φόντο και την κινητήρια δύναμη της σκέψης του, μαζί με έναν ηδονιστικό αυτοματισμό, που συνεχίζεται παρά τα 78 του χρόνια. Ξέχασα να αναφέρω την πάγια θέση του για τις γυναίκες, τις οποίες αποκαλεί, ακόμη και σήμερα, ασθενές φύλο, και διαχωρίζει τις πραγματικές πόρνες, τις επί χρήμασι, από τις άλλες, τις παντρεμένες με τον πλούτο. Πού απευθύνεται το απωθημένο άραγε; Στις γυναίκες και την δόλια ψυχή τους; Ή τους πλουσίους σαρκοκατακτητές;

 

Όταν λοιπόν έχεις κάνει καλές σπουδές, έχεις μεγαλώσει μάλλον άνετα και διαθέτεις πένα με ταλέντο και κόψη, κουβαλώντας έναν χαρακτήρα που ποσώς νοιάζεται για τα αρνητικά σχόλια των άλλων, φτιάχνεις ένα μικρό και ζόρικο, συντηρητικό, αλλά επιθετικό στρατό, που τα βάζει με τους απέναντι που δε σου μοιάζουν, και στοχοποιείς συλλήβδην τους πολιτικούς και τους ξένους, που αισθάνεσαι πως απειλούν το κλαμπ της ευζωΐας που ευαγγελίζεσαι, για σένα και τους (λευκούς) παλιόφιλους.

Όλα αυτά δεν είναι παροδικά τερτίπια ή παιχνίδια πρόκλησης αλλά μεθοδική κι επίμονη έκφραση του νεοφιλελευθερισμού που ασπάζεται πραγματικά, και αποτελεί το φόντο και την κινητήρια δύναμη της σκέψης του, μαζί με έναν ηδονιστικό αυτοματισμό, που συνεχίζεται παρά τα 78 του χρόνια

Ο καθένας μπορεί να γράφει ότι νομίζει και κρίνεται, φυσικά. Προσωπικά με ενοχλεί όταν κάποιος δεν έχει Θεό- τον Θεό της θρησκείας, του σινεμά, της μπάλας, της αισθητικής, οποιονδήποτε. Όταν φαίνεται πως ανήκει σε ένα στρατόπεδο αλλά ταυτόχρονο η περιοχή στην οποία κινείται, ο ακραίος συντηρητισμός εν προκειμένω, συντρίβει τις ανθρώπινες αξίες, ελλείψει ηθικής και σεβασμού. Συγγνώμη, αλλά αυτό δεν είναι ευγενές τένις, αλλά κυνομαχία, με αντιπάλους ένα εκπαιδευμένο ροτβάϊλερ και ένα αδέσποτο κουτάβι.


Ο Ζάχος Χατζηφωτίου είναι, σαν τα ευφυολογήματα του ξεχασμένου Πιτιγκρίλι, μια φθίνουσα υπόθεση εσωτερικής κατανάλωσης, για όσους ανατρέχουν στα πρακτικά της παλιάς κοσμικής Αθήνας και της ασπρόμαυρης Μυκόνου, μια συλλογή από one-liners του τύπου "και διηγώντας τα να κλαις". Ο Τάκης Θεοδωρακόπουλος παραμένει ένας μάχιμος εκπρόσωπος της τρέχουσας εκδοχής του ολιγαρχικού libertarianism, ο οποίος, παραδόξως, τη γλυτώνει με τις σοβαρές ρατσιστικές μαχαιριές που ενσωματώνει στα σταράτα κείμενα του (δεν κρύφτηκε ποτέ, ούτε μάσησε τα λόγια του)- και λέω παραδόξως διότι το αγγλοσαξωνικό σύστημα δημοσιογραφίας στο οποίο εργάζεται δεν είναι καθόλου ανεκτικό, λόγω της ορθότητας και των αυστηρών προδιαγραφών του, σε τέτοιες συμπεριφορές. Αν εγώ έγραφα, για παράδειγμα, οτι το 12 Χρόνια Σκλάβος κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας διότι το εβραϊκό λόμπι του Χόλιγουντ δικαίωσε την ανερχόμενη "μαύρη" τάξη πραγμάτων, σε μια χρονιά που η γνωστή gay mafia δεν είχε να επιδείξει κάτι κινηματογραφικά ανάλογο με το Brokeback Mountain, πιστεύετε πως θα είχα γλυτώσει, όχι στην Ελλάδα, όπου αρκετοί θα με χειροκροτούσαν, αναφωνώντας "Ν' αγιάσει το στόμα σου!", αλλά στην Αμερική; Τη φυλακή, εννοώ. Ούτε ο Κλάρενς Ντάροου θα αναλάμβανε την υπεράσπισή.

