Ποια είναι η επίδραση της μαριχουάνας στους χρήστες;
Όταν καπνίζεται ή τρώγεται, η χημική ουσία THC (τετραϋδροκανναβινόλη) απορροφάται από το αίμα και στη συνέχεια ενεργοποιούνται πρωτεΐνες στον εγκέφαλο και στο νωτιαίο μυελό του χρήστη. Αυτό προκαλεί βραχυπρόθεσμες ψυχοδραστικές συνέπειες όπως η ευφορία, η ενίσχυση της συνείδησης και η απότομη αύξηση της όρεξης. Πρόκειται για μία ουσία που πολλοί απολαμβάνουν: Ένας στους τρεις Αμερικανούς παραδέχεται ότι έχει δοκιμάσει μαριχουάνα, ενώ 5 εκατομμύρια τη χρησιμοποιούν καθημερινά. Η χρήση της επιτρέπεται για ιατρικούς σκοπούς σε 18 πολιτείες, ενώ στο Κολοράντο και στην πολιτεία Ουάσινγκτον επιτρέπεται και για λόγους αναψυχής. Παρά τη γενική αποδοχή, εγείρονται ερωτήματα όσον αφορά τις μακροπρόθεσμες συνέπειες χρήσης της στο μυαλό και το σώμα. «Γνωρίζουμε πολύ λίγα πράγματα, πάρα την ευρεία χρήση της», δηλώνει ο Jonathan P. Caulkins, ειδικός σε θέματα πολιτικής στο Carnegie Mellon University.
Η μαριχουάνα θεωρούταν πάντα επικίνδυνη;
Όχι. Η ξηρή μορφή του φυτού Cannabis sativa, εχρησιμοποιείτο ως φυτικό φάρμακο επί αιώνες στην Κίνα, τη Μέση Ανατολή και την Ασία. Ο William O'Shaughnessy, ιατρός από την εταιρεία East India Tea, το έφερε στη Δύση τη δεκαετία του 1830, ως θεραπεία για τους ρευματισμούς, τον τέτανο και τη λύσσα. Στις ΗΠΑ χρησιμοποιούταν ως παυσίπονο μέχρι και τη δεκαετία του 1930', αλλά η δημοτικότητά του ανησύχησε το νεοσύστατο Ομοσπονδιακό Γραφείο Ναρκωτικών, το οποίο το κατέταξε στη λίστα των ναρκωτικών. Σύντομα, το Γραφείο ξεκίνησε μία αντί-επιστημονική καμπάνια, υποστηρίζοντας ότι η χρήση της μαριχουάνας, προκαλεί παράνοια, τάσεις αυτοκτονίας ή ανθρωποκτονίας, καθώς και ανεξέλεγκτη λαγνεία. Ο χρήστης μαριχουάνας, όπως υποστήριξε το Γραφείο «γίνεται δαίμονας με τάσεις κανιβάλου ή ανθρώπου των σπηλαίων. Ξυπνάει μέσα του η σεξουαλική επιθυμία, καθώς και το αποτέλεσμα μερικών από των πιο αποτρόπαιων εγκλημάτων».
Υπάρχουν αποδείξεις για αυτούς τους ισχυρισμούς;
Καμία, για την την ακρίβεια ο Αμερικανικός Ιατρικός Σύλλογος τάχθηκε κατά της απαγόρευσης της μαριχουάνας τη δεκαετία του 30', αναφέροντας τις θεραπευτικές της δυνατότητες. Το Γραφείο όμως εξακολουθούσε να υποστηρίζει ότι η μαριχουάνα ήταν «επικίνδυνη για το μυαλό και το σώμα», με αποτέλεσμα η κυβέρνηση να την ποινικοποιήσει το 1937. Μόνο στη δεκαετία του 70' ξεκίνησε μια καμπάνια για την αποκατάσταση των θεραπευτικών δυνατοτήτων της μαριχουάνας και το 1996, η Καλιφόρνια έγινε η πρώτη πολιτεία που τη νομιμοποίησε για ιατρικούς σκοπούς. Ο ψυχίατρος, Tod Mikuriya, πατέρας του κινήματος της θεραπευτικής μαριχουάνας, υποστήριξε ότι η κάνναβη δεν έχει καμία από τις αρνητικές παρενέργειες των οπιούχων. «Στην πραγματικότητα ενισχύει τόσο την ποιότητα ζωή όσο και την αποκατάσταση».