7

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

4 σχόλια
Αχ, αχ, αχ, τί έχω πάθει... Έχουμε πνευματικούς ταγούς βρε, δε χαίρεστε; Έχουμε πρόσωπο έξω, μέχρι και η δικηγόρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων (τα οποία αποτάσσονται οι περισσότεροι απ΄όσους μιλούν για το θέμα των μαρμάρων) Αμάλ Αλαμουντίν, θα εκπροσωπήσει τα Εθνικά μας Δίκαια...Τούτες τις μέρες η Εσθονία έφερε το σύμφωνο συμβίωσης ομοφυλοφίλων, αλλά αυτά είναι τίποτα μπροστά στο Σεισμό. Το Βατικανό πλέον μιλά ανοικτά για την αποδοχή των ομοφυλοφίλων ως ισότιμων μελών της κοινωνίας και αποδέχεται την ιδέα της νομικής αναγνώρισης των σχέσεών τους, αλλά να μη λέγεται γάμος. Οι επιχειρήσεις επαναπροσδιορίζουν τους στόχους τους και την τοποθέτησή τους σε διαστήματα μηνών ή ετών, μάλιστα κάποιες, πχ χρηματιστηριακές ακόμα και λεπτών. Το Βατικανό επαναπροσδιορίζει στόχους και στάσεις σε διαστήματα αιώνων. Χρόνος είναι κι αυτός, αλλά η διαφορά είναι ασύλληπτη. Στο μικρό και στενάχωρο λιμένα μας, ούτε τα απόνερα αυτών των αλλαγών δε φτάνουν. Έχουμε μια μακάρια προσήλωση στη χρεοκοπημένη και δανειοδοτούμενη από κει που γίνονται αυτές οι αλλαγές Καθυστέρηση.Έχουμε μια άρχουσα τάξη, η οποία είναι στο σύνολό της φίλα προσκείμενη στους Ναζί αν όχι και χρηματοδότης τους. Κανονικά θα έπρεπε να συλλαμβάνονται όπως οι χρηματοδότες της Διεθνούς Τρομοκρατίας. Απλά εκείνοι είναι πιο μελαμψοί, έχουν γένια, αλλά είναι εξ' ίσου πλούσιοι και υπερσυντηρητικοί. Δεν είμαι βέβαιος ότι χρειαζόμαστε μια τέτοια ιθύνουσα τάξη. Μπορεί η μεσαία τάξη να έχασε λεφτά, αλλά υπάρχουμε ακόμα. Ως άτομα με νοοτροπία μεσαίας τάξης. Σε 1-2 δεκαετίες εξαθλίωσης, θα έχουμε γίνει πάλι "λαός και κολωνάκι". Θα έχει αλλάξει η διαστρωμάτωση της κοινωνίας. Αν όμως ριχτούμε με λαχτάρα στο δρόμο της ΕΕ; Αν δεν έχουμε πολιτικές που παίζουν άμυνα για την εγχώρια Αλίτ και συνεχίσουμε να είμαστε μια μεσαία τάξη, της οποίας οι ιθύνουσες δυνάμεις θα είναι στις Βρυξέλλες, Ουάσινγκτων και το Βερολίνο, τί ακριβώς θα χάσουμε; Οι περισσότεροι θα κάνουμε ό,τι κάναμε μέχρι τώρα. Εγώ πχ είμαι γιατρός. Ό,τι έκανα, θα συνεχίσω να το κάνω.Οι Έλληνες μεγαλοαστοί, περιφέρονται στο διεθνές jet-set ως περίπου κληρονόμοι του Περικλή και του Αλέξανδρου, των Κομνηνών και των Παλαιολόγων. Υπερτονίζουν το kitch, είναι πάντα στο πλευρό των πλέον αιμοσταγών ακροδεξιών εξτρεμιστών και είναι φορείς της Διαρκούς Καθυστέρησης του Τόπου. Δύσκολα θα ακούσει κανείς μια φρέσκια ιδέα, πέρα από λαγνεία για το ρατσισμό, τον κοινωνικό αποκλεισμό, το σεξισμό και την ομοφοβία. Έχει καταντήσει αρρωστημένο πια. Δεν έχουν τίποτα άλλο να πουν, πέρα από το πώς θα γίνει εκείνοι να έχουν, να μιλούν για το πόσο παλιά είναι τα κρασιά που έχουν στο κελλάρι και οι άλλοι να πένονται. Είναι και λίγο ανιαρό, εδώ που τα λέμε. Πόσα χρόνια από τη ζωή σου να περάσεις με αυτά τα θέματα να σε απασχολούν;Δεν είναι φιλελεύθεροι οι άνθρωποι. Φασίστες είναι και στους φασίστες προσφεύγουν με την πρώτη ευκαιρία. Αντιλαμβάνονται την ελευθερία ως μέσο για να κάνουν τις γαϊδουριές τους και τις ασχήμιες τους.