Η έρευνα υποστηρίζει κάτι τέτοιο;
«Δεν έχουμε τόσα πολλά στοιχεία όσα με εκείνα του αλκοόλ, αλλά οι ενδείξεις είναι αρκετά ξεκάθαρες», τονίζει η Susan Weiss, επικεφαλής της πολιτικής του Εθνικού Ινστιτούτου για την Κατάχρηση των Ναρκωτικών. «Η μαριχουάνα δεν κάνει καλό». Η συχνή και παρατεταμένη χρήση της μαριχουάνας συνδέεται με την κατάθλιψη, ψύχωση, άγχος και άλλες ψυχικές διαταραχές, ειδικά στους εφήβους. Μία έρευνα, η οποία ολοκληρώθηκε ύστερα από πολλές δεκαετίες στη Νέα Ζηλανδία, έδειξε ότι οι έφηβοι που κάπνιζαν τουλάχιστον τέσσερις φορές την εβδομάδα έχασαν κατά μέσο όρο, 8 μονάδες του IQ τους μεταξύ των ηλικιών 13-38. Οι μελέτες υποστηρίζουν ότι περίπου το 9% των χρηστών εθίζεται στη μαριχουάνα, ενώ αυτοί που καπνίζουν έχουν υψηλότερα ποσοστά εργατικών ατυχημάτων και απουσιών στο σχολείο. Μία μελέτη στην οποία συμμετείχαν 46.000 σουηδοί στρατιώτες, έδειξε ότι ακόμα και οι περιστασιακοί καπνιστές, έχουν τις διπλάσιες πιθανότητες να διαγνωστούν με σχιζοφρένεια από εκείνους που δεν καπνίζουν. (οι πιθανότητες των τακτικών καπνιστών εξαπλασιάζονται). Ο Fred Gardner του California Cannabis Medical Research Group υποστηρίζει ότι το Εθνικό Ινστιτούτο για την Κατάχρηση των Ναρκωτικών «κοιτάει επίτηδες τα αρνητικά πράγματα και αγνοεί οτιδήποτε θετικό για την κάνναβη». Καμία έρευνα δεν έχει αποδείξει μία συνάφεια μεταξύ της χρήσης μαριχουάνας και των νευρολογικών παθήσεων.
Ποιες μπορούν να είναι η θετικές συνέπειες;
Μία μελέτη του Ινστιτούτου Ιατρικής το 1999, έδειξε ότι η μαριχουάνα παρείχε «αρκετά αποτελεσματική» ανακούφιση των νευρόπονων, διέγερση της όρεξης των οροθετικών, ενώ βοήθησε του ασθενείς που ακολουθούν χημειοθεραπείες να ελέγχουν την τάση προς εμετό και τη ναυτία. Αλλά δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι η μαριχουάνα είναι πιο αποτελεσματική από άλλες θεραπείες, ενώ οι κατακριτές υποστηρίζουν ότι μία μεγάλη πλειοψηφία εκείνων που κάνουν ιατρική χρήση, το λένε ως πρόσχημα. Στο Κολοράντο, μόλις 3% των 104.000 χρηστών ιατρικής μαριχουάνας είναι καρκινοπαθείς, ενώ το 94% δηλώνει ότι κάνει χρήση για να ανακουφιστεί από τον πόνο, κάτι που είναι δύσκολο να επιβεβαιωθεί. «Οι περισσότεροι χρήστες ιατρικής μαριχουάνας είναι απλά χρήστες ναρκωτικών, οι οποίοι είτε προσποιούνται, είτε μεγαλοποιούν τα προβλήματά τους.», ξεκαθαρίζει ο ψυχίατρος με ειδικότητα στον εθισμό, Ed Gogek.