Κοίταξα λίγο την ιστοσελίδα του δε μου φάνηκε ρατσιστική, μήπως υπερβάλουμε κ λίγο; Εντάξει όταν ο άλλος είναι κοντά στα 80 και γεννήθηκε μέσα στα πλούτη κι την ελίτ, είναι λογικό να μας φαίνονται από άλλο πλανήτη αυτά που λέει. Όσον αφορά το τένις και εγώ συμφωνώ με αυτό που γράφει.
Το θέμα δεν είναι ότι λέει πράγματα που μας φαίνονται από άλλο πλανήτη αλλά οτι θεωρεί τον εαυτό του και τους ομοίους του ανώτερους από κάποιους άλλους.. Και δεν είναι δικαιολογία το ότι είναι 80 χρονών σχεδόν και πλούσιος. Το μόνο που θα σχολιάσω είναι το ότι συμφωνείς σε αυτο που αφορά το τένις.. Από πότε τα αθλήματα χωρίζουν τις κοινωνικές τάξεις σε πιθήκους και ευγενείς? Και τι ακριβώς εννοεί όταν περιγράφει τον εαυτό του σαν ευγενή? Δηλαδή όσοι δεν γεννήθηκαν μέσα στα πλούτη, ώστε από κούνια να ανήκουν σε αυτή την "αηδιαστική" κατά την αποψή μου ελιτ σημαίνει ότι δεν είναι ευγενείς? Το μόνο πράγμα που τους κάνει ευγενείς είναι τα λεφτά τους και τίποτα παραπάνω.. Αν εσύ θεωρείς οτι αυτά που λέει δεν σε προσβάλουν σαν άνθρωπομε ήθος, καλλιέργεια, παιδεία και αξιοπρέπεια, τότε τι να πω.. Το ψευδόνυμό σου μάλλον σου ταιριάζει..
Ο καθένας μας άμα είχε τόσα λεφτά θα αισθανόταν ανώτερος από τους πολλούς, αυτή είναι η φύση του ανθρώπου, θέλει να ξεχωρίζει από το σύνολο, ακόμα κ μέσα από αρνητικές πράξεις. Θέλεις να μου πεις πως οι κυρίες και οι κύριοι με τα φιλανθρωπικά ιδρύματα και τα δεκάδες εκατομμύρια που μοιράζουν στον τρίτο κόσμο (από τα υπέρογκα πλεονάσματα φυσικά) δε νιώθουν ανώτεροι από εμάς, ακόμα κ αν το παίζουν ταπεινοί κ μιλάνε μόνο πολιτικά ορθά δημοσίως (σε αντίθεση με αυτόν εδώ που τα λέει χύμα). Κύριε Κουτσογιανόπουλε ένας σκηνοθέτης σε μια σημαντική ή μη ταινία, δεν αισθάνεται (ή είναι) σημαντικότερος από τον κομπάρσο κ αν όχι γιατί παίρνετε από αυτόν συνέντευξη κ όχι από τον κομπάρσο; Προσοχή δεν εξετάζουμε εδώ τις ευκαιρίες που δόθηκαν στον καθέναν. Ούτως ή άλλως ακόμα η ίδια η φύση δε δίνει τις ίδιες ευκαιρίες σε όλους τους ανθρώπους. Αν το επεκτείνεις στην κοινωνία το ίδιο ισχύει και για την οικονομική ελίτ. Τα περισσότερα που διάβασα στο σαιτ, μου φάνηκαν ελιτίστικες ασημαντότητες και αριστοκρατικοί ρεμβασμοί από μια άλλη εποχή και για να είμαι ειλικρινής δε με απασχόλησαν ποτέ ούτε πρόκειται, γιατί έχω άλλα προβλήματα. Ακόμα, ποσώς με ενδιαφέρει αν ο εν λόγω αριστοκράτης σφουγγοκωλάριος, δεν επιστρέψει ποτέ στην Ελλάδα (λόγω κομμουνισμού;;;;), θα ζήσουμε κ χωρίς αυτόν, θέλω να ελπίζω. Κάτι αστείο που παρατήρησα στο site είναι πως ζητάει δωρεές έστω κ λίγα ευρώ για να συντηρηθεί, απλώς το αναφέρω γιατί το βρήκα κάπως αντιφατικό σε σχέση με το περιεχόμενο κ τη γενικότερη στάση του Θεοδωρακόπουλου, Θέλω να πω πως δεν το βρίσκω καθόλου snob το να ζητάς έστω και 1 ευρώ για να συνεχίσει να υπάρχει το site χχαχαχαΣε καμιά περίπτωση δεν υποστηρίζω το κύριο αυτόν, απλά λέω πως λόγω ηλικίας κ άλλων έχει το ακαταλόγιστο κ τουλάχιστον αυτός τα λέει χύμα χωρίς να κρύβεται πίσω από πολιτικά ορθά λογύδρια και δήθεν φιλανθρωπικές μαλακίεςΈνα τελευταίο που μου κάνει εντύπωση είναι η πλήρης αδυναμία του έλληνα αναγνώστη να αναλύσει ένα θέμα. Διαβάζεις χιλιάδες λέξεις από άρθρα και βλέπεις από κάτω σχόλια του τύπου "χέστηκα". "και τι με νοιάζει" κλπ τσιτάτα με συνήθως πολλά like να τα επιβραβεύουν...