Γιατί η επίπτωση της μαριχουάνας παραμένει εκκρεμής;
Επειδή από τότε που ξεκίνησε η μάχη για την απαγόρευση της μαριχουάνας στη δεκαετία του 30' και οι δύο πλευρές επιχειρηματολογούσαν περισσότερο μέσω ενός πολιτικού πρίσματος, παρά ενός επιστημονικού. Ειδικά τα πρώτα χρόνια, οι σταυροφόροι κατά των ναρκωτικών χαρακτήριζαν τη δαιμονική κάνναβη ως ναρκωτικό και μεγαλοποιούσαν τις παρενέργειές της. Στην αντιπέρα όχθη, οι συνήγοροί της αρνούνταν κατηγορηματικά κάθε επιχείρημα για τις αρνητικές συνέπειες, καθώς θεωρούσαν ότι οι «εχθροί» τους ήταν προκατειλημμένοι. Ένας μέρος του προβλήματος είναι ότι οι δημοσιευμένες έρευνες για τις ψυχολογικές συνέπειες της μαριχουάνας είναι περιορισμένες. Μία επιθεώρηση της AMA, το 2009, εντόπισε λιγότερες από 20 αξιόπιστες κλινικές δοκιμές για τη χρήση της μαριχουάνας στις ΗΠΑ, στις οποίες συμμετείχαν μόλις 300 άτομα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η Διεύθυνση Δίωξης Ναρκωτικών αρνείται να δώσει άδεια στα πανεπιστήμια και στις φαρμακευτικές εταιρείες ώστε να διεξάγουν έρευνες για τη χρήση της μαριχουάνας. Οι νέοι νόμοι σε Κολοράντο και Ουάσινγκτον ενδέχεται να επιτρέψουν στους ερευνητές να συγκεντρώσουν ουσιαστικές αποδείξεις για τις επιβλαβείς συνέπειες και τα οφέλη της μαριχουάνας. «Είναι μία εμπειρική ερώτηση» διευκρινίζει η Rosalie Liccardo Pacula, από το RAND Corp, «και επιτέλους έχουμε τα δεδομένα για να το αξιολογήσουμε».
Δεν είναι ίδια με εκείνη του μπαμπά σας
Η προηγούμενη γενιά που κάπνιζε μαριχουάνα στο Λύκειο, σήμερα μπορεί να χρειάζεται μόλις μία με δύο τζούρες για να «θυμηθεί τα παλιά», καθώς οι ειδικοί εκτιμούν ότι το παραδοσιακό τσιγαριλίκι περιείχε μόνο ένα τοις εκατό ενεργής THC, ενώ η σημερινή διαθέτει πάνω από 10%. «Η εμφάνιση των βιολογικών καλλιεργειών πάει να πει ότι η μαριχουάνα δεν είναι ίδια με εκείνη της δεκαετίας του 70' και του 80'» η Δρ. Delphine Psychoyos, ερευνήτρια στο Texas A&M University. Άλλοι πάλι επιμένουν ότι το παραδοσιακό τσιγαριλίκι ήταν ισχυρότερο απ' όσο θυμούνται μερικοί. «Ένα τοις εκατό δεν καπνίζεται. Αυτό στην πραγματικότητα είναι βιομηχανική κάνναβη, υποστηρίζει η Keith Stroup, υπέρμαχος της μεταρρύθμισης για τη χρήση μαριχουάνας. «Αυτό που θα πάρετε θα είναι ένας πονοκέφαλος» συμπληρώνει η ίδια.
Από το The Week [Μετάφραση για το lifo.gr: Παναγιώτης Κοτροκόης]
σχόλια